nato.int |
Η Άγκυρα είναι πολύ πιθανό να χρησιμοποιήσει την κρίση Ουκρανίας-Ρωσίας για να επιδείξει τις αυξημένες στρατιωτικές της ικανότητες καθώς και την πολιτική της σχέση τόσο με τη Δύση όσο και με τη Ρωσία, έγραψε ο αναλυτής, αλλά όχι χωρίς τεράστιους «κινδύνους στη διεθνή σκηνή».
Η Ρωσία έχει συγκεντρώσει στρατιωτικό εξοπλισμό και περισσότερα από 100.000 στρατεύματα κοντά στην Ουκρανία και συνεχίζει να κάνει μετακινήσεις, αυξάνοντας την πίεση στη συμμαχία του ΝΑΤΟ, η οποία έχει θέσει τις δυνάμεις σε ετοιμότητα. Οι εντάσεις στην περιοχή βρίσκονται σε νέα ύψη από τότε που η Ρωσία κατέλαβε την Κριμαία και υποστήριξε αυτονομιστές που πολεμούσαν τις κυβερνητικές δυνάμεις στην ανατολική Ουκρανία το 2014.
Η Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ, διατηρεί δεσμούς με τις δύο χώρες. Αγόρασε προηγμένους πυραύλους αεράμυνας S-400 από τη Ρωσία και πούλησε drones Bayraktar TB2 στην Ουκρανία, μια κίνηση που αντιμετωπίστηκε με οργή στη Μόσχα.
Εν τω μεταξύ, η Άγκυρα προσφέρθηκε να χρησιμεύσει ως μεσολαβητής στη σύγκρουση, μια πρόταση στην οποία είναι ανοιχτές η Ρωσία και η Ουκρανία, ανέφερε το Reuters την περασμένη εβδομάδα.
Οι αποφάσεις της Άγκυρας θα παρακολουθούνται προσεκτικά στη Μόσχα, την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες εάν κλιμακωθεί η κρίση Ουκρανίας-Ρωσίας, έγραψε ο Πιερίνι, επικαλούμενος τη χρήση από την Ουκρανία των ένοπλων μη επανδρωμένων αεροσκαφών Bayraktar TB2 τουρκικής κατασκευής στην περιοχή, την πιθανή συμμετοχή της Τουρκίας σε κυρώσεις του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας. και ερωτήματα σχετικά με τη συμμετοχή της σε πιθανές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ στη θάλασσα ή στον αέρα.
Πιθανές κινήσεις της Μόσχας περιλαμβάνουν κατά του τουρκικού στρατιωτικού εξοπλισμού που χρησιμοποιεί η Ουκρανία, οικονομικές αντικυρώσεις στην Τουρκία και σκληρή στάση στη Συρία, όπου οι δύο χώρες υποστηρίζουν τις αντίπαλες πλευρές, σύμφωνα με τον αναλυτή βρίσκονται στο παιχνίδι.
Όσον αφορά τους συμμάχους της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, έγραψε ο Πιερίνι, η χώρα χρειάζεται ακόμη να επιλύσει την κρίση των πυραύλων S-400 και θεωρεί πως παίζει το ρόλο ενός πιστού συμμάχου στην κρίση της Ουκρανίας ως όχημα για τη στερέωση των δεσμών με τις Ηνωμένες Πολιτείες.