ΜIRAGE 2000EGM – Η τύχη τους παραμένει άγνωστη. 19 μονάδες όμως δεν είναι λίγες… Υπό μία έννοια, πέραν πολλών άλλων, τα Rafale F3-R της Πολεμικής Αεροπορίας, δημιουργούν μία δεύτερη ευκαιρία για την Κύπρο. Ενώ η παραλαβή των πρώτων έξι μαχητικών του τύπου από την Πολεμική Αεροπορία και την 332 Μοίρα, είναι εξέλιξη που σηματοδοτεί νέες δυνατότητες για την άμυνα της Ελλάδας σε Αιγαίο και ανατολική Μεσόγειο, θα σταθούμε, όσο πιο αναλυτικά μας επιτρέπουν τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας, και στο ζήτημα των παλιών Mirage 2000EG/BG.
Από: defence-point.gr - Του ΣΤΕΡΓΙΟΥ Δ. ΘΕΟΦΑΝΙΔΗ
Παρά το γεγονός ότι είχε εξαγγελθεί δια στόματος του ίδιου του Έλληνα πρωθυπουργού ότι τα μαχητικά αυτά θα πωληθούν στην κατασκευάστρια εταιρεία τους, Dassault Aviation, μέχρι σήμερα δεν υπάρχει καμία απολύτως εξέλιξη που να επιβεβαιώνει ότι κάτι τέτοιο πρόκειται να συμβεί, ή ότι έχει έστω δρομολογηθεί.
Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες έκαναν λόγο για το ότι η εκτιμώμενη αξία τους, μαζί με εξοπλισμό υποστήριξης και εξυπηρέτησης, κυμαίνεται μεταξύ 150 και 200 εκατομμυρίων ευρώ. Η πραγματικότητα αποκαλύπτει ότι μάλλον πρόκειται για εξαιρετικά αισιόδοξο νούμερο, από τη στιγμή που η Ινδία δαπάνησε μόλις 27 εκατ. ευρώ για να αγοράσει 24 μεταχειρισμένα Mirage 2000 από τη Γαλλία.
Η πραγματικότητα μας παραπέμπει επίσης και στο παρελθόν, είκοσι περίπου χρόνια πριν (2003), σε μία περίοδο κατά την οποία τα σενάρια για την πώληση των 24 εναπομεινάντων Mirage F 1CG σε τρίτη χώρα, ήταν υπαρκτά. Το θέμα ατόνησε και τελικά ξεχάστηκε. Ενώ ενδιαφέρον συγκεκριμένο υπήρχε…
Η ιστορία των μαχητικών αυτών που ακόμη βρίσκονται στην Τανάγρα (όσα δεν αξιοποιήθηκαν ως στατικά εκθέματα ή μνημεία), μαζί με όλο τον εξοπλισμό υποστήριξης, συντήρησης και εξυπηρέτησής τους στο έδαφος, καθώς και ανταλλακτικά και πληθώρα υλικών κάθε είδους, δεν πρέπει να επαναληφθεί. Ακόμα κι αν δεν ληφθούν υπόψη οι ελληνικές εκτιμήσεις περί της αξίας τους, κάποιο ποσό σημαντικό εκπροσωπούσαν. Όμως δεν έγινε τίποτα.
Δεν γνωρίζουμε με στοιχεία αν την ευθύνη για την εξέλιξη των Mirage F 1CG έχει η ελληνική πλευρά, ή όχι. Υπενθυμίζεται ότι απαιτείται συγκατάθεση και της γαλλικής κυβέρνησης για την πώληση των μαχητικών αεροσκαφών Mirage σε τρίτες χώρες. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι τα 16 μονοθέσια Mirage 2000EG, αποτελούν μία δεύτερη σημαντική ευκαιρία (η πρώτη ήταν τα Mirage F 1CG πριν από 20 χρόνια…) για την άμυνα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Κατά κάποιο τρόπο μπορεί να δημιουργήσει τη δική της Αεροπορία. Όπως και στην περίπτωση της Ινδίας, ο αριθμός των δελταπτέρυγων μαχητικών θα μπορούσε να συμπληρωθεί και να εκσυγχρονιστεί στο ίδιο επίπεδο με τα Mirage 2000I/TI της χώρας αυτής. Οι γραμμές παραγωγής των συστημάτων που απαρτίζουν τη συλλογή εκσυγχρονισμού των ινδικών Mirage 2000, δεν έχουν ακόμη κλείσει και η προσφορά που είχε κατατεθεί στην ελληνική πλευρά για τον εκσυγχρονισμό των 19 εναπομεινάντων Mirage 2000EG/BG, εξακολουθεί να ισχύει, έστω και υπό την προϋπόθεση ότι σίγουρα θα αναπροσαρμοστεί προς τα πάνω.
Από τη στιγμή που το εμπάργκο όπλων από την πλευρά των ΗΠΑ προς την Κυπριακή Δημοκρατία
εξακολουθεί επί της ουσίας να βρίσκεται σε ισχύ, παρά το γεγονός ότι δεν είναι αυτή που επιδεικνύει επιθετική συμπεριφορά και διάθεση καταπάτησης και εκμετάλλευσης ξένων θαλάσσιων οικοπέδων, η μόνη επιλογή που υπάρχει, είναι η απόκτηση μη αμερικανικού αεροπορικού υλικού και όπλων.
Εφόσον η κυπριακή πλευρά επιθυμεί πραγματικά να προστατέψει τα ζωτικά της συμφέροντα, εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής της Ζώνης (ΑΟΖ), δεν έχει παρά να απευθυνθεί στην Ελλάδα και στη Γαλλία για το ζήτημα αυτό. Συγκατάθεση της Γαλλίας σε ενδεχόμενη πώληση των μαχητικών Mirage 2000EG/BG στην Κυπριακή Δημοκρατία, σημαίνει ότι η τελευταία θα βρεθεί σε θέση να συγκροτήσει μία πολεμική Μοίρα με αυτά σε εκσυγχρονισμένη μορφή και με κόστος που δεν θα υπερβεί το ένα δισ. ευρώ.
Διόλου απαγορευτικό για τις δυνατότητες της κυπριακής οικονομίας αφενός και αφετέρου ποσό που δεν θα εκτοξευθεί σε δυσθεώρητα ύψη σε βάθος χρόνου. Αυτό μπορεί να το εγγυηθεί η Πολεμική Αεροπορία που έχει το προσωπικό, τα μέσα και την εμπειρία να συνδράμει αποφασιστικά. Είναι κάτι που έχει τεθεί ως θέμα και από άλλους αμυντικούς ιστότοπους. Δεν ισχυριζόμαστε ότι ανακαλύψαμε τον τροχό. Όσο για το από που θα επιχειρούν τα αεροσκάφη αυτά, λύσεις υπάρχουν και μάλιστα πολλές.
Οπωσδήποτε δεν είναι αναγκαίο να επιχειρούν μόνιμα από κυπριακό έδαφος, δεδομένων των κινδύνων που μία τέτοια επιλογή συνεπάγεται. Άλλωστε ένα μαχητικό αεροσκάφος φορτωμένο με επαρκή ποσότητα καυσίμου και τα κατάλληλα όπλα, μπορεί να απογειωθεί και να μεταβεί στην περιοχή ενδιαφέροντος (επιχειρήσεων…), σε ελάχιστο χρόνο. Ο νοών νοείτω λοιπόν. Θεωρούμε ότι δεν χρειάζεται να γράψουμε περισσότερα. Απαιτείται απλά απόφαση, συνεννόηση και βούληση.
Γιατί είναι σαφώς τεράστιο πλεονέκτημα το να υπάρχουν διαθέσιμα μόνιμα ετοιμοπόλεμα μαχητικά με τα όπλα τους, έτοιμα να επέμβουν, από το να μην υπάρχουν καθόλου… Όλα αυτά αναφέρονται υπό το πρίσμα του ότι ο εκσυγχρονισμός των Mirage 2000EGM/BGM στο επίπεδο -5Mk.2, ήταν από τους πλέον επιτυχημένους ως πρόγραμμα στην ιστορία των ελληνικών εξοπλιστικών προγραμμάτων.
Επειδή στην Ελλάδα υπάρχει πάντα σημαντική επιφύλαξη απέναντι σε τέτοια προγράμματα και οι αποφάσεις καθυστερούν σημαντικά να ληφθούν με αποτέλεσμα πολλά ζωτικά συστήματα και όπλα να απαξιώνονται αφού περνά ο κρίσιμος χρόνος αναβάθμισης ή εκσυγχρονισμού τους, μέχρι να ληφθεί κάποια απόφαση, το ζήτημα αυτό (των εκσυγχρονισμών…) θα πρέπει να αντιμετωπιστεί από εδώ και στο εξής, με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Κάθε περίπτωση πρέπει να εξετάζεται ξεχωριστά με βασικό κριτήριο τη σχέση κόστους – απόδοσης/επιχειρησιακού οφέλους σε βάθος εικοσαετίας.
Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα των τελευταίων ετών είναι οι τέσσερις MEKO 200HN του Πολεμικού Ναυτικού… O εκσυγχρονισμός τους ως διαδικασία θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει το αργότερο το 2015. O κρίσιμος χρόνος για τον εκσυγχρονισμό αυτών των σκαφών έχει παρέλθει προ πολλού. Τα δε οικονομικά στοιχεία ιδίως της γαλλικής προσφοράς για πέντε κορβέτες Gowind, αποκαλύπτουν ότι ένα τέτοιο πρόγραμμα είναι ασύμφορο και εξαιρετικά υψηλού ρίσκου, για ευνόητους λόγους.
Από την άλλη πλευρά, ακριβώς επειδή στο χώρο των μαχητικών αεροσκαφών, τα κόστη έχουν πραγματικά εκτοξευτεί σε ό,τι αφορά την προμήθεια νέων μονάδων, μαζί με τον αναγκαίο εξοπλισμό υποστήριξης και συντήρησής τους, η επανεξέταση των προοπτικών εκσυγχρονισμού παλαιών μαχητικών είναι ζωτικής σημασίας για την ελληνική άμυνα. Και την Κυπριακή κατ΄ επέκταση… Αυτός είναι και ο σημαντικότερος λόγος για το οποίο το DP έχει επιμείνει τόσο πολύ στην ανάγκη εκσυγχρονισμού όλων των F-16C/D. Και των Block 30 και των Block 50.
Η περίπτωση των 19 συνολικά Mirage 2000EGM/BGM είναι σαφώς περισσότερο δαπανηρή, όπως έχει αναλυθεί από το DP με την παράθεση οικονομικών στοιχείων παλιότερης οικονομοτεχνικής προσφοράς από την πλευρά των γαλλικών εταιρειών που θα εμπλέκονταν σε ένα τέτοιο πρόγραμμα. Σε κάθε όμως περίπτωση θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι αν τελικά δεν πωληθούν, ίσως θα πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο εκσυγχρονισμού τους δεδομένου ότι κοστολογείται σε λιγότερα από τα μισά περίπου χρήματα από αυτά που θα απαιτήσει η προμήθεια ισάριθμων Rafale F3R.
Όσο παράδοξο και αν ακούγεται κάτι τέτοιο, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι ακόμη και σε περίπτωση που η Ελλάδα κατόρθωνε να αποκτήσει έστω και μικρό αριθμό μαχητικών Mirage 2000-9 από τα ΗΑΕ, το κόστος τους ανά μονάδα δεν θα είναι μικρότερο των 35 ή και 40 εκατ. ευρώ. Και κάτι τελευταίο…
Όταν αποφασίστηκε η απόσυρση των Mirage F CG, η Ελλάδα ήταν σε θέση να δαπανήσει σχεδόν δύο δισ. δολάρια για να τα αντικαταστήσει αγοράζοντας 30 F-16C/D Block 52+ Advanced. Σήμερα τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά…
Από: defence-point.gr - Του ΣΤΕΡΓΙΟΥ Δ. ΘΕΟΦΑΝΙΔΗ
Παρά το γεγονός ότι είχε εξαγγελθεί δια στόματος του ίδιου του Έλληνα πρωθυπουργού ότι τα μαχητικά αυτά θα πωληθούν στην κατασκευάστρια εταιρεία τους, Dassault Aviation, μέχρι σήμερα δεν υπάρχει καμία απολύτως εξέλιξη που να επιβεβαιώνει ότι κάτι τέτοιο πρόκειται να συμβεί, ή ότι έχει έστω δρομολογηθεί.
Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες έκαναν λόγο για το ότι η εκτιμώμενη αξία τους, μαζί με εξοπλισμό υποστήριξης και εξυπηρέτησης, κυμαίνεται μεταξύ 150 και 200 εκατομμυρίων ευρώ. Η πραγματικότητα αποκαλύπτει ότι μάλλον πρόκειται για εξαιρετικά αισιόδοξο νούμερο, από τη στιγμή που η Ινδία δαπάνησε μόλις 27 εκατ. ευρώ για να αγοράσει 24 μεταχειρισμένα Mirage 2000 από τη Γαλλία.
Η πραγματικότητα μας παραπέμπει επίσης και στο παρελθόν, είκοσι περίπου χρόνια πριν (2003), σε μία περίοδο κατά την οποία τα σενάρια για την πώληση των 24 εναπομεινάντων Mirage F 1CG σε τρίτη χώρα, ήταν υπαρκτά. Το θέμα ατόνησε και τελικά ξεχάστηκε. Ενώ ενδιαφέρον συγκεκριμένο υπήρχε…
Η ιστορία των μαχητικών αυτών που ακόμη βρίσκονται στην Τανάγρα (όσα δεν αξιοποιήθηκαν ως στατικά εκθέματα ή μνημεία), μαζί με όλο τον εξοπλισμό υποστήριξης, συντήρησης και εξυπηρέτησής τους στο έδαφος, καθώς και ανταλλακτικά και πληθώρα υλικών κάθε είδους, δεν πρέπει να επαναληφθεί. Ακόμα κι αν δεν ληφθούν υπόψη οι ελληνικές εκτιμήσεις περί της αξίας τους, κάποιο ποσό σημαντικό εκπροσωπούσαν. Όμως δεν έγινε τίποτα.
Δεν γνωρίζουμε με στοιχεία αν την ευθύνη για την εξέλιξη των Mirage F 1CG έχει η ελληνική πλευρά, ή όχι. Υπενθυμίζεται ότι απαιτείται συγκατάθεση και της γαλλικής κυβέρνησης για την πώληση των μαχητικών αεροσκαφών Mirage σε τρίτες χώρες. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι τα 16 μονοθέσια Mirage 2000EG, αποτελούν μία δεύτερη σημαντική ευκαιρία (η πρώτη ήταν τα Mirage F 1CG πριν από 20 χρόνια…) για την άμυνα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Κατά κάποιο τρόπο μπορεί να δημιουργήσει τη δική της Αεροπορία. Όπως και στην περίπτωση της Ινδίας, ο αριθμός των δελταπτέρυγων μαχητικών θα μπορούσε να συμπληρωθεί και να εκσυγχρονιστεί στο ίδιο επίπεδο με τα Mirage 2000I/TI της χώρας αυτής. Οι γραμμές παραγωγής των συστημάτων που απαρτίζουν τη συλλογή εκσυγχρονισμού των ινδικών Mirage 2000, δεν έχουν ακόμη κλείσει και η προσφορά που είχε κατατεθεί στην ελληνική πλευρά για τον εκσυγχρονισμό των 19 εναπομεινάντων Mirage 2000EG/BG, εξακολουθεί να ισχύει, έστω και υπό την προϋπόθεση ότι σίγουρα θα αναπροσαρμοστεί προς τα πάνω.
Από τη στιγμή που το εμπάργκο όπλων από την πλευρά των ΗΠΑ προς την Κυπριακή Δημοκρατία
εξακολουθεί επί της ουσίας να βρίσκεται σε ισχύ, παρά το γεγονός ότι δεν είναι αυτή που επιδεικνύει επιθετική συμπεριφορά και διάθεση καταπάτησης και εκμετάλλευσης ξένων θαλάσσιων οικοπέδων, η μόνη επιλογή που υπάρχει, είναι η απόκτηση μη αμερικανικού αεροπορικού υλικού και όπλων.
Εφόσον η κυπριακή πλευρά επιθυμεί πραγματικά να προστατέψει τα ζωτικά της συμφέροντα, εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής της Ζώνης (ΑΟΖ), δεν έχει παρά να απευθυνθεί στην Ελλάδα και στη Γαλλία για το ζήτημα αυτό. Συγκατάθεση της Γαλλίας σε ενδεχόμενη πώληση των μαχητικών Mirage 2000EG/BG στην Κυπριακή Δημοκρατία, σημαίνει ότι η τελευταία θα βρεθεί σε θέση να συγκροτήσει μία πολεμική Μοίρα με αυτά σε εκσυγχρονισμένη μορφή και με κόστος που δεν θα υπερβεί το ένα δισ. ευρώ.
Διόλου απαγορευτικό για τις δυνατότητες της κυπριακής οικονομίας αφενός και αφετέρου ποσό που δεν θα εκτοξευθεί σε δυσθεώρητα ύψη σε βάθος χρόνου. Αυτό μπορεί να το εγγυηθεί η Πολεμική Αεροπορία που έχει το προσωπικό, τα μέσα και την εμπειρία να συνδράμει αποφασιστικά. Είναι κάτι που έχει τεθεί ως θέμα και από άλλους αμυντικούς ιστότοπους. Δεν ισχυριζόμαστε ότι ανακαλύψαμε τον τροχό. Όσο για το από που θα επιχειρούν τα αεροσκάφη αυτά, λύσεις υπάρχουν και μάλιστα πολλές.
Οπωσδήποτε δεν είναι αναγκαίο να επιχειρούν μόνιμα από κυπριακό έδαφος, δεδομένων των κινδύνων που μία τέτοια επιλογή συνεπάγεται. Άλλωστε ένα μαχητικό αεροσκάφος φορτωμένο με επαρκή ποσότητα καυσίμου και τα κατάλληλα όπλα, μπορεί να απογειωθεί και να μεταβεί στην περιοχή ενδιαφέροντος (επιχειρήσεων…), σε ελάχιστο χρόνο. Ο νοών νοείτω λοιπόν. Θεωρούμε ότι δεν χρειάζεται να γράψουμε περισσότερα. Απαιτείται απλά απόφαση, συνεννόηση και βούληση.
Γιατί είναι σαφώς τεράστιο πλεονέκτημα το να υπάρχουν διαθέσιμα μόνιμα ετοιμοπόλεμα μαχητικά με τα όπλα τους, έτοιμα να επέμβουν, από το να μην υπάρχουν καθόλου… Όλα αυτά αναφέρονται υπό το πρίσμα του ότι ο εκσυγχρονισμός των Mirage 2000EGM/BGM στο επίπεδο -5Mk.2, ήταν από τους πλέον επιτυχημένους ως πρόγραμμα στην ιστορία των ελληνικών εξοπλιστικών προγραμμάτων.
Επειδή στην Ελλάδα υπάρχει πάντα σημαντική επιφύλαξη απέναντι σε τέτοια προγράμματα και οι αποφάσεις καθυστερούν σημαντικά να ληφθούν με αποτέλεσμα πολλά ζωτικά συστήματα και όπλα να απαξιώνονται αφού περνά ο κρίσιμος χρόνος αναβάθμισης ή εκσυγχρονισμού τους, μέχρι να ληφθεί κάποια απόφαση, το ζήτημα αυτό (των εκσυγχρονισμών…) θα πρέπει να αντιμετωπιστεί από εδώ και στο εξής, με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Κάθε περίπτωση πρέπει να εξετάζεται ξεχωριστά με βασικό κριτήριο τη σχέση κόστους – απόδοσης/επιχειρησιακού οφέλους σε βάθος εικοσαετίας.
Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα των τελευταίων ετών είναι οι τέσσερις MEKO 200HN του Πολεμικού Ναυτικού… O εκσυγχρονισμός τους ως διαδικασία θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει το αργότερο το 2015. O κρίσιμος χρόνος για τον εκσυγχρονισμό αυτών των σκαφών έχει παρέλθει προ πολλού. Τα δε οικονομικά στοιχεία ιδίως της γαλλικής προσφοράς για πέντε κορβέτες Gowind, αποκαλύπτουν ότι ένα τέτοιο πρόγραμμα είναι ασύμφορο και εξαιρετικά υψηλού ρίσκου, για ευνόητους λόγους.
Από την άλλη πλευρά, ακριβώς επειδή στο χώρο των μαχητικών αεροσκαφών, τα κόστη έχουν πραγματικά εκτοξευτεί σε ό,τι αφορά την προμήθεια νέων μονάδων, μαζί με τον αναγκαίο εξοπλισμό υποστήριξης και συντήρησής τους, η επανεξέταση των προοπτικών εκσυγχρονισμού παλαιών μαχητικών είναι ζωτικής σημασίας για την ελληνική άμυνα. Και την Κυπριακή κατ΄ επέκταση… Αυτός είναι και ο σημαντικότερος λόγος για το οποίο το DP έχει επιμείνει τόσο πολύ στην ανάγκη εκσυγχρονισμού όλων των F-16C/D. Και των Block 30 και των Block 50.
Η περίπτωση των 19 συνολικά Mirage 2000EGM/BGM είναι σαφώς περισσότερο δαπανηρή, όπως έχει αναλυθεί από το DP με την παράθεση οικονομικών στοιχείων παλιότερης οικονομοτεχνικής προσφοράς από την πλευρά των γαλλικών εταιρειών που θα εμπλέκονταν σε ένα τέτοιο πρόγραμμα. Σε κάθε όμως περίπτωση θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι αν τελικά δεν πωληθούν, ίσως θα πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο εκσυγχρονισμού τους δεδομένου ότι κοστολογείται σε λιγότερα από τα μισά περίπου χρήματα από αυτά που θα απαιτήσει η προμήθεια ισάριθμων Rafale F3R.
Όσο παράδοξο και αν ακούγεται κάτι τέτοιο, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι ακόμη και σε περίπτωση που η Ελλάδα κατόρθωνε να αποκτήσει έστω και μικρό αριθμό μαχητικών Mirage 2000-9 από τα ΗΑΕ, το κόστος τους ανά μονάδα δεν θα είναι μικρότερο των 35 ή και 40 εκατ. ευρώ. Και κάτι τελευταίο…
Όταν αποφασίστηκε η απόσυρση των Mirage F CG, η Ελλάδα ήταν σε θέση να δαπανήσει σχεδόν δύο δισ. δολάρια για να τα αντικαταστήσει αγοράζοντας 30 F-16C/D Block 52+ Advanced. Σήμερα τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά…