Johanna Ross - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Από την πτώση της ΕΣΣΔ, η οποία κάποτε αναφερόταν από τον Πρόεδρο Πούτιν ως η μεγαλύτερη τραγωδία του 20ου αιώνα, τα κράτη στην περιφέρεια του μπλοκ, σαν χαμένα παιδιά, προσπάθησαν να επαναπροσδιοριστούν καθώς η υιοθετήσασα Μητέρα Ρωσία ξαφνικά δεν ήταν παρούσα. Ορισμένοι, όπως τα κράτη της Βαλτικής, έχουν απορρίψει τη Ρωσία κατηγορηματικά καθώς επιδίωκαν μια ευρωπαϊκή ταυτότητα. Άλλα έθνη, που είναι πολύ πιο κοντά στη Ρωσία εθνοτικά και πολιτιστικά, ως συμπατριώτες σλαβικοί λαοί, προσπάθησαν να διατηρήσουν δεσμούς με τη Ρωσία, όπως έκαναν για αιώνες πριν. Δύο τέτοιες χώρες είναι η Λευκορωσία και, μέχρι πρόσφατα, η Ουκρανία.
Ως εκ τούτου, η κρίση στην Ουκρανία, με την απόρριψη του ρωσικού πολιτισμού και της γλώσσας που την συνοδεύει, είναι φυσικά μια απόλυτη τραγωδία για τους λαούς της Ρωσίας και της Ουκρανίας. Γιατί δε θα μπορούσαν να υπάρχουν δύο πιο κοντινά έθνη από άποψη ταυτότητας. Όπως έχει πει και ο Πούτιν στο παρελθόν, οι δύο είναι πρακτικά «ένας λαός». Η αρχαία Ρωσία ή «Ρως» ξεκίνησε τελικά στο Κίεβο. Επομένως, τα σύνορα μεταξύ των δύο χωρών ήταν πάντα πρακτικά άσχετα. Αυτό που είναι απίστευτα λυπηρό είναι ότι φαίνεται πως πολλοί Ουκρανοί δε γνωρίζουν το βαθμό στον οποίο το αντιρωσικό τους αίσθημα ήταν στρατηγικός στόχος της Δύσης και αποτελεί μέρος μιας σύγκρουσης που κατασκευάστηκε εξ ολοκλήρου από τις ΗΠΑ και τους εταίρους τους.
Η επανάσταση του Μαϊντάν του 2014 ήταν ένα σχέδιο δυτικής παρέμβασης στην Ουκρανία που ξεκίνησε πολλά χρόνια νωρίτερα, καθώς η Δύση άρχισε να υποστηρίζει την ενσωμάτωση της Ουκρανίας στην Ευρώπη. Οι ΗΠΑ και η Βρετανία δεν είναι ξένοι σε τέτοιες παρεμβάσεις. Υποστήριζαν τον Ουκρανό φασίστα Στέπαν Μπαντέρα ήδη από τη δεκαετία του 1940 σε μια προσπάθεια να αποσταθεροποιήσουν το σοβιετικό μπλοκ. Οι υπηρεσίες ασφαλείας τους είναι ειδικοί σε αυτού του είδους τις κακόβουλες δραστηριότητες ενώ ξέρουν πώς να χρησιμοποιούν τα μέσα ενημέρωσης για να χειραγωγήσουν πληθυσμούς και να τους πείσουν για τις πολιτικές τους απόψεις.
Συμβαίνει αυτήν την στιγμή καθώς οι κυβερνήσεις της Βρετανίας και της Αμερικής να χρηματοδοτούν μέσα ενημέρωσης σε όλο το μετασοβιετικό χώρο προκειμένου να διαδώσουν το αντιρωσικό αίσθημα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο όταν πρόκειται για την τελευταία κλιμάκωση της κρίσης στην Ουκρανία, το σκηνικό έχει ήδη τεθεί. Η ιστορία έχει γραφτεί πριν γίνει, καθώς οι τίτλοι στα δυτικά μέσα ενημέρωσης εδώ και εβδομάδες έχουν δηλώσει πως μια ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είναι «επικείμενη».
Ως συνήθως σε αυτήν την κατάσταση, τα γεγονότα φαίνονται εντελώς άσχετα. Οι δυτικές κυβερνήσεις και τα φιλελεύθερα μέσα ενημέρωσής τους έχουν ήδη παίξει το ρόλο του δικαστή, του ενόρκου και του εκτελεστή. Δεν πειράζει το γεγονός ότι η Ουκρανία ενισχύει τον στρατό της στην Ανατολή, με τη βοήθεια της Βρετανίας και των ΗΠΑ, από το Μάρτιο στις αρχές του τρέχοντος έτους. Δεν πειράζει το γεγονός πως το Κίεβο παραβιάζει συνεχώς τις ειρηνευτικές συμφωνίες του Μινσκ με τη χρήση drones κατά των ανταρτών στην Ανατολή. Η Ρωσία είναι ο επιτιθέμενος, η Ρωσία είναι ο εισβολέας, λένε τα ΜΜΕ. Αυτό σημαίνει ότι εάν οι ρωσικές δυνάμεις εισέλθουν στο ουκρανικό έδαφος για να προστατεύσουν τους Ρώσους στη σύγκρουση, όπως έκαναν στη σύγκρουση στη Νότια Οσετία το 2008, η Ρωσία θα εξακολουθεί να παρουσιάζεται ως ο κακός και η Ουκρανία το θύμα.
Αυτό που πρέπει να αναρωτηθούν οι ΗΠΑ και η Βρετανία είναι πόσο μακριά είναι διατεθειμένες να σπρώξουν τη ρωσική αρκούδα; Ο πόλεμος με τη Ρωσία θα ήταν πόλεμος παντού. Θα μπορούσε να είναι πυρηνικός πόλεμος σε κλίμακα που δεν έχουμε ξαναδεί. Η Ρωσία το γνωρίζει αυτό, και ως εκ τούτου είναι πρόθυμη να αποφύγει οποιαδήποτε σύγκρουση. Αλλά τα γεράκια του δυτικού πολέμου φαίνεται να οδεύουν τυφλά προς την καταστροφή.
Οι προτάσεις που υποβλήθηκαν πρόσφατα από τη Ρωσία στο ΝΑΤΟ φαίνονται σαν μια προσπάθεια της τελευταίας στιγμής από τη Ρωσία να περάσει το μήνυμα: μείνετε έξω από την πίσω αυλή μας αλλιώς θα το μετανιώσετε. Το γεγονός πως τέθηκαν στη διάθεση του κοινού φαίνεται να είναι ότι η ρωσική κυβέρνηση προσπαθεί να ξεκαθαρίσει τα δεδομένα πριν η αφήγηση διαστρεβλωθεί από τα μέσα ενημέρωσης. Δείχνει ότι η Ρωσία προσπάθησε πράγματι να διατηρήσει την ειρήνη, πως επικοινωνούσε ξεκάθαρα με τη Δύση για να αποφύγει μια κλιμάκωση της σύγκρουσης. Ωστόσο, οι προτάσεις, αν και πολύ λογικές και αιτιολογημένες, και απολύτως ειλικρινείς για τη θέση της Ρωσίας, χαρακτηρίστηκαν αμέσως ως «σκληρές απαιτήσεις» από τα μέσα ενημέρωσης και όλα δείχνουν ότι θα απορριφθούν. Η Δύση δε θα μείνει μακριά από την Ουκρανία και το μετασοβιετικό μπλοκ θα συνεχίσει να παρεμβαίνει και να προκαλεί αντιρωσικά αισθήματα.
Καθώς λοιπόν ετοιμαζόμαστε να χαιρετίσουμε το Νέο Έτος ελπίζοντας πως θα είναι έτος ειρήνης και ευημερίας, οι κάτοικοι του Ντόνετσκ και του Λούγκανκ κάθονται σε αγκυλώσεις καθώς η απειλή ενός πλήρους πολέμου, που προκαλείται από τον Ζελένσκι, γίνεται πραγματικότητα. Εάν η Ουκρανία σχεδιάσει μια κλιμάκωση της σύγκρουσης, μπορεί να χαλαρώσει γνωρίζοντας ότι έχει την πλήρη υποστήριξη της δυτικής πολιτικής τάξης και των μέσων ενημέρωσης που έχουν ήδη καταγράψει πώς θα εξελιχθεί αυτή η ιστορία. Ως συνήθως, φταίει η κακιά Ρωσία και ο δικτάτορας Πρόεδρός της. Και τα δυτικά στρατιωτικά γεράκια του πολέμου, καθώς κάθονται για το χριστουγεννιάτικο δείπνο στα φιλόξενα σπίτια τους, θα χαρούν καθώς δεν σκέφτονται τους ανθρώπους της κατεστραμμένης από τον πόλεμο Ανατολικής Ουκρανίας, αλλά τις οικονομικές ανταμοιβές που μπορούν να γίνουν σε βάρος τους. Η ρωσική απειλή πληρώνει αλλά θα είναι αυτό ένα στοίχημα πολύ μακριά για τη Δύση;
* Η Johanna Ross είναι δημοσιογράφος με έδρα το Εδιμβούργο της Σκωτίας.