Του Στρατή Μαζίδη
Μόνο που για τον Κουλέμπα Ουκρανία θεωρείται και το Ντονμπάς και η Κριμαία. Οπότε τι να συζητήσουν και σε τι να συμφωνήσουν; Θα συμφωνήσει ποτέ ο Πούτιν να επιστραφεί η Κριμαία της οποίας οι κάτοικοι ποτέ δεν ήθελαν να ενταχθούν στην Ουκρανία; Θα ξε-αναγνωρίσει τις δύο δημοκρατίες του Ντονμπάς όταν έχει πει πως η Συμφωνία του ΜΙΝΣΚ έχει πεθάνει ή θα τους πει πχ να ενταχθούν σε μια ομοσπονδιοποιημένη Ουκρανία; Πως θα μιλήσει με τον Ζελένσκι όταν τον αποκαλεί ναζιστή και ναρκομανή; Θα εξευτελιστεί. Και θα κερδίσει τι; Να μην μπει η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ; Αυτό κατά πολλούς ήταν και το πιθανότερο εξαρχής. Άλλο το φλερτ κι άλλο ο γάμος.
Συνεπώς ο Ρώσος πρόεδρος θα αποκτήσει σοβαρό εσωτερικό πρόβλημα.
Και τελικά αναρωτιέται κανείς μήπως μεταξύ άλλων ήταν κι αυτός ο σκοπός των Αμερικάνων.
Η Δύση δεν άφησε περιθώριο στον Βλάντιμιρ Πούτιν να μην εισβάλλει στην Ουκρανία. Από το 2008 ο Ρώσος Πρόεδρος προειδοποιεί για την επέκταση του ΝΑΤΟ. Τον περασμένο Δεκέμβριο δήλωσε χαρακτηριστικά πως "δεν έχουμε άλλο χώρο να υποχωρήσουμε πια".
Η αλήθεια είναι πως η πλειοψηφία δεν περίμενε την επιχείρηση στην Ουκρανία ει μη μόνο μια περιορισμένη παρουσία σε ειρηνευτικά πλαίσια στο Ντονμπάς. Η επιχείρηση που ξεκίνησε, μας αιφνιδίασε. Άραγε στη Μόσχα να γνώριζαν κάτι παραπάνω και να μην είχαν άλλα περιθώρια;
Ωστόσο η εισβολή στην Ουκρανία αποδεικνύεται πολύ πιο δύσκολη. Εδώ δεν είναι τρομοκράτες ισλαμιστές να εξαπολύσεις δεκάδες επιδρομές και να μην απομείνει κανείς. Υπάρχουν ομόδοξοι και μια κοινή γνώμη μοιρασμένη υπέρ και κατά της Ρωσίας.
Το ξεκίνημα της επιχείρησης δημιούργησε έναν αιφνιδιασμό. Ο Ζελένσκι ζητούσε διαπραγματεύσεις. η Ρωσία όμως έβαζε όρους, ίσως κι επίτηδες, που δε θα γίνονταν αποδεκτοί, ώστε να αποκτήσει περισσότερα στο πεδίο για να τον εξευτελίσει, όμως με εξαίρεση τη Μελιτόπολη, ο ρωσικός στρατός δεν έχει καταλάβει καμία σημαντική πόλη ακόμη, πχ Χερσώνα, Χάρκοβο, Μαριούπολη. Στο Κίεβο κάθε μέρα πλησιάζει στα 10 χλμ.
Αλλά ενώ στον αέρα οι Ρώσοι κυριαρχούν, στο έδαφος δεν τα πάνε καλά. Βίντεο δείχνουν συλλήψεις ανδρών, αντι-αρματικά [της δύσης] βγάζουν εκτός μάχης τεθωρακισμένα. Βαθμιαία χαμηλώνει τα επίπεδα των απαιτήσεων η Μόσχα ["παραδώστε τα όπλα και μιλάμε"] και τα ανεβάζει το Κίεβο ["θα έρθουμε να σας ακούσουμε"] ίσως και με δυτική προτροπή ή ακόμη κι εντολή.
Κάθε μέρα πλέον που περνά και η κατάσταση μένει στάσιμη είναι υπέρ των Ουκρανών. Το ίδιο θα ήταν αν το Κίεβο είχε ήδη πέσει και ο Ζελένσκι γίνει καπνός με ότι ισχύει σήμερα;
Η Δύση δεν άφησε ούτε περιθώριο εξόδου στον Πούτιν από την Ουκρανία, ο οποίος όσο προχωρά καίει δρόμους, ίσως ακριβώς για να μην μπορεί να κάνει πίσω. Ο μόνος του δρόμος είναι να συνεχίσει μπροστά κι απομένει να δούμε αν βαδίζει σε μονοπάτι που έχει χαράξει έχοντας προβλέψει τις στραβές της βάρδιας ή αυτοσχεδιάζοντας.
Σε κάθε όμως περίπτωση, το σενάριο "προχωρώ μπροστά", μπορεί να σημαίνει πράγματα στο πεδίο που ούτε καν φανταζόμαστε. Αλλά στο τέλος της ημέρας αναρωτιέσαι, μπας και ήταν αυτός ο στόχος εξαρχής; Να μην υπάρχει περιθώριο μη εισβολής και μετά έξοδος κινδύνου; Ο Θεός να βάλει το χέρι Του και να πρυτανεύσει η λογική σε Ανατολή και Δύση.