Επί του παρόντος έχουμε μία όξυνση του ουκρανικού ζητήματος χωρίς να μπορούμε να είμαστε 100% σίγουροι αν η εικόνα που περνά προς τα έξω είναι η πραγματική. Αν δηλαδή επίκειται ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ή όχι. Σε κάθε περίπτωση η Μόσχα το αρνείται επανειλημμένα ενώ και το Κίεβο αντιλαμβανόμενο πλέον τη ζημιά που προκαλεί η πολεμική ρητορική της Δύσης ζητά από τις ΗΠΑ να σταματήσουν να δημιουργούν πανικό. Στον αντίποδα οι δύο τοπικές αυτοανακηρυχθείσες δημοκρατίες του Ντονμπάς καταγγέλλουν τη φίμωσή τους σε πλατφόρμες κοινωνικών δικτύων και μιλούν για κινήσεις πολεμικής προετοιμασίας των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας στη γραμμή επαφής.
Πριν όμως εξηγήσουμε το γιατί αυτή η εν εξελίξει κρίση στην Ουκρανία έχει πολύ μεγάλη σχέση και αφορά άμεσα τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου να παραθέσουμε ένα μικρό ιστορικό για τα όσα συμβαίνουν.
Στα τέλη του 2013 είχαμε εκτενείς διαδηλώσεις στο Κίεβο γνωστές και ως Euromaidan κατά της απόφασης της κυβέρνησης της Ουκρανίας να παγώσει μια οικονομική συμφωνία με την ΕΕ, υπέρ μιας αντιπροσφοράς
από τη Ρωσία, η οποία περιελάμβανε την αγορά 15 δισεκατομμυρίων
δολαρίων ουκρανικών κρατικών ομολόγων και τη μείωση της τιμής του
ρωσικού φυσικού αερίου. Σε απλά λόγια η Μόσχα προσέφερε ρευστότητα και φθηνή ενέργεια σε μια χώρα με φιλικά τότε κείμενη κυβέρνηση. Το τονίζουμε αυτό διότι λίγα χρόνια νωρίτερα προέτρεψε τον Γιώργο Παπανδρέου να αποτανθεί στο ΔΝΤ για δανεικά μιας και ο τελευταίος είχε παγώσει τον αγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, η οποία πια σήμερα μπορεί να ονομαστεί και Αμερικανούπολη.
Οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν για εβδομάδες, ενώ οι συμμετέχοντες αυξάνονταν. Ωστόσο ανάμεσα σε αυτούς ξεχώρισαν νεοναζιστές όπως ο λεγόμενος Δέξιος Τομέας ή το Τάγμα του Αζώφ και όταν η κατάσταση εκτραχύνθηκε με την κατάρρευση της κυβέρνησης στις αρχές του 2014 και τη φυγή του τότε Προέδρου της Ουκρανίας Γιανουκόβιτς, οι ρωσόφωνοι πληθυσμοί αντιμετώπισαν πολύ μεγάλο πρόβλημα λόγω των διωγμών που εξαπολύθηκαν εναντίον τους. Η συνέχεια γνωστή. Η Κριμαία κατελήφθη από ρωσικές δυνάμεις και με ένα δημοψήφισμα πέρασε ή μάλλον καλύτερα επέστρεψε στη Ρωσία μαζί φυσικά με ένα τεράστιο κομμάτι ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας στον Εύξεινο Πόντο. Στην Ανατολική Ουκρανία υπήρξε πολεμική σύγκρουση των Ρωσόφωνων απέναντι στον ουκρανικό στρατό ή ό,τι είχε απομείνει από αυτόν και τις νεοναζιστικές ομάδες. Οι ρωσόφωνοι προέλασαν και έφτασαν έως τις παρυφές της Μαριούπολης οπότε και υπήρξε εκεχειρία. Έκτοτε μέχρι σήμερα κατά καιρούς η κατάσταση οξύνεται και μετά πάλι ηρεμεί.
Η σημερινή κρίση οφείλεται στο γεγονός ότι πριν από αρκετούς μήνες η Ουκρανία φάνηκε να κάνει πολεμικές προετοιμασίες στη γραμμή του μετώπου του Ντονμπάς. Αυτό συνέβη για δύο λόγους ο πρώτος ήταν τα σοβαρά εσωτερικά πολιτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση του Βολοντίμιρ Ζελένσκι και αφετέρου διότι το Κίεβο ποντάρισε στη βοήθεια της Δύσης σε μία πολεμική αναμέτρηση. Όταν διαπιστώθηκε ότι η Δύση δε θα προσέτρεχε να αντιμετωπίσει τη Ρωσία, η Ουκρανία χαμήλωσε τους τόνους. Αυτό όμως είχε προκαλέσει την αντίστοιχη στρατιωτική κινητοποίηση των ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων. Ενεργοποιήθηκε μία πολύ μεγάλη δύναμη στα δυτικά σύνορα της χώρας αντίστοιχα βόρεια σύνορα της Ουκρανίας ενώ έγιναν μεγάλες ναυτικές αποβατικές ασκήσεις στην Κριμαία.
Κατά τη Δύση η σημαντική αυτή στρατιωτική δύναμη των 100 χιλιάδων ανδρών παραμένει μία ανάσα από τα σύνορα Ρωσίας-Ουκρανίας ενώ κατά τη Μόσχα το φωτογραφικό υλικό που κυκλοφορεί δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα σημειώνοντας πως οι δυνάμεις αυτές έχουν επιστρέψει στις βάσεις τους που είναι αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορα. Παράλληλα όμως οι ασκήσεις συνεχίζονται ειδικά στον αεροπορικό τομέα με δυνάμεις που εδρεύουν στην αεροπορική βάση του Βορονέζ που απέχει περίπου 170 χιλιόμετρα ημικρανία αλλά και στη Λευκορωσία.
Ποιο είναι λοιπόν το πρόβλημα το οποίο αφορά κατά μία έννοια και τα ελληνικά νησιά και θα πρέπει να μας προβληματίσει;
Για ποιο λόγο κατηγορεί η Δύση τη Μόσχα και την απειλεί με σειρά κυρώσεων ιδίως στον οικονομικό τομέα; Διότι έχει κινητοποιήσει στρατιωτικές δυνάμεις στα σύνορά της και σχεδιάζει εισβολή. Αυτό είναι το αφήγημα της Δύσης με ντελάλη τις ΗΠΑ. Η Μόσχα ανταπαντά ότι δε σχεδιάζει καμία εισβολή και πως έχει κάθε δικαίωμα να κάνει οποιαδήποτε κίνηση θέλει σε στρατιωτικό επίπεδο εντός της επικράτειας της.
Αν το σκεφτούμε λίγο, το ίδιο ακριβώς δεν είναι που ισχυρίζεται η Τουρκία για τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις και την ανάπτυξή τους στα ακριτικά νησιά του Αιγαίου; Δεν εμφανίζεται τάχα ως φοβισμένη και ισχυριζόμενη ότι ο ελληνικός στρατός έχει ισχυρή παρουσία στο ανατολικό Αιγαίο και πως σχεδιάζει απόβαση στις ακτές της Ιωνίας;
Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις έχουν ισχυρή παρουσία στα ακριτικά νησιά του Αιγαίου λόγω του τουρκικού κινδύνου, των διαρκών απειλών πολέμου και των κατά καιρούς ανεδαφικών διεκδικήσεων κατά ελληνικών νησιών. Αν δεν υπήρχε η τουρκική στρατιά του Αιγαίου και όλο αυτό το προηγούμενο με την Τουρκία, πιθανότατα η παρουσία των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε έμψυχο υλικό, εξοπλισμό και ασκήσεις δε θα ήταν αυτή που είναι σήμερα. Σε τι ακριβώς διαφέρει αυτό, από το σκηνικό που έχει στηθεί κατά της Ρωσίας γιατί τη συγκέντρωση, αληθινή ως ένα βαθμό ή όχι, των στρατιωτικών δυνάμεών της στα σύνορα με την Ουκρανία;
Και επιπρόσθετα ποιοι είναι αυτοί που βρίσκονται πίσω από αυτόν τον ισχυρισμό; Η Δύση και ειδικότερα οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Τι θα συμβεί αύριο αν το ίδιο σενάριο και αφήγημα εφαρμοστεί στη δική μας περίπτωση όπου ήδη η Τουρκία προετοιμάζει το έδαφος εδώ και τόσο καιρό καταγγέλλοντας την Ελλάδα διαρκώς και εμφανίζοντας τη παράλληλα ως επιθετική δύναμη;
Κλείνοντας να θυμίσουμε ότι, όπως το Κίεβο, η ελληνική πλευρά έχει τοποθετήσει όλα τα αυγά μας στο αμερικανικό καλάθι και τη δύση γενικότερα. Αυτό έκανε η Ουκρανία το 2013-14 όπου τα όσα έγιναν τότε είχαν και δυτική υποκίνηση με αποτέλεσμα να χάσει σε χρόνο μηδέν την Κριμαία με την αντίστοιχη ΑΟΖ - Υφαλοκρηπίδα, να απολέσει πολλές ναυτικές δυνάμεις που απλά άλλαξαν σημαία από τη μία στιγμή στην άλλη καθώς έδρευαν στη χερσόνησο και τέλος ουκρανικό πόδι έχει να πατήσει στην περιοχή του Ντονμπάς από την άνοιξη του 2014. Αυτό έκαναν και οι Κούρδοι του 2015 και οι ΗΠΑ τους εγκατέλειψαν επιτρέποντας τρεις τουρκικές εισβολές. Αυτό έκανε επίσης και η κυβέρνηση του Αφγανιστάν αλλά πρόσφατα οι ΗΠΑ εγκατέλειψαν τις δημοκρατικές δυνάμεις της χώρας και χιλιάδες ντόπιους συνεργάτες τους στις άγριες διαθέσεις των εξτρεμιστών.
Ποιος μπορεί να αποκλείσει ότι οι ΗΠΑ, που ήδη έκαναν στροφή με τον East Med, δε θα υιοθετήσουν σε μέλλοντα χρόνο την ήδη υφιστάμενη τουρκική ρητορική για την παρουσία των Ενόπλων Δυνάμεων στα ακριτικά μας νησιά θέτοντάς μας πιθανά αντίστοιχα εκβιαστικά διλήμματα; Ας μην ξεχνάμε ότι στα Ιμια και την γκριζοποίηση δε φτάσαμε ξαφνικά. Προηγήθηκε μια αλληλουχία γεγονότων με έντονο καουμπόικο άρωμα αρκετό χρόνο νωρίτερα.
Για αυτό, τα μάτια μας 144.