Φυσικά, πίσω από αυτές τις εκδηλώσεις των κρίσεων, υπάρχουν βαθύτερα αίτια, στα οποία δύσκολα διεισδύει η σκέψη της πλειοψηφίας των πολιτών, είτε λόγω πολυπλοκότητάς τους είτε λόγω έλλειψης δημοσιότητας είτε λόγω απογοήτευσης από τους φορείς της κοινωνικής και πολιτικής εκπροσώπησης, που μειώνει ακόμη περισσότερο την πίστη στις συλλογικές προσπάθειες και την αναζήτηση συλλογικών λύσεων.
Η οικονομική, κοινωνική, πολιτική, θεσμική και αξιακή κρίση, των τελευταίων 15 περίπου χρόνων, χάνεται από το ορατό πεδίο της τρέχουσας πραγματικότητας, δεν θεωρείται το υπόβαθρο που παράγει, συντηρεί ή μεγεθύνει παλιές παθογένειες και διεθνείς κρίσεις.
Οι μνήμες γρήγορα εξασθενούν, λειτουργούν επιλεκτικά, είτε στο ατομικό είτε στο συλλογικό πεδίο, και πάντα μεροληπτικά. Οι περισσότεροι, ερμηνεύουμε τις σημερινές εξελίξεις, για να δικαιολογούμε τις προηγούμενες επιλογές μας.
Δυο καλά παραδείγματα κρίσεων, που έχουν υποβαθμιστεί τελευταία στην σκέψη των πολιτών, είναι η κλιματική κρίση και η κρίση στις σχέσεις μας με την Τουρκία. Βέβαια, μια βόλτα ενός ερευνητικού τουρκικού σκάφους στην κυπριακή ή την ελληνική ΑΟΖ, συνοδεία δυο φρεγατών, όπως και ένα ακραίο φυσικό φαινόμενο, θα μας θυμίσει δυσάρεστα, το βάθος των κρίσεων αυτών και την σύνδεσή τους με τις εξελίξεις στην ευρύτερη γειτονιά μας, αλλά και στο σύνολο του κόσμου και του πλανήτη.
Τα ΜΜΕ, πάντοτε έχουν ένα σημαντικό ρόλο, στην διαμόρφωση της στιγμιαίας εικόνας, και ταυτόχρονα την κοινής γνώμης, για την σημασία του ενός ή του άλλου γεγονότος και των πιθανών λύσεων.
Η πλειοψηφία των πολιτών δεν μπορεί να συνδέσει τα προβλήματα του σήμερα με τα προβλήματα του χθες και τις λύσεις που δόθηκαν σε αυτά.
Η ακρίβεια και η πανδημία είναι τα κύρια προβλήματα των πολιτών, σήμερα και είναι λογικό, γιατί επηρεάζουν οριζόντια, όλους τους πολίτες. Φυσικά, τους επηρεάζουν σε διαφορετικό βαθμό και διαθέτουν διαφορετικές δυνατότητες να τις αντιμετωπίσουν, κάτι που ισχύει ειδικά για την ακρίβεια, αφού υπάρχουν και κοινωνικές ομάδες που επωφελούνται από αυτήν, μερικές φορές την προκαλούν μάλιστα.
Από εδώ ξεκινούν και οι αναλύσεις για τις πολιτικές εξελίξεις που μπορεί να ακολουθήσουν το τέλος του βαρύ Χειμώνα.
Οι δημοσκοπήσεις που φωτογραφίζουν την συγκυρία, ανεξάρτητα από τις επιφυλάξεις για την ακρίβειά τους και τα επιλεγμένα ερωτήματα, μας λένε ότι:
1. Η ακρίβεια είναι το πιο σημαντικό πρόβλημα, σε όσους αυτοτοποθετούνται αριστερά, κεντροαριστερά κέντρο και δεξιά, ενώ η πανδημία είναι το πιο σημαντικό πρόβλημα σε όσους αυτοτοποθετούνται κεντροδεξιά.
2. Οι νεότερες ηλικίες θεωρούν την ακρίβεια μεγαλύτερο πρόβλημα, ενώ οι μεγαλύτερες την πανδημία.
3.Οι ψηφοφόροι της ΝΔ, θεωρούν πιο σημαντικό το πρόβλημα της πανδημίας και οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν πιο σημαντικό το πρόβλημα της ακρίβειας, μέχρι εδώ όλα φαίνονται λογικά, αν θεωρήσουμε ότι οι πολίτες που τοποθετούνται πιο δεξιά της ΝΔ, είναι σε ένα βαθμό και πιο επιρρεπής στις θεωρίες συνομωσίας, στο πρόβλημα της πανδημίας.
4. Αυτό που φαίνεται σχετικά παράδοξο, είναι ότι οι ψηφοφόροι του Κινήματος Αλλαγής που αυτοτοποθετούνται στο κέντρο και κεντροαριστερά στην πλειοψηφία τους, θεωρούν πιο σημαντικό το πρόβλημα της πανδημίας από την ακρίβεια, γιατί συμβαίνει αυτό; Μια εξήγηση είναι ότι η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, είναι μεγαλύτερης ηλικίας. Δυστυχώς δεν είναι μόνο αυτό και φαίνεται και από άλλες ποιοτικές έρευνες, όπου οι ψηφοφόροι του Κινήματος Αλλαγής των τελευταίων εθνικών εκλογών, συμφωνούν σε βασικές επιλογές του Πρωθυπουργού, μάλιστα σε μερικές από αυτές με μεγαλύτερο ποσοστό, ακόμη και από τους ψηφοφόρους της ΝΔ.
5. Η πλειοψηφία των πολιτών τοποθετείται αρνητικά στην κυβερνητική πολιτική πλέον και, δεν φαίνεται στον ορατό ορίζοντα, κάτι που να μπορεί να το αντιστρέψει αυτό, εκτός κάποιο απρόοπτο γεγονός, που μπορεί να επιδράσει θετικά ή αρνητικά.
6. Σε ποσοστό 51% οι πολίτες διαφωνούν με τις εκλογές που ζήτησε ο Τσίπρας, ενώ το 44%, συμφωνεί. Οι 4 στους 5 ψηφοφόρους του Κινήματος Αλλαγής, διαφωνούν με τις πρόωρες εκλογές, ποσοστό λίγο πιο μικρό από τους ψηφοφόρους της ΝΔ.
Τι θα αποφασίσει ο Πρωθυπουργός, θα πάει σε εκλογές το πρώτο εξάμηνο του 2022, για να προλάβει την φθορά, που μπορεί να του ακυρώσει την στρατηγική της αυτοδυναμίας στις επαναληπτικές εκλογές, με τον πλειοψηφικό εκλογικό νόμο που ψήφισε ή θα περιμένει να υποχωρήσει η πανδημία, να πέσει λίγο χρήμα από το Ταμείο Ανάκαμψης και να κερδίσει λίγο ακόμη χρόνο δημοσιονομικής χαλαρότητας από τις Βρυξέλλες, που θα του επιτρέψει να ελπίζει ότι αν κάνει εκλογές το Φθινόπωρο του 2022 ή στις αρχές του 2023, θα είναι καλύτερα για αυτόν;
Τι θα κάνουν τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, θα ζητήσουν εκλογές ή το καθένα για τους δικούς του λόγους θα διαφωνεί ή και θα καταγγέλλει την κυβερνητική πολιτική, αλλά δεν θα ζητούν την απομάκρυνση της κυβέρνησης;