 |
| oleg_mit / pixabay |
Και κυρίως, καλό θα είναι να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας σε ορισμένες κρίσιμες και καθοριστικές παραμέτρους οι οποίες τείνουν να διαμορφωθούν και που όπως όλα δείχνουν, θα προσδιορίσουν εν τέλει και την φυσιογνωμία της επόμενης μέρας:
Πρώτον: Για την Δυτική συμμαχία, η Ουκρανική αφέλεια από μια πρώτης τάξεως συγκρουσιακή αφορμή, υποβαθμίζεται σταδιακά σε ένα χρηστικό αναλώσιμο το οποίο επιστρατεύεται στο παίγνιο ενός αμφιλεγόμενου γεωπολιτικού εκβιασμού. Για την Ρωσία όμως, το Ουκρανικό ήταν και παραμένει ένα κορυφαίο γεωπολιτικό στοίχημα, γι’ αυτό και έχει μονάχα μία δυνητική επιλογή. Να το κερδίσει… Καμία άλλη…
Δεύτερον: Οι διαπραγματεύσεις Ρωσίας – ΝΑΤΟ – ΗΠΑ μπορεί να εμφανίζονται επικοινωνιακά ως μια αλληλουχία εκβιασμών και ισχυρών τελεσιγράφων με διπλωματικό φερετζέ, αλλά στην ουσία δεν είναι παρά ένα παιχνίδι με τον χρόνο, που οι νοήμονες Ουκρανοί οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι αυτό το παιχνίδι δεν είναι υπέρ τους, αφού η ίδια η Ουκρανία δεν είναι το επίδικο αλλά το αναλώσιμο στην νέα ισορροπία ισχύος στο περιβάλλον μιας εξίσωσης που είναι εξόχως πολυπαραγοντική…
Τρίτον: Για την Δυτική συμμαχία, το πραγματικό διακύβευμα δεν είναι το μέλλον της Ουκρανίας αλλά οι γεωστρατηγικοί αναπροσανατολισμοί της Ρωσίας και οι ανατροπές στην Ευρασιατική σκακιέρα που...
Τέταρτον: Για την Δυτική συμμαχία το Ουκρανικό ζήτημα είναι μια υπόθεση χαμένη άνευ αγώνος. Το συγκριτικό πλεονέκτημα το έχουν οι Ρώσοι. Η γεωγραφική εγγύτητα, η διασφαλισμένη προσβασιμότητα των δυνάμεών τους στο πεδίο και φυσικά η τεχνογνωσία στην διαχείριση συγκρούσεων στο δύσκολο περιβάλλον του σκληρού χειμώνα, είναι μερικές μόνο παράμετροι που δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια που να ευνοούν την πιθανότητα ενεργής Δυτικής εμπλοκής στο δύσκολο Ουκρανικό πεδίο…
Πέμπτον: Για την Δυτική συμμαχία, είναι προφανές ότι η «μάχη» δεν αφορά σε αυτό καθ’ εαυτό το Ουκρανικό, αλλά στην εκβιαστική κατά το δυνατόν αξιοποίησή του, προκειμένου να διατηρήσουν ως κεκτημένο την προωθημένη θέση τους στις λοιπές χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης, εξασφαλίζοντας - έστω και με προϋποθέσεις - έναν έμμεσο ρωσικό συμβιβασμό…
Έκτον: Τόσο οι δήθεν «παρεξηγημένες» δηλώσεις Μπάιντεν, όσο και η επίδειξη μεγαλοκαρδίας την οποία επιδεικνύει η Δυτική συμμαχία που προθυμοποιείται να στηρίξει με «επιμελητεία» τον πιθανό Ουκρανικό τυχοδιωκτισμό, αλλά και οι ρητή δέσμευση Μπλίνκεν σύμφωνα με την οποία οι ΗΠΑ θα απαντήσουν εγγράφως στο πακέτο των Ρωσικών απαιτήσεων, δεν συνιστούν μια τυχαία εξέλιξη. Επιβεβαιώνουν το αυτονόητο. Και το αυτονόητο είναι πως η Δυτική συμμαχία θα δώσει την μάχη του Ουκρανικού «για την τιμή των όπλων» και με την ασφάλεια της «επιμελητείας», προσφέροντας αποκλειστικά και μόνο έμμεση στήριξη στους Ουκρανούς, οι οποίοι θα πληρώσουν βαρύτατο τίμημα εάν αποδειχτούν αφελείς ή εάν ενδώσουν στον πειρασμό πιθανής τυχοδιωκτικής προβοκάτσιας…
Έβδομον: Πρωτίστως οι Αμερικανοί και δευτερευόντως η λοιπή Δυτική συμμαχία, προτιμούν να έχουν απέναντί τους μια Ρωσία ως αυτοτελή ισχυρό δρώντα παρά μια Ρωσία ως μέρος ενός πανίσχυρου Σινορωσικού υβριδικού γεωστρατηγικού συνασπισμού ο οποίος πρακτικά ΔΕΝ θα αντιμετωπίζεται. Είναι λοιπόν φανερό ότι αυτό το ρίσκο ΔΕΝ θα το αναλάβουν για να στηρίξουν το αμφίβολης έκβασης Ουκρανικό αφήγημα…
Όγδοον: Τα παραπάνω προφανώς δεν σημαίνουν ότι οι διεργασίες που σχετίζονται με το Ουκρανικό οδηγούνται σε μια βαθμιαία εκτόνωση. Αντιθέτως… Όλα δείχνουν ότι οι εξελίξεις βαίνουν επιταχυνόμενες. Και τα πιθανά ενδεχόμενα είναι δυο…
Αν οι Ουκρανοί δεν αποδειχτούν υπερβολικά αφελείς ή ματαιόδοξοι, η Ρωσία είναι πάρα πολύ πιθανό πως θα «καταπιεί» διπλωματικά την «Δημοκρατία του Ντονέτσκ», δημιουργώντας έτσι ευρύτερες υποθήκες ασφαλείας για την επόμενη μέρα…
Αν όμως οι Ουκρανοί αποδειχτούν αφελείς ή ευεπίφοροι σε τυχοδιωκτισμούς και προβοκάτσιες, θα κληθούν να πληρώσουν πολύ βαρύ τίμημα σε ανθρώπινες απώλειες και εδαφικό ακρωτηριασμό που θα κάνει την πιθανότητα του διπλωματικού ΜΑΤ με την «Δημοκρατία του Ντονέτσκ» να μοιάζει με παιδικό παραμύθι…
Θα επανέλθουμε…