 |
| Momentmal / pixabay |
Του Στέλιου Φενέκου - υποναυάρχου ε.α., προέδρου Κοινωνίας Αξιών
Αυτοί οι ίδιοι που έλεγαν ότι η Τουρκία είναι απομονωμένη λόγω της δικής μας πολιτικής, άλλαξαν πάλι χρώμα και άρχισαν να μιλάνε για την επικείμενη οικονομική καταστροφή της Τουρκίας μέχρι σημείου διάλυσής της.
Όταν κι αυτό δεν βγήκε, στράφηκαν στα Rafale ως δόρυ της πολιτικής μας και ως στοιχείο επικυριαρχίας επί της Τουρκίας.
Όμως κι αυτό το αφήγημα σύντομα αποδυναμώθηκε, αφού, κανένα οπλικό σύστημα πλην των πυρηνικών από μόνο του δεν μπορεί να επιφέρει στρατηγικό αποτέλεσμα (με δεδομένο ότι η αποτρεπτική ισχύς μίας χώρας συνίσταται από επί μέρους συντελεστές, που πρέπει να λειτουργούν συνεργατικά για μία αξιόπιστη αποτροπή, πόσο μάλλον για κυριαρχία).
Παρ' όλα αυτά δεν έμειναν εκεί, η Ουκρανική κρίση εμφανίσθηκε ως τέλειο πεδίο νέας αλλαγής για να ξεχασθούν οι άλλες αστοχίες, αλλά κι εκεί η πρόβλεψή (περί απλής πρόβλεψης πρόκειται και όχι εκτίμησης και συμπεράσματος από σοβαρή γνώση και ανάλυση) για συγκρούσεις που θα οδηγήσουν σε νέο ψυχρό πόλεμο, εάν όχι στα πρόθυρα ενός νέου παγκόσμιου πολέμου δεν φαίνεται να επιβεβαιώνεται.
Αλλά και πάλι δεν ορρωδούν μπροστά στις αποτυχίες: Οι καθημερινές μικροκρίσεις είναι πεδίο δόξης λαμπρό για κόλακες και κλακαδόρους, που έχουν την μοναδική ικανότητα να προσαρμόζουν το ένδυμά τους για να γίνονται αρεστοί, αδιαφορώντας για το εάν παραπλανούν τους απλούς πολίτες, για το εάν δημιουργούν ανερμάτιστες προσδοκίες, για το εάν κολακεύουν τους κυβερνώντες χωρίς κριτική σκέψη, εξωθώντας τους σε λάθη με το να τους εξυμνούν για κάθε πράξη τους.
Σήμερα, μετά τις τελευταίες επιτυχίες εξωτερικής πολιτικής της απομονωμένης κατ αυτούς Τουρκίας, εκτός από τις Τουρκογενείς χώρες, η Κίνα, η Ισπανία, η Ολλανδία, η Ιταλία, η Λιβύη, η Μ. Βρετανία, η Γερμανία, η Ουγγαρία, η Αλβανία, η Βουλγαρία, η Σερβία, η Ουκρανία, η Ινδονησία, το Πακιστάν, το Ισραήλ, το Κατάρ, η Σαουδική Αραβία, τα ΗΑΕ, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, ακόμη και τα όργανα της ΕΕ, και πολλές άλλες ακόμη σε όλη την Αφρική, η κάθε μία με τον τρόπο της και ανάλογα με τα συμφέροντά της, αναμορφώνουν τις σχέσεις τους με την απομονωμένη Τουρκία.
Σε οικονομικό επίπεδο συνάπτει συνεχώς νέες συμφωνίες εμπορίου, χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών, και νέων επενδύσεων με τις όλες τις προαναφερόμενες χώρες, ο τουρισμός της αυξάνει κατά 190%, η παραγωγική της βάση σε ζωτικά αγαθά είναι τεράστια αφού το 30% της παραγωγικής της βάσης είναι στον αγροδιατροφικό τομέα, η βιομηχανική της βάση διευρύνεται με τις νέες επενδύσεις και την ενίσχυση των παλαιότερων, η τεχνολογική της βάση ενισχύεται συνεχώς όπως αποδεικνύουν τα πυρηνικά εργοστάσια, η βληματική τεχνογνωσία που αποκτάει, και οι νέες συμφωνίες για πωλήσεις οπλικών συστημάτων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών σε άλλες χώρες (και στην Ουκρανία).
Σε στρατιωτικό επίπεδο η Τουρκία έχει αναβαθμίσει τις παραβιάσεις στον ΕΕΧ με τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, με οικονομικό και ακίνδυνο γι αυτήν τρόπο.
Ανακοίνωσε ότι προχωράει στην κατασκευή μη επανδρωμένων πολεμικών πλοίων επιφανείας, γνωρίζουμε ήδη ότι πειραματίζεται σε μη επανδρωμένα υποβρύχια και οι ΗΠΑ επανεξετάζουν το αίτημά της για να αγοράσει σύγχρονα F-16. Στην Τουρκία εδρεύουν ήδη 36 Rafale του Κατάρ με πιλότους και προσωπικό υποστήριξης, και το ότι θα πουλούσε το αεροπλανοφόρο στο Μαρόκο όπως πρόβαλλαν χαρούμενοι και άκριτα οι χαμαιλέοντες αποδείχθηκε ψεύδος.
Όσον αφορά τα ενεργειακά, ο ρόλος της φαίνεται να αναβαθμίζεται μετά το Αμερικανικό non-paper (ηθελημένα από της ΗΠΑ έγινε γνωστό τοις πάσι), οι έρευνες των ξένων και Ελληνικών ερευνητικών σκαφών έχουν διακοπεί παντού σε περιοχές που δεν θέλει η Τουρκία (λόγω φόβου από τις δυναμικές της αντιδράσεις), και το δικό μας πρόγραμμα ερευνών και εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων στην ουσία μπήκε στις καλένδες.
Οι δε έρευνες στην Κύπρο περιορίσθηκαν από τις ξένες εταιρείες σε περιοχές που δεν αντιδρά η Τουρκία.
Οι NAVTEX από την πλευρά της για έρευνες εκκινούν σύντομα εκ νέου, με την γνωστή παρελκυστική της τακτική, της διερεύνησης των αντιδράσεων και της σταδιακής διεύρυνσης των διεκδικήσεων και την δημιουργίας τετελεσμένων. Και οι επεκτάσεις στην Αμμόχωστο συνεχίζονται χωρίς να συναντάει σημαντική αντίδραση από οπουδήποτε (πόσο μάλλον από εμάς και από την ΕΕ).
Οι χαμαιλέοντες όμως και οι κλακαδόροι στην πρόσκαιρη αυτή ηρεμία στο πεδίο (που ήταν αναμενόμενη όπως έχει ήδη αναλυθεί σε άλλα άρθρα), την ερμηνεύουν ως επιτυχία της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.
Η δε διεύρυνση των διεκδικήσεων της, με τις καθημερινές δηλώσεις του Ερντογάν και των υπουργών του, με αιχμή του δόρατος την αποστρατιωτικοποίηση των νήσων, συνδέεται άμεσα με την δική μας υπερ-προβολή των εξοπλισμών και των στρατιωτικών ασκήσεων και την συνήθειά μας πλέον, σε κάθε διεθνή συνάντηση και Forum να μιλάμε για την Τουρκία και την απειλή πολέμου από αυτήν.
Κύριε Πρωθυπουργέ:
Οι κόλακες, οι συμφεροντολόγοι, οι παρασιτοβιούντες, οι χαμαιλέοντες που αλλάζουν χρώματα και οι κλακαδόροι που παροικούν στην Ιερουσαλήμ κάνουν πολύ κακό στην χώρα, παραπλανώντας, αποπροσανατολίζοντας διαβρώνοντας και υποβαθμίζοντας συνολικά την διακυβέρνηση.