 |
| φωτο Π.Α. |
Περικλής Νεάρχου, πρέσβης ε.τ.
Η χώρα υπέστη, κατά την προηγούμενη δεκαπενταετία, μια μονομερή και ασυνάρτητη πολιτική εξοπλιστικής απραξίας, που έθεσε σε άμεσο κίνδυνο την εθνική της ασφάλεια. Αρκεί μόνο να αναλογισθεί κανείς τι θα συνέβαινε στην αεροπορική ισορροπία μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, εάν η τελευταία παρελάμβανε τα αεροσκάφη f - 35, που είχε παραγγείλει. Η ακύρωση της Τουρκικής συμμετοχής στο πρόγραμμα των αεροσκαφών αυτών, λόγω της αγοράς από την Τουρκία των Ρωσικών πυραύλων S - 400, έβγαλε την Ελλάδα από μια δεινή θέση, που θα μπορούσε να της είχε στοιχίσει πολύ ακριβά. Το μάθημα αυτό δεν πρέπει να λησμονηθεί. Αντιθέτως, πρέπει να γίνει δίδαγμα και οδηγός για το μέλλον.
Στο σημείο όμως αυτό, πρέπει να υπογραμμισθεί ότι συμβαίνει συχνά στην πολιτική να χρησιμοποιούνται ωραία πράγματα και σωστές πολιτικές κινήσεις για να συγκαλύψουν καθόλου ωραία πράγματα και εθνικές υποχωρήσεις, ενώ, υποτίθεται, ότι η προμήθεια των Ραφάλ και άλλων κρισίμων εξοπλισμών αποσκοπεί, ακριβώς, στο αντίθετο, με την ενίσχυση της αμυντικής ισχύος και αποτροπής.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η Κυβέρνηση, με προπέτασμα τα Ραφάλ, φαίνεται να δρομολογεί τρεις μεγάλες και πολύ επικίνδυνες εθνικές υποχωρήσεις:
α. Εγκατάλειψη της εκμεταλλεύσεως των ενεργειακών κοιτασμάτων στην Ελληνική ΑΟΖ, με ότι αυτό σημαίνει.
Οι πρώτες υποψίες για την υιοθέτηση από την Κυβέρνηση μιας τέτοιας πολιτικής ανέκυψαν, κατά την επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών κ. Δένδια στη Σαουδική Αραβία. Σε συνέντευξή του τότε σε Αραβική εφημερίδα, ο κ. Δένδιας δήλωσε, μεταξύ άλλων, ότι η Ελλάδα "δεν προτίθεται να γίνει παραγωγός χώρα υδρογονανθράκων". Άφησε να εννοηθεί ότι η Ελλάδα επιδιώκει μόνο ρόλο ενεργειακού κόμβου.. Οι δηλώσεις Δένδια προκάλεσαν έκπληξη και απορία, δεδομένου του γεγονότος ότι, ιδιαίτερα στην περιοχή της Κρήτης, οι σχετικές έρευνες που έχουν διεξαχθεί, κάνουν λόγο για πολύ σημαντικά κοιτάσματα φυσικού αερίου. Ακολούθησαν διαψεύσεις, με μισόλογα, οι οποίες όμως δεν έπεισαν ότι δεν υπήρχε θέμα.
Τα όσα ακολούθησαν φαίνονται να επιβεβαιώνουν παρά να διαψεύδουν την πολιτική αυτή. Αντιδρώντας, π. χ., η Κυβέρνηση στο γνωστό άτυπο Αμερικανικό έγγραφο για τον αγωγό φυσικού αερίου East Med, δήλωσε, δια του Κυβερνητικού εκπροσώπου, ότι η Ελλάδα δεν είναι παραγωγός χώρα φυσικού αερίου. Η νέα αυτή δήλωσή δεν δίνει, ασφαλώς, την εντύπωση ότι η Ελλάδα ετοιμάζεται να γίνει παραγωγός χώρα, με την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων της στην Ελληνική ΑΟΖ. Είναι φανερό ότι η σημερινή Κυβέρνηση, παρουσιαζόμενη ως "πρωτοπόρος" της λεγόμενης "πράσινης" ενέργειας, ετοιμάζεται να εγκαταλείψει επισήμως την εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων της Ελληνικής ΑΟΖ. Η πολιτική όμως αυτή υποβάλλεται επιτηδείως στην κοινή γνώμη και αποκαλύπτεται σταδιακά για να μην προκαλέσει αντιδράσεις.
Εάν η Ελλάδα προτίθεται να παραιτηθεί από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στη δική της δυνητική ΑΟΖ, για ποιο λόγο τότε θ' ανακηρύξει ΑΟΖ, αναλαμβάνοντας τον κίνδυνο δημιουργίας κρίσεως με την Άγκυρα, που προβάλλει τις δικές της γνωστές διεκδικήσεις; Μήπως τελικά η λεγόμενη "πράσινη" ενέργεια και η διακηρυσσόμενη "πρωτοπορεία" συγκαλύπτουν μια στρατηγική υποχώρηση της Ελλάδος στο μεγάλο θέμα των δικαιωμάτων της, που απορρέουν από το διεθνές θαλάσσιο δίκαιο;
Η υποψία αυτή φαίνεται βάσιμη, γιατί, κατά τη γνώμη των ειδικών, το φυσικό αέριο δεν πρόκειται να μπει στο περιθώριο των ενεργειακών σχεδιασμών για τα προσεχή, τουλάχιστον, σαράντα έως πενήντα χρόνια. Υπάρχει, επομένως, χρόνος για την αξιοποίηση των Ελληνικών κοιτασμάτων, η αξία των οποίων εκτιμάται από τους ειδικούς σε εκατοντάδες δισ. ευρώ ως έσοδα για τη χώρα. Η εγκατάλειψη όμως έχει και μια άλλη διάσταση. Τι σημαίνει αυτή σε σχέση με την Τουρκία και τις διεκδικήσεις της στην Ελληνική ΑΟΖ;
Παρουσιάζονται, ως αντιστάθμισμα, τα σχέδια ηλεκτρικής διασυνδέσεως Ασίας και Ευρώπης και Αφρικής και Ευρώπης, μέσω, αντιστοίχως, Ισραήλ και Αιγύπτου, και άλλων μικρότερων αγωγών, που θα μπορούσαν εν μέρει να υποκαταστήσουν τoν αγωγό East Med. Τα σχέδια όμως αυτά δεν είναι ανταγωνιστικά ούτε του αγωγού East Med ούτε της εξορύξεως των Ελληνικών κοιτασμάτων. Αντιθέτως, στο σχεδιασμό του East Med λαμβανόταν υπόψιν και το φυσικό αέριο που θα εξορυσσόταν από την Ελληνική ΑΟΖ. Το πλήγμα που κατάφερε το άτυπο Αμερικανικό έγγραφο στο σχέδιο του αγωγού East Med δεν είναι υποτιμητέο. Ο αγωγός αυτός έχει πολύ ιδιαίτερη γεωπολιτική και στρατηγική σημασία για την Ελλάδα και την Κύπρο. Η ισχυρή υποστήριξη του από το Ισραήλ τον καθιστούσε βάση των περιφερειακών στρατηγικών συμμαχιών της Ελλάδος και της Κύπρου και η χάραξη του οριοθετούσε και αναχαίτιζε τις Τουρκικές βλέψεις.
β. Σχέδια για αναγνώριση του ψευδοκράτους στην κατεχόμενη Κύπρο μεσώ δήθεν Μέτρων Οικοδομήσεως Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ)
Η δεύτερη εθνική υποχώρηση αφορά την Κύπρο. Διαφαίνεται από τις τελευταίες κινήσεις της Κυβερνήσεως η πρόθεση συνεργασίας για την επιβολή στην Κύπρο "λύσεως", σύμφωνης με τη γραμμή των ηγεσιών του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ, με βάση την περιβόητη διζωνική ομοσπονδία, με "πολιτική ισότητα". Επιβολή δηλαδή "λύσεως" τύπου σχεδίου Ανάν, που θα έθετε ολόκληρη την Κύπρο υπό το γεωπολιτικό έλεγχο της Άγκυρας. Στα σχέδια αυτά πρωτοστατεί η Βρετανική διπλωματία, σε στενή συνεργασία με την Τουρκική πλευρά, αλλά και με τις ηγεσίες του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ. Χειραγωγεί επίσης στο παρασκήνιο τις πρωτοβουλίες και τις κινήσεις του Γ. Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες και του ειδικού εκπροσώπου του για το Κυπριακό. Η Κυβέρνηση εξακολουθεί να αναφέρεται στη γνωστή στερεότυπη πολιτική "η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται", η οποία είναι εντελώς προσχηματική. Στην πραγματικότητα όμως, συμπράττει στην προώθηση μιας απαράδεκτης και καταστροφικής "λύσεως" στο Κυπριακό, που αν τελικά επιβληθεί, θα καταστήσει ολόκληρη την Κύπρο Τουρκικό δορυφόρο. Θα διεμβολίσει, επιπλέον, μέσω αυτής, τις περιφερειακές στρατηγικές συμμαχίες που κατόρθωσαν Ελλάδα και Κύπρος να οικοδομήσουν, μετά από τόσες προσπάθειες.
Η πλειοψηφία του Κυπριακού λαού, παρά την ασκούμενη ασφυκτική προπαγάνδα και τη νοσηρή κομματοκρατία, στο επίπεδο της ηγεσίας των δυο μεγάλων κομμάτων ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, απορρίπτει οποιαδήποτε "λύση" του είδους αυτού. Οι προσεχείς Προεδρικές εκλογές του 2023 μπορούν, επομένως, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, να ανατρέψουν το πολιτικό σκηνικό και να αποτρέψουν "λύση" των προδιαγραφών αυτών. Ο ξένος παράγων και οι εγχώριοι ενδοτικοί και προτρέχοντες για δήθεν "λύση" συμφωνούν γι ' αυτό να προσπαθήσουν να επισπεύσουν τις εξελίξεις και να προκαταλάβουν τα αποτελέσματα των Προεδρικών εκλογών. Να δημιουργήσουν δηλαδή τετελεσμένα γεγονότα, τα οποία, ανεξαρτήτως Προεδρικών εκλογών, να δεσμεύουν σε μια μορφή "λύσεως" την Ελληνική πλευρά. Ένας τρόπος για να το επιτύχουν θα μπορούσε να είναι μια Ενδιάμεση Στρατηγική Συμφωνία, που θ' ανεγνώριζε ουσιαστικά δυο ισότιμα και ισοκυρίαρχα μέρη και θα άφηνε τις "λεπτομέρειες" για αργότερα. Ένας άλλος τρόπος, που φαίνεται να προκρίνεται, είναι η αναγνώριση του ψευδοκράτους, με τη φενάκη Μέτρων δήθεν Οικοδομήσεως Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ).
Ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου, για να επιταχύνει τις εσωτερικές εξελίξεις και να ξεμπροστιάσει, όπως ελπίζει, τον ανταγωνιστή του στο κόμμα πρώην υπουργό Εξωτερικών Νίκο Χριστοδουλίδη, που θέλει να θέσει υποψηφιότητα στις Προδρικές εκλογές, αλλά ως ανεξάρτητος, έσπευσε να δρομολογήσει διαδικασίες στο ΔΗΣΥ για την εκλογή κομματικού υποψηφίου, υποβάλλοντας τη δική του υποψηφιότητα, η οποία υπήρξε και η μόνη. Οι ακραίες ενδοτικές θέσεις του Αβέρωφ Νεοφύτου και η πλήρης σύμπλευση του στο Κυπριακό με το ΑΚΕΛ, είναι γνωστές. Γνωστός είναι επίσης ο πρωταγωνιστικός ρόλος που παίζει για την άμεση προώθηση "λύσεως", των προδιαγραφών που αναφέρθηκαν παραπάνω. Εξάντλησε επίσης την επιρροή του στον Πρόεδρο Αναστασιάδη για την επιστροφή στο ΥΠΕΞ του Γιαννάκη Κασουλίδη. Ο τελευταίος έχει απροκάλυπτα προσχωρήσει σε θέσεις της λεγόμενης Unite Cyprus Now, που συσπειρώνει τους πιο φανατικούς και έξαλλους οπαδούς της "λύσεως τώρα ', με πλήρη αποδοχή ουσιαστικά των Τουρκικών θέσεων για δυο" ίσα "μέρη. Ο ίδιος, αναφερόμενος στο άτυπο Αμερικανικό έγγραφο για τον East Med. σχολίασε απαξιωτικά ότι ο αγωγός αυτός είναι μόνο δημιουργός προβλημάτων. Είναι σκάνδαλο ότι ο άνθρωπος αυτός είναι τώρα υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου. Ο ίδιος ο Πρόεδρος αναγκάσθηκε να τον ανακαλέσει στην τάξη για τις δηλώσεις του για τον East Med. Φέρει όμως μεγάλες ευθύνες για τον διορισμό του και τη διατήρηση του στη θέση αυτή. Πληθαίνουν ήδη οι φωνές που ζητούν την άμεση αποπομπή του.
Ποια είναι η θέση της Ελληνικής Κυβερνήσεως και του Ελληνα Πρωθυπουργού απέναντι σ' αυτές τις εξελίξεις; Ο Αβέρωφ Νεοφύτου και ο Γιαννάκης Κασουλίδης επισκέφθηκαν την Αθήνα. Έγιναν και οι δυο δεκτοί από τον Πρωθυπουργό. Ο πρώτος ως υποψήφιος για την Προεδρία του Δησυ. Ο δεύτερος για να ενημερώσει, υποτίθεται, τον Πρωθυπουργό για τις νέες εξελίξεις στο Κυπριακό. Ο Αβέρωφ Νεοφύτου εισέπραξε στήριξη στην υποψηφιότητα του από τον Πρωθυπουργό. Το ίδιο επεδίωξε και ο Γιαννάκης Κασουλίδης για την πολιτική του. Δεν γνωρίζει ο Πρωθυπουργός ποια είναι η πολιτική τους; Η Ελλάδα δεν έχει άποψη για το τι είναι καλό η κακό για την Κύπρο; Σε τι, επιτέλους, συμπαρίσταται; Συμπαρίσταται και σε μια δήθεν "λύση", που θα οδηγούσε ολόκληρη την Κύπρο στην Τουρκοποίηση;
γ. Ο Κίνδυνος από την Παράνομη Μετανάστευση
Έχουμε αναφερθεί επανειλημμένα σ' αυτό το θέμα. Το αναφέρουμε και στη σημερινή ανάρτηση, γιατί περιλαμβάνεται και αυτό στα θέματα που θέλει η Κυβέρνηση να συγκαλύψει με το θόρυβο για τα Ραφάλ. Καλά και άγια τα Ραφάλ, αλλά απαραίτητος όρος μιας αποτελεσματικής εθνικής άμυνας είναι η διαφύλαξη της εθνικής συνοχής και της εσωτερικής εθνικής ασφάλειας. Δυστυχώς, Κυβερνήσεις και κόμματα, με άκριτο ιδεολογισμό, πολιτική ακρισία και στρατηγική μυωπία, επέτρεψαν να μετατραπεί η χώρα κυριολεκτικά σε ξέφραγο αμπέλι και να δημιουργηθεί εκ του μη όντος ένα νέο εθνικό πρόβλημα, που απειλεί την ίδια την εθνική ταυτότητα της χώρας.
Αντί, έστω και πολύ καθυστερημένα, να ληφθούν μέτρα για την αντιμετώπιση του προβλήματος, επιχειρείται φυγή προς τα εμπρός, με διακηρύξεις, δια στόματος του Πρωθυπουργού, για "λύση" δήθεν του δημογραφικού προβλήματος της χώρας, με τη νομιμοποίηση και μόνιμη εγκατάσταση όλων των παρανόμων μεταναστών, προερχομένων μάλιστα, στην πολύ μεγάλη πλειοψηφία τους, από Μουσουλμανικές χώρες, που είναι στρατηγικοί σύμμαχοι της Άγκυρας.
Είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ, πριν λίγες μέρες, τα δοκιμαζόμενα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Είδα από κοντά τις τερατώδεις νέες δομές που σχεδιάζονται και κατασκευάζονται. Φαίνεται απίστευτη η απρονοησία των κυβερνώντων ενώπιον του προφανούς κινδύνου οι δομές αυτές να εξελιχθούν σε Ισλαμουπόλεις, με ότι αυτό σημαίνει για το Αιγαίο η τον Εβρο, και σε επικίνδυνες εστίες για την εθνική ασφάλεια της χώρας. Είδα την αγωνία και την ανησυχία των νησιωτών για το πρόβλημα αυτό, που τους βρήκε, αλλά και την αποφασιστικότητα να αγωνισθούν για να ξαναπάρουν πίσω το νησί τους και τη ζωή τους. Ο αγώνας τους είναι σύμβολο για όλο τον Ελληνικό λαό. Μόνο με τη δική του μαζική κινητοποίηση και αντίδραση, θα υποχρεωθούν οι κυβερνώντες και οι συνοδοιπόροι τους ν ' αντιληφθούν ότι το πρόβλημα των παρανόμων μεταναστών δεν είναι ανθρωπιστικό, όπως ανακριβώς παρουσιάζεται, με αμάλγαμα προσφύγων και μη, αλλά στρατηγικό, που εργαλειοποιειται και χειραγωγείται από την Άγκυρα. Πάνω στη βάση αυτή, η λύση δεν μπορεί να είναι συμπληρωματική προς τη στρατηγική και τις γεωπολιτικές επιδιώξεις της Άγκυρας.