anfenglishmobile.com - Παρουσίαση Freepen.gr
Από το 2018, οι τουρκικές δυνάμεις αναγκάζουν άλλους αιχμαλώτους πολέμου και απαχθέντες πολίτες να εργαστούν ως κατάσκοποι εναντίον των συμπολιτών τους μέσω βασανιστηρίων και απειλών. Πολλοί κάτοικοι του Αφρίν που απελευθερώθηκαν από τη φυλακή έχουν αποκαλύψει τις πρακτικές βασανιστηρίων και επιβολών κατασκοπείας. Ένας από αυτούς είναι η Fatma Şabo, μέλος των Δυνάμεων Δημόσιας Ασφάλειας του Αφρίν (Asayish).
Η Fatma Şabo, η οποία κατάγεται από την περιοχή Mabata του Αφρίν, ήταν μέλος των Asayish όταν ξεκίνησε η τουρκική εισβολή στις 20 Ιανουαρίου 2018. Οι Afrin Asayish παρέχουν ασφάλεια μέσα στην πόλη και πολεμούν σε μέτωπα μάχης.
Η Şabo συνελήφθη από τις τουρκικές δυνάμεις ενώ προσπαθούσε να σώσει έναν φίλο που τραυματίστηκε στο χωριό Κούρκα της περιοχής Μαμπάτα του Αφρίν. Βασανίστηκε για τρεις μήνες από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες και τους μισθοφόρους και είδε τέσσερις από τους φίλους της να βασανίζονται μέχρι θανάτου στη φυλακή. Τρεις μήνες αργότερα, η Şabo και μια ομάδα φίλων της που απελευθερώθηκαν στο Αφρίν από την ομάδα μισθοφόρων Σουλτάν Μουράτ τους προσφέρθηκε να ενεργήσουν ως κατάσκοποι για λογαριασμό των δυνάμεων κατοχής. Η Şabo απέρριψε την προσφορά των βασανιστών. Μετακόμισε στη γειτονιά Sheikh Maqsoud (Şêx Meqsûd) στο Χαλέπι από το Αφρίν και έγινε ξανά μέλος των δυνάμεων των Asayish.
Η Şabo εξήγησε πως οι τουρκικές δυνάμεις και οι μισθοφόροι τους βασάνισαν επίσης πολίτες της Αφρίν στις φυλακές. «Ήθελαν να σπάσουν τη θέλησή μας και να μας κάνουν να προδώσουμε τις αξίες μας, αλλά αντίθετα, η θέλησή μας έγινε μόνο ισχυρότερη», είπε.
ΣΩΖΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΦΙΛΟ
Η Şabo εκτέλεσε το καθήκον της στο κέντρο της περιφέρειας Mabata κατά τον πρώτο μήνα της αντίστασης. Συμμετείχε στη μάχη στην Kurka μαζί με άλλα 6 μέλη της Asayiş. Συνελήφθη ενώ προσπαθούσε να σώσει έναν τραυματισμένο φίλο.
Η Şabo περιέγραψε στο ANF πώς συνελήφθη: «Η μάχη στο Αφρίν είχε ήδη ξεκινήσει. Οι δυνάμεις κατοχής επιτίθεντο σε χωριά και πόλεις με μαχητικά αεροσκάφη και οβίδες. Στόχευαν και αμάχους. Ήταν μια πολύ σκληρή μάχη. Τα μέλη της Asayiş πήγαιναν στα μέτωπα της μάχης κατά ομάδες. Πήγαμε στο χωριό Κούρκα ένα μήνα μετά την έναρξη της μάχης. Μείναμε εκεί για δύο μέρες. Μας επιτέθηκαν τη 2η μέρα με μαχητικά αεροσκάφη. Υπήρχαν και βολές από κανόνια. Αναγνωριστικά αεροπλάνα πετούσαν συνέχεια από πάνω μας. Τότε οι μισθοφόροι τους ήρθαν κοντά μας. Άρχισαν επίσης να μας επιτίθενται. Ένας άνδρας μαχητής πέθανε δίπλα μου. Το όνομά του ήταν Ciwan. Νόμιζα πως ήταν απλώς τραυματισμένος όταν πυροβολήθηκε και έπεσε στο έδαφος. Πήγα να τον σώσω. Όταν έφτασα πιο κοντά στον τραυματισμένο μαχητή, μισθοφόροι με συνέλαβαν. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Αν είχα μαζί μου μια βόμβα, θα την είχα πυροδοτήσει μόνος μου, αλλά δεν υπήρχε βόμβα. Εκεί με συνέλαβαν.
ΟΙ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΒΑΣΑΝΙΣΑΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
Η Şabo είπε πως μετά τη σύλληψή της, μεταφέρθηκε αρχικά σε μια στρατιωτική βάση στην Τουρκία όπου βασανίστηκε από τις τουρκικές υπηρεσίες πληροφοριών κατά τη διάρκεια ανακρίσεων: «Με πήγαν σε ένα μέρος στην Τουρκία. Δε μου είχαν κλείσει ακόμα τα μάτια. Δεν ξέρω πού ακριβώς, αλλά ήταν στρατιωτική βάση. Μετά μου έδεσαν τα χέρια και μου έδεσαν τα μάτια. Οι Τούρκοι άρχισαν να με ανακρίνουν. Επειδή δεν ήξερα τουρκικά, οι μισθοφόροι τους μετέφραζαν αυτά που έλεγα. Μου εφάρμοσαν όλα τα είδη βασανιστηρίων, συμπεριλαμβανομένων των βασανιστηρίων με ηλεκτροσόκ. Με ανέκριναν για τρεις ώρες. Δεν τους απαντούσα. Σκεφτόμουν «αν με πιάσουν αιχμάλωτη, ας με σκοτώσουν». Μου έκαναν ερωτήσεις και με χτυπούσαν. Πραγματικά δεν ήξερα πια τι μου συνέβαινε. Ήμουν μισολιπόθυμη. Έπειτα έστρεψαν ένα όπλο στο κεφάλι μου και είπαν: «Κάνε την τελευταία σου προσευχή, θα σε σκοτώσουμε». Δε με σκότωσαν, αλλά ο ξυλοδαρμός, οι βρισιές και τα βασανιστήρια συνεχίστηκαν».
ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΛΥΓΙΣΟΥΜΕ
Αφού ανακρίθηκε και βασανίστηκε από την τουρκική υπηρεσία πληροφοριών, η Şabo οδηγήθηκε σε άλλη φυλακή, με δεμένα μάτια και δεμένα τα χέρια της. Συνειδητοποίησε ότι τη φυλακή διοικούσε η ομάδα μισθοφόρων Sultan Murat.
«Οι μισθοφόροι με πήγαν σε ένα κελί για να με βασανίσουν. Μου έδειξαν κάποια εργαλεία που χρησιμοποιούνται για βασανιστήρια και είπαν πως «αν δεν πεις την αλήθεια, θα τα χρησιμοποιήσουμε πάνω σου». Είπαν ότι «θα έρθουν οι Τούρκοι το πρωί και θα σε ανακρίνουν, πρέπει να πεις την αλήθεια». Την επόμενη μέρα εμφανίστηκαν οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες και έκαναν ξανά τις ίδιες ερωτήσεις. Τότε, το Αφρίν δεν είχε ακόμη καταληφθεί. Με ρώτησαν πού ήταν τα βαριά όπλα και οι φίλοι. Συνέχισα να απαντώ «δεν ξέρω». Με βασάνισαν ξανά. Μετά με πήγαν σε μια πτέρυγα της φυλακής. Έμεινα σε εκείνο τον θάλαμο. Με έβριζαν, με χτυπούσαν, με βασάνιζαν. Σκοπός τους ήταν να σπάσουν τη θέλησή μας και να μας κάνουν να υποταχθούμε. Μας έδειξαν πλάνα από το πώς κατέλαβαν το Αφρίν. Έδειχνε πώς κατέστρεψαν το άγαλμα του Kawa the Blacksmith και πώς πανηγύρισαν όταν κατέλαβαν το Αφρίν. Είπαν ότι «Είμαστε δυνατοί, εσείς είστε αδύναμοι. Θα κάνουμε τα πάντα για να σας καταστρέψουμε». Ήθελαν να μας καταπιέσουν ψυχολογικά και να μας κάνουν να προδώσουμε τους φίλους μας».
ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΙ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ
Ο Σαμπό είπε ότι στη φυλακή κρατούνταν επίσης μέλη των YPG, YPJ, Asayiş, HPC, καθώς και όσοι εργάζονται στις κοινότητες, στα σπίτια γυναικών και στα πολιτικά ιδρύματα στο Αφρίν. «Υπήρχαν πάρα πολλοί άνδρες κρατούμενοι στη φυλακή. Οι Τούρκοι και οι μισθοφόροι βασάνισαν άνδρες μαχητές με πολύ βάναυσο τρόπο. Τους βασάνιζαν και τους χτυπούσαν μπροστά στα μάτια μας. Κάθε βράδυ βασανίζονταν άνδρες μαχητές και ακούγαμε τις κραυγές τους. Δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε μέχρι το πρωί. Τους χτυπούσαν και έκαναν ηλεκτροπληξία. Χρησιμοποιούσαν όλες τις μεθόδους βασανιστηρίων πάνω τους. Τα βασανιστήρια άρχιζαν γενικά στις 12 το πρωί και συνεχίζονταν αδιάκοπα μέχρι τις 6.30 το πρωί. Μερικοί άνδρες αγωνιστές μαρτύρησαν λόγω βασανιστηρίων. Τους βασάνιζαν για δύο ή τρεις μέρες και μετά έλεγαν: «Αυτός είναι νεκρός». Έβλεπα ότι τέσσερις φίλοι μαρτύρησαν με βασανιστήρια εκεί. Τα κελιά όπου έμεναν άντρες φίλοι ήταν απέναντι από τα δικά μας. Όταν τους βασάνισαν, το είδαμε και όταν μας βασάνισαν, το είδαν. Μερικές φορές μας έβγαζαν έξω λέγοντας «σε πάμε στο μπάνιο». Είδαμε τους φίλους μας ξαπλωμένους στο πάτωμα στους διαδρόμους. Τους χτυπούσαν μπροστά στα μάτια μας. Το έκαναν αυτό για να το δούμε. Μας έβαλαν να το παρακολουθήσουμε για να κάμψουν τη θέλησή μας. Οι Τούρκοι βασάνισαν χειρότερα από τους μισθοφόρους».
ΟΔΗΓΗΘΗΚΕ ΣΤΟ ΑΦΡΙΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΗΤΗΘΗΚΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΣ
Η Şabo εξήγησε πώς αφέθηκε ελεύθερη αφού έμεινε εκεί για τρεις μήνες: «Μια μέρα, είπαν σε εμένα και σε τρεις από τους αιχμάλωτους φίλους μου που ήταν επίσης μέλη του Asayiş ότι θα απελευθερωθούμε». Μας μάλωναν πριν μας αφήσουν ελεύθερους, λέγοντας, «Θα μείνετε στο Αφρίν και θα μας ενημερώσετε ποιος θα πάει στο Αφρίν». Μας έδωσαν τους αριθμούς τηλεφώνου τους. Λάβαμε τους αριθμούς γραμμένους σε χαρτιά, αλλά τους σκίσαμε αφού βγήκαμε έξω. Όταν με συνέλαβαν, ήμουν παντρεμένη και είχα μια κόρη. Δεν έλαβα καμία πληροφορία για την οικογένειά μου όλη την ώρα. Με άφησαν μπροστά στο σπίτι του πατέρα μου. Έμεινα στο Αφρίν για ένα μήνα και 10 μέρες. Έφτασα στην οικογένειά μου. Ο σύζυγος και η κόρη μου είχαν μετακομίσει στη Şehba. Τόσα πολλά είχαν αλλάξει στο Αφρίν. Το Αφρίν, όπου κάποτε ήμασταν ελεύθεροι, δεν υπήρχε πια. Η διαφθορά ήταν ανεξέλεγκτη. Μετέτρεψαν το Αφρίν σε κέντρο δίωξης. Δεν μπορούσα να φύγω από το σπίτι γιατί θα μπορούσαν να με πιάσουν ξανά. Μετά βρήκα τρόπο και ήρθα στη Şehba από το Αφρίν. Από εκεί, μετακομίσαμε στη γειτονιά Şêx Meqsûd του Χαλεπίου με την οικογένειά μου».
Η ΘΕΛΗΣΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΗ
Η Şabo επεσήμανε πως όλα τα βασανιστήρια έγιναν για να σπάσουν τη θέλησή τους και να τους κάνουν να προδώσουν τις αξίες που αγαπούσαν. «Υπήρχαν και εκείνοι που δεν κατάφεραν να αντισταθούν, αλλά εγώ και αρκετοί άλλοι φίλοι, αντίθετα, γίναμε πιο δυνατοί για να διατηρήσουμε τη θέλησή μας. Στην τελευταία τους συνομιλία μαζί μας είπαν ότι «Αν επιστρέψεις στις οργανώσεις σου, αν δουλέψεις γι' αυτούς, θα σε βρούμε και θα σου κόψουμε το κεφάλι». Ωστόσο, επέστρεψα στην οργάνωσή μου μόλις βγήκα έξω παρά όλα τα βασανιστήρια που είχα υποστεί στη φυλακή. Ήθελαν να σπάσουν τη θέληση μας, αλλά αντίθετα, είμαστε πιο δυνατοί από πριν».
Από το 2018, οι τουρκικές δυνάμεις αναγκάζουν άλλους αιχμαλώτους πολέμου και απαχθέντες πολίτες να εργαστούν ως κατάσκοποι εναντίον των συμπολιτών τους μέσω βασανιστηρίων και απειλών. Πολλοί κάτοικοι του Αφρίν που απελευθερώθηκαν από τη φυλακή έχουν αποκαλύψει τις πρακτικές βασανιστηρίων και επιβολών κατασκοπείας. Ένας από αυτούς είναι η Fatma Şabo, μέλος των Δυνάμεων Δημόσιας Ασφάλειας του Αφρίν (Asayish).
Η Fatma Şabo, η οποία κατάγεται από την περιοχή Mabata του Αφρίν, ήταν μέλος των Asayish όταν ξεκίνησε η τουρκική εισβολή στις 20 Ιανουαρίου 2018. Οι Afrin Asayish παρέχουν ασφάλεια μέσα στην πόλη και πολεμούν σε μέτωπα μάχης.
Η Şabo συνελήφθη από τις τουρκικές δυνάμεις ενώ προσπαθούσε να σώσει έναν φίλο που τραυματίστηκε στο χωριό Κούρκα της περιοχής Μαμπάτα του Αφρίν. Βασανίστηκε για τρεις μήνες από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες και τους μισθοφόρους και είδε τέσσερις από τους φίλους της να βασανίζονται μέχρι θανάτου στη φυλακή. Τρεις μήνες αργότερα, η Şabo και μια ομάδα φίλων της που απελευθερώθηκαν στο Αφρίν από την ομάδα μισθοφόρων Σουλτάν Μουράτ τους προσφέρθηκε να ενεργήσουν ως κατάσκοποι για λογαριασμό των δυνάμεων κατοχής. Η Şabo απέρριψε την προσφορά των βασανιστών. Μετακόμισε στη γειτονιά Sheikh Maqsoud (Şêx Meqsûd) στο Χαλέπι από το Αφρίν και έγινε ξανά μέλος των δυνάμεων των Asayish.
Η Şabo εξήγησε πως οι τουρκικές δυνάμεις και οι μισθοφόροι τους βασάνισαν επίσης πολίτες της Αφρίν στις φυλακές. «Ήθελαν να σπάσουν τη θέλησή μας και να μας κάνουν να προδώσουμε τις αξίες μας, αλλά αντίθετα, η θέλησή μας έγινε μόνο ισχυρότερη», είπε.
ΣΩΖΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΦΙΛΟ
Η Şabo εκτέλεσε το καθήκον της στο κέντρο της περιφέρειας Mabata κατά τον πρώτο μήνα της αντίστασης. Συμμετείχε στη μάχη στην Kurka μαζί με άλλα 6 μέλη της Asayiş. Συνελήφθη ενώ προσπαθούσε να σώσει έναν τραυματισμένο φίλο.
Η Şabo περιέγραψε στο ANF πώς συνελήφθη: «Η μάχη στο Αφρίν είχε ήδη ξεκινήσει. Οι δυνάμεις κατοχής επιτίθεντο σε χωριά και πόλεις με μαχητικά αεροσκάφη και οβίδες. Στόχευαν και αμάχους. Ήταν μια πολύ σκληρή μάχη. Τα μέλη της Asayiş πήγαιναν στα μέτωπα της μάχης κατά ομάδες. Πήγαμε στο χωριό Κούρκα ένα μήνα μετά την έναρξη της μάχης. Μείναμε εκεί για δύο μέρες. Μας επιτέθηκαν τη 2η μέρα με μαχητικά αεροσκάφη. Υπήρχαν και βολές από κανόνια. Αναγνωριστικά αεροπλάνα πετούσαν συνέχεια από πάνω μας. Τότε οι μισθοφόροι τους ήρθαν κοντά μας. Άρχισαν επίσης να μας επιτίθενται. Ένας άνδρας μαχητής πέθανε δίπλα μου. Το όνομά του ήταν Ciwan. Νόμιζα πως ήταν απλώς τραυματισμένος όταν πυροβολήθηκε και έπεσε στο έδαφος. Πήγα να τον σώσω. Όταν έφτασα πιο κοντά στον τραυματισμένο μαχητή, μισθοφόροι με συνέλαβαν. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Αν είχα μαζί μου μια βόμβα, θα την είχα πυροδοτήσει μόνος μου, αλλά δεν υπήρχε βόμβα. Εκεί με συνέλαβαν.
ΟΙ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΒΑΣΑΝΙΣΑΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
Η Şabo είπε πως μετά τη σύλληψή της, μεταφέρθηκε αρχικά σε μια στρατιωτική βάση στην Τουρκία όπου βασανίστηκε από τις τουρκικές υπηρεσίες πληροφοριών κατά τη διάρκεια ανακρίσεων: «Με πήγαν σε ένα μέρος στην Τουρκία. Δε μου είχαν κλείσει ακόμα τα μάτια. Δεν ξέρω πού ακριβώς, αλλά ήταν στρατιωτική βάση. Μετά μου έδεσαν τα χέρια και μου έδεσαν τα μάτια. Οι Τούρκοι άρχισαν να με ανακρίνουν. Επειδή δεν ήξερα τουρκικά, οι μισθοφόροι τους μετέφραζαν αυτά που έλεγα. Μου εφάρμοσαν όλα τα είδη βασανιστηρίων, συμπεριλαμβανομένων των βασανιστηρίων με ηλεκτροσόκ. Με ανέκριναν για τρεις ώρες. Δεν τους απαντούσα. Σκεφτόμουν «αν με πιάσουν αιχμάλωτη, ας με σκοτώσουν». Μου έκαναν ερωτήσεις και με χτυπούσαν. Πραγματικά δεν ήξερα πια τι μου συνέβαινε. Ήμουν μισολιπόθυμη. Έπειτα έστρεψαν ένα όπλο στο κεφάλι μου και είπαν: «Κάνε την τελευταία σου προσευχή, θα σε σκοτώσουμε». Δε με σκότωσαν, αλλά ο ξυλοδαρμός, οι βρισιές και τα βασανιστήρια συνεχίστηκαν».
ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΛΥΓΙΣΟΥΜΕ
Αφού ανακρίθηκε και βασανίστηκε από την τουρκική υπηρεσία πληροφοριών, η Şabo οδηγήθηκε σε άλλη φυλακή, με δεμένα μάτια και δεμένα τα χέρια της. Συνειδητοποίησε ότι τη φυλακή διοικούσε η ομάδα μισθοφόρων Sultan Murat.
«Οι μισθοφόροι με πήγαν σε ένα κελί για να με βασανίσουν. Μου έδειξαν κάποια εργαλεία που χρησιμοποιούνται για βασανιστήρια και είπαν πως «αν δεν πεις την αλήθεια, θα τα χρησιμοποιήσουμε πάνω σου». Είπαν ότι «θα έρθουν οι Τούρκοι το πρωί και θα σε ανακρίνουν, πρέπει να πεις την αλήθεια». Την επόμενη μέρα εμφανίστηκαν οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες και έκαναν ξανά τις ίδιες ερωτήσεις. Τότε, το Αφρίν δεν είχε ακόμη καταληφθεί. Με ρώτησαν πού ήταν τα βαριά όπλα και οι φίλοι. Συνέχισα να απαντώ «δεν ξέρω». Με βασάνισαν ξανά. Μετά με πήγαν σε μια πτέρυγα της φυλακής. Έμεινα σε εκείνο τον θάλαμο. Με έβριζαν, με χτυπούσαν, με βασάνιζαν. Σκοπός τους ήταν να σπάσουν τη θέλησή μας και να μας κάνουν να υποταχθούμε. Μας έδειξαν πλάνα από το πώς κατέλαβαν το Αφρίν. Έδειχνε πώς κατέστρεψαν το άγαλμα του Kawa the Blacksmith και πώς πανηγύρισαν όταν κατέλαβαν το Αφρίν. Είπαν ότι «Είμαστε δυνατοί, εσείς είστε αδύναμοι. Θα κάνουμε τα πάντα για να σας καταστρέψουμε». Ήθελαν να μας καταπιέσουν ψυχολογικά και να μας κάνουν να προδώσουμε τους φίλους μας».
ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΙ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ
Ο Σαμπό είπε ότι στη φυλακή κρατούνταν επίσης μέλη των YPG, YPJ, Asayiş, HPC, καθώς και όσοι εργάζονται στις κοινότητες, στα σπίτια γυναικών και στα πολιτικά ιδρύματα στο Αφρίν. «Υπήρχαν πάρα πολλοί άνδρες κρατούμενοι στη φυλακή. Οι Τούρκοι και οι μισθοφόροι βασάνισαν άνδρες μαχητές με πολύ βάναυσο τρόπο. Τους βασάνιζαν και τους χτυπούσαν μπροστά στα μάτια μας. Κάθε βράδυ βασανίζονταν άνδρες μαχητές και ακούγαμε τις κραυγές τους. Δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε μέχρι το πρωί. Τους χτυπούσαν και έκαναν ηλεκτροπληξία. Χρησιμοποιούσαν όλες τις μεθόδους βασανιστηρίων πάνω τους. Τα βασανιστήρια άρχιζαν γενικά στις 12 το πρωί και συνεχίζονταν αδιάκοπα μέχρι τις 6.30 το πρωί. Μερικοί άνδρες αγωνιστές μαρτύρησαν λόγω βασανιστηρίων. Τους βασάνιζαν για δύο ή τρεις μέρες και μετά έλεγαν: «Αυτός είναι νεκρός». Έβλεπα ότι τέσσερις φίλοι μαρτύρησαν με βασανιστήρια εκεί. Τα κελιά όπου έμεναν άντρες φίλοι ήταν απέναντι από τα δικά μας. Όταν τους βασάνισαν, το είδαμε και όταν μας βασάνισαν, το είδαν. Μερικές φορές μας έβγαζαν έξω λέγοντας «σε πάμε στο μπάνιο». Είδαμε τους φίλους μας ξαπλωμένους στο πάτωμα στους διαδρόμους. Τους χτυπούσαν μπροστά στα μάτια μας. Το έκαναν αυτό για να το δούμε. Μας έβαλαν να το παρακολουθήσουμε για να κάμψουν τη θέλησή μας. Οι Τούρκοι βασάνισαν χειρότερα από τους μισθοφόρους».
ΟΔΗΓΗΘΗΚΕ ΣΤΟ ΑΦΡΙΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΗΤΗΘΗΚΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΣ
Η Şabo εξήγησε πώς αφέθηκε ελεύθερη αφού έμεινε εκεί για τρεις μήνες: «Μια μέρα, είπαν σε εμένα και σε τρεις από τους αιχμάλωτους φίλους μου που ήταν επίσης μέλη του Asayiş ότι θα απελευθερωθούμε». Μας μάλωναν πριν μας αφήσουν ελεύθερους, λέγοντας, «Θα μείνετε στο Αφρίν και θα μας ενημερώσετε ποιος θα πάει στο Αφρίν». Μας έδωσαν τους αριθμούς τηλεφώνου τους. Λάβαμε τους αριθμούς γραμμένους σε χαρτιά, αλλά τους σκίσαμε αφού βγήκαμε έξω. Όταν με συνέλαβαν, ήμουν παντρεμένη και είχα μια κόρη. Δεν έλαβα καμία πληροφορία για την οικογένειά μου όλη την ώρα. Με άφησαν μπροστά στο σπίτι του πατέρα μου. Έμεινα στο Αφρίν για ένα μήνα και 10 μέρες. Έφτασα στην οικογένειά μου. Ο σύζυγος και η κόρη μου είχαν μετακομίσει στη Şehba. Τόσα πολλά είχαν αλλάξει στο Αφρίν. Το Αφρίν, όπου κάποτε ήμασταν ελεύθεροι, δεν υπήρχε πια. Η διαφθορά ήταν ανεξέλεγκτη. Μετέτρεψαν το Αφρίν σε κέντρο δίωξης. Δεν μπορούσα να φύγω από το σπίτι γιατί θα μπορούσαν να με πιάσουν ξανά. Μετά βρήκα τρόπο και ήρθα στη Şehba από το Αφρίν. Από εκεί, μετακομίσαμε στη γειτονιά Şêx Meqsûd του Χαλεπίου με την οικογένειά μου».
Η ΘΕΛΗΣΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΗ
Η Şabo επεσήμανε πως όλα τα βασανιστήρια έγιναν για να σπάσουν τη θέλησή τους και να τους κάνουν να προδώσουν τις αξίες που αγαπούσαν. «Υπήρχαν και εκείνοι που δεν κατάφεραν να αντισταθούν, αλλά εγώ και αρκετοί άλλοι φίλοι, αντίθετα, γίναμε πιο δυνατοί για να διατηρήσουμε τη θέλησή μας. Στην τελευταία τους συνομιλία μαζί μας είπαν ότι «Αν επιστρέψεις στις οργανώσεις σου, αν δουλέψεις γι' αυτούς, θα σε βρούμε και θα σου κόψουμε το κεφάλι». Ωστόσο, επέστρεψα στην οργάνωσή μου μόλις βγήκα έξω παρά όλα τα βασανιστήρια που είχα υποστεί στη φυλακή. Ήθελαν να σπάσουν τη θέληση μας, αλλά αντίθετα, είμαστε πιο δυνατοί από πριν».