 |
| TheDigitalArtist / pixabay |
Από: capital.gr - Του Γιώργου Κράλογλου
Εμένα προσωπικά δεν με ενθουσίασαν, ως "αναπτυξιακή λύση" στη Βόρεια Ελλάδα, τα νέα ότι τα ακίνητα των πρωτευουσών των Βαλκανίων έχουν ακριβύνει, με τις τιμές τους να ξεπερνούν και αντίστοιχες στην Ελλάδα. Το δε γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την αύξηση των μέσων μισθών στις χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, θα φέρει, την επόμενη 3ετία, κι άλλους Βαλκάνιους στην ελληνική αγορά real estate, ιδίως στον ελληνικό Βορρά.
Ούτε με γοήτευσαν και ας τα παρουσίασε ο πρόεδρος του Ελληνοσερβικού Επιμελητηρίου Βορείου Ελλάδος και του Παρατηρητηρίου Τιμών και Εκτιμήσεων Ακινήτων Νοτιοανατολικής Ευρώπης, κ. Κώστας Γεωργάκος, επικαλούμενος συζητήσεις που είχε το τελευταίο χρονικό διάστημα, στο πλαίσιο τόσο του θεσμικού του ρόλου όσο και της ιδιότητάς του ως μεσίτη.
Παίρνω όμως πολύ στα σοβαρά τρία σημεία από τις εκτιμήσεις του μεσίτη (ως προς την ιδιότητα) προέδρου του Ελληνοσέρβικου Επιμελητηρίου.
Ότι ως επενδυτές, όσο και ως ιδιώτες, οι Βαλκάνιοι, έχοντας πλέον μεγαλύτερη οικονομική άνεση, θα θελήσουν ν' αποκτήσουν ένα ακίνητο στην Ελλάδα, σε χαμηλότερη τιμή απ’ ό,τι στη χώρα τους, ανάλογα βεβαίως με την περιοχή.
Ότι ο Σέρβος πρόεδρος Βούτσιτς επανέλαβε πρόσφατα πως ο μέσος μισθός στη Σερβία θα φτάσει ως το 2025 στα 900 ευρώ καθαρά. Και το αυξημένο εισόδημά τους, θα θελήσουν οι Σέρβοι να το επενδύσουν.
Και ότι εφόσον στον κεντρικό δήμο Θεσσαλονίκης, η μέση τιμή προσφοράς κατοικιών για πώληση ήταν, στο τελευταίο τρίμηνο του 2021, γύρω στα 1.620 ευρώ ανά τετραγωνικό, γίνεται εμφανές το γιατί οι Βαλκάνιοι βλέπουν ευκαιρίες στην αγορά ακινήτων της Βόρειας Ελλάδας.
Κατά τη δική μου, δημοσιογραφική, άποψη οι ειδήσεις που πρέπει να προσεχθούν, από τις εκτιμήσεις του κ. Γεωργάκου, δεν είναι οι δήθεν "ευχάριστες" με την κινητικότητα της αγοράς ακινήτων, από τους Σέρβους και τους άλλους επενδυτές των Βαλκανίων.
Είναι οι λόγοι, οι πολλοί λόγοι, της συνέχισης του ξεπουλήματος εργοστασίων, βιομηχανικών εγκαταστάσεων, βιοτεχνιών, σπιτιών, εξοχικών και οικοπέδων της ακριτικής Βόρειας Ελλάδας, τώρα και στους επερχόμενους απλούς μισθωτούς των Βαλκανίων, όπως προκύπτει από την ανάλυση ενός ειδικού.
Είναι οι λόγοι ξεπουλήματος περιουσιών σε τιμές εμφανέστατα φθηνότερες από τις, όντως σχεδόν απαγορευτικές πλέον στην πρώην πάμφθηνη Βουλγαρία ή Σερβία, για να μην πάμε και στις απλησίαστες, για τα δικά μας αστικά βαλάντια, Ρουμανία, Τσεχία Ουγγαρία. Εκεί όπου, άλλες περιόδους, αγοράζαμε σπίτια και για τις σπουδές των παιδιών μας στα Πανεπιστήμια τους.
Είναι οι λόγοι της συνέχισης της αναγκαστικής διασύνδεσή μας με ενεργειακές πηγές των Βαλκανίων (μέχρι και τις πυρηνικές τις οποίες επιμένει να δαιμονοποιεί η αριστερίστικη, λαϊκίστικη πολιτική μας – μοναδική στην Ευρώπη–).
Είναι οι λόγοι που συνεχίζει ασταμάτητα να συντηρείται η ελληνική επιχειρηματική μετανάστευση με τις 7-8.000 επιχειρήσεις (έδρες) στα Βαλκάνια, να λειτουργούν και να πραγματοποιούν κοινές επενδύσεις αποσπώντας το μεγαλύτερο μέρος της επενδυτικής πίτας των κρατών αυτών (στα Σκόπια κρατάμε επενδυτικό ρεκόρ ίσως και μια 5ετία).
Είναι τέλος η πραγματικότητα (ανεξάρτητα από το πώς την παρουσιάζουμε για να γίνεται ευκολοχώνευτη...) της λύσης στην υπογεννητικότητα και στη Βόρεια Ελλάδα, που παραδώσαμε στα χέρια των μεταναστών. Της λύσης στις ανάγκες της αγροτικής καλλιέργειας της Βόρειας Ελλάδας που επίσης παραδώσαμε στα χέρια εισαγόμενων εργατών από τα Βαλκάνια. Της λύσης που επιλέξαμε (πολιτικά) αντί να γενικεύσουμε την αξιοποίηση του υπεδάφους στη Βόρεια Ελλάδα να τη μετατρέψουμε σε χώρο καφενείων και σουβλατζήδικων, κουνώντας το μαντήλι στους δικούς μας μετανάστες που πάνε να βρούνε την τύχη τους στα Βαλκάνια!!
Τι συμβαίνει λοιπόν και "Πωλείται", μαζί με τα σπίτια της, τα εξοχικά και τα οικόπεδά της η πρώην βιομηχανική Βόρεια Ελλάδα η οποία, ως επίσης πρώην μεγαλύτερη περιφέρεια ενεργοβόρων και διεθνούς εξαγωγικού κύρους βιομηχανιών (και σε πρώτες χημικές και άλλες ύλες ), κοιτούσε με δέος..., τον Νότο. Βασικές της δε Οργανώσεις των παραγωγικών τάξεων, απέφευγαν ακόμη και σύνδεση μαζί του. Μας απασχολεί η ανυπαρξία του επενδυτικού ενδιαφέροντος και στις βιομηχανικές περιοχές της Β. Ελλάδας που κάποτε, πολλά από τα επιχειρηματικά συγκροτήματα διεκδικούσαν και με πολιτικό μέσον, χώρο για την εγκατάσταση τους;