Authored by Tim Kirby via The Strategic Culture Foundation,
Mετάφραση: Μ. Στυλιανού
Αυτό που ζητά πραγματικά η Μόσχα είναι να αναχαραχθούν τα όρια επιρροής μεταξύ Ρωσίας και Δύσης.
Μια από τις πιο συχνές ερωτήσεις σχετικά με τις σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας τα τελευταία χρόνια ήταν "έχουμε πιάσει πάτο;". Ανεξάρτητα από το πόσο άσχημα φαίνονται τα πράγματα, περίπου κάθε έξι μήνες μερικοί βουλευτές με αμφισβητήσιμα κίνητρα καταλήγουν σε ένα νέο πακέτο κυρώσεων ή άλλων απειλών για να κάνουν την κατάσταση να επιδεινωθεί λίγο. Μετά από πολλά χρόνια από αυτό φαίνεται σαν να υπάρχει πάντα περιθώριο για τις σχέσεις να πέσουν με κάποιο τρόπο ακόμη πιο κάτω στο υγρό φρεάτιο στο οποίο βρίσκονται. Ωστόσο, η Ουάσιγκτον ενδέχεται να έχει ξεμείνει από ιδέες και απειλές, καθώς και οι δύο πλευρές του Ψυχρού Πολέμου 2.0 πρόκειται να συναντηθούν γύρω στις 10 Ιανουαρίου aμέσως μετά το τέλος της εορταστικής περιόδου στη Ρωσία για να οικοδομήσουν μια σταθερή αμοιβαία εγκεκριμένη συμφωνία, έτσι ώστε ελπίζουμε ότι οι σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας μπορούν τελικά να εκτεθούν ξανά στο φως της ημέρας.
Από ρωσικής πλευράς υπάρχει τελικά κάποια αιτία αισιοδοξίας λόγω του γεγονότος ότι επέλεξαν μια λογική σκληρή θέση και όμως η Ουάσιγκτον, κατανοώντας την, εξακολουθεί να συμφωνεί να το συζητήσει. Αν και οι Αμερικανοί διπλωμάτες και πολιτικοί (όπως εκείνοι σε πολλές χώρες) είναι πολύ εξειδικευμένοι στο να κουνούν το κεφάλι σε συγκατάνευση για μερικές ώρες και στη συνέχεια απλά να κάνουν ό, τι διάβολο θέλουν, έχοντας δώσει την ψευδαίσθηση πως είναι προέκταση ενός κλαδιού ελιάς, αυτή τη φορά η ρωσική θέση είναι τόσο σαφής που αν ήταν εντελώς εκτός συζητήσεως η Ουάσιγκτον δεν θα έμπαινε καν στον κόπο να συμμετάσχει. Θα ήταν πιο πιθανό να προωθήσουν ένα αφήγημα μέσω των συστημικών ΜΜΕ κατηγορώντας τους Ρώσους για Χ, Y, και Z, από το να ακούσουν για ώρες μια θέση διαπραγματεύσεων που βρίσκουν αποκρουστική.. Ουσιαστικά, το ότι η αμερικανική πλευρά τουλάχιστον συζητεί τις απαιτήσεις της Ρωσίας είναι ένα σίγουρα ένα θετικό βήμα.
Τελικά, οι Ρώσοι θέλουν μια Πολυπολική Παγκόσμια Τάξη στην οποία θα είναι ένας από τους πόλους. Για την Ουάσιγκτον αυτό ήταν ένα απολύτως απαράδεκτο όραμα που είναι άμεσα αντίθετο με τη Μονοπολική Pax Americana τους. Οι μικρόμυαλοι κλόουν μπορούν να πουν ότι τα προβλήματα μεταξύ Ρωσίας και Αμερικής είναι πολιτισμικές παρεξηγήσεις ή ριζωμένες σε λέξεις-κλειδιά όπως "Ανθρώπινα Δικαιώματα", αλλά η πραγματική αλήθεια έχει τις ρίζες της σε αυτά τα δύο ανταγωνιστικά οράματα για τη γεωπολιτική διάταξη του 21ου αιώνα.
Με βάση αυτή την επιθυμία να έχουμε έναν Πολυπολικό Κόσμο και να αποφύγουμε ένα σενάριο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στη διαδικασία, οι Ρώσοι έχουν πλέον διακηρύξει τη σκληρή στάση τους για "όχι άλλη επέκταση του ΝΑΤΟ". Σύμφωνα με αυτό το άρθρο του RT, η συνολική τοποθέτηση της Μόσχας έχει ως εξής...
"Οι συνομιλίες, οι οι οποίο πρόκειται να διενεργηθούν στις 10 Ιανουαρίου, θα επικεντρωθούν σε δυο προσχέδια συνθηκών που θα δημοσιευθούν και θα περιλαμβάνουν κατάλογο υποσχέσεων που επιθυμεί να λάβει η Ρωσία από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Εκτός από τις δεσμεύσεις ότι το μπλοκ δεν πρόκειται να επεκταθεί προς ανατολάς, οι προτάσεις περιλαμβάνουν επίσης το τέλος της Δυτικής συνεργασίας με μετασοβιετικές χώρες, την απομάκρυνση των αμερικανικών πυρηνικών όπλων από την Ευρώπη και την απόσυρση στρατευμάτων και πυραύλων του ΝΑΤΟ μακριά από τα Ρωσικά σύνορα".
Διαβάζοντας ανάμεσα στις γραμμές μπορούμε να δούμε ότι αυτό που ζητά πραγματικά η Μόσχα είναι η επαναχάραξη των συνόρων επιρροής μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, η οποία, στο πλαίσιο ενός Μονοπολικού Κόσμου, απαιτεί ουσιαστικά την κατάλυσή του. Αυτό σημαίνει ότι εάν η Ουάσιγκτον συμφωνήσει τουλάχιστον στο θάνατο της επέκτασης του ΝΑΤΟ, και σίγουρα αν σταματήσει να υποστηρίζει καθεστώτα μαριονέτας σε πρώην σοβιετικό έδαφος, τότε ο Ιανουάριος του 2022 θα είναι ο επίσημος μήνας γέννησης ενός Πολυπολικού Κόσμου. Θα είναι μια μεγάλη ευκαιρία για τους παραγωγούς συλλεκτικών νομισμάτων και γραμματοσήμων να εξαργυρωθούν σίγουρα.
Η κατάσταση θα αλλάξει ριζικά και άμεσα στην Ουκρανία εάν η Ουάσιγκτον συμφωνήσει να την εγκαταλείψει.
Ίσως βλέπετε με αυτά τα λόγια αφελή αισιοδοξία που προέρχεται από έναν Αμερικανό βαθιά πίσω από τις ρωσικές γραμμές που θα ωφελούνταν από την ύπαρξη καλύτερων σχέσεων μεταξύ αυτών των μεγάλων εθνών. Όταν ο Μπάιντεν ανέλαβε τα καθήκοντά του κατά τη διάρκεια αυτού του παράξενου εκλογικού κύκλου, οι περισσότεροι ειδικοί ανέμεναν μια αναβίωση της παλιάς Αμερικής να προβάλλει από την άποψη της εξωτερικής πολιτικής. Η σύντομη ανωμαλία που ήταν η τετραετής θητεία του Τραμπ χωρίς νέους πολέμους σίγουρα θα τελείωνε. Αλλά η περίοδος Μπάιντεν έχει δει την τσαπατσούλικη υποχώρηση από το Αφγανιστάν και τη μετάβαση από την καταπολέμηση του «Παγκόσμιου Πολέμου κατά της Τρομοκρατίας» στην αντιμετώπιση της Ρωσίας και της Κίνας – ουσιαστικά αυτό που ο Τραμπ ήθελε να συμβεί, μείον το τμήμα «Ρωσία». Ο Παγκόσμιος Πόλεμος κατά της Τρομοκρατίας που καθόρισε πραγματικά την ουσία της περιόδου pax Americana μόλις ανέβηκε και εξαφανίστηκε και αυτό δεν είναι τυχαίο ή για να κοιμήσει τους Ρώσους σε μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας.
Το ξεμπλοκάρισμα του Nord Stream 2 από τον Μπάιντεν, για να κάνει τους Ρώσους να μιλήσουν, ήταν ένα σημάδι αδυναμίας που δεν είχε εμφανιστεί ποτέ πριν. Το γεγονός ότι η αμερικανική πλευρά έχει διαβάσει τα αιτήματα της Ρωσίας για επέκταση και επιρροή του ΝΑΤΟ στα πρώην εδάφη τους και δεν γέλασε, αλλά συμφώνησε να το συζητήσει είναι τεράστιο. Η Συρία και η Ουκρανία υποτίθεται ότι θα κλείδωναν τη Ρωσία σε δύο πολεμικούς βάλτους τύπου «Βιετνάμ», με το πρώτο να αποδεικνύεται σχετικά φθηνή νίκη για τη Μόσχα, με τη Δαμασκό να κάνει τις σκληρές μάχες και την Ρωσία να μην βγαίνει ποτέ πραγματικά από το έδαφος της. Τα διάφορα πακέτα κυρώσεων ήταν τόσο αυξητικά που στην πραγματικότητα έδωσαν στην καπιταλιστική (ή κρατική-καπιταλιστική) ρωσική οικονομία αρκετό χρόνο για να προσαρμοστεί και να ευδοκιμήσει κάτω από αυτά. Τώρα δεν φαίνεται να έχει μείνει τίποτα στην Ουάσιγκτον παρά να απειλήσει (ξανά) να διώξει τη Ρωσία από το SWIFT, αλλά ακόμη και αυτό είναι προφανώς πέρα από τις δυνατότητες της Ουάσιγκτον του Μπάιντεν. Τα πράγματα έχουν γίνει πολύ διαφορετικά.
Όπως μπορείτε να δείτε το "Ζήτημα της Ρωσίας" είναι πολύ πιο δύσκολο όταν αφαιρείται η χαζομάρα ενός κομμουνιστικού συστήματος τύπου Χρουστσόφ, η Αμερική βρίσκεται σε παρακμή και η Ουάσιγκτον μπορεί να είναι πολύ πρόθυμη να "δώσει στους καταραμένους Ρώσους" τον έλεγχο του παραδοσιακού 1/7 της παγκόσμιας επιφάνειας και να τελειώσει με αυτό. Οι Ρώσοι, παρά τα όσα θα σας πει το CNN, έχουν επικεντρωθεί ιδεολογικά στα εσωτερικά και δεν βρίσκονται στην ίδια αποστολή του «διεθνισμού» που ήταν υπό τον κομμουνισμό. Η Μόσχα θα χαρεί να αποκαταστήσει ουσιαστικά τα σοβιετικά σύνορά της και να απωθήσει τα καλούδια του ΝΑΤΟ και τα πυρηνικά της Αμερικής από τη νέα φανταχτερή σφαίρα επιρροής τους.
Σε αυτό το σημείο και οι δύο πλευρές θα επωφεληθούν από την αναδιατύπωση του χάρτη, πράγμα που σημαίνει ότι είναι πολύ πιθανό, και πράγματα στον κόσμο μας που έχουν αλλάξει τόσο πολύ πρόσφατα θα περάσουν για άλλη μια φορά από μια διαδικασία αναδιάρθρωσης. Ο Ιανουάριος του 2022 θα είναι ένας πολύ μεγάλος μήνας για τη Γεωπολιτική.