 |
Two
of the three main Eurasian powers, Iran's Ebrahim Raisi and Russia's
Vladimir Putin meet in Russia to advance their strategic relations. Photo Credit: The Cradle |
Μετάφραση: Μ. Στυλιανού
Τρεις δεν είναι πλήθος: Η σύνοδος κορυφής Ιράν-Ρωσίας αυτή την εβδομάδα, παράλληλα με στρατιωτικές ασκήσεις Ρωσίας- Ιράν-Κίνας στη Θάλασσα του Ομάν, εν όψει συνάντησης Σι-Πούτιν σε δύο εβδομάδες, υποδηλώνει ένα ταχέως προωθούμενο στρατηγικό όραμα για τις τρεις Ευρασιατικές δυνάμεις.
Η επίσημη επίσκεψη του Ιρανού προέδρου Ιμπραήμ Ραϊσί στη Ρωσία, μετά από πρόσκληση του Βλαντιμίρ Πούτιν, προκάλεσε μια από τις πιο εντυπωσιακές γεωπολιτικές εικόνες του 21ου αιώνα: Τον Ραϊσί να κάνει τις απογευματινές προσευχές του στο Κρεμλίνο.
Αναμφισβήτητα, περισσότερο από τις ώρες των σταθερών συζητήσεων για τους γεωπολιτικούς, γεωοικονομικούς, ενεργειακούς, εμπορικούς, γεωργικούς, μεταφορών και αεροδιαστημικούς φακέλους, αυτή η απεικόνιση θα αποτυπωθεί σε όλο τον Παγκόσμιο Νότο ως ένα εύγλωττο σύμβολο της συνεχιζόμενης, αδυσώπητης διαδικασίας ευρασιατικής ολοκλήρωσης.
Ο Ραϊσί πήγε στο Σότσι και στη Μόσχα έτοιμος να προσφέρει στον Πούτιν ουσιαστική συνέργεια για να αντιμετωπίσει μια παρακμάζουσα, μονοπολική αυτοκρατορία όλο και πιο επιρρεπή στον παραλογισμό. Κατέστησε σαφές στην αρχή των τριών ωρών των συζητήσεών του με τον Πούτιν ότι: Η ανανεωμένη σχέση μας δεν πρέπει να είναι «βραχυπρόθεσμη ή τακτική – θα είναι μόνιμη και στρατηγική».
Ο Πούτιν πρέπει να απολάμβανε τους χειμάρρους νοήματος που δημιουργήθηκαν σε μία από τις δηλώσεις του Ραϊσί: «Αντιστεκόμαστε στους Αμερικανούς για περισσότερα από 40 χρόνια».
Ωστόσο, πολύ πιο παραγωγικό, ήταν «ένα έγγραφο στρατηγικής συνεργασίας» μεταξύ του Ιράν και της Ρωσίας, το οποίο ο Ραϊσί και η ομάδα του παρουσίασαν σε Ρώσους αξιωματούχους.
Ο Ραϊσί τόνισε ότι αυτός ο οδικός χάρτης «μπορεί να καθορίσει την προοπτική για τουλάχιστον 20 χρόνια μπροστά», ή τουλάχιστον να διευκρινίσει «τη μακροπρόθεσμη στρατηγική αλληλεπίδραση μεταξύ της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν και της Ρωσικής Ομοσπονδίας».
Ο υπουργός Εξωτερικών Χοσεΐν Αμίρ-Αμπντολαχιάν επιβεβαίωσε ότι και οι δύο πρόεδροι ανέθεσαν στους κορυφαίους διπλωμάτες τους να εργαστούν για τον οδικό χάρτη. Πρόκειται, στην πραγματικότητα, για την επικαιροποίηση προηγούμενης 20ετούς συνθήκης συνεργασίας που υπεγράφη το 2001, η οποία αρχικά προοριζόταν να διαρκέσει 10 χρόνια και στη συνέχεια παρατάθηκε δύο φορές για πέντε χρόνια.
Βασικό στοιχείο της νέας 20ετούς στρατηγικής εταιρικής σχέσης μεταξύ των δύο γειτόνων είναι βέβαιο ότι θα είναι ένα ευρασιατικό δίκτυο εκκαθάρισης, που θα έχει σχεδιαστεί για να ανταγωνίζεται το SWIFT, το παγκόσμιο σύστημα ανταλλαγής μηνυμάτων μεταξύ τραπεζών.
Ξεκινώντας από τη Ρωσία, το Ιράν και την Κίνα (RIC), ο μηχανισμός αυτός έχει τη δυνατότητα να ενώσει τα κράτη μέλη του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO), της Οικονομικής Ένωσης Εurasia (EAEU), του ASEAN, του BRICS και άλλων περιφερειακών οργανισμών εμπορίου/ασφάλειας. Το συνδυασμένο γεωοικονομικό βάρος όλων αυτών των παραγόντων θα προσελκύσει αναπόφευκτα πολλούς άλλους σε ολόκληρο τον Παγκόσμιο Νότο, ακόμη και από την Ευρώπη.
Η βάση υπάρχει ήδη. Η Κίνα εγκαινίασε το διασυνοριακό διατραπεζικό σύστημα πληρωμών (CIPS) το 2015, χρησιμοποιώντας το γουάν. Η Ρωσία ανέπτυξε το σύστημα μεταφοράς οικονομικών μηνυμάτων (SPFS). Η οικοδόμηση ενός ανεξάρτητου, ρώσο-κινεζικού χρηματοπιστωτικού συστήματος με τη σύνδεση των δύο δεν θα πρέπει να αποτελεί πρόβλημα. Το κύριο ερώτημα είναι της επιλογής του τυποποιημένου νομίσματος - ενδεχομένως του γουάν.
Μόλις το σύστημα τεθεί σε λειτουργία, αυτό θα είναι ιδανικό για το Ιράν, το οποίο θέλει πολύ να αυξήσει το εμπόριο με τη Ρωσία, αλλά παραμένει ανάπηρο από τις κυρώσεις των ΗΠΑ. Το Ιράν έχει ήδη υπογράψει εμπορικές συμφωνίες και συμμετέχει σε μακροπρόθεσμη στρατηγική ανάπτυξη τόσο με τη Ρωσία όσο και με την Κίνα.
Ο νέος χάρτης πορείας
Όταν ο Amir-Abdollahian περιέγραψε την επίσκεψη του Raisi στη Ρωσία ως «σημείο καμπής στην πολιτική της καλής γειτονίας και κοιτάζοντας προς την Ανατολή», έδινε τη σύντομη εκδοχή του οδικού χάρτη που ακολούθησε η νέα ιρανική κυβέρνηση: «μια γειτονική πολιτική, μια πολιτική με επίκεντρο την Ασία με επίκεντρο την Ανατολή και μια διπλωματία με επίκεντρο την οικονομία».
Αντίθετα, η μόνη de facto «πολιτική» που ανέπτυξε η συλλογική Δύση κατά τόσο της Ρωσίας όσο και του Ιράν είναι οι κυρώσεις. Συνεπώς, η εκμηδένισή τους βρίσκεται στην κορυφή της ημερήσιας διάταξης για τη Μόσχα και την Τεχεράνη. Το Ιράν και τα ΕΑΕ έχουν ήδη προσωρινή συμφωνία. Αυτό που χρειάζονται, αργά ή γρήγορα, είναι να γίνουν πλήρεις εταίροι σε μια ζώνη ελεύθερων συναλλαγών.
Ενώ ο Amir-Abdollahian επαίνεσε την επίλυση διαφορών με γείτονες όπως το Ιράκ και το Τουρκμενιστάν, και την αναδιαμόρφωση της διπλωματικής σκακιέρας με το Ομάν, το Κατάρ, το Κουβέιτ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ακόμη και τη Σαουδική Αραβία, ο Πρόεδρος Raisi – απευθυνόμενος στη ρωσική Βουλή – επέλεξε να περιγράψει λεπτομερώς πολύπλοκα ξένα σχέδια για την αποστολή δικτύων τρομοκρατών Takfiri σε «νέες αποστολές από τον Καύκασο στην Κεντρική Ασία».
Όπως είπε ο Ραϊσί, "η εμπειρία έχει δείξει ότι μόνο η καθαρή Ισλαμική σκέψη μπορεί να αποτρέψει το σχηματισμό εξτρεμισμού και τρομοκρατίας Τακφιρί".
Ο Raisi ήταν αμείλικτος για την Αυτοκρατορία: «Η στρατηγική της κυριαρχίας έχει πλέον αποτύχει, οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται στην πιο αδύναμη θέση τους και η δύναμη των ανεξάρτητων εθνών βιώνει ιστορική ανάπτυξη». Και σίγουρα γοήτευσε τη ρωσική Βουλή με την ανάλυση του ΝΑΤΟ:
"Το ΝΑΤΟ συμμετέχει σε διείσδυση στους γεωγραφικούς χώρους διαφόρων χωρών με το πρόσχημα της προστασίας. Και πάλι, απειλούν ανεξάρτητα κράτη. Η εξάπλωση του δυτικού μοντέλου, η αντίθεση στις ανεξάρτητες δημοκρατίες, η αντίθεση στην αυτοπροσδιορισμό των λαών – αυτό ακριβώς περιλαμβάνεται στην ημερήσια διάταξη του ΝΑΤΟ. Είναι μόνο μια εξαπάτηση, βλέπουμε την εξαπάτηση στη συμπεριφορά τους, η οποία τελικά θα οδηγήσει στη διάλυσή τους."
Το κύριο θέμα του Raisi ήταν η «αντίσταση», και αυτό αποτυπώθηκε σε όλες τις συναντήσεις του. Τόνισε ιδιαίτερα τις αφγανικές και ιρακινές αντιστάσεις: «Στη σύγχρονη εποχή, η έννοια της αντίστασης διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στις εξισώσεις αποτροπής».
Η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν έχει να κάνει με αυτή την αντίσταση: «Σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους ανάπτυξης του Ιράν, κάθε φορά που το έθνος μας έχει υψώσει το λάβαρο του εθνικισμού, της ανεξαρτησίας ή της επιστημονικής ανάπτυξης, έχει αντιμετωπίσει κυρώσεις και πιέσεις από τους εχθρούς του ιρανικού έθνους», τόνισε ο Ραϊσί.
Σχετικά με τη πυρηνική συμφωνία, με το νέο γύρο διαπραγματεύσεων στη Βιέννη, που για όλους τους πρακτικούς σκοπούς εξακολουθεί να έχει ακυρωθεί, ο Ραϊσί δήλωσε, "η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν εξετάζει σοβαρά την επίτευξη συμφωνίας εάν τα άλλα μέρη σοβαρολογούν για την αποτελεσματική και λειτουργική άρση των κυρώσεων".
Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Τεχεράνης Mohammad Marandi, τώρα στη Βιέννη ως υψηλόβαθμος σύμβουλος της ιρανικής αντιπροσωπείας, συγκρίνει την εμπειρία του με τις αρχικές διαπραγματεύσεις JCPOA το 2015, όπου ήταν παρατηρητής. Ο Μαράντι σημειώνει ότι όσον αφορά τους Αμερικανούς, «είναι η ίδια νοοτροπία: Είμαστε το αφεντικό, έχουμε ειδικά προνόμια." "Δεν επίκειται συμφωνία", τονίζει. Οι Αμερικανοί αρνούνται να παράσχουν εγγυήσεις: «Το κύριο πρόβλημα είναι το πεδίο εφαρμογής των κυρώσεων, θέλουν να διατηρήσουν πολλές από αυτές στη θέση τους. Στην πραγματικότητα δεν θέλουν τη JCPOA. Βασικά έχουν την ίδια στάση όπως κατά τη προεδρία του Τραμπ.»
Ο Marandi προτείνει πρακτικές λύσεις. Κατάργηση όλων των κυρώσεων μέγιστης πίεσης. Αποδεχτείτε "μια λογική διαδικασία επαλήθευσης, εάν δεν έχετε καμία πρόθεση να εξαπατήσετε ξανά τον ιρανικό λαό". Δώστε εγγυήσεις ώστε "Οι Ιρανοί να γνωρίζουν ότι δεν θα παραβιάσετε ξανά τη συμφωνία. Το Ιράν δεν θα δεχθεί απειλές ή προθεσμίες κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων". Είναι απίθανο οι Αμερικανοί να δεχτούν ποτέ κάτι από τα παραπάνω.
Η αντίθεση μεταξύ των διοικήσεων Raisi και του προκατόχου του Rouhani είναι έντονη: "Με την ελπίδα να πάρει κάτι από τη Δύση, η προηγούμενη κυβέρνηση σπατάλησε σοβαρές ευκαιρίες τόσο με την Κίνα όσο και με τη Ρωσία. Τώρα είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία», λέει ο Marandi.
Η κινεζική πλευρά είναι αρκετά ενδιαφέρουσα. Ο Marandi σημειώνει πώς ο Ιρανός υπουργός Εξωτερικών Amir-Abdolliahan μόλις επέστρεψε από την Κίνα και πως το μόνο έθνος στη Δυτική Ασία από το οποίο μπορούν να εξαρτώνται αξιόπιστα οι Κινέζοι είναι το Ιράν. Αυτό είναι ενσωματωμένο στην 20ετή στρατηγική συμφωνία τους, πολλές θετικές πτυχές της οποίας θα πρέπει να υιοθετηθούν από τον μηχανισμό Ρωσίας-Ιράν.
Οι γενεαλόγοι ενός νέου κόσμου
Η ουσία της έκθεσης του Raisi στη Δούμα (Ρωσική Βουλή) είναι ότι το Ιράν κερδίζει μάχες σε δύο διαφορετικά μέτωπα: κατά της τρομοκρατίας Salafi-τζιχάντ και κατά της αμερικανικής εκστρατείας μέγιστης οικονομικής πίεσης.
Και αυτό τοποθετεί το Ιράν σε πολύ καλή θέση ως εταίρο της Ρωσίας, με το «εκτεταμένο οικονομικό δυναμικό του, ειδικά στους τομείς της ενέργειας, του εμπορίου, της γεωργίας, της βιομηχανίας και της τεχνολογίας».
Γεωοικονομικά, ο Ραϊσί σημείωσε πως "η προνομιακή γεωγραφική θέση του Ιράν, ειδικά στο διάδρομο Βορρά-Νότου, μπορεί να καταστήσει το εμπόριο από την Ινδία στη Ρωσία και την Ευρώπη λιγότερο ακριβό και πιο ανθηρό".
Ήδη από το 2002, η Ρωσία, το Ιράν και η Ινδία υπέγραψαν συμφωνία για τη δημιουργία του Διεθνούς Διαδρόμου Μεταφορών Βορρά-Νότου (INSTC), ενός πολύτροπου δικτύου μεταφοράς 7.200 χιλιομέτρων/σιδηροδρομικού/οδικού φορτίου που συνδέει την Ινδία, το Ιράν, το Αφγανιστάν, το Αζερμπαϊτζάν, τη Ρωσία και την Κεντρική Ασία μέχρι την Ευρώπη ως εναλλακτικό διάδρομο μεταφορών προς τη διώρυγα του Σουέζ. Τώρα ο Πούτιν και ο Ραϊσί θέλουν μέγιστη ώθηση για το INSTC.
Η επίσκεψη του Ραϊσί πραγματοποιήθηκε λίγο πριν ξεκινήσει στη Θάλασσα του Ομάν μια κρίσιμη κοινή άσκηση, με την κωδική ονομασία «Ζώνη Θαλάσσιας Ασφάλειας του 2022», η οποία ξεκίνησε στη Θάλασσα του Ομάν, στην πραγματικότητα βόρεια του Ινδικού Ωκεανού, με θαλάσσιες και αερομεταφερόμενες μονάδες του ιρανικού, κινεζικού και ρωσικού ναυτικού.
Η Θάλασσα του Ομάν συνδέεται με το στρατηγικής σπουδαιότητας Στενό του Χορμούζ, το οποίο συνδέεται με τον Περσικό Κόλπο. Οι κάτοικοι του Πενταγώνου της στρατηγικής "Ινδο-Ειρηνικός" δύσκολα θα το καταπιούν.
Όλα τα παραπάνω σημαίνουν βαθύτερη διασύνδεση. Η συνάντηση Πούτιν-Ραϊσί προηγείται κατά δύο εβδομάδες της συνάντησης Πούτιν-Σι κατά την έναρξη των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Πεκίνο – και αναμένεται να φέρουν τη στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας στο επόμενο επίπεδο.
Μια νέα Ευρασιατική τάξη που περιλαμβάνει τη συντριπτική πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού είναι ένα έργο σε ταχεία πρόοδο. Η Κίνα χρησιμοποιώντας την Ευρασία ως το μεγαλύτερο στάδιο για να αναβαθμίσει τον παγκόσμιο ρόλο της, παράλληλα με την ταχέως εξελισσόμενη σίνο-ρώσο-ιρανική αλληλεπίδραση, έχει μεγαλύτερες επιπτώσεις στη ζωή των δυτικών φρουρών της αυτοκρατορικής «τάξης που βασίζεται σε κανόνες».
Η από-δυτικοποίηση της παγκοσμιοποίησης, από κινεζικής πλευράς, περιλαμβάνει μια εντελώς νέα ορολογία («κοινότητα κοινού πεπρωμένου»). Και δεν υπάρχουν πιο κραυγαλέα παραδείγματα "κοινού πεπρωμένου" από τη βαθύτερη διασύνδεσή του τόσο με τη Ρωσία όσο και με το Ιράν.
Ένα από τα κρίσιμα γεωπολιτικά ερωτήματα της εποχής μας είναι πώς μια αναδυόμενη, δήθεν κινεζική ηγεμονία θα αρθρωθεί. Εάν οι πράξεις μιλούν πιο δυνατά από τα λόγια, τότε η σινική ηγεμονία φαίνεται χαλαρή, εύπλαστη και χωρίς αποκλεισμούς, εντελώς διαφορετική από την αμερικανική ποικιλία. Πρώτον, αφορά την απόλυτη πλειοψηφία του Παγκόσμιου Νότου, ο οποίος θα συμμετέχει και θα την εκφράζει.
Το Ιράν είναι ένας από τους ηγέτες του Παγκόσμιου Νότου. Η Ρωσία, βαθιά ενεπλάκη στην από-δυτικοποίηση της παγκόσμιας διακυβέρνησης, κατέχει μια μοναδική θέση – διπλωματικά, στρατιωτικά, ως πάροχος ενέργειας – ως ειδικός αγωγός μεταξύ Ανατολής και Δύσης: Η αναντικατάστατη ευρασιατική γέφυρα και εγγυήτρια της παγκόσμιας σταθερότητας του Νότου.
Όλα αυτά παίζονται τώρα. Δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι οι ηγέτες των τριών βασικών ευρασιατικών δυνάμεων συναντώνται και διεξάγουν συζητήσεις αυτοπροσώπως, μέσα σε λίγες μόνο ημέρες. Καθώς ο ατλαντικός άξονας πνίγεται σε ύβρεις, αλαζονεία και ανικανότητα. Καλώς ήρθατε στις γενεές του ευρασιατικού, μετά-δυτικού κόσμου.
Η επίσημη επίσκεψη του Ιρανού προέδρου Ιμπραήμ Ραϊσί στη Ρωσία, μετά από πρόσκληση του Βλαντιμίρ Πούτιν, προκάλεσε μια από τις πιο εντυπωσιακές γεωπολιτικές εικόνες του 21ου αιώνα: Τον Ραϊσί να κάνει τις απογευματινές προσευχές του στο Κρεμλίνο.
Αναμφισβήτητα, περισσότερο από τις ώρες των σταθερών συζητήσεων για τους γεωπολιτικούς, γεωοικονομικούς, ενεργειακούς, εμπορικούς, γεωργικούς, μεταφορών και αεροδιαστημικούς φακέλους, αυτή η απεικόνιση θα αποτυπωθεί σε όλο τον Παγκόσμιο Νότο ως ένα εύγλωττο σύμβολο της συνεχιζόμενης, αδυσώπητης διαδικασίας ευρασιατικής ολοκλήρωσης.
Ο Ραϊσί πήγε στο Σότσι και στη Μόσχα έτοιμος να προσφέρει στον Πούτιν ουσιαστική συνέργεια για να αντιμετωπίσει μια παρακμάζουσα, μονοπολική αυτοκρατορία όλο και πιο επιρρεπή στον παραλογισμό. Κατέστησε σαφές στην αρχή των τριών ωρών των συζητήσεών του με τον Πούτιν ότι: Η ανανεωμένη σχέση μας δεν πρέπει να είναι «βραχυπρόθεσμη ή τακτική – θα είναι μόνιμη και στρατηγική».
Ο Πούτιν πρέπει να απολάμβανε τους χειμάρρους νοήματος που δημιουργήθηκαν σε μία από τις δηλώσεις του Ραϊσί: «Αντιστεκόμαστε στους Αμερικανούς για περισσότερα από 40 χρόνια».
Ωστόσο, πολύ πιο παραγωγικό, ήταν «ένα έγγραφο στρατηγικής συνεργασίας» μεταξύ του Ιράν και της Ρωσίας, το οποίο ο Ραϊσί και η ομάδα του παρουσίασαν σε Ρώσους αξιωματούχους.
Ο Ραϊσί τόνισε ότι αυτός ο οδικός χάρτης «μπορεί να καθορίσει την προοπτική για τουλάχιστον 20 χρόνια μπροστά», ή τουλάχιστον να διευκρινίσει «τη μακροπρόθεσμη στρατηγική αλληλεπίδραση μεταξύ της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν και της Ρωσικής Ομοσπονδίας».
Ο υπουργός Εξωτερικών Χοσεΐν Αμίρ-Αμπντολαχιάν επιβεβαίωσε ότι και οι δύο πρόεδροι ανέθεσαν στους κορυφαίους διπλωμάτες τους να εργαστούν για τον οδικό χάρτη. Πρόκειται, στην πραγματικότητα, για την επικαιροποίηση προηγούμενης 20ετούς συνθήκης συνεργασίας που υπεγράφη το 2001, η οποία αρχικά προοριζόταν να διαρκέσει 10 χρόνια και στη συνέχεια παρατάθηκε δύο φορές για πέντε χρόνια.
Βασικό στοιχείο της νέας 20ετούς στρατηγικής εταιρικής σχέσης μεταξύ των δύο γειτόνων είναι βέβαιο ότι θα είναι ένα ευρασιατικό δίκτυο εκκαθάρισης, που θα έχει σχεδιαστεί για να ανταγωνίζεται το SWIFT, το παγκόσμιο σύστημα ανταλλαγής μηνυμάτων μεταξύ τραπεζών.
Ξεκινώντας από τη Ρωσία, το Ιράν και την Κίνα (RIC), ο μηχανισμός αυτός έχει τη δυνατότητα να ενώσει τα κράτη μέλη του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO), της Οικονομικής Ένωσης Εurasia (EAEU), του ASEAN, του BRICS και άλλων περιφερειακών οργανισμών εμπορίου/ασφάλειας. Το συνδυασμένο γεωοικονομικό βάρος όλων αυτών των παραγόντων θα προσελκύσει αναπόφευκτα πολλούς άλλους σε ολόκληρο τον Παγκόσμιο Νότο, ακόμη και από την Ευρώπη.
Η βάση υπάρχει ήδη. Η Κίνα εγκαινίασε το διασυνοριακό διατραπεζικό σύστημα πληρωμών (CIPS) το 2015, χρησιμοποιώντας το γουάν. Η Ρωσία ανέπτυξε το σύστημα μεταφοράς οικονομικών μηνυμάτων (SPFS). Η οικοδόμηση ενός ανεξάρτητου, ρώσο-κινεζικού χρηματοπιστωτικού συστήματος με τη σύνδεση των δύο δεν θα πρέπει να αποτελεί πρόβλημα. Το κύριο ερώτημα είναι της επιλογής του τυποποιημένου νομίσματος - ενδεχομένως του γουάν.
Μόλις το σύστημα τεθεί σε λειτουργία, αυτό θα είναι ιδανικό για το Ιράν, το οποίο θέλει πολύ να αυξήσει το εμπόριο με τη Ρωσία, αλλά παραμένει ανάπηρο από τις κυρώσεις των ΗΠΑ. Το Ιράν έχει ήδη υπογράψει εμπορικές συμφωνίες και συμμετέχει σε μακροπρόθεσμη στρατηγική ανάπτυξη τόσο με τη Ρωσία όσο και με την Κίνα.
Ο νέος χάρτης πορείας
Όταν ο Amir-Abdollahian περιέγραψε την επίσκεψη του Raisi στη Ρωσία ως «σημείο καμπής στην πολιτική της καλής γειτονίας και κοιτάζοντας προς την Ανατολή», έδινε τη σύντομη εκδοχή του οδικού χάρτη που ακολούθησε η νέα ιρανική κυβέρνηση: «μια γειτονική πολιτική, μια πολιτική με επίκεντρο την Ασία με επίκεντρο την Ανατολή και μια διπλωματία με επίκεντρο την οικονομία».
Αντίθετα, η μόνη de facto «πολιτική» που ανέπτυξε η συλλογική Δύση κατά τόσο της Ρωσίας όσο και του Ιράν είναι οι κυρώσεις. Συνεπώς, η εκμηδένισή τους βρίσκεται στην κορυφή της ημερήσιας διάταξης για τη Μόσχα και την Τεχεράνη. Το Ιράν και τα ΕΑΕ έχουν ήδη προσωρινή συμφωνία. Αυτό που χρειάζονται, αργά ή γρήγορα, είναι να γίνουν πλήρεις εταίροι σε μια ζώνη ελεύθερων συναλλαγών.
Ενώ ο Amir-Abdollahian επαίνεσε την επίλυση διαφορών με γείτονες όπως το Ιράκ και το Τουρκμενιστάν, και την αναδιαμόρφωση της διπλωματικής σκακιέρας με το Ομάν, το Κατάρ, το Κουβέιτ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ακόμη και τη Σαουδική Αραβία, ο Πρόεδρος Raisi – απευθυνόμενος στη ρωσική Βουλή – επέλεξε να περιγράψει λεπτομερώς πολύπλοκα ξένα σχέδια για την αποστολή δικτύων τρομοκρατών Takfiri σε «νέες αποστολές από τον Καύκασο στην Κεντρική Ασία».
Όπως είπε ο Ραϊσί, "η εμπειρία έχει δείξει ότι μόνο η καθαρή Ισλαμική σκέψη μπορεί να αποτρέψει το σχηματισμό εξτρεμισμού και τρομοκρατίας Τακφιρί".
Ο Raisi ήταν αμείλικτος για την Αυτοκρατορία: «Η στρατηγική της κυριαρχίας έχει πλέον αποτύχει, οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται στην πιο αδύναμη θέση τους και η δύναμη των ανεξάρτητων εθνών βιώνει ιστορική ανάπτυξη». Και σίγουρα γοήτευσε τη ρωσική Βουλή με την ανάλυση του ΝΑΤΟ:
"Το ΝΑΤΟ συμμετέχει σε διείσδυση στους γεωγραφικούς χώρους διαφόρων χωρών με το πρόσχημα της προστασίας. Και πάλι, απειλούν ανεξάρτητα κράτη. Η εξάπλωση του δυτικού μοντέλου, η αντίθεση στις ανεξάρτητες δημοκρατίες, η αντίθεση στην αυτοπροσδιορισμό των λαών – αυτό ακριβώς περιλαμβάνεται στην ημερήσια διάταξη του ΝΑΤΟ. Είναι μόνο μια εξαπάτηση, βλέπουμε την εξαπάτηση στη συμπεριφορά τους, η οποία τελικά θα οδηγήσει στη διάλυσή τους."
Το κύριο θέμα του Raisi ήταν η «αντίσταση», και αυτό αποτυπώθηκε σε όλες τις συναντήσεις του. Τόνισε ιδιαίτερα τις αφγανικές και ιρακινές αντιστάσεις: «Στη σύγχρονη εποχή, η έννοια της αντίστασης διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στις εξισώσεις αποτροπής».
Η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν έχει να κάνει με αυτή την αντίσταση: «Σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους ανάπτυξης του Ιράν, κάθε φορά που το έθνος μας έχει υψώσει το λάβαρο του εθνικισμού, της ανεξαρτησίας ή της επιστημονικής ανάπτυξης, έχει αντιμετωπίσει κυρώσεις και πιέσεις από τους εχθρούς του ιρανικού έθνους», τόνισε ο Ραϊσί.
Σχετικά με τη πυρηνική συμφωνία, με το νέο γύρο διαπραγματεύσεων στη Βιέννη, που για όλους τους πρακτικούς σκοπούς εξακολουθεί να έχει ακυρωθεί, ο Ραϊσί δήλωσε, "η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν εξετάζει σοβαρά την επίτευξη συμφωνίας εάν τα άλλα μέρη σοβαρολογούν για την αποτελεσματική και λειτουργική άρση των κυρώσεων".
Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Τεχεράνης Mohammad Marandi, τώρα στη Βιέννη ως υψηλόβαθμος σύμβουλος της ιρανικής αντιπροσωπείας, συγκρίνει την εμπειρία του με τις αρχικές διαπραγματεύσεις JCPOA το 2015, όπου ήταν παρατηρητής. Ο Μαράντι σημειώνει ότι όσον αφορά τους Αμερικανούς, «είναι η ίδια νοοτροπία: Είμαστε το αφεντικό, έχουμε ειδικά προνόμια." "Δεν επίκειται συμφωνία", τονίζει. Οι Αμερικανοί αρνούνται να παράσχουν εγγυήσεις: «Το κύριο πρόβλημα είναι το πεδίο εφαρμογής των κυρώσεων, θέλουν να διατηρήσουν πολλές από αυτές στη θέση τους. Στην πραγματικότητα δεν θέλουν τη JCPOA. Βασικά έχουν την ίδια στάση όπως κατά τη προεδρία του Τραμπ.»
Ο Marandi προτείνει πρακτικές λύσεις. Κατάργηση όλων των κυρώσεων μέγιστης πίεσης. Αποδεχτείτε "μια λογική διαδικασία επαλήθευσης, εάν δεν έχετε καμία πρόθεση να εξαπατήσετε ξανά τον ιρανικό λαό". Δώστε εγγυήσεις ώστε "Οι Ιρανοί να γνωρίζουν ότι δεν θα παραβιάσετε ξανά τη συμφωνία. Το Ιράν δεν θα δεχθεί απειλές ή προθεσμίες κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων". Είναι απίθανο οι Αμερικανοί να δεχτούν ποτέ κάτι από τα παραπάνω.
Η αντίθεση μεταξύ των διοικήσεων Raisi και του προκατόχου του Rouhani είναι έντονη: "Με την ελπίδα να πάρει κάτι από τη Δύση, η προηγούμενη κυβέρνηση σπατάλησε σοβαρές ευκαιρίες τόσο με την Κίνα όσο και με τη Ρωσία. Τώρα είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία», λέει ο Marandi.
Η κινεζική πλευρά είναι αρκετά ενδιαφέρουσα. Ο Marandi σημειώνει πώς ο Ιρανός υπουργός Εξωτερικών Amir-Abdolliahan μόλις επέστρεψε από την Κίνα και πως το μόνο έθνος στη Δυτική Ασία από το οποίο μπορούν να εξαρτώνται αξιόπιστα οι Κινέζοι είναι το Ιράν. Αυτό είναι ενσωματωμένο στην 20ετή στρατηγική συμφωνία τους, πολλές θετικές πτυχές της οποίας θα πρέπει να υιοθετηθούν από τον μηχανισμό Ρωσίας-Ιράν.
Οι γενεαλόγοι ενός νέου κόσμου
Η ουσία της έκθεσης του Raisi στη Δούμα (Ρωσική Βουλή) είναι ότι το Ιράν κερδίζει μάχες σε δύο διαφορετικά μέτωπα: κατά της τρομοκρατίας Salafi-τζιχάντ και κατά της αμερικανικής εκστρατείας μέγιστης οικονομικής πίεσης.
Και αυτό τοποθετεί το Ιράν σε πολύ καλή θέση ως εταίρο της Ρωσίας, με το «εκτεταμένο οικονομικό δυναμικό του, ειδικά στους τομείς της ενέργειας, του εμπορίου, της γεωργίας, της βιομηχανίας και της τεχνολογίας».
Γεωοικονομικά, ο Ραϊσί σημείωσε πως "η προνομιακή γεωγραφική θέση του Ιράν, ειδικά στο διάδρομο Βορρά-Νότου, μπορεί να καταστήσει το εμπόριο από την Ινδία στη Ρωσία και την Ευρώπη λιγότερο ακριβό και πιο ανθηρό".
Ήδη από το 2002, η Ρωσία, το Ιράν και η Ινδία υπέγραψαν συμφωνία για τη δημιουργία του Διεθνούς Διαδρόμου Μεταφορών Βορρά-Νότου (INSTC), ενός πολύτροπου δικτύου μεταφοράς 7.200 χιλιομέτρων/σιδηροδρομικού/οδικού φορτίου που συνδέει την Ινδία, το Ιράν, το Αφγανιστάν, το Αζερμπαϊτζάν, τη Ρωσία και την Κεντρική Ασία μέχρι την Ευρώπη ως εναλλακτικό διάδρομο μεταφορών προς τη διώρυγα του Σουέζ. Τώρα ο Πούτιν και ο Ραϊσί θέλουν μέγιστη ώθηση για το INSTC.
Η επίσκεψη του Ραϊσί πραγματοποιήθηκε λίγο πριν ξεκινήσει στη Θάλασσα του Ομάν μια κρίσιμη κοινή άσκηση, με την κωδική ονομασία «Ζώνη Θαλάσσιας Ασφάλειας του 2022», η οποία ξεκίνησε στη Θάλασσα του Ομάν, στην πραγματικότητα βόρεια του Ινδικού Ωκεανού, με θαλάσσιες και αερομεταφερόμενες μονάδες του ιρανικού, κινεζικού και ρωσικού ναυτικού.
Η Θάλασσα του Ομάν συνδέεται με το στρατηγικής σπουδαιότητας Στενό του Χορμούζ, το οποίο συνδέεται με τον Περσικό Κόλπο. Οι κάτοικοι του Πενταγώνου της στρατηγικής "Ινδο-Ειρηνικός" δύσκολα θα το καταπιούν.
Όλα τα παραπάνω σημαίνουν βαθύτερη διασύνδεση. Η συνάντηση Πούτιν-Ραϊσί προηγείται κατά δύο εβδομάδες της συνάντησης Πούτιν-Σι κατά την έναρξη των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Πεκίνο – και αναμένεται να φέρουν τη στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας στο επόμενο επίπεδο.
Μια νέα Ευρασιατική τάξη που περιλαμβάνει τη συντριπτική πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού είναι ένα έργο σε ταχεία πρόοδο. Η Κίνα χρησιμοποιώντας την Ευρασία ως το μεγαλύτερο στάδιο για να αναβαθμίσει τον παγκόσμιο ρόλο της, παράλληλα με την ταχέως εξελισσόμενη σίνο-ρώσο-ιρανική αλληλεπίδραση, έχει μεγαλύτερες επιπτώσεις στη ζωή των δυτικών φρουρών της αυτοκρατορικής «τάξης που βασίζεται σε κανόνες».
Η από-δυτικοποίηση της παγκοσμιοποίησης, από κινεζικής πλευράς, περιλαμβάνει μια εντελώς νέα ορολογία («κοινότητα κοινού πεπρωμένου»). Και δεν υπάρχουν πιο κραυγαλέα παραδείγματα "κοινού πεπρωμένου" από τη βαθύτερη διασύνδεσή του τόσο με τη Ρωσία όσο και με το Ιράν.
Ένα από τα κρίσιμα γεωπολιτικά ερωτήματα της εποχής μας είναι πώς μια αναδυόμενη, δήθεν κινεζική ηγεμονία θα αρθρωθεί. Εάν οι πράξεις μιλούν πιο δυνατά από τα λόγια, τότε η σινική ηγεμονία φαίνεται χαλαρή, εύπλαστη και χωρίς αποκλεισμούς, εντελώς διαφορετική από την αμερικανική ποικιλία. Πρώτον, αφορά την απόλυτη πλειοψηφία του Παγκόσμιου Νότου, ο οποίος θα συμμετέχει και θα την εκφράζει.
Το Ιράν είναι ένας από τους ηγέτες του Παγκόσμιου Νότου. Η Ρωσία, βαθιά ενεπλάκη στην από-δυτικοποίηση της παγκόσμιας διακυβέρνησης, κατέχει μια μοναδική θέση – διπλωματικά, στρατιωτικά, ως πάροχος ενέργειας – ως ειδικός αγωγός μεταξύ Ανατολής και Δύσης: Η αναντικατάστατη ευρασιατική γέφυρα και εγγυήτρια της παγκόσμιας σταθερότητας του Νότου.
Όλα αυτά παίζονται τώρα. Δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι οι ηγέτες των τριών βασικών ευρασιατικών δυνάμεων συναντώνται και διεξάγουν συζητήσεις αυτοπροσώπως, μέσα σε λίγες μόνο ημέρες. Καθώς ο ατλαντικός άξονας πνίγεται σε ύβρεις, αλαζονεία και ανικανότητα. Καλώς ήρθατε στις γενεές του ευρασιατικού, μετά-δυτικού κόσμου.