Το ερώτημα που τίθεται σήμερα όμως δεν είναι αν ανήκουμε – που αδιαμφισβήτητα ανήκουμε, τουλάχιστον πολιτικά, στρατιωτικά και οικονομικά – στη Δύση, αλλά για ποια «Δύση» μιλάμε πλέον, για ποιον «δυτικό πολιτισμό», για ποιες «δυτικές αξίες», για ποια «δυτικά πρότυπα», για ποιον «δυτικό άνθρωπο».
Μήπως θα πρέπει να μιλάμε για μια «Δύση» η οποία, όπως σημειώνει ένας φίλος από τα παλιά, μετά το 1991, «αντί να επιδείξει αυτό που διαπρεπής Αμερικανός συντηρητικός διανοητής απεκάλεσε προ ετών "A modest respect to History", μέθυσε από την οίησιν της ισχύος (νεοελληνιστί: Arrogance of Power) και επανέλαβε τα μοιραία σφάλματα της αρχαίας Αθηναϊκής Δημοκρατίας»;
Ένας συντηρητικός πολιτικός πάντως, όπως ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, θα είχε δυσκολίες ν΄ αποδεχτεί όλα όσα «μετανεοτεριστικά» εκφράζει ο δυτικός «Ολοκληρωτικός Μεταεθνικός Προοδευτισμός» και κατακλύζουν σήμερα τη Δύση : Cancel culture, Political Correctness, woke, Cultural Marxism, Think Pol, κλπ κλπ.
