Του Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο εκπρόσωπος του Ρώσου προέδρου Ντμίτρι Πεσκόφ ανακοίνωσε πως η χώρα του αναγνώρισε την DPR και την LPR εντός των συνόρων στα οποία αρχικά διακήρυξαν την ανεξαρτησία τους. Αυτά περιλαμβάνουν το σύνολο των ομώνυμων «περιφερειών» τους, όπως αναφέρονται από την Ουκρανία, αλλά ως εκ τούτου θεωρούνται πλέον από τη Μόσχα ως έδαφος κυριαρχίας τους. Ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ επιβεβαίωσε ότι οι συνθήκες φιλίας, συνεργασίας και αμοιβαίας βοήθειας που μόλις συμφωνήθηκαν μεταξύ τους και της Ρωσίας έδωσαν στη Μόσχα την «υπόσχεση να διαφυλάξει την ασφάλειά τους». Αυτό υποδηλώνει έντονα ότι ο συνεχιζόμενος βομβαρδισμός από το Κίεβο αυτών των πρόσφατα ανεξάρτητων δημοκρατιών ως μέρος της συνεχιζόμενης γενοκτονίας τουεναντίον του ιθαγενούς ρωσικού λαού τους θα μπορούσε πολύ πιθανό να προκαλέσει τη Μόσχα να απαντήσει στρατιωτικά σε αυτοάμυνα.
Ωστόσο, το Κίεβο –ή μάλλον, οι Αμερικανοί κύριοι του– μπορεί να είναι απρόθυμοι να το κάνουν από φόβο ότι μια τέτοια ρεαλιστική αποκλιμάκωση που ουσιαστικά ισοδυναμεί με τη σιωπηρή αναγνώριση της ανεξαρτησίας αυτών των δημοκρατιών θα μπορούσε να προκαλέσει μια ανεξέλεγκτη αλυσιδωτή αντίδραση αποκέντρωσης στις υπόλοιπες περιοχές της Ουκρανίας ανάμεσα στους ομοίως αυτόχθονες Ουγγρικούς, Πολωνούς και άλλους ρωσικούς πληθυσμούς της. Ο συγγραφέας εξήγησε αυτές τις στρατηγικές δυναμικές στην πρόσφατη ανάλυσή του σχετικά με το αν πλησιάζει το τέλος της μίνι αυτοκρατορίας του Λένιν. Από την οπτική γωνία του Κιέβου, το φοβερό σενάριο που μόλις περιγράφηκε είναι ήδη τετελεσμένο με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Μπορεί είτε να αποσυρθεί ειρηνικά από την DPR και την LPR είτε ενδεχομένως να αναγκαστεί δια της ισχύος να το πράξει προκειμένου να σταματήσει τη γενοκτονική του επίθεση εναντίον του λαού τους.
Ανεξάρτητα από το πώς θα συμβεί, η διάσταση Donbass της μίνι αυτοκρατορίας του Λένιν θα καταρρεύσει αναπόφευκτα, μετά από την οποία το μόνο ερώτημα είναι εάν (ή ίσως πότε;) οι άλλες περιοχές της που κατοικούνταν ιστορικά από μη Ουκρανούς ιθαγενείς θα ακολουθήσουν τελικά το παράδειγμά του. Αυτό θα μπορούσε να πάρει τη μορφή των δικών τους μαχητών αυτονομιστικών αγώνων ενάντια στις (φασιστικές) - «εθνικιστικές» υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ αρχές του Κιέβου μετά το πραξικόπημα, εμπνευσμένες από το επιτυχημένο παράδειγμα του Ντονμπάς ή μια πραγματικά λαϊκή Έγχρωμη Επανάσταση που θα στοχεύει να διασφαλίσει ότι τα ανθρώπινα δικαιώματά τους ως μειονότητες θα διασφαλιστούν επιτέλους και θα καταστούν πλήρως σεβαστά. Αν το Κίεβο είχε απλώς συμμορφωθεί με τις διεθνείς νομικές του υποχρεώσεις βάσει των συμφωνιών του Μινσκ που υποστηρίζονται από το ΣΑΗΕ, θα μπορούσε να έχει ήδη ενσωματώσει ειρηνικά το Donbass, αν και αφού θα του παραχωρούσε ένα συνταγματικά κατοχυρωμένο «ειδικό καθεστώς».
Δεδομένου ότι ο Πρόεδρος Πούτιν και η υπόλοιπη ρωσική κυβέρνηση θεωρούν επίσημα την Ουκρανία ως αμερικανικό κράτος-μαριονέτα σύμφωνα με την εθνική του ομιλία χθες και τις δηλώσεις των μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας του λίγες ώρες πριν, η επιλογή είναι ουσιαστικά της Αμερικής και όχι του Κιέβου για το αν η κατάσταση θα συνεχίσει να κλιμακώνεται ή όχι. Εάν ο Ζελένσκι θέλει πραγματικά να αποτρέψει τον πόλεμο και να διατηρήσει ό,τι έχει απομείνει από την κομμουνιστική κατασκευή ζόμπι ενός κράτους, και μετά από φαινομενικά αναπόφευκτες εκτεταμένες διοικητικές-πολιτικές μεταρρυθμίσεις που θα στοχεύουν στην επιτέλους διασφάλιση των δικαιωμάτων των αυτόχθονων μειονοτήτων της χώρας του, τότε πρέπει να διατάξει αμέσως την απόσυρση των δυνάμεών του από τις DPR και LPR για να μην κινδυνεύσει να προκαλέσει τον «πλήρη πόλεμο» που νωρίτερα ισχυριζόταν ότι φοβόταν ακόμα κι αν χρειαστεί να αψηφήσει τους αμερικανούς προστάτες του.