Καλησπέρα, συνάδελφοι.
Συναντιόμαστε σήμερα για να συζητήσουμε τις τρέχουσες εξελίξεις στο Donbass.
Θα σας υπενθυμίσω εν συντομία πώς ξεκίνησαν όλα και πώς έχει εξελιχθεί η κατάσταση παρόλο που το γνωρίζετε πολύ καλά. Χρειαζόμαστε όμως γενικό υπόβαθρο για να μας βοηθήσει να πάρουμε τις κατάλληλες αποφάσεις.
Έτσι, μετά το πραξικόπημα του 2014 στην Ουκρανία, μέρος του πληθυσμού δεν αποδέχτηκε το αποτέλεσμα. Να σας θυμίσω ότι επρόκειτο για ένα αντισυνταγματικό, αιματοκύλισμα που σκότωσε πολλούς αθώους ανθρώπους. Ήταν πραγματικά ένα ένοπλο πραξικόπημα. Κανείς δεν μπορεί να το υποστηρίξει αυτό.
Μερικοί από τους πολίτες της χώρας δεν αποδέχθηκαν το πραξικόπημα. Ήταν κάτοικοι της Κριμαίας και οι άνθρωποι που ζουν αυτή τη στιγμή στο Donbass.
Αυτοί οι άνθρωποι δήλωσαν ότι ιδρύουν δύο ανεξάρτητες δημοκρατίες, τη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ και τη Λαϊκή Δημοκρατία του Λουγκάνσκ. Αυτό ήταν το σημείο που ξεκίνησε η σύγκρουση μεταξύ των αξιωματούχων του Κιέβου και των ανθρώπων που ζούσαν σε αυτό το έδαφος.
Σε αυτό το πλαίσιο, θα ήθελα να επισημάνω ότι η Ρωσία αρχικά έκανε ό,τι μπορούσε για να διασφαλίσει ότι αυτές οι διαφωνίες θα μπορούσαν να επιλυθούν με ειρηνικά μέσα. Ωστόσο, οι αξιωματούχοι του Κιέβου διεξήγαγαν δύο σωφρονιστικές επιχειρήσεις σε αυτά τα εδάφη και, προφανώς, γινόμαστε μάρτυρες μιας τρίτης κλιμάκωσης.
Όλα αυτά τα χρόνια –θέλω να το τονίσω αυτό– όλα αυτά τα χρόνια, οι άνθρωποι που ζουν σε αυτές τις περιοχές βασανίζονται κυριολεκτικά από συνεχείς βομβαρδισμούς και αποκλεισμούς. Όπως γνωρίζετε, οι άνθρωποι που ζούσαν σε αυτές τις περιοχές, κοντά στην πρώτη γραμμή, ας πούμε έτσι, στην πραγματικότητα αναγκάστηκαν να αναζητήσουν καταφύγιο στα υπόγειά τους – όπου ζουν τώρα με τα παιδιά τους.
Κατά τη διάρκεια της διαπραγματευτικής διαδικασίας συντάχθηκε ένα ειρηνευτικό σχέδιο που ονομάζεται Πακέτο Μέτρων του Μινσκ, επειδή, όπως θυμάστε, συναντηθήκαμε στην πόλη του Μινσκ. Αλλά οι μετέπειτα εξελίξεις δείχνουν ότι οι αρχές του Κιέβου δεν σχεδιάζουν να το εφαρμόσουν, και το έχουν πει δημόσια πολλές φορές σε ανώτατο κρατικό επίπεδο και σε επίπεδο Υπουργού Εξωτερικών και Γραμματέα του Συμβουλίου Ασφαλείας. Συνολικά, όλοι κατανοούν ότι δεν σχεδιάζουν να κάνουν τίποτα σχετικά με αυτό το πακέτο μέτρων του Μινσκ.
Ωστόσο, η Ρωσία έχει καταβάλει προσπάθειες και εξακολουθεί να καταβάλλει προσπάθειες για να επιλύσει όλες τις περίπλοκες πτυχές και τις τραγικές εξελίξεις με ειρηνικά μέσα, αλλά έχουμε αυτό που έχουμε.
Στόχος μας, στόχος της σημερινής συνάντησης είναι να ακούσουμε τους συναδέλφους μας και να σκιαγραφήσουμε τα μελλοντικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση, λαμβάνοντας υπόψη τις εκκλήσεις των ηγετών της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντόνετσκ και της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ για αναγνώριση της κυριαρχίας τους, καθώς και ψήφισμα από η Κρατική Δούμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας για το ίδιο θέμα. Το τελευταίο έγγραφο προτρέπει τον Πρόεδρο να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία και την κυριαρχία της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντόνετσκ και της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ.
Ταυτόχρονα, θα ήθελα να σημειώσω ότι αυτά τα διαφορετικά ζητήματα συνδέονται, ωστόσο, στενά με θέματα διατήρησης της διεθνούς ασφάλειας, στην ευρωπαϊκή ήπειρο ιδιαίτερα, επειδή η χρήση της Ουκρανίας ως εργαλείου για την αντιμετώπιση αυτής της χώρας, της Ρωσίας, φυσικά, αποτελεί σημαντική και σοβαρή απειλή για εμάς.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο έχουμε εντείνει τη δουλειά μας με τους κύριους εταίρους μας στην Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ τους τελευταίους μήνες και στα τέλη του 2021, ώστε να καταλήξουμε σε μια ενδεχόμενη συμφωνία για αυτά τα μέτρα ασφαλείας και να διασφαλίσουμε την ήρεμη και επιτυχημένη ανάπτυξη της χώρας υπό ειρηνικές συνθήκες. Θεωρούμε ότι αυτό είναι ο νούμερο ένα στόχος μας και η κορυφαία προτεραιότητά μας, αντί για αντιπαράθεση, πρέπει να διατηρήσουμε την ασφάλεια και να εξασφαλίσουμε συνθήκες για την ανάπτυξή μας.
Αλλά πρέπει, φυσικά, να κατανοήσουμε την πραγματικότητα στην οποία ζούμε. Και, όπως έχω πει πολλές φορές στο παρελθόν, εάν η Ρωσία αντιμετωπίσει την απειλή της αποδοχής της Ουκρανίας στη Βορειοατλαντική Συμμαχία, το ΝΑΤΟ, η απειλή κατά της χώρας μας θα αυξηθεί λόγω του άρθρου 5 της Συνθήκης του Βορείου Ατλαντικού που ορίζει ξεκάθαρα πως όλες οι χώρες της συμμαχίας πρέπει να πολεμήσουν στο πλευρό του συναδέλφου τους σε περίπτωση επίθεσης εναντίον της. Αλλά επειδή κανείς δεν αναγνωρίζει τη βούληση που εκφράστηκε από τον λαό της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης, και η Ουκρανία συνεχίζει να επιμένει ότι είναι ουκρανικό έδαφος, υπάρχει πραγματική απειλή πως θα προσπαθήσουν να πάρουν πίσω το έδαφος που πιστεύουν ότι είναι δικό τους χρησιμοποιώντας στρατιωτική βία. Και το λένε στα έγγραφά τους, προφανώς. Τότε ολόκληρη η Βορειοατλαντική Συμμαχία θα πρέπει να εμπλακεί.
Όπως γνωρίζετε, μας είπαν ότι ορισμένες χώρες του ΝΑΤΟ είναι ενάντια στο να γίνει μέλος η Ουκρανία. Ωστόσο, παρά τις αντιρρήσεις τους, το 2008 υπέγραψαν ένα μνημόνιο στο Βουκουρέστι που άνοιξε τις πόρτες για την Ουκρανία και τη Γεωργία να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Δεν έχω λάβει απάντηση στην ερώτησή μου γιατί το έκαναν αυτό. Αλλά αν έκαναν ένα βήμα υπό την πίεση των Ηνωμένων Πολιτειών, ποιος μπορεί να εγγυηθεί πως δεν θα κάνουν άλλο ένα βήμα υπό πίεση; Δεν υπάρχει καμία εγγύηση.
Δεν υπάρχουν εγγυήσεις, επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι γνωστό ότι απορρίπτουν εύκολα οποιεσδήποτε συμφωνίες και έγγραφα υπογράφουν. Ωστόσο, τουλάχιστον κάτι πρέπει να αποτυπωθεί στα χαρτιά και να διατυπωθεί ως διεθνής νομική πράξη. Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε καν να συμφωνήσουμε σε αυτό το ένα πράγμα.
Ως εκ τούτου, θα ήθελα να προτείνω να προχωρήσουμε ως εξής: πρώτον, θα δώσω τον λόγο στον κ. Λαβρόφ, ο οποίος εμπλέκεται άμεσα στις προσπάθειες επίτευξης συμφωνίας με την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες, και με το ΝΑΤΟ, σχετικά με τις εγγυήσεις ασφαλείας. Στη συνέχεια, θα ήθελα ο κ. Kozak να αναφέρει τα ευρήματά του σχετικά με τις συνομιλίες για την εφαρμογή των συμφωνιών του Μινσκ. Τότε ο καθένας σας θα μπορεί να μιλήσει. Αλλά στο τέλος της ημέρας, πρέπει να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε στη συνέχεια και πώς θα προχωρήσουμε ενόψει της τρέχουσας κατάστασης και της εκτίμησής μας για αυτές τις εξελίξεις.