 |
| Photo: Ρublic dοmain |
strategic-culture.org - Πέπε Εσκομπάρ - Παρουσίαση Freepen.gr
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ – Ο Εμμανουέλ Μακρόν δεν είναι Ταλεϋράνδος. Αυτοπροωθούμενος ως «Δίας», μπορεί τελικά να κατέβηκε στη γη για μια σωστή ρεαλπολιτική διορατικότητα, ενώ σκέφτεται ένα από τα βασικά καλοσυνάτα του πρώην Γάλλου Υπουργού Εξωτερικών : «Ένας διπλωμάτης που λέει «ναι» σημαίνει «ίσως», διπλωμάτης που λέει «ίσως» σημαίνει «όχι» και ένας διπλωμάτης που λέει «όχι» δεν είναι διπλωμάτης».
Ο κ. Μακρόν πήγε στη Μόσχα για να δει τον κ. Πούτιν έχοντας στο μυαλό του ένα απλό σχέδιο 4 σταδίων. 1. Συνάψτε μια ευρεία συμφωνία με τον Πούτιν για την Ουκρανία, σταματώντας έτσι τη «ρωσική επιθετικότητα». 2. Απολαύστε τη λάμψη ως Ειρηνοποιός της Δύσης. 3. Αυξήστε το βαρύγδουπο προφίλ της ΕΕ, καθώς είναι ο σημερινός πρόεδρος του Συμβουλίου της ΕΕ. 4. Συλλέξτε όλα τα λάφυρα και στη συνέχεια βάλτε τα στην τσάντα για τις προεδρικές εκλογές του Απριλίου στη Γαλλία.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Μακρόν παρακαλούσε για ένα κοινό σε μια καταιγίδα τηλεφωνημάτων, ο Μακρόν έγινε δεκτός από τον Πούτιν χωρίς ιδιαίτερες τιμές. Κωμική ανακούφιση παρείχαν οι Γάλλοι υστερικοί κύριοι των μέσων ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένων των «στρατιωτικών στρατηγών», παραπέμποντας στο σκίτσο του «γαλλικού κάστρου» στο Ιερό Δισκοπότηρο των Monty Python, ενώ επιβεβαίωσαν κάθε στερεότυπο που υπήρχε για τους «δειλούς βατράχους». Η «ανάλυσή» τους: Ο Πούτιν είναι «απομονωμένος» και θέλει «την στρατιωτική επιλογή». Η κορυφαία πηγή πληροφοριών τους: Το κουρέλι της CIA που ανήκει στον Μπέζος, η Washington Post.
Ωστόσο, ήταν συναρπαστικό να παρακολουθεί κανείς – ω, αυτό το σατανικό τραπέζι στο Κρεμλίνο: ο μόνος ηγέτης της ΕΕ που μπήκε στον κόπο να ακούσει πραγματικά τον Πούτιν ήταν αυτός που, πριν από μήνες, χαρακτήρισε το ΝΑΤΟ ως «εγκεφαλικά νεκρό». Έτσι, τα φαντάσματα του Σαρλ ντε Γκωλ και του Ταλεϋράνδου φάνηκαν να είχαν εμπλακεί σε μια ζωντανή συνομιλία, πλαισιωμένη από ωμές οικονομικές επιστήμες, αποτυπώνοντας τελικά στον «Δία» ότι η αυτοκρατορική εμμονή να εμποδίζει την Ευρώπη με κάθε τρόπο να επωφεληθεί από το ευρύτερο εμπόριο με την Ευρασία είναι χαμένο παιχνίδι.
Μετά από επίπονες συζητήσεις έξι ώρων, ο Πούτιν, όπως ήταν αναμενόμενο, μονοπώλησε το εξαιρετικά αξιόλογο τμήμα, ξεκινώντας με ένα που θα αντηχεί σε όλο τον παγκόσμιο Νότο για πολύ καιρό: «Οι πολίτες του Ιράκ, της Λιβύης, του Αφγανιστάν και της Γιουγκοσλαβίας έχουν δει πόσο ειρηνικό είναι το ΝΑΤΟ».
Υπάρχουν περισσότερα. Το ήδη εμβληματικό Θέλεις πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ; – ακολουθούμενο από το δυσοίωνο «δε θα υπάρξουν νικητές». Ή πάρτε αυτό, στο Μαϊντάν: «Από τον Φεβρουάριο του 2014, η Ρωσία θεωρεί ότι ένα πραξικόπημα είναι η πηγή ισχύος στην Ουκρανία. Αυτό είναι ένα κακό sandbox, δεν μας αρέσει αυτό το είδος παιχνιδιού».
Για τις συμφωνίες του Μινσκ, το μήνυμα ήταν ωμό: «Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας είπε ότι δεν του αρέσει καμία από τις ρήτρες των συμφωνιών του Μινσκ. Σας αρέσει, ή όχι - κάντε υπομονή, ομορφιά μου. Πρέπει να εκπληρωθούν».
Το «πραγματικό ζήτημα πίσω από την παρούσα κρίση»
Ο Μακρόν από την πλευρά του τόνισε, «χρειάζονται νέοι μηχανισμοί για τη διασφάλιση της σταθερότητας στην Ευρώπη, αλλά όχι με την αναθεώρηση των υφιστάμενων συμφωνιών, ίσως οι νέες λύσεις ασφάλειας να ήταν καινοτόμες». Τίποτα λοιπόν που η Μόσχα δεν είχε τονίσει πριν. Πρόσθεσε ότι «η Γαλλία και η Ρωσία συμφώνησαν να συνεργαστούν για τις εγγυήσεις ασφαλείας». Ο λειτουργικός όρος είναι «Γαλλία». Όχι η μη ικανή να πετύχει συμφωνίες κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών.
Το αγγλοαμερικανικό spin επέμεινε ότι ο Πούτιν είχε συμφωνήσει να μην ξεκινήσει νέες «στρατιωτικές πρωτοβουλίες» – ενώ έδειξε επιφύλαξη σε ό,τι υποσχέθηκε ο Μακρόν σε αντάλλαγμα. Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ δεν επιβεβαίωσε καμία συμφωνία. Είπε μόνο ότι το Κρεμλίνο θα ασχοληθεί με τις προτάσεις διαλόγου του Μακρόν, «υπό την προϋπόθεση πως και οι Ηνωμένες Πολιτείες συμφωνούν μαζί τους». Και για αυτό, όπως όλοι γνωρίζουν, δεν υπάρχει καμία εγγύηση.
Το Κρεμλίνο τονίζει εδώ και μήνες ότι η Ρωσία δεν έχει κανένα απολύτως συμφέρον να εισβάλει στην de facto μαύρη τρύπα στην Ουκρανία. Και τα ρωσικά στρατεύματα θα επιστρέψουν στις βάσεις τους αφού τελειώσουν οι ασκήσεις. Τίποτα από αυτά δεν έχει καμία σχέση με «παραχωρήσεις» του Πούτιν.
Και μετά ήρθε η βόμβα: ο Γάλλος υπουργός Οικονομίας Bruno Le Maire – η έμπνευση για έναν από τους βασικούς χαρακτήρες στο νέο βιβλίο του Michel Houellebecq, Anéantir – είπε πως η λειτουργία του Nord Stream 2 «είναι ένα από τα κύρια συστατικά της αποκλιμάκωσης των εντάσεων στα σύνορα Ρωσίας-Ουκρανίας». Η γαλατική αίσθηση διατύπωσε δυνατά αυτό που κανένας Γερμανός δεν είχε τα κότσια να το πει.
Στο Κίεβο, μετά την παρουσία του στη Μόσχα, φαίνεται ότι ο Μακρόν είπε σωστά στον Ζελένσκι από ποια πλευρά φυσάει τώρα ο άνεμος. Ο Ζελένσκι επιβεβαίωσε βιαστικά η Ουκρανία είναι έτοιμη να εφαρμόσει τις συμφωνίες του Μινσκ ενώ δεν ήταν ποτέ για επτά ολόκληρα χρόνια. Είπε επίσης πως αναμένει να πραγματοποιήσει μια σύνοδο κορυφής με το Φορμάτ της Νορμανδίας -Κίεβο, οι αποσχισθείσες δημοκρατίες του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ, η Γερμανία και η Γαλλία- «στο εγγύς μέλλον». Την Πέμπτη θα πραγματοποιηθεί στο Βερολίνο συνάντηση των πολιτικών συμβούλων του Φορμάτ της Νορμανδίας.
Πολύ πίσω τον Αύγουστο του 2020, έδειχνα ήδη προς ποια κατεύθυνση πηγαίναμε στην κύρια σκακιέρα. Μερικά αιχμηρά μυαλά στο Beltway, στέλνοντας email στα δίκτυά τους, παρατήρησαν στην στήλη μου πώς «ο στόχος της ρωσικής και κινεζικής πολιτικής είναι να στρατολογήσουν τη Γερμανία σε μια τριπλή συμμαχία που κλείνει μαζί την ευρασιατική μάζα γης a la Mackinder στη μεγαλύτερη γεωπολιτική συμμαχία στην ιστορία, αλλάζοντας την παγκόσμια δύναμη υπέρ αυτών των τριών μεγάλων δυνάμεων ενάντια στην αγγλοσαξονική θαλάσσια δύναμη».
Τώρα, μια πολύ υψηλού επιπέδου πηγή πληροφοριών του Deep State, συνταξιούχος, έρχεται στο απροχώρητο, επισημαίνοντας πώς «οι μυστικές διαπραγματεύσεις μεταξύ της Ρωσίας και των ΗΠΑ επικεντρώνονται γύρω από πυραύλους που πηγαίνουν στην Ανατολική Ευρώπη, καθώς οι ΗΠΑ κινούνται μανιωδώς να ολοκληρώσουν την ανάπτυξή τους των υπερηχητικών πυραύλων».
Το κύριο σημείο είναι πως εάν οι ΗΠΑ τοποθετήσουν τέτοιους υπερηχητικούς πυραύλους στη Ρουμανία και την Πολωνία, όπως είχε προγραμματιστεί, ο χρόνος για να φτάσουν στη Μόσχα θα ήταν το 1/10 του χρόνου ενός Tomahawk. Είναι ακόμη χειρότερο για τη Ρωσία αν τοποθετηθούν στη Βαλτική. Η πηγή σημειώνει, «το σχέδιο των ΗΠΑ είναι να εξουδετερώσουν τα πιο προηγμένα αμυντικά πυραυλικά συστήματα που σφραγίζουν τον εναέριο χώρο της Ρωσίας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι ΗΠΑ προσφέρθηκαν να επιτρέψουν στη Ρωσία να επιθεωρήσει αυτές τις θέσεις πυραύλων στο μέλλον, για να αποδείξει ότι δεν υπάρχουν υπερηχητικά πυρηνικά βλήματα. Ωστόσο, αυτό δεν είναι λύση, καθώς οι εκτοξευτές πυραύλων Raytheon μπορούν να χειριστούν τόσο επιθετικούς όσο και αμυντικούς πυραύλους, επομένως είναι δυνατό να εισχωρήσετε κρυφά στους επιθετικούς πυραύλους τη νύχτα. Έτσι όλα απαιτούν συνεχή παρατήρηση».
Η ουσία είναι ξεκάθαρη: «Αυτό είναι το πραγματικό ζήτημα πίσω από την παρούσα κρίση. Η μόνη λύση είναι να μην επιτρέπονται θέσεις πυραύλων στην Ανατολική Ευρώπη». Αυτό συμβαίνει να είναι ένα ουσιαστικό μέρος των απαιτήσεων της Ρωσίας για εγγυήσεις ασφαλείας.
Πλέοντας στο Βυζάντιο
Ο Alastair Crooke έδειξε πώς «η Δύση ανακαλύπτει σιγά σιγά ότι δεν έχει σημείο πίεσης έναντι της Ρωσίας (η οικονομία της είναι σχετικά ανθεκτική σε κυρώσεις) και πως ο στρατός της δεν ταιριάζει με αυτόν της Ρωσίας».
Παράλληλα, ο Μάικλ Χάντσον έδειξε οριστικά πώς «η απειλή για την κυριαρχία των ΗΠΑ είναι ότι η Κίνα, η Ρωσία και η καρδιά του Ευρασιατικού Παγκοσμίου Νησιού του Mackinder προσφέρουν καλύτερες εμπορικές και επενδυτικές ευκαιρίες από ό,τι είναι διαθέσιμες από τις Ηνωμένες Πολιτείες με την ολοένα και πιο απελπισμένη απαίτηση για θυσίες από το ΝΑΤΟ τους και τους άλλους συμμάχους».
Αρκετοί από εμάς, ανεξάρτητοι αναλυτές τόσο από τον Παγκόσμιο Βορρά όσο και από το Νότο, τονίζουμε ασταμάτητα εδώ και χρόνια ότι το ποπ Gotterdammerung σε εξέλιξη εξαρτάται από το τέλος του αμερικανικού γεωπολιτικού ελέγχου στην Ευρασία. Κατεχόμενη Γερμανία και Ιαπωνία επιβάλλουν τη στρατηγική υποταγή της Ευρασίας από τα δυτικά προς τα ανατολικά, το διαρκώς διευρυνόμενο ΝΑΤΟ, η διαρκώς αποπολλαπλασιασμένη Empire of Bases, όλες οι γραμμές του δωρεάν γεύματος 75 ετών και πλέον καταρρέουν.
Το νέο groove είναι ρυθμισμένο στο ρυθμό των New Silk Roads, ή BRI. Η απαράμιλλη υπερηχητική δύναμη της Ρωσίας – και τώρα οι αδιαπραγμάτευτες απαιτήσεις για εγγυήσεις ασφαλείας, η έλευση του RCEP – της μεγαλύτερης συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου στον πλανήτη που ενώνει την Ανατολική Ασία, η Αυτοκρατορία, εκτός από την εκδίωξη από την Κεντρική Ασία μετά την αφγανική ταπείνωση και αργά παρά αργότερα την απέλασή της από την πρώτη αλυσίδα νησιών στον Δυτικό Ειρηνικό, με πρωταγωνιστικό ρόλο για τους κινεζικούς πυραύλους «carrier killer» DF-21D.
Το σύμπλεγμα MICIMATT που επινόησε ο Ray McGovern (στρατιωτικό-βιομηχανικό-κογκρέσο-πληροφορίες-μέσα-ακαδημία-δεξαμενή σκέψης) δεν ήταν ικανό να συγκεντρώσει το συλλογικό IQ για να αρχίσει καν να κατανοεί τους όρους της κοινής δήλωσης Ρωσίας-Κίνας που εκδόθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2022. Κάποιοι στην Ευρώπη πράγματι το έκαναν - αναμφισβήτητα βρίσκονται στο παλάτι των Ηλυσίων.
Αυτή η διαφωτισμένη αποσυσκευασία εστιάζει στη διασύνδεση ορισμένων βασικών διατυπώσεων, όπως «σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Κίνας ανώτερες από πολιτικές και στρατιωτικές συμμαχίες της εποχής του Ψυχρού Πολέμου» και «φιλία που δεν δείχνει όρια»: η στρατηγική εταιρική σχέση, για όλες τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν, είναι πολύ πιο περίπλοκο από μια απλή «συνθήκη» ή «συμφωνία». Χωρίς βαθύτερη κατανόηση των κινεζικών και ρωσικών πολιτισμών και του τρόπου σκέψης τους, οι Δυτικοί απλά δεν είναι εξοπλισμένοι για να το αποκτήσουν.
Στο τέλος, αν καταφέρουμε να ξεφύγουμε από τόση δυτική καταστροφή και κατήφεια, μπορεί να καταλήξουμε να περιηγηθούμε σε ένα στρεβλό remix του Yeats' Sailing to Byzantium . Μπορεί πάντα να ονειρευόμαστε το καλύτερο και το πιο λαμπρό στην Ευρώπη που τελικά θα απομακρυνθεί από τη σιδερένια λαβή του σκυθρωπού αυτοκρατορικού Exceptionalistan:
«Μόλις βγω από τη φύση δεν θα πάρω ποτέ / τη σωματική μου μορφή από κανένα φυσικό πράγμα, / αλλά μια τέτοια μορφή που κάνουν οι Έλληνες χρυσοχόοι / Από σφυρήλατο χρυσό και χρυσό σμάλτο / Για να κρατήσω έναν νυσταγμένο αυτοκράτορα ξύπνιο. / Ή βάλε σε ένα χρυσό κλαδί για να τραγουδήσει /Στους άρχοντες και κυρίες του Βυζαντίου / Για όσα έχουν περάσει, ή περασμένα, ή μελλοντικά».