Οξύνει και πάλι τις απειλές της η Τουρκία, με τις δηλώσεις της για την αποστρατιωτικοποίηση και την αμφισβήτηση της κυριαρχίας των νησιών, το «θερμό διπλωματικό επεισόδιο» μεταξύ του Νίκου Δένδια και του Τούρκου πρέσβη στη Νορβηγία, τις καθημερινές εμπρηστικές δηλώσεις διά στόματος του Ερντογάν, του Τσαβούσογλου και άλλων Τούρκων αξιωματούχων, τις παραβιάσεις του εθνικού εναέριου με συνεχείς υπερπτήσεις μη επανδρωμένων αεροσκαφών σε ελληνική επικράτεια.
Διαψεύδεται, επομένως, ο πρωθυπουργός, που μόλις πριν από ενάμιση μήνα έλεγε ότι δεν αναμένει όξυνση της έντασης και δεν αρκεί πια η στρατηγική της ελληνικής κυβέρνησης, να απαντάει στις τουρκικές αξιώσεις με μονότονες αναφορές στο Διεθνές Δίκαιο, το οποίο ούτως ή άλλως η Τουρκία, ως αναθεωρητική δύναμη, «γράφει στα παλιά της τα παπούτσια», όπως έκανε στην Κύπρο, στη Βόρεια Συρία, τη Λιβύη και το Ιράκ.
Απαιτείται, λοιπόν, από την Ελλάδα να περάσει στη διπλωματική αντεπίθεση και να γίνει, επιτέλους, συγκεκριμένη. Δεν μπορεί απλώς να απαντάει στις τουρκικές προκλήσεις, χωρίς να κάνει μια εκστρατεία καταγγελίας της Τουρκίας σε μόνιμη καθημερινή βάση, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Ήρθε ο καιρός να προτάξουμε την εισβολή και τη συνεχιζόμενη κατοχή της Κύπρου –στην οποία οι Ελλαδίτες αξιωματούχοι αποφεύγουν συνήθως να αναφέρονται· την καταπάτηση των συμφωνιών για την Ίμβρο και Τένεδο (που μόνον με τον όρο της προστασίας των Ελλήνων επεστράφησαν στην Τουρκία)· την απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων από τα μικρασιαστικά παράλια, εφ’ όσον η τουρκική «στρατιά του Αιγαίου» κάνει ασκήσεις… κατάληψης των νησιών· για την ενεργοποίηση και πάλι του θέματος της καταγγελίας της τουρκολυβικής συμφωνίας· την ανάδειξη των παραβιάσεων όλων των συμφωνιών για το μεταναστευτικό· τέλος, με αφορμή τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή –για την οποία οι σημερινοί Τούρκοι αξιωματούχοι πανηγυρίζουν, επιδιώκοντας την «ολοκλήρωση του έργου τους» με τη Γαλάζια Πατρίδα– για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, της Μικράς Ασίας της Θράκης, της Κωνσταντινούπολης. Φέτος η Ελλάδα πρέπει να σηκώσει επιτέλους σε διεθνές επίπεδο μια Γενοκτονία με 900.000 δολοφονημένους και ενάμιση εκατομμύριο πρόσφυγες.
Μόνο μια ελληνική ενεργητική διπλωματία θα προκαλέσει τη διπλωματική απομόνωση της Τουρκίας, την εγρήγορση του ελληνικού λαού και των ειλικρινών συμμάχων μας. Δεν γίνεται η Τουρκία να αμφισβητεί την κυριαρχία των ελληνικών νησιών και η Ελλάδα να μη θέτει ζήτημα συμμετοχής της στο ΝΑΤΟ, ή να μην προβάλλει βέτο για οποιεσδήποτε συμφωνίες Ευρωπαϊκής Ένωσης -Τουρκίας, κατεξοχήν των πωλήσεων όπλων στην Τουρκία. Ούτε γίνεται να αφήνουμε την Τουρκία να επιδίδεται ανενόχλητη σε μια εκστρατεία πλύσης εγκεφάλου της διεθνούς διπλωματίας και της κοινής γνώμης, γιατί στο τέλος αυτό που μένει είναι η ατζέντα των τουρκικών διεκδικήσεων, με μια Ελλάδα να επικαλείται ξέπνοα το «Δίκαιο».
Το σφάλμα αυτό της ελληνικής πλευράς μπορεί να συνεχίζεται, γιατί το συντηρούν οι Έλληνες «Τσάμπερλεν», η εσωτερική και υπερκομματική κατευναστική παράταξη τόσο μέσα στο κυβερνητικό στρατόπεδο, όσο κατ’ εξοχήν στην αξιωματική αντιπολίτευση και στις ψευδοελίτ του εθνομηδενισμού. Βρίσκει και τα κάνει, λοιπόν, η Τουρκία, όταν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει την αποθέωση από τον τουρκικό Τύπο για τα όσα λέει στη Βουλή εναντίον της αποτρεπτικής στρατηγικής μας και δεν συναινεί, μαζί με το ΚΚΕ και τον Βαρουφάκη, στην ενίσχυση της άμυνας της χώρας.
Όχι πια μόνο απαντήσεις στον Τσαβούσογλου, αλλά διεκδίκηση και καταγγελία. Αυτή πρέπει να είναι στο εξής η πολιτική της Ελλάδας στο διπλωματικό πεδίο, ιδανικά σε συντονισμό με την Κύπρο.