 |
| REUΤΕRS/Dadο Ruvic |
Editorial - strategic-culture.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Τα δραματικά γεγονότα στην Ουκρανία αυτή την εβδομάδα έχουν πολύ μεγαλύτερο χρονοδιάγραμμα και φόντο. Δεν είναι το αποκορύφωμα και η προέλευση των δυτικών ισχυρισμών για ρωσική εισβολή. Αυτοί οι ισχυρισμοί έχουν γίνει πιο πυρετώδεις τους τελευταίους τέσσερις μήνες. Αυτό που στην πραγματικότητα αφορά είναι ότι οι ανησυχίες για την εθνική ασφάλεια της Ρωσίας αγνοούνται ή απορρίπτονται συνεχώς. ΟΧΙ πια.
Η Μόσχα είχε προειδοποιήσει ότι εάν οι εύλογες προτάσεις της για την ασφάλεια δε βρουν ανταπόκριση, τότε θα ακολουθούσαν «στρατιωτικοτεχνικά μέτρα». Έχοντας εξαντλήσει την πρωτοβουλία για διάλογο και αμοιβαίο σεβασμό, η επόμενη φάση είναι η χρήση πιο «σωματικής γλώσσας» για να μεταδοθεί νόημα σε άτομα που δεν ανταποκρίνονται στον κανονικό διάλογο. Είναι οι δυτικές δυνάμεις και το αλαζονικό τεκμήριο ανωτερότητας που ευθύνονται για το αδιέξοδο και τώρα τις επιπτώσεις.
Για σχεδόν τρεις δεκαετίες από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ βρίσκεται σε τροχιά. Πόλεμος μετά τον πόλεμο από χώρα σε χώρα –συχνά με τη συμμαχία του ΝΑΤΟ να λειτουργεί ως πρόθυμο, βάναυσο όργανο– οι Ηνωμένες Πολιτείες επιδιώκουν έναν ολοκληρωτικό στόχο «κυριαρχίας πλήρους φάσματος». Η Ρωσία έχει αναδειχθεί ως στόχος για την επιθετικότητα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, επειδή εκλαμβάνεται ως εμπόδιο στην αμερικανική αυτοκρατορική ηγεμονία. Η παρέμβασή της στη Συρία για να αποτρέψει τον κρυφό πόλεμο στον οποίο ηγούνται οι Ηνωμένες Πολιτείες για αλλαγή καθεστώτος στην αραβική χώρα είναι ένα κλασικό παράδειγμα.
Στηρίξτε την προσπάθειά μας στο Youtube με μια εγγραφή στο κανάλι μας (Μέση Γραμμή).
Η Κίνα είναι επίσης στόχος, ίσως περισσότερο λόγω της παγκόσμιας οικονομικής της ανόδου που ανταγωνίζεται δεκαετίες αμερικανικής καπιταλιστικής κυριαρχίας όπως και πολλά άλλα έθνη που είναι θαρραλέα, με αρχές και δεν είναι πρόθυμα να συμμορφωθούν με την υποτιθέμενη παγκόσμια γραφή της Ουάσιγκτον, συμπεριλαμβανομένων των Ιράν, Συρίας, Βενεζουέλας, την Κούβας, Νικαράγουα, Βόρειας Κορέας, μεταξύ άλλων.
Το υποστηριζόμενο από τις Ηνωμένες Πολιτείες πραξικόπημα στην Ουκρανία το 2014 – με τη βοήθεια του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης – ήταν μόνο ένας κρίκος σε μια μακρά αλυσίδα επιθετικότητας. Αλλά μια σύνδεση που ήταν ιδιαίτερα απαράδεκτη για τη Ρωσία δεδομένης της εγγύτητας. Το καθεστώς πραξικοπήματος που εγκαταστάθηκε στο Κίεβο εμψυχώθηκε από την ακραία αντιρωσική και νεοναζιστική πολιτική, γεγονότα που παραλείπονται από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Αυτό δεν ήταν ατύχημα. Ο σκοπός του πραξικοπήματος ήταν να γίνει η Ουκρανία προκεχωρημένη βάση κατά της Ρωσίας. Η επίδειξη πιθανής ένταξης στο ΝΑΤΟ και η μελλοντική εγκατάσταση αμερικανικών πυραύλων στην Ουκρανία στα σύνορα της Ρωσίας ήταν μια κόκκινη γραμμή για τη Μόσχα.
Για οκτώ χρόνια, το καθεστώς του Κιέβου που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ έχει διεξάγει έναν γενοκτονικό πόλεμο κατά του ρωσικού πληθυσμού στην περιοχή Donbass της νοτιοανατολικής Ουκρανίας. Και πάλι, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης αγνόησαν αυτήν την αποκρουστική πραγματικότητα. Το μίσος και η βαρβαρότητα της «αντιτρομοκρατικής επιχείρησης» του Κιέβου εξαπέλυσε ο αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν το 2014 κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Ομπάμα, όταν ήταν ο κύριος άνθρωπος της Ουάσιγκτον προς την Ουκρανία. Παρεμπιπτόντως, κατά τη διάρκεια πολλών επισκέψεων στη χώρα αυτή, ο Μπάιντεν έκανε επίσης πολλές κερδοφόρες σκιώδεις επιχειρήσεις για τον γιο του στο περιθώριο.
Επί οκτώ χρόνια, η Ρωσία έκανε έκκληση για πολιτική διευθέτηση του εμφυλίου πολέμου, όπως ορίζεται από τις ειρηνευτικές συμφωνίες του Μινσκ (που διαπραγματεύτηκαν το 2014 και το 2015). Το υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ καθεστώς του Κιέβου αποκήρυξε την πολιτική πορεία σε κάθε βήμα παρά τις συμφωνίες που εγκρίθηκαν στο υψηλότερο διεθνές επίπεδο από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.
Αυτό που συνέβαινε στην Ουκρανία τα τελευταία οκτώ χρόνια αντικατοπτρίζει εν μέρει αυτό που συνέβαινε τις τελευταίες τρεις δεκαετίες καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ επεκτάθηκαν προς τα ανατολικά με αυξανόμενες στρατιωτικές απειλές για τη Ρωσία. Τον Δεκέμβριο του περασμένου έτους, η Μόσχα διατύπωσε τις μακροχρόνιες ανησυχίες της σε προτάσεις για μια πανευρωπαϊκή ρύθμιση ασφάλειας που θα κατοχύρωνε μια νομικά δεσμευτική συνθήκη που θα καλύπτει την απαγόρευση περαιτέρω επέκτασης του ΝΑΤΟ προς την Ανατολή.
Αυτές οι προτάσεις απορρίφθηκαν αδικαιολόγητα από την Ουάσιγκτον και τους Ευρωπαίους συμμάχους της. Η άρνησή τους απέρριψε επίσης παλαιότερες γραπτές δεσμεύσεις για την αρχή της αδιαίρετης ασφάλειας υπό την αιγίδα του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη.
Επιπλέον, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ άρχισαν να πλημμυρίζουν την Ουκρανία με επιθετικά όπλα υπό το κυνικό πρόσχημα της «άμυνας». Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το ρωσοφοβικό καθεστώς του Κιέβου να εντείνει την επιθετικότητά του εναντίον του ρωσικού πληθυσμού στην περιοχή του Ντονμπάς.
Τη Δευτέρα αυτής της εβδομάδας, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ανακοίνωσε την αναγνώριση από τη χώρα του των αυτοανακηρυγμένων δημοκρατιών του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ. Ο Πούτιν είπε ότι η κίνηση έπρεπε να είχε γίνει εδώ και πολύ καιρό, αλλά ότι η καθυστέρηση οφείλεται στην προσπάθεια της Μόσχας να παροτρύνει το καθεστώς του Κιέβου να εφαρμόσει τις συμφωνίες του Μινσκ. Λόγω του πως η Δύση έκανε τα στραβά μάτια, η ειρηνευτική συμφωνία του Μινσκ παραβιάστηκε συστηματικά. Με λίγα λόγια, σκοτώθηκε.
Η Ρωσία, επομένως, δεν είχε άλλη επιλογή από το να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ (DPR και LPR). Ήταν γεγονός ότι το καθεστώς του Κιέβου δεν ήταν ούτε μια νόμιμα συσταθείσα κυρίαρχη αρχή ούτε πρόθυμο να συνάψει οποιοδήποτε είδος ειρήνης υπό διαπραγμάτευση με τον πληθυσμό του Ντονμπάς. Πράγματι, λόγω της σκληρής δυτικής υποστήριξης, συμπεριλαμβανομένων τόνων νέων όπλων και στρατιωτικών εκπαιδευτών από διάφορες δυνάμεις του ΝΑΤΟ, οι δυνάμεις του καθεστώτος του Κιέβου αύξαναν τον βομβαρδισμό της αυτονομιστικής περιοχής. Ένα λουτρό αίματος εκτυλισσόταν από την περασμένη εβδομάδα.
Όταν ο Πούτιν διακήρυξε την αναγνώριση του DPR και του LPR ως ανεξάρτητων κρατών, αυτό αυτόματα παρείχε τη στρατιωτική υποστήριξη της Ρωσίας για την ασφάλειά τους. Μετά τη δήλωση ακολούθησε αίτημα προς το Κίεβο να σταματήσει την στρατιωτική του επίθεση στο Ντονμπάς. Αυτή η απαίτηση αγνοήθηκε και οι φονικοί βομβαρδισμοί συνεχίστηκαν.
Αυτό το αντικειμενικό πλαίσιο θέτει σε σωστή προοπτική τη ρητορική των ΗΠΑ και της Ευρώπης σχετικά με την «κυριαρχία» και την «εδαφική ακεραιότητα». Ο ευσεβής λόγος τους είναι κενός και ανειλικρινής. Πώς τολμούν να δίνουν διαλέξεις δεδομένης της άθλιας και αιματοβαμμένης ιστορίας τους ακρωτηριασμού της κυριαρχίας αμέτρητων εθνών, συμπεριλαμβανομένης αυτής της Ουκρανίας με το βίαιο πραξικόπημα του 2014.
Ένα αντι-ρωσικό καθεστώς που υποστηρίζεται από το ΝΑΤΟ στο κατώφλι της Ρωσίας κι επιτίθεται στο ρωσικό λαό είναι σαφώς απαράδεκτο. Ο όγκος των όπλων του ΝΑΤΟ που εισρέουν στην Ουκρανία τις τελευταίες εβδομάδες έδειχνε μια μεγαλύτερη πολεμική βάση. Στη συνέχεια, στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου το περασμένο Σαββατοκύριακο, ο Ουκρανός πρόεδρος Βλαντιμίρ Ζελένσκι προχώρησε στην εμπρηστική απειλή ότι η Ουκρανία θα μπορούσε να αναπτύξει πυρηνικά όπλα. Σαφώς, η κατάσταση ασφαλείας για τη Ρωσία έσπαγε αρκετές κόκκινες γραμμές.
Φυσικά, η χορωδία της καταδίκης από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους δυτικούς εταίρους τους εκτοξεύεται με υποκρισία. Ισχυρίζονται ότι η Ρωσία «κατέστρεψε την ειρήνη στην Ευρώπη» και κινήθηκαν για να επιβάλουν έναν συνολικό οικονομικό αποκλεισμό για να «πνίξουν την οικονομική λειτουργία της Ρωσίας». Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ έχουν εδώ και χρόνια καταρρίψει το διεθνές δίκαιο και τον Χάρτη του ΟΗΕ με τους εγκληματικούς πολέμους και τις επιχειρήσεις αλλαγής καθεστώτος. Η διπροσωπία και η υστερία τους προσθέτουν περισσότερα επίπεδα σύγχυσης στο πρόβλημα.
Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης αποκρύπτουν συστηματικά το παγκόσμιο πρόβλημα της επιθετικότητας των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Η παραπληροφόρηση είναι έκδηλη με ισχυρισμούς ότι η Ρωσία έχει ξεκινήσει «ένα βάρβαρο εγχείρημα» και «απρόκλητο πόλεμο». Το να ισχυρίζεται κανείς «απρόκλητο» προδίδει ακραία άγνοια της κατάστασης.
Η Ρωσία εδώ και χρόνια προειδοποιεί ότι η επιθετικότητα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ αποτελούσε κρίσιμο κίνδυνο για τη διεθνή ασφάλεια και έπρεπε να σταματήσει. Η ανάκληση των συνθηκών ελέγχου των όπλων από τις ΗΠΑ (η συνθήκη ABM, INF, Open Skies Treaty) και η επέκταση των απειλών πυραύλων κοντά στα σύνορα της Ρωσίας δεν ήταν πλέον ανεκτή. Η Ουκρανία είναι πραγματικά μόνο ένα στοιχείο της ευρύτερης εικόνας. Αλλά αυτή την εβδομάδα, η Ρωσία κινήθηκε επιτέλους για να σταματήσει την επίθεση. Είναι μια ιστορική στιγμή.
Η Μόσχα λέει πως στόχος της είναι να αποναζιστοποιήσει και να αποστρατιωτικοποιήσει ένα παράνομο καθεστώς στο Κίεβο που υποστηρίζεται από το ΝΑΤΟ. Λέει ότι δεν έχει καμία πρόθεση να καταλάβει την Ουκρανία. Μέχρι την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, η Μόσχα έχει δηλώσει ότι είναι ανοιχτή σε διαπραγματεύσεις όπως ήταν πάντα. Αυτό που επιδιώκει η Ρωσία είναι μια πιο ολοκληρωμένη συμφωνία ασφάλειας με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ για την Ευρώπη.
Ευρύτερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει επίσης να τερματίσουν την πολεμική ιδεολογική τους άποψη για τη Ρωσία και την Κίνα ως εχθρούς. Οι ΗΠΑ πρέπει να συμβιβαστούν με μια πολυπολική παγκόσμια τάξη στην οποία η μονομερής επιταγή τους δεν είναι πλέον βάσιμη, νομικά, πολιτικά ή ηθικά. Αυτή είναι η απόλυτη πρόκληση για τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια.