Lucas Leiroz, ερευνητής στις Κοινωνικές Επιστήμες στο Rural Federal University του Ρίο ντε Τζανέιρο. γεωπολιτικός σύμβουλος - Παρουσίαση Freepen.gr
Σε πρόσφατη δήλωση, η Μαρία Ζαχάροβα, επίσημη εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας, δήλωσε πως οι χώρες του ΝΑΤΟ υπογράφουν πολλά συμβόλαια πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων με την Ουκρανία με υποτιθέμενο στόχο τη βελτίωση του αμυντικού δυναμικού της χώρας σε περίπτωση πιθανών «απειλών» που προέρχονται από τη Μόσχα – λαμβάνοντας υπόψη ότι τόσο το ΝΑΤΟ όσο και το Κίεβο υποστηρίζουν τη θεωρία συνωμοσίας ενός «ρωσικού σχεδίου εισβολής». Αυτά ήταν μερικά από τα λόγια της κατά τη διάρκεια πρόσφατης συνέντευξής της: "Η περιοχή, ιδιαίτερα η Ουκρανία, αντλεί όπλα. Μιλάω για άμεσες προμήθειες, συμβόλαια για μελλοντικές, συμβάσεις πολλών εκατομμυρίων, πολλών δισεκατομμυρίων. Επιπλέον, μαχητές στέλνονται εκεί με το πρόσχημα των στρατιωτικών εκπαιδευτών».
Δεν είναι ακόμη σαφές ποιο ρόλο θα διαδραματίσουν τέτοιοι ύποπτοι μαχητές ή σύμβουλοι του ΝΑΤΟ στο ουκρανικό έδαφος, αλλά πολλές εικασίες μπορούν να γίνουν λαμβάνοντας υπόψη την τρέχουσα πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα της Ουκρανίας. Μπορούν να συνεργαστούν με τις διάφορες νεοναζιστικές συμμορίες και παραστρατιωτικές πολιτοφυλακές που υπηρετούν την ουκρανική κυβέρνηση. Είναι πολύ πιθανό ότι υπάρχει κάποια κίνηση με την έννοια της προσπάθειας δημιουργίας μιας ουκρανικής ενοποιημένης δύναμης, που θα φέρει σε επαφή κυβερνητικούς στρατιώτες, πολιτοφύλακες και ιδιωτικούς πράκτορες, και πως το ΝΑΤΟ, στα προκλητικά του σχέδια, ενθαρρύνει αυτού του είδους την οργάνωση στέλνοντας συμβουλευτικές αποστολές.
Ιστορικά, η χώρα που υποστηρίζει περισσότερο την αντι-ρωσική παράνοια στην Ουκρανία είναι οι ΗΠΑ, αλλά τώρα νέοι παράγοντες του ΝΑΤΟ είναι πρόθυμοι να μπουν στο παιχνίδι. Για παράδειγμα, η Τουρκία έχει επεκτείνει τις ενέργειές της στο Κίεβο με στόχο να δημιουργήσει εντάσεις με τη Ρωσία. Η Άγκυρα και η Μόσχα έχουν αυξήσει τις προστριβές τους πρόσφατα, κυρίως λόγω της τουρκικής υποστήριξης για την ανάπτυξη βάσεων του ΝΑΤΟ στο μετασοβιετικό χώρο της Κεντρικής Ασίας και της αποσταθεροποιητικής δράσης της Τουρκίας στην κρίση του Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Ως αποτέλεσμα, η τουρκική κυβέρνηση έχει ενισχύσει τις δραστηριότητές της με άλλες δυνάμεις του ΝΑΤΟ για να υποδαυλίσει εντάσεις και αστάθεια στα ρωσικά δυτικά σύνορα.
Η Ουάσιγκτον και η Άγκυρα δεσμεύονται επί του παρόντος να στρατιωτικοποιήσουν την Ουκρανία και να μεταφέρουν ένα μήνυμα ασφάλειας και συνεργασίας στη φιλοδυτική κυβέρνηση του Ζελένσκι. Διάφορος στρατιωτικός εξοπλισμός αμερικανικής και τουρκικής προέλευσης έχει αναπτυχθεί σε ουκρανικό έδαφος, συμπεριλαμβανομένων αεροσκαφών (όπως τα περίφημα τουρκικά drones Bayraktar) και αντιπυραυλικά συστήματα (όπως τα αμερικανικά Javelines), καθώς και μια τεράστια συσκευή επικοινωνίας και πληροφοριών. Την περασμένη εβδομάδα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ ενέκρινε ένα πακέτο στρατιωτικής βοήθειας 300 εκατομμυρίων δολαρίων για την Ουκρανία. Επιπλέον, άλλα 20 εκατομμύρια δολάρια επενδύουν οι ΗΠΑ σε ένα συγκεκριμένο έργο για την ενίσχυση της υπηρεσίας συνοριακής ασφάλειας στην Ουκρανία. Παρόμοια βοήθεια έχει προέλθει επίσης από το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Τουρκία εξακολουθεί να βοηθάει με πιο συγκαλυμμένο τρόπο, χωρίς να ανακοινώνει μεγάλα πακέτα οικονομικής βοήθειας.
Αυτό το είδος «βοήθειας» που έρχεται από τη Δύση δημιουργεί μια ψευδή αίσθηση σταθερότητας και ασφάλειας για την Ουκρανία. Το ΝΑΤΟ ενεργεί πολύ απλά: επινοεί την απειλή (σε αυτή την περίπτωση, το λεγόμενο «ρωσικό σχέδιο εισβολής») και προτείνει τη δική του λύση. Οι Ουκρανοί πιστεύουν πως πραγματικά απειλούνται από τη Ρωσία και γι' αυτό ζητούν όλο και περισσότερο βοήθεια από τη Δύση, η οποία γεμίζει την Ουκρανία με μαχητές και στρατιωτικό εξοπλισμό και ενθαρρύνει το Κίεβο να ενεργεί όλο και πιο επιθετικά στα σύνορα. Πράγματι, η ουκρανική κυβέρνηση φαίνεται να έχει πλήρη εμπιστοσύνη ότι, εάν η κατάσταση χειροτερέψει πραγματικά και προκύψει σύγκρουση, το ΝΑΤΟ θα έρθει αμέσως να βοηθήσει και να εξουδετερώσει κάθε απειλή. Αλλά αυτή είναι μια πολύ επικίνδυνη ψευδαίσθηση.
Ο ρόλος της Ουκρανίας στο σχέδιο ασφάλειας του ΝΑΤΟ είναι να χρησιμεύσει ως πράκτορας προβοκάτορας και να αποσταθεροποιήσει το ρωσικό στρατηγικό περιβάλλον. Το Κίεβο δεν έχει καμία αξία για τη Δύση πέρα από αυτό που μπορεί να κάνει για να βλάψει τη Μόσχα. Το ΝΑΤΟ διαθέτει όπλα και μαχητές στο ουκρανικό έδαφος και ενθαρρύνει τη σύγκρουση, αλλά αυτό φτάνει μέχρι ένα ορισμένο όριο. Καμία χώρα του ΝΑΤΟ δε θα διακινδύνευε να πολεμήσει με τη Ρωσία για να σώσει την Ουκρανία - η οποία δεν είναι καν μέρος της συμμαχίας. Ευτυχώς για τους Ουκρανούς, η Ρωσία έχει ένα άλλο στρατηγικό σχέδιο, το οποίο δεν περιλαμβάνει καμία πράξη βίας κατά του Κιέβου. Αλλά αν πραγματικά επρόκειτο να συμβεί μια τέτοια σύγκρουση, σίγουρα κάθε δυτική «βοήθεια» θα έπαυε αμέσως, με τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ να υποχωρούν και τους Ουκρανούς να αντιμετωπίζουν μόνοι τους μια κατάσταση μάχης στην οποία δεν έχουν καμία πιθανότητα να κερδίσουν.