 |
| REUΤΕRS/Εlizabeth Frantz |
Μια από τις πιο συχνές ερωτήσεις σχετικά με τις σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας τα τελευταία χρόνια ήταν «φτάσαμε στον πάτο;». Ανεξάρτητα από το πόσο άσχημα φαίνονται τα πράγματα, περίπου κάθε έξι μήνες μερικοί βουλευτές με αμφισβητήσιμα κίνητρα έρχονται με ένα νέο πακέτο κυρώσεων ή άλλες απειλές για να κάνουν την κατάσταση λίγο χειρότερη. Μετά από πολλά χρόνια από αυτό φαίνεται ότι υπάρχει πάντα περιθώριο οι σχέσεις να πέφτουν κατά κάποιο τρόπο ακόμη πιο κάτω στον βαρύ άξονα στον οποίο βρίσκονται.
Tim Kirby - strategic-culture.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Ωστόσο, η Ουάσιγκτον μπορεί να έχει ξεμείνει από ιδέες και απειλές καθώς και οι δύο πλευρές του Ψυχρού Πολέμου 2.0 πρόκειται να συναντηθούν περίπου στις 10 Ιανουαρίου αμέσως μετά το επίσημο τέλος της περιόδου των διακοπών στη Ρωσία για την οικοδόμηση μιας σταθερής αμοιβαία εγκεκριμένης συμφωνίας, έτσι ώστε οι σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας να μπορέσουν επιτέλους να εκτεθούν ξανά στο φως της ημέρας.
Εικόνα: Οι κωμικά κακές σχέσεις μεταξύ των πυρηνικών δυνάμεων εξακολουθούν να αποτελούν μεγάλο κίνδυνο ακόμα και μετά τον Ψυχρό Πόλεμο.
Από ρωσικής σκοπιάς υπάρχει τελικά κάποιος λόγος για αισιοδοξία λόγω του γεγονότος ότι επέλεξαν μια λογική σκληροπυρηνική θέση και ωστόσο η Ουάσιγκτον, κατανοώντας την, έχει ακόμη συμφωνήσει να τη συζητήσει. Αν και οι Αμερικανοί διπλωμάτες και πολιτικοί (όπως εκείνοι σε πολλές χώρες) είναι πολύ επιδέξιοι στο να κουνούν το κεφάλι τους για μερικές ώρες και μετά κάνουν ό,τι στο διάολο θέλουν για να δώσουν την ψευδαίσθηση πως κρατούν ένα κλαδί ελιάς, αυτή τη φορά η ρωσική θέση είναι τόσο ξεκάθαρη ώστε έκοψε ότι ήταν εντελώς εκτός τραπεζιού από την Ουάσιγκτον που δε θα έμπαινε καν στον κόπο να συμμετάσχει. Θα ήταν πιο πιθανό να ρίξουν ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα μέσω των Mainstream Media κατηγορώντας τους Ρώσους για τα X,Y και Z, παρά να ακούσουν μια θέση που βρίσκουν εξοργιστική για ώρες διαπραγματεύσεων. Ουσιαστικά, το ότι η αμερικανική πλευρά τουλάχιστον δεν κάνει χιούμορ με τις απαιτήσεις της Ρωσίας είναι σίγουρα ένα θετικό βήμα.
Τελικά, οι Ρώσοι θέλουν μια Πολυπολική Παγκόσμια Τάξη στην οποία είναι ένας από τους πόλους, αλλά για την Ουάσιγκτον αυτό ήταν ένα απολύτως απαράδεκτο όραμα που είναι ευθέως αντίθετο με τη μονοπολική Pax Americana τους. Οι μικρόψυχοι κλόουν μπορούν να πουν πως τα προβλήματα μεταξύ Ρωσίας και Αμερικής είναι πολιτιστικές παρεξηγήσεις ή έχουν τις ρίζες τους σε τσιτάτα όπως «Ανθρώπινα Δικαιώματα», αλλά η πραγματική αλήθεια βασίζεται σε αυτά τα δύο ανταγωνιστικά οράματα για τη Γεωπολιτική διάταξη του 21ου αιώνα.
Με βάση αυτή την επιθυμία να έχουμε έναν Πολυπολικό Κόσμο και να αποφύγουμε ένα σενάριο του Γ' Παγκοσμίου Πολέμου στη διαδικασία, αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι Ρώσοι έχουν διατυπώσει τώρα τη σκληρή τους στάση «όχι άλλη επέκταση του ΝΑΤΟ». Σύμφωνα με αυτό το άρθρο του RT , η συνολική ζήτηση από τη Μόσχα έχει ως εξής…
«Οι συνομιλίες, που πρόκειται να διεξαχθούν στις 10 Ιανουαρίου, θα επικεντρωθούν σε δύο δημοσίως δημοσιοποιημένα προσχέδια συνθηκών που περιλαμβάνουν έναν κατάλογο υποσχέσεων που θέλει να λάβει η Ρωσία από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Εκτός από τις δεσμεύσεις πως το μπλοκ δε θα επεκταθεί προς τα ανατολικά, οι προτάσεις περιλαμβάνουν επίσης το τέλος της δυτικής συνεργασίας με μετασοβιετικές χώρες, την απομάκρυνση των αμερικανικών πυρηνικών όπλων από την Ευρώπη και την απόσυρση των στρατευμάτων και των πυραύλων του ΝΑΤΟ μακριά από τα ρωσικά σύνορα...»
Διαβάζοντας μεταξύ των γραμμών μπορούμε να δούμε ότι αυτό που πραγματικά ζητά η Μόσχα είναι να ξαναχαράξει τα σύνορα επιρροής μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, η οποία στο πλαίσιο ενός Μονοπολικού Κόσμου ουσιαστικά απαιτεί την διάλυσή της. Αυτό σημαίνει πως εάν η Ουάσιγκτον συμφωνήσει τουλάχιστον στο θάνατο της επέκτασης του ΝΑΤΟ και σίγουρα εάν σταματήσει να υποστηρίζει καθεστώτα μαριονέτας στην πρώην σοβιετική επικράτεια, τότε ο Ιανουάριος του 2022 θα είναι ο επίσημος μήνας γέννησης ενός Πολυπολικού Κόσμου. Θα είναι μια μεγάλη ευκαιρία για τους παραγωγούς συλλεκτικών νομισμάτων και γραμματοσήμων να εξαργυρώσουν σίγουρα.
Εικόνα: Η κατάσταση θα αλλάξει ριζικά και άμεσα στην Ουκρανία εάν η Ουάσιγκτον συμφωνήσει να την εγκαταλείψει.
Ίσως βλέπετε σε αυτά τα λόγια μια αφελή αισιοδοξία που προέρχεται από έναν Αμερικανό βαθιά πίσω από τις ρωσικές γραμμές που θα ωφελούνταν από τις καλύτερες σχέσεις μεταξύ αυτών των μεγάλων εθνών. Όταν ο Μπάιντεν ανέλαβε την εξουσία κατά τη διάρκεια εκείνου του περίεργου εκλογικού κύκλου, οι περισσότεροι ειδικοί περίμεναν μια αναβίωση της παλιάς Αμερικής, που θα έβγαζε τα όπλα της φουντώνοντας την εξωτερική πολιτική. Η σύντομη ανωμαλία που ήταν η τετραετής θητεία του Τραμπ χωρίς νέους πολέμους σίγουρα θα τελείωνε. Αλλά η περίοδος Μπάιντεν είδε την ατημέλητη υποχώρηση από το Αφγανιστάν και την στροφή από την καταπολέμηση του «Παγκοσμίου Πολέμου κατά της Τρομοκρατίας» στην αντιμετώπιση της Ρωσίας και της Κίνας – ουσιαστικά αυτό που ήθελε να συμβεί ο Τραμπ κυρίως μείον το κομμάτι της «Ρωσίας».
Το να ξεμπλοκάρει ο Μπάιντεν τον Nord Stream 2 για να πείσουν τους Ρώσους να μιλήσουν ήταν ένα σημάδι αδυναμίας που δεν είχε εμφανιστεί ποτέ πριν. Το γεγονός ότι η αμερικανική πλευρά διάβασε τις απαιτήσεις της Ρωσίας για επέκταση και επιρροή του ΝΑΤΟ στην πρώην επικράτειά της και δε γέλασε, αλλά συμφώνησε να το συζητήσει είναι τεράστιο. Η Συρία και η Ουκρανία έπρεπε να δεσμεύσουν τη Ρωσία σε δύο νέα σενάρια «Βιετνάμ», με το πρώτο να αποδεικνύεται μια σχετικά φθηνή νίκη για τη Μόσχα με τη Δαμασκό να δίνει την σκληρή μάχη και το δεύτερο να μην απογειώνεται ποτέ πραγματικά. Τα διάφορα πακέτα κυρώσεων ήταν τόσο σταδιακά που έδωσαν στην πραγματικότητα στην καπιταλιστική (ή την κρατικοκαπιταλιστική) ρωσική οικονομία άφθονο χρόνο για να προσαρμοστεί και να ευδοκιμήσει κάτω από αυτά. Τώρα φαίνεται ότι δε μένει τίποτα άλλο παρά να απειλήσει (ξανά) ότι θα αποβάλει τη Ρωσία από το SWIFT, αλλά ακόμη και αυτό είναι προφανώς πέρα από τα μέσα της Ουάσιγκτον του Μπάιντεν.
Όπως μπορείτε να δείτε, το «Ρωσικό Ζήτημα» είναι πολύ πιο δύσκολο όταν αφαιρείται η ανοησία ενός κομμουνιστικού συστήματος τύπου Χρουστσόφ. Η η Αμερική βρίσκεται σε παρακμή και η Ουάσιγκτον μπορεί να είναι πολύ πρόθυμη απλώς να «δώσει στους καταραμένους Ρώσους» τον έλεγχο του παραδοσιακού τους 1/7 της επιφάνειας του κόσμου και να τελειώσει με αυτό. Οι Ρώσοι, παρά τα όσα θα σας πει το CNN, έχουν εστιάσει ιδεολογικά εσωτερικά και δεν έχουν την ίδια αποστολή του «διεθνισμού» με τον κομμουνισμό. Η Μόσχα θα χαρεί να αποκαταστήσει ουσιαστικά τα σοβιετικά της σύνορα και να απωθήσει τα καλά του ΝΑΤΟ και τα πυρηνικά της Αμερικής από τη νέα φανταχτερή σφαίρα επιρροής τους.
Σε αυτό το σημείο και οι δύο πλευρές θα ωφεληθούν από την εκ νέου σχεδίαση του χάρτη, πράγμα που σημαίνει πως είναι πολύ πιθανό, και τα πράγματα στον κόσμο μας που έχουν αλλάξει τόσο πολύ πρόσφατα θα περάσουν ξανά από μια διαδικασία αναδιάρθρωσης. Ο Ιανουάριος του 2022 θα είναι ένας πολύ μεγάλος μήνας για τη Γεωπολιτική.