Από: doureios.com - Σάββας Δ. Βλάσσης
Σε μερικές ημέρες, τα πρώτα 6 Rafale F3R θα βρίσκονται ετοιμοπόλεμα στην 114 Πτέρυγα Μάχης και μέχρι το τέλος του 2022 θα καταφθάσουν 6 ακόμη. Επίσης, μέχρι την εκπνοή του έτους και εφόσον συνεχίσει ομαλά όπως σήμερα το πρόγραμμα με την ΕΑΒ, θα έχουν αποδοθεί σε υπηρεσία 8 αναβαθμισμένα F-16V.
Το Πολεμικό Ναυτικό, το 2022 θα παραλάβει την 7η ΤΠΚ και τα πρώτα 2 ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα MH-60R. Από το 2025, θα αρχίσει να εντάσσει σε υπηρεσία τις υπερσύγχρονες φρεγάτες FDI HN και αναλόγως αποφάσεων, ίσως την πρώτη νέα κορβέτα του. Στο μεταξύ, πιθανώς να έχουν υπάρξει εξελίξεις με ταχεία ένταξη άλλων μονάδων επιφανείας που θα παραχωρηθούν μεταχειρισμένες.
Είναι σαφές δηλαδή ότι οι δύο Κλάδοι με την μεγαλύτερη δυναμική ταχείας αναπτύξεως και ελέγχου εναερίου και θαλασσίου χώρου και πέραν του Αιγαίου, θα έχουν νέα μέσα που θα εξασφαλίζουν ένα ποιοτικό πλεονέκτημα, σε επίπεδο καθαρά αντιπαραθέσεως με τα αντίστοιχα πολεμικά μέσα του εχθρού. Εξ αυτού του στοιχείου, είναι δεδομένο ότι θα ενισχυθεί σε έναν βαθμό η προβολή Αποτροπής που εκπέμπουν οι Ένοπλες Δυνάμεις.
Η Αποτροπή όμως από μόνη της, όπως διδάσκει η ιστορία, δεν λειτουργεί πάντοτε ως παράγοντας αναστολής εφαρμογής επιθετικών σχεδίων του εχθρού. Σε όποιον βαθμό και αν υφίσταται Αποτροπή, εφόσον ο εχθρός κρίνει ότι θίγονται ζωτικής σημασίας εθνικά του συμφέροντα, μπορεί να αναλάβει πολεμική δράση χωρίς να παίρνει “τοις μετρητοίς”, τα Rafale, τις FDI HN κ.λπ. Επομένως, το ζήτημα δεν είναι τι Αποτροπή νομίζεις εσύ ότι εκπέμπεις αλλά εάν έχεις την στοιχειώδη βούληση να χρησιμοποιήσεις την ένοπλη ισχύ σου, τουλάχιστον για να απαντήσεις όταν ο εχθρός κινηθεί σε αυτό το πεδίο.
Και το 1974 οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις διέθεταν συγκεκριμένο ποιοτικό πλεονέκτημα έναντι του εχθρού. Το Ναυτικό, χάρη στις 4 ΤΠΚ Combattante II με τα βλήματα επιφανείας – επιφανείας MM38 Exocet και πολύ περισσότερο με τα 4 υποβρύχια Type 209 ενώ η Αεροπορία χάρη στα 20 περίπου F-4E Phantom που είχε παραλάβει. Αλλά αυτά δεν απέτρεψαν την τουρκική κυβέρνηση να αποφασίσει την εισβολή στην Κύπρο, την οποία η Αθήνα περιορίσθηκε να… χαζεύει αδρανώντας. Ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκαν, ούτε για συμβολικούς λόγους, τα ανώτερα μαχητικά και πολεμικά πλοία και η τουρκική κατοχή στην Κύπρο εμπεδώθηκε.
Συμπερασματικώς, η Αποτροπή ως μετρήσιμο μέγεθος είναι σχετικό και δεν εμποδίζει πάντα τον εχθρό να αναλάβει πολεμική δράση. Τότε, η έκβαση της κρίσεως ή της πολεμικής συρράξεως, θα εξαρτηθεί από την ύπαρξη βουλήσεως για απάντηση με ένοπλη ισχύ, ακόμη και αν δεν διαθέτεις ποιοτική υπεροχή.
Η πραγματική πρόκληση στην διαχείριση της ποιοτικής υπεροχής σε στρατιωτική ισχύ και της ενισχυμένης Αποτροπής, είναι η εκμετάλλευσή τους για την άσκηση εθνικής πολιτικής σε συνθήκες ειρήνης. Αν δηλαδή η κυβέρνηση αποφασίσει σε τέτοιες συνθήκες να ασκήσει πολιτική που δεν ασκούσε προηγουμένως (ανακήρυξη ΑΟΖ, επέκταση εθνικών χωρικών υδάτων, γεωτρήσεις κ.λπ.) τότε η επένδυση στους εξοπλισμούς και σε συμμαχίες με τρίτους, αποφέρει μετρήσιμο και ουσιαστικό αποτέλεσμα. Εάν αγοράζονται όπλα, αποκτάται ποιοτική υπεροχή, συνάπτεις εντυπωσιακές συμμαχίες και εκπέμπεις ενισχυμένη Αποτροπή αλλά η χώρα έχει δεσμευθεί σε τρίτα μέρη ότι δεν θα προβεί σε μονομερείς ενέργειες αλλά επιθυμεί πολιτική συμφωνία με την άλλη πλευρά σε οτιδήποτε αφορά ΑΟΖ, εθνικά χωρικά ύδατα κ.λπ. (την οποία αυτή δεν επιθυμεί ώστε να εμφανίζεται ως επικυρίαρχός σου) τότε δεν εξαργυρώνεις την όποια επένδυση στην στρατιωτική ισχύ και την ενεργητική διπλωματία. Κι εξακολουθείς να εκπέμπεις εικόνα χώρας περιορισμένης ισχύος και κυριαρχίας, όπως θέλει ο εχθρός.