Οι επαναλαμβανόμενες —κάθε έξι μήνες— εκθέσεις του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών για την Κύπρο περνούν συνήθως στα αζήτητα, όχι γιατί δεν είναι σημαντικές. Αλλά επειδή εντάσσονται σε μια ευρύτερη λογική, που καλλιεργείται σκοπίμως, ότι «δεν υπάρχει τίποτε στο Κυπριακό». Παρόλο που οι τουρκικές αξιώσεις αναβαθμίζονται και νέα τετελεσμένα επιβάλλονται. Οι ερμηνείες για αναφορές, για παραλείψεις, για αμφίσημες διατυπώσεις, αποτελούν σύνηθες σπορ των διπλωματών και των δημοσιογράφων ενίοτε και των πολιτικών.
Από: philenews.com / Κώστας Βενιζέλος
Αυτές τις ημέρες, νέες εκθέσεις κατέθεσε ο Αντόνιο Γκουτέρες, η μια για τις Καλές Υπηρεσίες (Κυπριακό) και η δεύτερη για την ΟΥΝΦΙΚΥΠ. Αναμενόμενες οι συγκρίσεις με προηγούμενες καθώς και οι «ανιχνεύσεις» για πιθανές νέες ορολογίες, που έχουν ενδεχομένως παρεισφρήσει στις παραγράφους των εκθέσεων.
Υπάρχει, όμως, πάντα και η ουσία, η οποία έχει χαθεί στα διαδικαστικά μοντέλα και στις αλλεπάλληλες πρωτοβουλίες διαπραγματεύσεων, που υιοθετούνται. Η ουσία, που αν και αυτονόητη έχει σκοπίμως εξαφανιστεί, είναι η συνεχιζόμενη κατοχή τμήματος της Κύπρου από την Τουρκία και η παράνομη δραστηριότητα της κατοχικής δύναμης στην περιοχή αυτή. Η δημιουργία κατοχικού καθεστώτος, το οποίο λειτουργεί με την πλήρη στήριξή της, οικονομική, πολιτική, στρατιωτική, δεν έχει… θέση στις εκθέσεις του ΟΗΕ. Ούτε ο εποικισμός, που είναι έγκλημα πολέμου. Λεπτομέρειες; Όταν αυτά δεν εγείρονται από την ελληνική πλευρά πώς να το θέσουν άλλοι;
Στις εκθέσεις του Γενικού Γραμματέα, όχι τώρα αλλά έκπαλαι, καμία αναφορά σε κατοχή, κατοχικό καθεστώς. Την ίδια ώρα, οι αναφορές στην Τουρκία είναι περιορισμένες και χωρίς αυτές να παραπέμπουν στο γεγονός ότι λόγω της κατοχικής δύναμης και της συνεχιζόμενης παρουσίας της το Κυπριακό παραμένει ανοικτό. Σημειώνεται συναφώς ότι στις δυο αυτές εκθέσεις οι αναφορές στην Τουρκία είναι τέσσερις σε αυτή των Καλών Υπηρεσιών (για το Κυπριακό) και δύο για την ΟΥΝΦΙΚΥΠ.
Στις Καλές Υπηρεσίες, γίνεται αναφορά στην ανακοίνωση του κατοχικού ηγέτη, Ερσίν Τατάρ, στις 20 Ιουλίου 2021, ότι αποφασίσθηκε η άρση του στρατιωτικού καθεστώτος στο 3,5% της περίκλειστης περιοχής της Αμμοχώστου αλλά και στη στήριξη που υπήρξε από τον Ερντογάν. Στη συνέχεια αναφέρεται στην αντίδραση των Ελληνοκυπρίων (σ.σ. όχι της Κυπριακής Δημοκρατίας), που επικαλούνται τα ψηφίσματα. Η δεύτερη αναφορά γίνεται για το γεγονός ότι ο ίδιος εξέφρασε την ανησυχία του για τις ανακοινώσεις των Τουρκοκυπρίων και της Τουρκίας σχετικά με τα Βαρώσια. Και στη συνέχεια καλεί «όλα τα μέρη να απόσχουν από μονομερείς ενέργειες που προκαλούν εντάσεις και ενδέχεται να υπονομεύσουν τις συνεχιζόμενες προσπάθειες αναζήτησης κοινού εδάφους μεταξύ των μερών για μόνιμη επίλυση του Κυπριακού». Ποιοι προβαίνουν σε μονομερείς ενέργειες; Εννοεί την Τουρκία, αλλά δεν την κατονομάζει. Η τρίτη αναφορά συνδέεται με τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο. Ενώ παραμένει για τα Ηνωμένα Έθνη «άγνωστος Χ» ο ταραχοποιός, ο Γ.Γ. αναφέρεται στην «αυξανόμενη ρητορική μεταξύ των εγγυητριών δυνάμεων Ελλάδας και Τουρκίας». Η πλήρης εξίσωση της κατοχικής Τουρκίας με την Ελλάδα, η οποία ειρήσθω εν παρόδω είναι απούσα από τα διαδραματιζόμενα στην περιοχή μας, ξεπερνά κάθε όριο λογικής και δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη η πρόκληση. Η τέταρτη αναφορά συνιστά απλή καταγραφή των επαφών της απεσταλμένης του, Τζέιν Χολ Λουτ, με Ελλάδα, Τουρκία, Βρετανία κι άλλες χώρες και Οργανισμούς.
Στην έκθεση για την ΟΥΝΦΙΚΥΠ δυο είναι οι αναφορές στην Τουρκία. Η πρώτη αφορά την Αμμόχωστο με επισήμανση πως «τα Ηνωμένα Έθνη συνεχίζουν να θεωρούν την κυβέρνηση της Τουρκίας υπεύθυνη για την κατάσταση στα Βαρώσια». Μια αυτονόητη αναφορά, που υπενθυμίζει στην Άγκυρα τις ευθύνες της. Η δεύτερη αναφορά συνδέεται με επαφές στη Νέα Υόρκη με τους Μόνιμους Αντιπρόσωπους Ελλάδος και Τουρκίας για το θέμα των αγνοουμένων.
Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν έκπαλαι εξαφανίσει την ουσία του Κυπριακού. Έχουν θέσει εκτός του κάδρου την κατοχική δύναμη. Το Κυπριακό θεωρήθηκε και μετά την εισβολή ως διακοινοτική διαφορά, τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, επιχειρείται και σε κάποιο βαθμό επιτυγχάνεται να παρουσιάζεται ότι η συζήτηση διεξάγεται μεταξύ δύο οντοτήτων. Προβάλλονται συζητήσεις για θέματα αρμοδιότητας του κράτους, θέματα καθημερινότητας. Αυτό απομακρύνει τη λύση και προετοιμάζει το έδαφος για τη συνύπαρξη δυο κρατών. Είτε το ψευδοκράτος αναγνωριστεί είτε όχι. Την ίδια ώρα, το περιεχόμενο της έκθεσης αντανακλά και τη διαχείριση, που γίνεται από τη Λευκωσία.
Αυτές τις ημέρες, νέες εκθέσεις κατέθεσε ο Αντόνιο Γκουτέρες, η μια για τις Καλές Υπηρεσίες (Κυπριακό) και η δεύτερη για την ΟΥΝΦΙΚΥΠ. Αναμενόμενες οι συγκρίσεις με προηγούμενες καθώς και οι «ανιχνεύσεις» για πιθανές νέες ορολογίες, που έχουν ενδεχομένως παρεισφρήσει στις παραγράφους των εκθέσεων.
Υπάρχει, όμως, πάντα και η ουσία, η οποία έχει χαθεί στα διαδικαστικά μοντέλα και στις αλλεπάλληλες πρωτοβουλίες διαπραγματεύσεων, που υιοθετούνται. Η ουσία, που αν και αυτονόητη έχει σκοπίμως εξαφανιστεί, είναι η συνεχιζόμενη κατοχή τμήματος της Κύπρου από την Τουρκία και η παράνομη δραστηριότητα της κατοχικής δύναμης στην περιοχή αυτή. Η δημιουργία κατοχικού καθεστώτος, το οποίο λειτουργεί με την πλήρη στήριξή της, οικονομική, πολιτική, στρατιωτική, δεν έχει… θέση στις εκθέσεις του ΟΗΕ. Ούτε ο εποικισμός, που είναι έγκλημα πολέμου. Λεπτομέρειες; Όταν αυτά δεν εγείρονται από την ελληνική πλευρά πώς να το θέσουν άλλοι;
Στις εκθέσεις του Γενικού Γραμματέα, όχι τώρα αλλά έκπαλαι, καμία αναφορά σε κατοχή, κατοχικό καθεστώς. Την ίδια ώρα, οι αναφορές στην Τουρκία είναι περιορισμένες και χωρίς αυτές να παραπέμπουν στο γεγονός ότι λόγω της κατοχικής δύναμης και της συνεχιζόμενης παρουσίας της το Κυπριακό παραμένει ανοικτό. Σημειώνεται συναφώς ότι στις δυο αυτές εκθέσεις οι αναφορές στην Τουρκία είναι τέσσερις σε αυτή των Καλών Υπηρεσιών (για το Κυπριακό) και δύο για την ΟΥΝΦΙΚΥΠ.
Στις Καλές Υπηρεσίες, γίνεται αναφορά στην ανακοίνωση του κατοχικού ηγέτη, Ερσίν Τατάρ, στις 20 Ιουλίου 2021, ότι αποφασίσθηκε η άρση του στρατιωτικού καθεστώτος στο 3,5% της περίκλειστης περιοχής της Αμμοχώστου αλλά και στη στήριξη που υπήρξε από τον Ερντογάν. Στη συνέχεια αναφέρεται στην αντίδραση των Ελληνοκυπρίων (σ.σ. όχι της Κυπριακής Δημοκρατίας), που επικαλούνται τα ψηφίσματα. Η δεύτερη αναφορά γίνεται για το γεγονός ότι ο ίδιος εξέφρασε την ανησυχία του για τις ανακοινώσεις των Τουρκοκυπρίων και της Τουρκίας σχετικά με τα Βαρώσια. Και στη συνέχεια καλεί «όλα τα μέρη να απόσχουν από μονομερείς ενέργειες που προκαλούν εντάσεις και ενδέχεται να υπονομεύσουν τις συνεχιζόμενες προσπάθειες αναζήτησης κοινού εδάφους μεταξύ των μερών για μόνιμη επίλυση του Κυπριακού». Ποιοι προβαίνουν σε μονομερείς ενέργειες; Εννοεί την Τουρκία, αλλά δεν την κατονομάζει. Η τρίτη αναφορά συνδέεται με τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο. Ενώ παραμένει για τα Ηνωμένα Έθνη «άγνωστος Χ» ο ταραχοποιός, ο Γ.Γ. αναφέρεται στην «αυξανόμενη ρητορική μεταξύ των εγγυητριών δυνάμεων Ελλάδας και Τουρκίας». Η πλήρης εξίσωση της κατοχικής Τουρκίας με την Ελλάδα, η οποία ειρήσθω εν παρόδω είναι απούσα από τα διαδραματιζόμενα στην περιοχή μας, ξεπερνά κάθε όριο λογικής και δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη η πρόκληση. Η τέταρτη αναφορά συνιστά απλή καταγραφή των επαφών της απεσταλμένης του, Τζέιν Χολ Λουτ, με Ελλάδα, Τουρκία, Βρετανία κι άλλες χώρες και Οργανισμούς.
Στην έκθεση για την ΟΥΝΦΙΚΥΠ δυο είναι οι αναφορές στην Τουρκία. Η πρώτη αφορά την Αμμόχωστο με επισήμανση πως «τα Ηνωμένα Έθνη συνεχίζουν να θεωρούν την κυβέρνηση της Τουρκίας υπεύθυνη για την κατάσταση στα Βαρώσια». Μια αυτονόητη αναφορά, που υπενθυμίζει στην Άγκυρα τις ευθύνες της. Η δεύτερη αναφορά συνδέεται με επαφές στη Νέα Υόρκη με τους Μόνιμους Αντιπρόσωπους Ελλάδος και Τουρκίας για το θέμα των αγνοουμένων.
Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν έκπαλαι εξαφανίσει την ουσία του Κυπριακού. Έχουν θέσει εκτός του κάδρου την κατοχική δύναμη. Το Κυπριακό θεωρήθηκε και μετά την εισβολή ως διακοινοτική διαφορά, τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, επιχειρείται και σε κάποιο βαθμό επιτυγχάνεται να παρουσιάζεται ότι η συζήτηση διεξάγεται μεταξύ δύο οντοτήτων. Προβάλλονται συζητήσεις για θέματα αρμοδιότητας του κράτους, θέματα καθημερινότητας. Αυτό απομακρύνει τη λύση και προετοιμάζει το έδαφος για τη συνύπαρξη δυο κρατών. Είτε το ψευδοκράτος αναγνωριστεί είτε όχι. Την ίδια ώρα, το περιεχόμενο της έκθεσης αντανακλά και τη διαχείριση, που γίνεται από τη Λευκωσία.