Πόσοι γνωρίζουν άραγε σήμερα τη «διακεκρινομένη επί ακαιφνεί φιλελληνισμό» Αγγλίδας Μαίρης Χούντερ; Μιας αξιοθαύμαστης γυναίκας, «γνωστοτάτης», όπως έγραφε το 1922 ο Αρχηγός Στρατιάς Μικράς Ασίας, Α. Παπούλας, «δια τα υπέροχα αυτής αισθήματα αγάπης και συμπαθείας» που προσέφερε «πλείστας υπηρεσίας» περιθάλποντας ασθενείς και τραυματίες, πότε τους αντάρτες του Μακεδονικού αγώνα, πότε τους στρατιώτες στους Βαλκανικούς πολέμους ή τις χήρες και τα ορφανά στον Μεγάλο Πόλεμο;
Στη διάρκεια του Μικρασιατικού Πολέμου μάλιστα ίδρυσε με δικά της έξοδα το «Λευκό Σταυρό Μαίρης Χούντερ», ένα «εικοσαμελές Σώμα εκλεκτών Αδελφών Νοσοκόμων το οποίον έφερε και έθεσε εις την διάθεσιν της Στρατιάς Μικράς Ασίας».
Το «παρ΄ όλων των στρατηγών, μεράρχων και διοικητών της Στρατιάς Μικράς Ασίας» ευχαριστήριο ΛΕΥΚΩΜΑ, που εκδόθηκε το 1922 προς τιμήν της «εριτίμου» κας Χούντερ, περιλαμβάνει πολυάριθμες φωτογραφίες από το μικρασιατικό μέτωπο σε σχέση με την νοσηλευτική δράση της, που έκανε πολλούς τραυματίες στρατιώτες να την αποκαλούν με ευγνωμοσύνη «Σεβαστή και ακούραστη μητέρα μας»!
Υπάρχει άραγε έστω κι ένας δρόμος, σε κάποια, έστω «προσφυγομάνα» γειτονιά, που φέρει τ΄ όνομά της; Μάλλον άδικος κόπος να ψάξει κανείς!
