 |
| Phοtο: Ρublic dοmain |
Finian Cunningham - strategic-culture.org - Παρουσίαση Freepen.gr
Αμερικανοί και αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ υποστηρίζουν ότι η Ρωσία δεν έχει το δικαίωμα να απαιτήσει τον αποκλεισμό της Ουκρανίας από την ένταξη στη στρατιωτική συμμαχία. Μια τέτοια απαίτηση είναι μια μη-αρχή, ισχυρίζονται.
Εν τω μεταξύ, η Ρωσία επιμένει ότι είναι «απόλυτη επιτακτική ανάγκη» η Ουκρανία και άλλες πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες όπως η Γεωργία να μη γίνουν δεκτές στο ΝΑΤΟ. Και η Μόσχα θέλει μια νομική συνθήκη που να αναφέρει αυτόν τον αποκλεισμό.
Ένας γρήγορος έλεγχος της πραγματικότητας μας υπενθυμίζει διασκεδαστικά ότι η Μόσχα έχει προηγούμενο στο επιχείρημά της. Οι συνομιλίες μεταξύ Αμερικανών, ΝΑΤΟ και Ρώσων αξιωματούχων διεξάγονται αυτήν την εβδομάδα στη Γενεύη και τη Βιέννη, πόλεις δύο ευρωπαϊκών χωρών, της Ελβετίας και της Αυστρίας, που είναι υποχρεωμένες να παραμείνουν ουδέτερες από οποιαδήποτε στρατιωτική συμμαχία.
Αυτό το αδέσμευτο καθεστώς αποτελεί μέρος του ελβετικού και του αυστριακού συντάγματος. Ωστόσο, μέρος της ουδετερότητας προέρχεται επίσης από τη διεθνή συναίνεση που βασίζεται στην ευαίσθητη γεωπολιτική θέση και των δύο χωρών στον απόηχο των πολέμων στην Ευρώπη.
Επομένως, δεν είναι πρωτοφανές ότι η Ρωσία ζητά νομική διασφάλιση πως η Ουκρανία, η Γεωργία ή άλλα γειτονικά κράτη θα παραμείνουν εκτός του στρατιωτικού μπλοκ του ΝΑΤΟ.
Ωστόσο, όπως παρουσιάζουν τα πράγματα οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, ακούγεται σαν οι απαιτήσεις της Ρωσίας να είναι ένα εξωφρενικό τελεσίγραφο που παραβιάζει την κυριαρχία και την ελευθερία. Η Γουέντι Σέρμαν, η Αμερικανίδα αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών που συναντήθηκε με τον Ρώσο ομόλογό της, Σεργκέι Ριάμπκοφ στη Γενεύη τη Δευτέρα, είπε πως τα αιτήματα της Μόσχας ήταν μια «μη εκκίνηση».
«Δε θα επιτρέψουμε σε κανέναν να χτυπήσει κλειστά την πολιτική ανοιχτών θυρών του ΝΑΤΟ, η οποία ήταν πάντα κεντρική στη συμμαχία. Δε θα εγκαταλείψουμε τη διμερή συνεργασία με κυρίαρχα κράτη που επιθυμούν να συνεργαστούν με τις Ηνωμένες Πολιτείες», είπε η Σέρμαν στους δημοσιογράφους μετά την 7ωρη συνάντησή της με τον Ριάμπκοφ.
Παρόμοιες αυτοδικαιωτικές δηλώσεις εκδόθηκαν από τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, ο οποίος ισχυρίστηκε το προνόμιο της συμμαχίας να συμπεριλάβει οποιοδήποτε έθνος στις μέχρι τώρα 30μελείς τάξεις της. Πάνω από τα μισά από αυτά τα μέλη προστέθηκαν από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Μια τόσο αφ' υψηλού άποψη είναι απελπιστικά αφελής ή ιστορικά αδαής. Αμερικανοί και δυτικοευρωπαίοι αξιωματούχοι μπορεί να παραπλανηθούν με την προσποίηση του «ειρηνικού» σκοπού του ΝΑΤΟ. Φαίνονται να αγνοούν πώς δημιουργήθηκε η συμμαχία το 1949 ως στρατιωτικός αντίπαλος της Σοβιετικής Ένωσης και για την προβολή της αμερικανικής αυτοκρατορικής ισχύος.
Από το υποτιθέμενο τέλος του Ψυχρού Πολέμου το 1991, η πολεμοχαρής ιστορία του ΝΑΤΟ είναι μια έντονα αιματοβαμμένη καταστροφή εθνών. Για τους αξιωματούχους του ΝΑΤΟ να ομολογούν ειρηνικά διαπιστευτήρια στον απόηχο της 20χρονης καταστροφής του Αφγανιστάν είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα της γνωστικής τους ασυμφωνίας.
Η Ουκρανία είναι μια κλασική περίπτωση γιατί πρέπει να σταματήσει η επέκταση του ΝΑΤΟ. Μια αλλαγή καθεστώτος στο Κίεβο το 2014 έφερε στην εξουσία μια νεοναζιστική κλίκα της οποίας το μίσος για τη Ρωσία δεν έχει όρια. Το να επιτραπεί σε ένα τέτοιο καθεστώς να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ ισοδυναμεί με το να επιτρέπεται να στρέφεται ένα στιλέτο στο λαιμό της Ρωσίας.
Πώς αναμένεται η Μόσχα να πιστεύει τις ειρηνικές διακηρύξεις κάθε φορά που η Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ έχουν στηρίξει το καθεστώς του Κιέβου με πάνω από 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια σε φονικά όπλα τα τελευταία οκτώ χρόνια; Η κυβέρνηση Μπάιντεν σχεδιάζει να αυξήσει την στρατιωτική υποστήριξη, ενθαρρύνοντας ακόμη περισσότερο τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις να σπρώξουν τον εμφύλιο πόλεμο στη χώρα αυτή στο κατώφλι της Ρωσίας.
Τα ταραχώδη γεγονότα στο Καζακστάν δείχνουν επίσης πώς η αλλαγή καθεστώτος μπορεί να υποδαυλιστεί από εξωτερικές δυνάμεις σε μια χώρα που μοιράζεται σύνορα με τη Ρωσία. Η προσπάθεια αποσταθεροποίησης του Καζακστάν φαίνεται να απέτυχε σε αυτή την ευκαιρία. Αλλά ποιος θα πει ότι ένα πολύ διαφορετικό αποτέλεσμα δε θα μπορούσε να συμβεί στο μέλλον, όπως στην περίπτωση της Ουκρανίας όπου εγκαταστάθηκε ένα λυσσασμένο ρωσοφοβικό καθεστώς με τη βοήθεια της CIA το 2014;
Η Ρωσία έχει δίκιο να επιμένει σε μια ουδέτερη ζώνη χωρών στα σύνορά της που αποκλείονται από την ένταξη στο ΝΑΤΟ. Δεν πρόκειται για το ότι η Ρωσία σφραγίζει την κυριαρχία άλλων ή δημιουργεί μια «σφαίρα επιρροής». Πρόκειται για τον σεβασμό ζωτικών συμφερόντων ασφάλειας. Το καθεστώς εκτός ΝΑΤΟ της Αυστρίας και της Ελβετίας συνιστούν σημαντικά και προφανή προηγούμενα.
Είναι μάλλον ανησυχητικό το γεγονός ότι οι Αμερικανοί και οι αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ έχουν γίνει τόσο αλαζονικοί στις υποθέσεις τους. Η έλλειψη ιστορικής συνείδησης και αναγνώρισης των νόμιμων ανησυχιών της Ρωσίας είναι επίσης βαθιά ανησυχητική.
Ο κυνισμός που δείχνουν οι λεγόμενοι κορυφαίοι διπλωμάτες της Αμερικής κόβει την ανάσα. Ο υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν και η αναπληρώτριά του Γουέντι Σέρμαν υποστήριξαν ότι η Μόσχα δεν αντιμετωπίζει σοβαρά τη διπλωματία. Υποστηρίζουν πως η Ρωσία θέλει να αποτύχουν οι συνομιλίες, ώστε να μπορέσει να προχωρήσει σε ένα υποτιθέμενο σχέδιο εισβολής στην Ουκρανία. Και αυτό παρά τις επανειλημμένες διαβεβαιώσεις από τη Μόσχα ότι δεν έχει πρόθεση να επιτεθεί σε κανέναν ή πως τα στρατεύματα στο έδαφός της δεν αποτελούν αντικείμενο «αποκλιμάκωσης».
Είναι πρακτικά αδύνατο να γίνει διάλογος με τέτοια μπερδεμένη σκέψη που δείχνουν οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Η αμερικανική διπλωματία, όπως φαίνεται, είναι επιτέλους νεκρή, έχοντας υποκύψει στην αλαζονεία, τον κυνισμό και την παράλογη ρωσοφοβία καθώς και την απόλυτη άρνηση της βασικής πραγματικότητας.
Η Μόσχα επιμένει ότι το αίτημά της για ανάσχεση του επεκτατισμού του ΝΑΤΟ είναι απαραβίαστο. Η Ουάσιγκτον επιμένει να το απορρίπτει. Το χάσμα στη διπλωματία γίνεται επικίνδυνη άβυσσος.