[Το κατωτέρω άρθρο εκφράζει την ψύχραιμη αμερικανική εκτίμηση των δεδομένων και ενδεχομένων συνεπειών της απειλητικής αμερικανό-ρωσικής αναμέτρησης στην Ευρώπη. Ο συντάκτης του είναι Αμερικανός καθηγητής Στρατιωτικής Ιστορίας, ειδικός στην Αρχαία Ελλάδα και διδάσκει στο κρατικό πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας]
Mετάφραση: Μ. Στυλιανού
Οι Αμερικανοί θέλουν μια αυτόνομη Ουκρανία για να επιβιώσει. Ελπίζουν ότι η Δύση μπορεί να σταματήσει τον στραγγαλισμό τόσο της Ουκρανίας όσο και του ΝΑΤΟ από τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν.
Ωστόσο, οι Αμερικανοί δεν θέλουν τα στρατεύματά τους να εκστρατεύσουν από όλο τον κόσμο στην αυλή της Ευρώπης και να πολεμήσουν την πυρηνική Ρωσία για να διασφαλίσουν ότι η Ουκρανία θα παραμείνει ανεξάρτητη.
Οι περισσότεροι Αμερικανοί αντιτίθενται στην ιδέα ότι η Ρωσία μπορεί απλά να υπαγορεύσει το μέλλον της Ουκρανίας.
Ωστόσο, οι Αμερικανοί δέχονται αναγκαστικά ότι η Ουκρανία ήταν συχνά ιστορικά μέρος της Ρωσίας. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν η αιματηρή σκηνή κοινών ρώσο-ουκρανικών θυσιών –πάνω από 5 εκατομμύρια νεκροί– για να νικήσουν τη ναζιστική γερμανική εισβολή.
Οι Αμερικανοί υποστηρίζουν δημοσίως το ΝΑΤΟ.
Ωστόσο, οι περισσότεροι Αμερικανοί ανησυχούν ιδιωτικά ότι το ΝΑΤΟ έχει γίνει διπλωματικά ανίκανο και στρατιωτική οφθαλμαπάτη – μια σύγχρονη Κοινωνία των Εθνών.
Τα μέλη του ΝΑΤΟ έχουν συλλογικό ΑΕΠ επτά φορές μεγαλύτερο από αυτό της Ρωσίας. Ο συνολικός πληθυσμός τους είναι 1 δισεκατομμύριο. Ωστόσο, η πλειοψηφία δεν θα δαπανήσει αρκετά για την άμυνα για να αποτρέψει τους ασθενέστερους εχθρούς της.
Το δεύτερο μεγαλύτερο μέλος του ΝΑΤΟ, η Τουρκία, είναι πιο κοντά στη Ρωσία παρά στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο πληθυσμός της αποφαίνεται αντιαμερικανικά στις δημοσκοπήσεις.
Η Γερμανία είναι το πλουσιότερο ευρωπαϊκό μέλος του ΝΑΤΟ και η δύναμη πίσω από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ωστόσο, η Γερμανία θα εξαρτηθεί σύντομα από το εισαγόμενο ρωσικό φυσικό αέριο για μεγάλο μέρος των ενεργειακών αναγκών της.
Σε πρόσφατη δημοσκόπηση του Κέντρου Ερευνών Pew, το 70% των Γερμανών εξέφρασε την επιθυμία για περισσότερη συνεργασία με τη Ρωσία. Οι περισσότεροι Αμερικανοί ψηφίζουν ακριβώς το αντίθετο.
Ακόμα χειρότερα, το 60% των Γερμανών αντιτίθεται στη βοήθεια οποιασδήποτε χώρας του ΝΑΤΟ σε καιρό πολέμου. Πάνω από το 70% των Γερμανών θεωρούν τη σχέση τους με τις Ηνωμένες Πολιτείες "κακή".
Μπορούμε να μεταφράσουμε όλα αυτά τα ανησυχητικά αποτελέσματα με τον ακόλουθο τρόπο: Ο γερμανικός και ο τουρκικός λαός συμπαθούν ή εμπιστεύονται τη Ρωσία περισσότερο από τον δικό τους προστάτη του ΝΑΤΟ, την Αμερική.
Δεν θα υποστήριζαν τη συμμετοχή σε οποιαδήποτε κοινή στρατιωτική προσπάθεια του ΝΑΤΟ εναντίον ακόμη και μιας Ρωσίας που εισέβαλε – ακόμη και, ή ειδικά, εάν ηγούνταν οι αντιπαθητικές Ηνωμένες Πολιτείες.
Έτσι, ας υποθέσουμε ότι τα δύο βασικά μέλη του ΝΑΤΟ είτε αδιαφορούν για την τύχη της γειτονικής Ουκρανίας είτε συμπάσχουν με τα δηλωμένα παράπονα της Ρωσίας – ή και τα δύο.
Πράγματι, οι περισσότεροι Αμερικανοί φοβούνται ότι αν η Ουκρανία γίνει ποτέ μέλος του ΝΑΤΟ, ο Πούτιν μπορεί να είναι ακόμη πιο πρόθυμος να δοκιμάσει την κυριαρχία του.
Ο Πούτιν υποθέτει ότι δεν θα επέμβουν όλα τα μέλη του ΝΑΤΟ για να βοηθήσουν μια επίθεση στην Ουκρανία, όπως απαιτείται από τις αμοιβαίες αμυντικές τους υποχρεώσεις βάσει του άρθρου 5.
Εάν δεν το έκαναν, ο Πούτιν θα μπορούσε τότε να απορροφήσει την Ουκρανία και ταυτόχρονα να διαλύσει τη συμμαχία του ΝΑΤΟ.
Υπάρχουν περισσότερες επιπλοκές στο ουκρανικό χάος.
Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, με ανισόρροπες δηλώσεις, επιβεβαίωσε την εκτίμηση του Πούτιν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι επί του παρόντος διχασμένες, παραζαλισμένες, αποδυναμωμένες και ηγούμενες ανεπιτήδεια.
Ο Πούτιν γνωρίζει ότι ο υπουργός Άμυνας και ο πρόεδρος του Γενικού Επιτελείου Στρατού φαίνεται να ανησυχούν περισσότερο για τα «λευκά (φυλετικά) προνόμια» και την κλιματική αλλαγή παρά για την ενίσχυση της στρατιωτικής ετοιμότητας αποτροπής εχθρών, όπως ο ίδιος.
Ο Πούτιν βλέπει στις δημοσκοπήσεις ότι μόνο το 45% των Αμερικανών έχουν εμπιστοσύνη στον νέο πολιτικοποιημένο στρατό τους.
Η φυγή από το Αφγανιστάν, συμπεραίνει επίσης ο Πούτιν, έχει κάνει τις Ηνωμένες Πολιτείες και λιγότερο επίφοβες για τους εχθρούς τους και λιγότερο αξιόπιστες για τους συμμάχους τους.
Η προηγηθείσα ( επί Γέλτσιν) αποτυχημένη αμερικανική πολιτική της ρωσικής «επανεκκίνησης», ο κατευνασμός των επιθέσεων του Πούτιν κατά τη διάρκεια των ετών Ομπάμα, μαζί με την επινοημένη φάρσα της «ρωσικής ανάμειξης» (στις αμερικανικές εκλογές), ενθάρρυναν ποικιλότροπα –και εξόργισαν– τον Πούτιν.
Γνωρίζει ότι ένας παραπεμφθείς δύο φορές ( για καθαίρεση πρόεδρος) Ντόναλντ Τραμπ έφυγε από το αξίωμα μη δημοφιλής. Έτσι, υποθέτει ότι με τον Τραμπ νεκρό, η αμερικανική αποτροπή εναντίον της Ρωσίας επίσης εξαφανίστηκε.
Οι απορριφθείσες έκτοτε επιδιώξεις στο πρόγραμμα του Τραμπ ήταν να ενισχύσει την αμερικανική και νατοϊκή άμυνα και να αντλήσει πετρέλαιο και φυσικό αέριο για να συντρίψει την παγκόσμια τιμή της κύριας πηγής συναλλάγματος της Ρωσίας.
Ο Πούτιν ήταν κάποτε ,έξαλλος επειδή ο Τραμπ εγκατέλειψε μονομερώς την αμερικανό-ρωσική συμφωνία για τους πυραύλους. Ο Τραμπ διέταξε την χρήση θανατηφόρας βίας εναντίον μεγάλου αριθμού Ρώσων μισθοφόρων που επιτέθηκαν σε εγκατάσταση των ΗΠΑ στη Συρία. Πούλησε επιθετικά όπλα στην Ουκρανία. Ενήργησε βίαια, εξοντώνοντας τρομοκράτες εχθρούς όπως ο Στρατηγός του Ιράν Κασέμ Σολεϊμανί, ο Ισλαμιστής Αμπού αλ-Μπαγδαντί και το ίδιο το ISIS.
Με τον τιμωρό του Πούτιν, τον Τραμπ, να έχει χαθεί, η Ρωσία υποθέτει ότι τα χρόνια κατευνασμού της κυβέρνησης Ομπάμα-Μπάιντεν επέστρεψαν. Όπως και το 2014, για άλλη μια φορά ο Πούτιν κινείται εναντίον των γειτόνων του.
Τέλος, υπάρχει ο ατυχής ρόλος των πρόσφατων αξιωματούχων της ουκρανικής κυβέρνησης. Ορισμένοι συμμετείχαν στην διευκόλυνση της διαφθοράς, εξαπάτησης και κερδοσκοπίας της οικογένειας Μπάιντεν για να εξασφαλίσουν μαζική αμερικανική εξωτερική βοήθεια.
Ορισμένοι Ουκρανοί ομογενείς και νυν μέλη της κυβέρνησης συνεργάστηκαν με την αμερικανική Αριστερά για να εξασφαλίσουν την πρώτη μομφή κατά του Τραμπ.
Τώρα οι Ουκρανοί είναι εξοργισμένοι που οι προηγούμενες επεμβάσεις τους στην εγχώρια αμερικανική πολιτική έχουν γυρίσει μπούμερανγκ με την καταστροφική προεδρία Μπάιντεν – και την προφανή de facto αποδοχή μιας αναπόφευκτης ρωσικής προσάρτησης.
Πού αφήνει όλη αυτή η ακαταστασία την Αμερική;
Σε μπελάδες.
Ο Πούτιν υπονομεύει ένα κυρίαρχο έθνος, διαρρηγνύει το ΝΑΤΟ και, εάν επιτύχει, μπορεί να συνεχίσει το μοντέλο αργής σύνθλιψης της Ουκρανίας στα κράτη της Βαλτικής και αλλού.
Εν τω μεταξύ, η Κίνα χαμογελά, ελπίζοντας ότι το σχέδιο της Ουκρανίας μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον της Ταϊβάν.
Εξοργισμένοι Αμερικανοί φοβούνται ότι ο Πούτιν δεν θα αποθαρρυνθεί ούτε από τις κυρώσεις ούτε από τις πωλήσεις όπλων, αλλά θα ακολουθεί μόνο τη δική του ωφελιμιστική στρατηγική με τον κανόνα σύγκρισης όφελους και κόστους.
Mετάφραση: Μ. Στυλιανού
Οι Αμερικανοί θέλουν μια αυτόνομη Ουκρανία για να επιβιώσει. Ελπίζουν ότι η Δύση μπορεί να σταματήσει τον στραγγαλισμό τόσο της Ουκρανίας όσο και του ΝΑΤΟ από τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν.
Ωστόσο, οι Αμερικανοί δεν θέλουν τα στρατεύματά τους να εκστρατεύσουν από όλο τον κόσμο στην αυλή της Ευρώπης και να πολεμήσουν την πυρηνική Ρωσία για να διασφαλίσουν ότι η Ουκρανία θα παραμείνει ανεξάρτητη.
Οι περισσότεροι Αμερικανοί αντιτίθενται στην ιδέα ότι η Ρωσία μπορεί απλά να υπαγορεύσει το μέλλον της Ουκρανίας.
Ωστόσο, οι Αμερικανοί δέχονται αναγκαστικά ότι η Ουκρανία ήταν συχνά ιστορικά μέρος της Ρωσίας. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν η αιματηρή σκηνή κοινών ρώσο-ουκρανικών θυσιών –πάνω από 5 εκατομμύρια νεκροί– για να νικήσουν τη ναζιστική γερμανική εισβολή.
Οι Αμερικανοί υποστηρίζουν δημοσίως το ΝΑΤΟ.
Ωστόσο, οι περισσότεροι Αμερικανοί ανησυχούν ιδιωτικά ότι το ΝΑΤΟ έχει γίνει διπλωματικά ανίκανο και στρατιωτική οφθαλμαπάτη – μια σύγχρονη Κοινωνία των Εθνών.
Τα μέλη του ΝΑΤΟ έχουν συλλογικό ΑΕΠ επτά φορές μεγαλύτερο από αυτό της Ρωσίας. Ο συνολικός πληθυσμός τους είναι 1 δισεκατομμύριο. Ωστόσο, η πλειοψηφία δεν θα δαπανήσει αρκετά για την άμυνα για να αποτρέψει τους ασθενέστερους εχθρούς της.
Το δεύτερο μεγαλύτερο μέλος του ΝΑΤΟ, η Τουρκία, είναι πιο κοντά στη Ρωσία παρά στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο πληθυσμός της αποφαίνεται αντιαμερικανικά στις δημοσκοπήσεις.
Η Γερμανία είναι το πλουσιότερο ευρωπαϊκό μέλος του ΝΑΤΟ και η δύναμη πίσω από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ωστόσο, η Γερμανία θα εξαρτηθεί σύντομα από το εισαγόμενο ρωσικό φυσικό αέριο για μεγάλο μέρος των ενεργειακών αναγκών της.
Σε πρόσφατη δημοσκόπηση του Κέντρου Ερευνών Pew, το 70% των Γερμανών εξέφρασε την επιθυμία για περισσότερη συνεργασία με τη Ρωσία. Οι περισσότεροι Αμερικανοί ψηφίζουν ακριβώς το αντίθετο.
Ακόμα χειρότερα, το 60% των Γερμανών αντιτίθεται στη βοήθεια οποιασδήποτε χώρας του ΝΑΤΟ σε καιρό πολέμου. Πάνω από το 70% των Γερμανών θεωρούν τη σχέση τους με τις Ηνωμένες Πολιτείες "κακή".
Μπορούμε να μεταφράσουμε όλα αυτά τα ανησυχητικά αποτελέσματα με τον ακόλουθο τρόπο: Ο γερμανικός και ο τουρκικός λαός συμπαθούν ή εμπιστεύονται τη Ρωσία περισσότερο από τον δικό τους προστάτη του ΝΑΤΟ, την Αμερική.
Δεν θα υποστήριζαν τη συμμετοχή σε οποιαδήποτε κοινή στρατιωτική προσπάθεια του ΝΑΤΟ εναντίον ακόμη και μιας Ρωσίας που εισέβαλε – ακόμη και, ή ειδικά, εάν ηγούνταν οι αντιπαθητικές Ηνωμένες Πολιτείες.
Έτσι, ας υποθέσουμε ότι τα δύο βασικά μέλη του ΝΑΤΟ είτε αδιαφορούν για την τύχη της γειτονικής Ουκρανίας είτε συμπάσχουν με τα δηλωμένα παράπονα της Ρωσίας – ή και τα δύο.
Πράγματι, οι περισσότεροι Αμερικανοί φοβούνται ότι αν η Ουκρανία γίνει ποτέ μέλος του ΝΑΤΟ, ο Πούτιν μπορεί να είναι ακόμη πιο πρόθυμος να δοκιμάσει την κυριαρχία του.
Ο Πούτιν υποθέτει ότι δεν θα επέμβουν όλα τα μέλη του ΝΑΤΟ για να βοηθήσουν μια επίθεση στην Ουκρανία, όπως απαιτείται από τις αμοιβαίες αμυντικές τους υποχρεώσεις βάσει του άρθρου 5.
Εάν δεν το έκαναν, ο Πούτιν θα μπορούσε τότε να απορροφήσει την Ουκρανία και ταυτόχρονα να διαλύσει τη συμμαχία του ΝΑΤΟ.
Υπάρχουν περισσότερες επιπλοκές στο ουκρανικό χάος.
Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, με ανισόρροπες δηλώσεις, επιβεβαίωσε την εκτίμηση του Πούτιν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι επί του παρόντος διχασμένες, παραζαλισμένες, αποδυναμωμένες και ηγούμενες ανεπιτήδεια.
Ο Πούτιν γνωρίζει ότι ο υπουργός Άμυνας και ο πρόεδρος του Γενικού Επιτελείου Στρατού φαίνεται να ανησυχούν περισσότερο για τα «λευκά (φυλετικά) προνόμια» και την κλιματική αλλαγή παρά για την ενίσχυση της στρατιωτικής ετοιμότητας αποτροπής εχθρών, όπως ο ίδιος.
Ο Πούτιν βλέπει στις δημοσκοπήσεις ότι μόνο το 45% των Αμερικανών έχουν εμπιστοσύνη στον νέο πολιτικοποιημένο στρατό τους.
Η φυγή από το Αφγανιστάν, συμπεραίνει επίσης ο Πούτιν, έχει κάνει τις Ηνωμένες Πολιτείες και λιγότερο επίφοβες για τους εχθρούς τους και λιγότερο αξιόπιστες για τους συμμάχους τους.
Η προηγηθείσα ( επί Γέλτσιν) αποτυχημένη αμερικανική πολιτική της ρωσικής «επανεκκίνησης», ο κατευνασμός των επιθέσεων του Πούτιν κατά τη διάρκεια των ετών Ομπάμα, μαζί με την επινοημένη φάρσα της «ρωσικής ανάμειξης» (στις αμερικανικές εκλογές), ενθάρρυναν ποικιλότροπα –και εξόργισαν– τον Πούτιν.
Γνωρίζει ότι ένας παραπεμφθείς δύο φορές ( για καθαίρεση πρόεδρος) Ντόναλντ Τραμπ έφυγε από το αξίωμα μη δημοφιλής. Έτσι, υποθέτει ότι με τον Τραμπ νεκρό, η αμερικανική αποτροπή εναντίον της Ρωσίας επίσης εξαφανίστηκε.
Οι απορριφθείσες έκτοτε επιδιώξεις στο πρόγραμμα του Τραμπ ήταν να ενισχύσει την αμερικανική και νατοϊκή άμυνα και να αντλήσει πετρέλαιο και φυσικό αέριο για να συντρίψει την παγκόσμια τιμή της κύριας πηγής συναλλάγματος της Ρωσίας.
Ο Πούτιν ήταν κάποτε ,έξαλλος επειδή ο Τραμπ εγκατέλειψε μονομερώς την αμερικανό-ρωσική συμφωνία για τους πυραύλους. Ο Τραμπ διέταξε την χρήση θανατηφόρας βίας εναντίον μεγάλου αριθμού Ρώσων μισθοφόρων που επιτέθηκαν σε εγκατάσταση των ΗΠΑ στη Συρία. Πούλησε επιθετικά όπλα στην Ουκρανία. Ενήργησε βίαια, εξοντώνοντας τρομοκράτες εχθρούς όπως ο Στρατηγός του Ιράν Κασέμ Σολεϊμανί, ο Ισλαμιστής Αμπού αλ-Μπαγδαντί και το ίδιο το ISIS.
Με τον τιμωρό του Πούτιν, τον Τραμπ, να έχει χαθεί, η Ρωσία υποθέτει ότι τα χρόνια κατευνασμού της κυβέρνησης Ομπάμα-Μπάιντεν επέστρεψαν. Όπως και το 2014, για άλλη μια φορά ο Πούτιν κινείται εναντίον των γειτόνων του.
Τέλος, υπάρχει ο ατυχής ρόλος των πρόσφατων αξιωματούχων της ουκρανικής κυβέρνησης. Ορισμένοι συμμετείχαν στην διευκόλυνση της διαφθοράς, εξαπάτησης και κερδοσκοπίας της οικογένειας Μπάιντεν για να εξασφαλίσουν μαζική αμερικανική εξωτερική βοήθεια.
Ορισμένοι Ουκρανοί ομογενείς και νυν μέλη της κυβέρνησης συνεργάστηκαν με την αμερικανική Αριστερά για να εξασφαλίσουν την πρώτη μομφή κατά του Τραμπ.
Τώρα οι Ουκρανοί είναι εξοργισμένοι που οι προηγούμενες επεμβάσεις τους στην εγχώρια αμερικανική πολιτική έχουν γυρίσει μπούμερανγκ με την καταστροφική προεδρία Μπάιντεν – και την προφανή de facto αποδοχή μιας αναπόφευκτης ρωσικής προσάρτησης.
Πού αφήνει όλη αυτή η ακαταστασία την Αμερική;
Σε μπελάδες.
Ο Πούτιν υπονομεύει ένα κυρίαρχο έθνος, διαρρηγνύει το ΝΑΤΟ και, εάν επιτύχει, μπορεί να συνεχίσει το μοντέλο αργής σύνθλιψης της Ουκρανίας στα κράτη της Βαλτικής και αλλού.
Εν τω μεταξύ, η Κίνα χαμογελά, ελπίζοντας ότι το σχέδιο της Ουκρανίας μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον της Ταϊβάν.
Εξοργισμένοι Αμερικανοί φοβούνται ότι ο Πούτιν δεν θα αποθαρρυνθεί ούτε από τις κυρώσεις ούτε από τις πωλήσεις όπλων, αλλά θα ακολουθεί μόνο τη δική του ωφελιμιστική στρατηγική με τον κανόνα σύγκρισης όφελους και κόστους.