 |
| Photo: Social Media |
Robert Bridge - strategic-culture.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Η Ουάσιγκτον αρνείται ότι η Δύση έπαιξε ενεργό ρόλο στις μαζικές διαδηλώσεις που έχουν κατακλύσει την πρώην σοβιετική δημοκρατία του Καζακστάν. Ωστόσο, η συνολική ενορχήστρωση της διαμάχης, εκτός από το περίεργο timing, υποδηλώνει κάποιο επίπεδο ξένης ίντριγκας.
«Στην πολιτική, τίποτα δε συμβαίνει τυχαία», παρατήρησε κάποτε ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Franklin D. Roosevelt σχετικά με το ζήτημα των συμπτώσεων στην πολιτική ζωή. «Αν συμβεί, μπορείτε να στοιχηματίσετε ότι σχεδιάστηκε έτσι».
Και πουθενά οι συμπτώσεις δεν τρέχουν περισσότερο από ό,τι στο Καζακστάν, τη χώρα της στέπας της Κεντρικής Ασίας που τυλίχθηκε σε εμφύλιες διαμάχες σχεδόν εν μία νυκτί αφότου η κυβέρνηση επέβαλε αύξηση τιμών στο υγροποιημένο αέριο, το οποίο πολλοί Καζακοί οδηγοί χρησιμοποιούν για να τροφοδοτούν τα οχήματά τους. Με συγκλονιστική οξυθυμία, ομάδες διαδηλωτών κατάφεραν να παραβιάσουν κυβερνητικά κτίρια σε μεγάλες πόλεις, συμπεριλαμβανομένου του γραφείου του δημάρχου του Αλμάτι, μιας πανύψηλης μεταμοντέρνας κατασκευής που καταστράφηκε από τη φωτιά. Μια τέτοια ταχεία επιτυχία από την πλευρά ενός υποτιθέμενου όχλου δρόμου χωρίς αρχηγό εναντίον βαριά οπλισμένων στρατιωτικών και αστυνομικών μονάδων αιφνιδίασε τους ειδικούς.
Η Δρ Erika Madat, η οποία ειδικεύεται στις δομές ασφαλείας και τον πρώην σοβιετικό χώρο, είπε στην αποστολή των Ηνωμένων Εθνών ότι «αυτό που είδαμε στο Καζακστάν ήταν τόσο εκπληκτικό για την κλίμακα και την ένταση που εκτυλίχθηκαν τα γεγονότα και την κινητοποίηση...»
Ο Πρόεδρος Kassym-Jomart Tokayev αποδέχτηκε γρήγορα τα αιτήματα των διαδηλωτών, επιστρέφοντας το φυσικό αέριο στην προηγούμενη τιμή του, παραγκωνίζοντας παράλληλα τον Nursultan Nazarbayev, 81 έτων, ο οποίος, παρά το γεγονός ότι αποχώρησε από την προεδρία το 2019 μετά από 29 χρόνια στην εξουσία, συνέχισε να ασκεί μεγάλη επιρροή ως επικεφαλής στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Παρά αυτές τις παραχωρήσεις, ο όχλος μύριζε αδυναμία και απαιτούσε περισσότερα.
Η σχετική πολυπλοκότητα που έδειξαν ορισμένοι από τους διαδηλωτές, ωστόσο, κατείχαν πυροβόλα όπλα (περίεργο αν αναλογιστεί κανείς ότι οι αρχές του Καζακστάν έθεσαν σκληρούς περιορισμούς στην κατοχή όπλων μετά από τρομοκρατικές επιθέσεις στην πόλη Ακτόμπε το 2016), αστικό καμουφλάζ και θρασύδειλες τακτικές στους δρόμους, έκανε τον Tokayev να συμπεράνει ότι δεν είχε να κάνει απλώς με αγανακτισμένους αυτοκινητιστές, αλλά μάλλον με «ξένους εκπαιδευμένους τρομοκράτες» που επιδιώκουν να ανατρέψουν την κυβέρνησή του.
Η απώλεια της υπηρεσίας του Διαδικτύου σε ολόκληρη τη χώρα καθιστά την επιβεβαίωση τέτοιων ισχυρισμών δύσκολο να αποδειχθεί, αλλά είναι ενδιαφέρουσα, ιδιαίτερα προερχόμενη από τα υψηλότερα επίπεδα. Έτσι, όταν ο Τοκάγιεφ ζήτησε βοήθεια, ο Οργανισμός Συνθήκης Συλλογικής Ασφάλειας (CSTO), αποτελούμενος από τη Ρωσία, την Αρμενία, τη Λευκορωσία, το Καζακστάν, το Κιργιστάν και το Τατζικιστάν, δε δίστασε να στείλει ειρηνευτικές δυνάμεις.
Πέρα από τις επιτυχημένες τακτικές αστικής μάχης, υπάρχουν και άλλα πράγματα που πρέπει να ληφθούν υπόψη, κυρίως η ασυνήθιστη χρονική στιγμή αυτής της πρόσφατης αντικυβερνητικής επιδημίας στα σύνορα της Ρωσίας, η οποία σημειώθηκε λίγες μέρες πριν τις συνομιλίες ασφαλείας ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και Ρώσοι αξιωματούχοι. Μετά από συναντήσεις μεταξύ Αμερικανών και Ρωσίας στις 10 Ιανουαρίου στη Γενεύη.
Οι προγραμματισμένες συναντήσεις οργανώθηκαν ως απάντηση στην πρόταση της Μόσχας για μια συμφωνία ασφαλείας που στοχεύει να σταματήσει την επέκταση του ΝΑΤΟ στις πρώην σοβιετικές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ουκρανίας, η οποία επιδιώκει ενεργά την ένταξη στο μπλοκ των 30 εθνών, μια ξεκάθαρη κόκκινη γραμμή για τη Μόσχα. Θα ήταν δύσκολο να φανταστούμε μια πιο αποτελεσματική μέθοδο για τη διακοπή αυτών των συνομιλιών από το να δημιουργήσουμε ένα ακόμη χάος στα σύνορα της Ρωσίας.
«Βρίσκω ενδιαφέρον το γεγονός ότι η αναταραχή φαινόταν κάπως συντονισμένη σε ολόκληρη τη χώρα που σημειώθηκε κατά την περίοδο των Ορθοδόξων Χριστουγέννων και λίγο πριν από τον διάλογο ασφαλείας ΗΠΑ-Ρωσίας», δήλωσε στο Sputnik ο Εκτελεστικός Αντιπρόεδρος του Ομίλου Eurasia, Earl Rasmussen . «Σύμπτωση; Πρέπει να αναρωτηθεί κανείς», πρόσθεσε.
Ένα άλλο παράξενο που αξίζει να αναφερθεί είναι ότι η Πρεσβεία των ΗΠΑ στη Νουρ-Σουλτάν μόλις έτυχε να εκδώσει μια «ταξιδιωτική προειδοποίηση» για πολλές πόλεις του Καζακστάν το Σάββατο, 16 Δεκεμβρίου 2021, περισσότερες από δύο εβδομάδες πριν ξεκινήσουν τα πραγματικά πυροτεχνήματα. Ναι, πιθανώς απλώς μια θεωρία συμπτώσεων, αλλά τέτοιες διπλωματικές «προειδοποιήσεις» έχουν γίνει αντικείμενο κριτικής στο παρελθόν, ιδίως από τη Μόσχα. υπό το πρόσχημα της παροχής ταξιδιωτικών προειδοποιήσεων σε πολίτες των ΗΠΑ, αυτά τα μηνύματα μέσων κοινωνικής δικτύωσης χρησιμεύουν αναμφισβήτητα στην προώθηση αντικυβερνητικών εκδηλώσεων περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.
Τον Αύγουστο του 2019, η Ρωσία κάλεσε υψηλόβαθμο διπλωμάτη των ΗΠΑ αφού κατηγόρησε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ για ανάμειξη στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας δημοσιεύοντας έναν χάρτη στο Διαδίκτυο που δείχνει τη διαδρομή μιας μη εγκεκριμένης διαμαρτυρίας στη ρωσική πρωτεύουσα.
Εν τω μεταξύ, οποιαδήποτε συζήτηση για το ενδεχόμενο μιας ξένης έγχρωμης επανάστασης δε θα ήταν ολοκληρωμένη χωρίς να αναφερθεί ο ίδιος ο κορυφαίος χρηματοδότης, φιλάνθρωπος και καλλιτέχνης αλλαγής καθεστώτος, Τζορτζ Σόρος. το Ίδρυμα Σόρος έχει ένα χέρι τόσο βαθιά στις τσέπες του Καζακστάν που σχεδόν φτάνει μέχρι τους αστραγάλους του Αλμάτι. Μελετώντας τον κατάλογο των δραστηριοτήτων και των ιδρυμάτων αυτού του ιδρύματος (παρεμπιπτόντως, το Διεθνές Κέντρο για το Μη Κερδοσκοπικό Δίκαιο εκτιμά ότι υπάρχουν περίπου 38.000 ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στο Καζακστάν, με μεγάλο μέρος της χρηματοδότησής τους από τον Οργανισμό Διεθνούς Ανάπτυξης των ΗΠΑ (USAID), το National Endowment for Democracy, το Freedom House και άλλα), αφήνει κάποιον να αγωνίζεται να καταλάβει πώς οποιαδήποτε χώρα θα μπορούσε να ανεχθεί αυτό το επίπεδο επιρροής από έναν «ξένο πράκτορα», στον οποίο έχει ήδη δείξει ευγενικά την πόρτα σε πολλές χώρες συμπεριλαμβανομένων του Ουζμπεκιστάν, της Λευκορωσίας και της Ρωσίας.
Το Ίδρυμα Σόρος, το οποίο άνοιξε τις πόρτες του στο Καζακστάν το 1995, έχει βαρύ αποτύπωμα σε όλους τους τομείς της ζωής της χώρας – από την τέχνη, την εκπαίδευση, τον κόσμο των μέσων ενημέρωσης και της πολιτικής, όλες οι βάσεις είναι καλυμμένες. Μια τόσο βαθιά επιρροή δεν πέρασε απαρατήρητη από τους πολιτικούς παρατηρητές.
Τα μέσα ενημέρωσης του Καζακστάν έχουν επανειλημμένα καλύψει τις δραστηριότητες του Ιδρύματος Σόρος. Το 2010, η εφημερίδα του Pavlodar "Η ζωή μας" έγραψε:
«Το 2010, το Ίδρυμα Σόρος-Καζακστάν ανακοίνωσε το νέο του ρόλο ως μεσάζων μεταξύ του κράτους, των επιχειρήσεων και της κοινωνίας των πολιτών στη διαμόρφωση της δημόσιας πολιτικής. Και αυτό παρά το νόμο της Δημοκρατίας του Καζακστάν «Σχετικά με τις δραστηριότητες διεθνών και ξένων μη κερδοσκοπικών οργανισμών στη Δημοκρατία του Καζακστάν», ο οποίος λέει: «Στη Δημοκρατία του Καζακστάν, οι δραστηριότητες διεθνών και ξένων μη κερδοσκοπικών οργανισμών, οι στόχοι ή οι ενέργειες των οποίων που αποσκοπούν στην ανάμειξη στις εσωτερικές υποθέσεις του κράτους, απαγορεύονται…»
Σε αυτό και σε παρόμοια ερωτήματα, ο Nikita Danyuk, Αναπληρωτής Διευθυντής του Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών και Προβλέψεων του Πανεπιστημίου RUDN, έγραψε ένα προφητικό άρθρο το 2016 με τίτλο «Το Καζακστάν κάτω από το όπλο των καταστροφικών πολιτικών τεχνολογιών».
Ο Danyuk γράφει: «Η περιοχή της Κεντρικής Ασίας, ιδιαίτερα το Καζακστάν είναι ένας σημαντικός γεωστρατηγικός κόμβος, ο έλεγχος του οποίου καθιστά δυνατό να επηρεαστούν οι διαδικασίες πολιτικής και οικονομικής ολοκλήρωσης ολόκληρου του ευρασιατικού χώρου. Μετά την Ουκρανία και την Αρμενία, το Καζακστάν τον περασμένο μήνα έγινε άλλο ένα πεδίο δοκιμών για την εφαρμογή… καταστροφικών πολιτικών τεχνολογιών».
Εξετάζοντας τις διαδηλώσεις στο Καζακστάν το καλοκαίρι του 2016, οι οποίες επικεντρώθηκαν στη μεταρρύθμιση της γης, ο Danyuk ανέφερε ότι «ο άμεσος διοργανωτής των διαδηλώσεων ήταν το Διεθνές Ίδρυμα Adil Soz για την υπεράσπιση της ελευθερίας της έκφρασης, του οποίου οι δωρητές περιλαμβάνουν τις πρεσβείες των ΗΠΑ και της Βρετανίας, το Ινστιτούτο Ανοιχτής Κοινωνίας του Τζορτζ Σόρος, το Freedom House και το Εθνικό Ίδρυμα για τη Δημοκρατία (NED)».
Αν και δεν υπάρχει αμφιβολία πως το Καζακστάν μαστίζεται από μια σειρά από κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα – μεταξύ άλλων την οικονομική υπανάπτυξη, την ανισότητα, τη διαφθορά και την κλεπτοκρατία – αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ξένοι παίκτες επί τόπου στη χώρα πρόθυμοι να επωφεληθούν από αυτά τα ζητήματα για στρατηγικό κέρδος. Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα πράγματα, αυτή θα είναι η μεγαλύτερη πρόκληση του Νουρ-Σουλτάν προς τα εμπρός – να απομακρύνει με την πρώτη ευκαιρία εκείνα τα ξένα στοιχεία που έχουν ιδιοτελή συμφέροντα που συνταράζουν τη χώρα για λογαριασμό του περιφερειακού χάους.
Η Ουάσιγκτον αρνείται ότι η Δύση έπαιξε ενεργό ρόλο στις μαζικές διαδηλώσεις που έχουν κατακλύσει την πρώην σοβιετική δημοκρατία του Καζακστάν. Ωστόσο, η συνολική ενορχήστρωση της διαμάχης, εκτός από το περίεργο timing, υποδηλώνει κάποιο επίπεδο ξένης ίντριγκας.
«Στην πολιτική, τίποτα δε συμβαίνει τυχαία», παρατήρησε κάποτε ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Franklin D. Roosevelt σχετικά με το ζήτημα των συμπτώσεων στην πολιτική ζωή. «Αν συμβεί, μπορείτε να στοιχηματίσετε ότι σχεδιάστηκε έτσι».
Και πουθενά οι συμπτώσεις δεν τρέχουν περισσότερο από ό,τι στο Καζακστάν, τη χώρα της στέπας της Κεντρικής Ασίας που τυλίχθηκε σε εμφύλιες διαμάχες σχεδόν εν μία νυκτί αφότου η κυβέρνηση επέβαλε αύξηση τιμών στο υγροποιημένο αέριο, το οποίο πολλοί Καζακοί οδηγοί χρησιμοποιούν για να τροφοδοτούν τα οχήματά τους. Με συγκλονιστική οξυθυμία, ομάδες διαδηλωτών κατάφεραν να παραβιάσουν κυβερνητικά κτίρια σε μεγάλες πόλεις, συμπεριλαμβανομένου του γραφείου του δημάρχου του Αλμάτι, μιας πανύψηλης μεταμοντέρνας κατασκευής που καταστράφηκε από τη φωτιά. Μια τέτοια ταχεία επιτυχία από την πλευρά ενός υποτιθέμενου όχλου δρόμου χωρίς αρχηγό εναντίον βαριά οπλισμένων στρατιωτικών και αστυνομικών μονάδων αιφνιδίασε τους ειδικούς.
Η Δρ Erika Madat, η οποία ειδικεύεται στις δομές ασφαλείας και τον πρώην σοβιετικό χώρο, είπε στην αποστολή των Ηνωμένων Εθνών ότι «αυτό που είδαμε στο Καζακστάν ήταν τόσο εκπληκτικό για την κλίμακα και την ένταση που εκτυλίχθηκαν τα γεγονότα και την κινητοποίηση...»
Ο Πρόεδρος Kassym-Jomart Tokayev αποδέχτηκε γρήγορα τα αιτήματα των διαδηλωτών, επιστρέφοντας το φυσικό αέριο στην προηγούμενη τιμή του, παραγκωνίζοντας παράλληλα τον Nursultan Nazarbayev, 81 έτων, ο οποίος, παρά το γεγονός ότι αποχώρησε από την προεδρία το 2019 μετά από 29 χρόνια στην εξουσία, συνέχισε να ασκεί μεγάλη επιρροή ως επικεφαλής στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Παρά αυτές τις παραχωρήσεις, ο όχλος μύριζε αδυναμία και απαιτούσε περισσότερα.
Η σχετική πολυπλοκότητα που έδειξαν ορισμένοι από τους διαδηλωτές, ωστόσο, κατείχαν πυροβόλα όπλα (περίεργο αν αναλογιστεί κανείς ότι οι αρχές του Καζακστάν έθεσαν σκληρούς περιορισμούς στην κατοχή όπλων μετά από τρομοκρατικές επιθέσεις στην πόλη Ακτόμπε το 2016), αστικό καμουφλάζ και θρασύδειλες τακτικές στους δρόμους, έκανε τον Tokayev να συμπεράνει ότι δεν είχε να κάνει απλώς με αγανακτισμένους αυτοκινητιστές, αλλά μάλλον με «ξένους εκπαιδευμένους τρομοκράτες» που επιδιώκουν να ανατρέψουν την κυβέρνησή του.
Η απώλεια της υπηρεσίας του Διαδικτύου σε ολόκληρη τη χώρα καθιστά την επιβεβαίωση τέτοιων ισχυρισμών δύσκολο να αποδειχθεί, αλλά είναι ενδιαφέρουσα, ιδιαίτερα προερχόμενη από τα υψηλότερα επίπεδα. Έτσι, όταν ο Τοκάγιεφ ζήτησε βοήθεια, ο Οργανισμός Συνθήκης Συλλογικής Ασφάλειας (CSTO), αποτελούμενος από τη Ρωσία, την Αρμενία, τη Λευκορωσία, το Καζακστάν, το Κιργιστάν και το Τατζικιστάν, δε δίστασε να στείλει ειρηνευτικές δυνάμεις.
Πέρα από τις επιτυχημένες τακτικές αστικής μάχης, υπάρχουν και άλλα πράγματα που πρέπει να ληφθούν υπόψη, κυρίως η ασυνήθιστη χρονική στιγμή αυτής της πρόσφατης αντικυβερνητικής επιδημίας στα σύνορα της Ρωσίας, η οποία σημειώθηκε λίγες μέρες πριν τις συνομιλίες ασφαλείας ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και Ρώσοι αξιωματούχοι. Μετά από συναντήσεις μεταξύ Αμερικανών και Ρωσίας στις 10 Ιανουαρίου στη Γενεύη.
Οι προγραμματισμένες συναντήσεις οργανώθηκαν ως απάντηση στην πρόταση της Μόσχας για μια συμφωνία ασφαλείας που στοχεύει να σταματήσει την επέκταση του ΝΑΤΟ στις πρώην σοβιετικές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ουκρανίας, η οποία επιδιώκει ενεργά την ένταξη στο μπλοκ των 30 εθνών, μια ξεκάθαρη κόκκινη γραμμή για τη Μόσχα. Θα ήταν δύσκολο να φανταστούμε μια πιο αποτελεσματική μέθοδο για τη διακοπή αυτών των συνομιλιών από το να δημιουργήσουμε ένα ακόμη χάος στα σύνορα της Ρωσίας.
«Βρίσκω ενδιαφέρον το γεγονός ότι η αναταραχή φαινόταν κάπως συντονισμένη σε ολόκληρη τη χώρα που σημειώθηκε κατά την περίοδο των Ορθοδόξων Χριστουγέννων και λίγο πριν από τον διάλογο ασφαλείας ΗΠΑ-Ρωσίας», δήλωσε στο Sputnik ο Εκτελεστικός Αντιπρόεδρος του Ομίλου Eurasia, Earl Rasmussen . «Σύμπτωση; Πρέπει να αναρωτηθεί κανείς», πρόσθεσε.
Ένα άλλο παράξενο που αξίζει να αναφερθεί είναι ότι η Πρεσβεία των ΗΠΑ στη Νουρ-Σουλτάν μόλις έτυχε να εκδώσει μια «ταξιδιωτική προειδοποίηση» για πολλές πόλεις του Καζακστάν το Σάββατο, 16 Δεκεμβρίου 2021, περισσότερες από δύο εβδομάδες πριν ξεκινήσουν τα πραγματικά πυροτεχνήματα. Ναι, πιθανώς απλώς μια θεωρία συμπτώσεων, αλλά τέτοιες διπλωματικές «προειδοποιήσεις» έχουν γίνει αντικείμενο κριτικής στο παρελθόν, ιδίως από τη Μόσχα. υπό το πρόσχημα της παροχής ταξιδιωτικών προειδοποιήσεων σε πολίτες των ΗΠΑ, αυτά τα μηνύματα μέσων κοινωνικής δικτύωσης χρησιμεύουν αναμφισβήτητα στην προώθηση αντικυβερνητικών εκδηλώσεων περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.
Τον Αύγουστο του 2019, η Ρωσία κάλεσε υψηλόβαθμο διπλωμάτη των ΗΠΑ αφού κατηγόρησε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ για ανάμειξη στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας δημοσιεύοντας έναν χάρτη στο Διαδίκτυο που δείχνει τη διαδρομή μιας μη εγκεκριμένης διαμαρτυρίας στη ρωσική πρωτεύουσα.
Εν τω μεταξύ, οποιαδήποτε συζήτηση για το ενδεχόμενο μιας ξένης έγχρωμης επανάστασης δε θα ήταν ολοκληρωμένη χωρίς να αναφερθεί ο ίδιος ο κορυφαίος χρηματοδότης, φιλάνθρωπος και καλλιτέχνης αλλαγής καθεστώτος, Τζορτζ Σόρος. το Ίδρυμα Σόρος έχει ένα χέρι τόσο βαθιά στις τσέπες του Καζακστάν που σχεδόν φτάνει μέχρι τους αστραγάλους του Αλμάτι. Μελετώντας τον κατάλογο των δραστηριοτήτων και των ιδρυμάτων αυτού του ιδρύματος (παρεμπιπτόντως, το Διεθνές Κέντρο για το Μη Κερδοσκοπικό Δίκαιο εκτιμά ότι υπάρχουν περίπου 38.000 ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στο Καζακστάν, με μεγάλο μέρος της χρηματοδότησής τους από τον Οργανισμό Διεθνούς Ανάπτυξης των ΗΠΑ (USAID), το National Endowment for Democracy, το Freedom House και άλλα), αφήνει κάποιον να αγωνίζεται να καταλάβει πώς οποιαδήποτε χώρα θα μπορούσε να ανεχθεί αυτό το επίπεδο επιρροής από έναν «ξένο πράκτορα», στον οποίο έχει ήδη δείξει ευγενικά την πόρτα σε πολλές χώρες συμπεριλαμβανομένων του Ουζμπεκιστάν, της Λευκορωσίας και της Ρωσίας.
Το Ίδρυμα Σόρος, το οποίο άνοιξε τις πόρτες του στο Καζακστάν το 1995, έχει βαρύ αποτύπωμα σε όλους τους τομείς της ζωής της χώρας – από την τέχνη, την εκπαίδευση, τον κόσμο των μέσων ενημέρωσης και της πολιτικής, όλες οι βάσεις είναι καλυμμένες. Μια τόσο βαθιά επιρροή δεν πέρασε απαρατήρητη από τους πολιτικούς παρατηρητές.
Τα μέσα ενημέρωσης του Καζακστάν έχουν επανειλημμένα καλύψει τις δραστηριότητες του Ιδρύματος Σόρος. Το 2010, η εφημερίδα του Pavlodar "Η ζωή μας" έγραψε:
«Το 2010, το Ίδρυμα Σόρος-Καζακστάν ανακοίνωσε το νέο του ρόλο ως μεσάζων μεταξύ του κράτους, των επιχειρήσεων και της κοινωνίας των πολιτών στη διαμόρφωση της δημόσιας πολιτικής. Και αυτό παρά το νόμο της Δημοκρατίας του Καζακστάν «Σχετικά με τις δραστηριότητες διεθνών και ξένων μη κερδοσκοπικών οργανισμών στη Δημοκρατία του Καζακστάν», ο οποίος λέει: «Στη Δημοκρατία του Καζακστάν, οι δραστηριότητες διεθνών και ξένων μη κερδοσκοπικών οργανισμών, οι στόχοι ή οι ενέργειες των οποίων που αποσκοπούν στην ανάμειξη στις εσωτερικές υποθέσεις του κράτους, απαγορεύονται…»
Σε αυτό και σε παρόμοια ερωτήματα, ο Nikita Danyuk, Αναπληρωτής Διευθυντής του Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών και Προβλέψεων του Πανεπιστημίου RUDN, έγραψε ένα προφητικό άρθρο το 2016 με τίτλο «Το Καζακστάν κάτω από το όπλο των καταστροφικών πολιτικών τεχνολογιών».
Ο Danyuk γράφει: «Η περιοχή της Κεντρικής Ασίας, ιδιαίτερα το Καζακστάν είναι ένας σημαντικός γεωστρατηγικός κόμβος, ο έλεγχος του οποίου καθιστά δυνατό να επηρεαστούν οι διαδικασίες πολιτικής και οικονομικής ολοκλήρωσης ολόκληρου του ευρασιατικού χώρου. Μετά την Ουκρανία και την Αρμενία, το Καζακστάν τον περασμένο μήνα έγινε άλλο ένα πεδίο δοκιμών για την εφαρμογή… καταστροφικών πολιτικών τεχνολογιών».
Εξετάζοντας τις διαδηλώσεις στο Καζακστάν το καλοκαίρι του 2016, οι οποίες επικεντρώθηκαν στη μεταρρύθμιση της γης, ο Danyuk ανέφερε ότι «ο άμεσος διοργανωτής των διαδηλώσεων ήταν το Διεθνές Ίδρυμα Adil Soz για την υπεράσπιση της ελευθερίας της έκφρασης, του οποίου οι δωρητές περιλαμβάνουν τις πρεσβείες των ΗΠΑ και της Βρετανίας, το Ινστιτούτο Ανοιχτής Κοινωνίας του Τζορτζ Σόρος, το Freedom House και το Εθνικό Ίδρυμα για τη Δημοκρατία (NED)».
Αν και δεν υπάρχει αμφιβολία πως το Καζακστάν μαστίζεται από μια σειρά από κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα – μεταξύ άλλων την οικονομική υπανάπτυξη, την ανισότητα, τη διαφθορά και την κλεπτοκρατία – αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ξένοι παίκτες επί τόπου στη χώρα πρόθυμοι να επωφεληθούν από αυτά τα ζητήματα για στρατηγικό κέρδος. Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα πράγματα, αυτή θα είναι η μεγαλύτερη πρόκληση του Νουρ-Σουλτάν προς τα εμπρός – να απομακρύνει με την πρώτη ευκαιρία εκείνα τα ξένα στοιχεία που έχουν ιδιοτελή συμφέροντα που συνταράζουν τη χώρα για λογαριασμό του περιφερειακού χάους.