Τουρκία: Το πολυεργαλείο εξυπηρέτησης των ενεργειακών συμφερόντων των ΗΠΑ

LoggaWiggler / pixabay

Στις αρχές Ιανουαρίου, εκδηλώθηκε στο Καζακστάν ένοπλο πραξικόπημα (άραγε, πού βρέθηκαν τα όπλα;), για το οποίο υφίστανται υπόνοιες για συμμετοχή της Τουρκίας, αλλά και των ΗΠΑ. Για την καταστολή του επενέβησαν οι δυνάμεις της συμμαχίας CSTO - Collective Security Treaty Organization (αποτελείται από Ρωσία, Λευκορωσία, Αρμενία, Καζακστάν, Κιργιστάν, Τατζικιστάν), ουσιαστικά της Ρωσίας.

Η Τουρκία εισάγει σχεδόν το σύνολο του πετρελαίου που χρειάζεται. Οι πηγές της είναι το Ιράκ (υπό τον έλεγχο των ΗΠΑ), η Ρωσία και το Καζακστάν (φιλική χώρα της Ρωσίας). Εάν το Καζακστάν περνούσε στο «στρατόπεδο» των ΗΠΑ τότε θα μειωνόταν η πετρελαϊκή εξάρτηση της Νατοϊκής Τουρκίας από τη Ρωσία. Ταυτόχρονα, θα έκλεινε ο πιο σύντομος χερσαίος μελλοντικός εμπορικός διάδρομος από τη Ρωσία προς την κεντρική και την νότια Κίνα.

Στα μέσα Ιανουαρίου η παροχή φυσικού αερίου από το Ιράν στην Τουρκία ξαφνικά διακόπηκε για περίπου 10 ημέρες. Η επίσημη εξήγηση ανέφερε τεχνική βλάβη στον αγωγό μεταφοράς Tabriz–Ankara. Η εθνική τουρκική εταιρεία φυσικού αερίου Botas αναγκάστηκε να περιορίσει την παροχή σε κάποιες βιομηχανικές εγκαταστάσεις και μονάδες παραγωγής ενέργειας, με συνέπεια ορισμένες τουρκικές επιχειρήσεις να υποστούν διακοπές στη λειτουργία τους και κάποια νοικοκυριά να μείνουν χωρίς ρεύμα.

Ένα μήνα νωρίτερα, τον Δεκέμβριο, η Ρωσία είχε κατηγορήσει την Τουρκία για τη χρήση των τουρκικής κατασκευής μη επανδρωμένων αεροσκαφών Bayraktar από την Ουκρανία, στη ρωσόφωνη περιοχή του Ντονμπάς. Οι σχέσεις Ρωσίας και Ουκρανίας έχουν φτάσει σε επικίνδυνο σημείο, με ευθύνη των ΗΠΑ που επιδιώκουν την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.

Το Ιράν διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με τη Ρωσία και η προσωρινή διακοπή θα μπορούσε άνετα να ερμηνευτεί ως ένα προειδοποιητικό μήνυμα της Ρωσίας προς την ενεργειακά εξαρτημένη Τουρκία, για τη στάση της απέναντι στα ζητήματα του Καζακστάν και της Ουκρανίας.

Αλλά και στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας η Τουρκία δε μπλέχτηκε τυχαία. Ο πόλεμος ξεκίνησε έπειτα από δύο γεγονότα. Πρώτο, η απόρριψη από τον πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ Αλ Άσαντ του σχεδιαζόμενου αγωγού φυσικού αερίου που θα ξεκινούσε από το Κατάρ (φιλική χώρα προς τις ΗΠΑ) και θα έφτανε στην Τουρκία, μέσω Σαουδικής Αραβίας, Ιορδανίας και Συρίας. Δεύτερο, της υπογραφής από τον Σύρο πρόεδρο της κατασκευής του ανταγωνιστικών συμφερόντων αγωγού φυσικού αερίου που θα ξεκινούσε από το Ιράν (φιλική χώρα προς τη Ρωσία) και θα έφτανε στη Συρία, μέσω βορείου Ιράκ (όπου μετέπειτα εισέβαλε η Τουρκία, με την ανοχή των ΗΠΑ).

Ο πρώτος αγωγός θα μείωνε την εξάρτηση της Τουρκίας από τη Ρωσία μέσω μίας φιλικής προς τις ΗΠΑ χώρας, το Κατάρ, ενώ στη συνέχεια ο αγωγός θα μπορούσε να επεκταθεί προς την Ευρώπη, ελαττώνοντας και την ευρωπαϊκή ενεργειακή εξάρτηση πάλι από τη Ρωσία. Ο δεύτερος, απέκλειε τη Νατοϊκή Τουρκία, ενώ ταυτόχρονα είχε ως πηγή το Ιράν (φιλική χώρα προς τη Ρωσία) και προέβλεπε να διοχετεύσει αέριο προς τη Συρία, το Λίβανο, την Κύπρο, την Ελλάδα και αργότερα την Ευρώπη.

Ο ιρανικός αγωγός ήταν ανταγωνιστικός και απέναντι στον υπό κατασκευή αγωγό TAP, ο οποίος προβλέπεται να φέρνει αέριο από το Αζερμπαϊτζάν (μέλος του προγράμματος «Συνεργασία για την Ειρήνη» του NATO-ΗΠΑ) στην Ευρώπη, μέσω Τουρκίας, Ελλάδας, Αλβανίας και Ιταλίας, αλλά και να προμηθεύει τις ενδιάμεσες αυτές χώρες. Ο οποίος με τη σειρά του θα λειτουργήσει ανταγωνιστικά στον υπάρχοντα ρωσικό αγωγό Turk Stream, που φέρνει ρωσικό αέριο στην Τουρκία και έπειτα σε χώρες των Βαλκανίων (Ελλάδα, Βουλγαρία, Σερβία, Ουγγαρία, Κροατία).

Όσον αφορά το ένοπλο κομμάτι, την πτώση του Σύρου προέδρου Άσαντ ανέλαβε ο ISIS. Η Τουρκία, σύμφωνα με έκθεση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, φέρεται να χρησιμοποιείται ως ένα από τα κύρια δρομολόγια λαθρεμπορίου όπλων προς το ISIS. Ενώ σε δημοσίευμα της αγγλικής εφημερίδας Independent αποκαλύφθηκε η εκπαίδευση Τζιχαντιστών του ISIS από την Τουρκία.

Επίσης, το 2015, στη σύνοδο κορυφής των G20, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν είχε παρουσιάσει στοιχεία για λαθρεμπόριο πετρελαίου μεταξύ Τουρκίας και Ισλαμικού Κράτους (ISIS). Μάλιστα ισχυρίστηκε πως 40 χώρες χρηματοδοτούσαν το ISIS μεταξύ των οποίων κάποιες εκ των G20. Η δε Αμερικανίδα γερουσιαστής Τούσλι Γκαμπάρντο είχε δηλώσει πως οι ΗΠΑ χρηματοδοτούσαν το Ισλαμικό Κράτος, ενώ ο πρώην Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ είχε αναφέρει ότι ο προηγούμενος πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, είχε συμφωνήσει στην ίδρυση του Ισλαμικού Κράτους (Ο ισχυρισμός του Τραμπ έχει χαρακτηριστεί ψευδής από … ιστοσελίδες ελέγχου αλήθειας/ψέματος). Συμπληρωματικά, οι αρχηγοί του Ιράν και του Ιράκ έχουν κατηγορήσει το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία (φιλικές χώρες των ΗΠΑ και της Τουρκίας) για χρηματοδότηση του ISIS.

Να σημειωθεί ότι η Τουρκία εισάγει το σύνολο του φυσικού αερίου που έχει ανάγκη. Το 50% των τουρκικών εισαγωγών προέρχεται από τη Ρωσία και το Ιράν. Το άλλο 50% έρχεται από το Αζερμπαϊτζάν (φιλική χώρα προς τις ΗΠΑ-Τουρκία), καθώς και με πλοία σε μορφή LNG από την Αλγερία (μία εκ των χωρών που έγινε η επανάσταση «Αραβική Άνοιξη», στην οποία η εμπλοκή των ΗΠΑ τεκμαίρεται από τα λεγόμενα του πρώην Διοικητή του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, στρατηγού Wesley Clark, στη συνέντευξή του “The US will attack 7 countries in 5 years”), το Κατάρ και τις ίδιες τις ΗΠΑ, με το εξ Αμερικής LNG να αυξάνεται διαρκώς.

Στην ανατολική Μεσόγειο, ο πολυδιαφημιζόμενος αγωγός East Med, ενταγμένος στα έργα κοινού ενδιαφέροντος της ΕΕ, δέχεται ξαφνικά μία περίεργη επικοινωνιακή επίθεση εξ Αμερικής, με τη δημοσιοποίηση ενός «non paper», δηλαδή ενός ανεπίσημου εγγράφου διατύπωσης γνώμης, όχι επίσημης έκφρασης ή απόφασης των ΗΠΑ. Σε αυτό προβάλλονται ως δικαιολογίες ακύρωσης του αγωγού τόσο περιβαλλοντικοί λόγοι, όσο και η δημιουργία εντάσεων στην περιοχή, υπονοώντας την ενόχληση της Τουρκίας. Η ουσία μάλλον βρίσκεται στο ότι κατά την παρούσα χρονική περίοδο ο East Med θα λειτουργούσε ανταγωνιστικά προς τις εξαγωγές αμερικανικού LNG στην Ευρώπη, οι οποίες αυξάνονται ραγδαία.

Σχεδόν ταυτόχρονα, εμφανίστηκε ένα εναλλακτικό σχέδιο, σύμφωνα με το οποίο παρουσιάζεται ως επωφελέστερη η κατασκευή αγωγού που θα συνδέει τα κοιτάσματα της ανατολικής Μεσογείου (Ισραήλ, Αίγυπτος, Κύπρος, χώρες φιλικές προς τις ΗΠΑ) με την Κύπρο και στη συνέχεια με την … Τουρκία. Κάτι που θα είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση της εξάρτησης της Νατοϊκής Τουρκίας από τη Ρωσία. Η επίσημη εκδοχή αναφέρει πως έτσι θα εξαλειφθούν οι εντάσεις στην ανατολική Μεσόγειο, τις οποίες «προσφέρει» απλόχερα η … Τουρκία.

Θα αναρωτηθεί κανείς, μα οι τούρκικοι τσαμπουκάδες δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Σωστά. Μετά την κρίση με το τουρκικό ερευνητικό «Χώρα» το 1976, υπογράφτηκε το «πρακτικό της Βέρνης», με το οποίο συμφωνήθηκε Ελλάδα και Τουρκία να μην προβούν σε έρευνες ή εξορύξεις υδρογονανθράκων πέρα από το όριο των χωρικών τους υδάτων (6 ναυτικά μίλια) σε όλο το Αιγαίο, μέχρι να επέλθει συμφωνία για την υφαλοκρηπίδα.

Όπως είχε εξηγήσει ο επίτιμος αρχηγός ΓΕΕΘΑ ναύαρχος ε.α. Χρήστος Λυμπέρης, η Ελλάδα ουσιαστικά συμφώνησε να μη μπορεί να κάνει τίποτα ούτε 6 ναυτικά μίλια έξω από το Σούνιο, από τη Θεσσαλονίκη, από το Βόλο, από την Κρήτη κλπ. κλπ. Μάλιστα, η συμφωνία ανανεώθηκε στο Νταβός το 1988, παρά την επιτυχή διαχείριση της κρίσης με το τουρκικό ερευνητικό Σισμίκ. Ο επίτιμος αρχηγός ΓΕΕΘΑ ισχυρίστηκε ότι όταν ρώτησε τον τότε πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου γιατί συμφώνησε, σε κατ’ ιδίαν συνάντηση που είχαν στο Καστρί, του απάντησε ότι οι πιέσεις των Αμερικανών ήταν αφόρητες.

Στη συνέχεια, με τη συμφωνία της Μαδρίτης του 1997 (που προέκυψε από τον τουρκικό τσαμπουκά στα Ίμια και τα οποία πλέον αποτελούν «γκρίζα ζώνη») καθαρογράφτηκε αυτό που άφηναν να εννοηθεί, αλλά ίσχυε στην πράξη, οι δύο προηγούμενες συμφωνίες. Η Ελλάδα αναγνώριζε «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο».

Προσοχή, όχι ανάμεσα στα παράλια της Τουρκίας και στις ανατολικές ακτές των ελληνικών νησιών του ανατολικού Αιγαίου. Ούτε καν στο ανατολικό Αιγαίο. Αλλά στο Αιγαίο. Που σημαίνει στις Κυκλάδες, στις Σποράδες, στη Θάσο, στην Κάρπαθο, στην Κρήτη, στα Κύθηρα, έξω από τη Χαλκιδική, από την Εύβοια, από το Λαύριο, από τη Μονεμβασιά. Πρακτικά, οι Αμερικανοί, μέσω Τουρκίας, πάγωσαν όλη την ελληνική ΑΟΖ του Αιγαίου.

Σήμερα, οι τρεις συμφωνίες λειαίνουν το έδαφος για την ακύρωση του East Med, καθώς για να είναι ο αγωγός οικονομικά βιώσιμος απαιτούνται επιπρόσθετες ποσότητες από εκείνες που προφέρουν τα ανακαλυφθέντα κοιτάσματα στην Κύπρο, στο Ισραήλ και στην Αίγυπτο. Και τις οποίες θα μπορούσε να προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Στην ουσία, οι εντάσεις στην περιοχή, δηλαδή οι απαιτήσεις και οι τσαμπουκάδες της Τουρκίας που βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, λειτουργούν ως προκάλυμμα για την εξυπηρέτηση των ενεργειακών συμφερόντων των ΗΠΑ.

Αλλά, τι υπάρχει εντός της ελληνικής ΑΟΖ;

Έκθεση της ομάδας εργασίας της Επιτροπής Ενέργειας της Ακαδημίας Αθηνών με επικεφαλής τον καθηγητή Ηλία Κονοφάγο, αναφέρει ότι υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις για τουλάχιστον 30 στόχους κοιτασμάτων “τύπου Zohr” νότια και νότιο-ανατολικά της Κρήτης (όπου χαράχτηκε το Τούρκο-Λιβυκό Μνημόνιο, τυχαίο;). Πως λαμβάνοντας υπ’ όψη μία εύλογη πιθανότητα ανακάλυψης κοιτάσματος της τάξης του 20%, θα ήταν δυνατόν να ανακαλυφθούν έξι τουλάχιστον κοιτάσματα “τύπου Zohr” με αποθέματα τουλάχιστον πέντε τρις m3 φυσικού αερίου, τότε αξίας τουλάχιστον ενός τρις δολαρίων ΗΠΑ και πολλαπλάσιας σημερινής, εξαιτίας της εκρηκτικής ανόδου της τιμής του. Που σημαίνει ότι ο αγωγός East Med γίνεται οικονομικά βιώσιμος και παράλληλα μία πολύτιμη ενεργειακή ανάσα για την Ευρώπη.

Οι παραπάνω εκτιμήσεις είχαν αποκαλυφθεί παλαιότερα και από το WikiLeaks, με τη διαρροή ενδοεταιρικών συνομιλιών στελεχών του αμερικανικού ιδρύματος στρατηγικών πληροφοριών, καθώς και ενός από τα πλέον σεβάσμια think tank των ΗΠΑ, του Stratfor. Τα κοιτάσματα ειδικά νότια της Κρήτης είχαν ήδη εντοπιστεί και ήταν γνωστά στις ΗΠΑ από το 2007 (λίγο πριν σκάσουν τα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις με όρους αγγλικού δικαίου, τυχαίο και αυτό).

Επίσης, σύμφωνα με την έκθεση του καθηγητή Κονοφάγου, οι χαρτογραφήσεις σχεδόν όλων των γεωφυσικών εταιρειών στην Ανατολική Μεσόγειο δείχνουν ότι οι ασβεστολιθικοί ύφαλοι “τύπου Zohr” επαναλαμβάνονται επί 300 χλμ, από την κυπριακή υφαλοκρηπίδα μέχρι και την ελληνική υφαλοκρηπίδα νότια του Καστελόριζου (περιοχή που δε συμπεριλήφθηκε στην μειωτική για την Ελλάδα συμφωνία ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας-Αιγύπτου, αλλά συμπεριλήφθηκε στο «περίφημο» Τουρκικό-Λιβυκό Μνημόνιο, ενώ στη συνέχεια την ερεύνησε ανενόχλητο το τουρκικό Oruc Reis), επεκτεινόμενοι ανατολικότερα μέχρι και νότια της Πελοποννήσου.

Για την ιστορία, το αιγυπτιακό κοίτασμα Zohr ανακαλύφθηκε το 2015 και η παραγωγή ξεκίνησε μετά από μόλις δύο περίπου έτη (Στην Ελλάδα ακούγονται κάποιοι περίεργοι ισχυρισμοί πως απαιτούνται 5-10 χρόνια… οπότε άστο καλύτερα …).

Να σημειωθεί ότι οι περιοχές νότια-νότιο-δυτικά της Κρήτης έχουν παραχωρηθεί σε κοινοπραξία με επικεφαλής την αμερικανική Exxon Mobil, αλλά οι έρευνες έχουν παγώσει. Προφανώς, διότι αν βγουν επιπλέον ποσότητες φυσικού αερίου θα λειτουργήσουν ανταγωνιστικά στις ήδη προγραμματισμένες νέες ποσότητες από τις ΗΠΑ και των ενεργειακών συμμάχων τους, του Κατάρ και της Αυστραλίας. Η δε τιμή του φυσικού αερίου θα μειωνόταν εξαιτίας της εμφάνισης υπερπροσφοράς. Άρα, επί του παρόντος παραμένουν στο υπέδαφος.

Επιστρέφοντας στην έκθεση της Ακαδημίας Αθηνών, η Ήπειρος και η δυτική Ελλάδα αναφέρονται ως πιθανές περιοχές πηγών πετρελαίου, καθώς έχουν εντοπιστεί ήδη συγκεκριμένα μητρικά πετρώματα και πετρώματα-ταμιευτήρες. Παρόλα αυτά, οι κοινοπραξίες στις οποίες έχουν παραχωρηθεί οικόπεδα της περιοχής δεν έχουν προβεί σε καμία ενέργεια …

Επίσης, παλαιά αρχεία του ΙΓΜΕ και των ΕΛΠΕ αποκαλύπτουν πιθανά κοιτάσματα πετρελαίου στη λεκάνη του Βόρειου Αιγαίου, τόσο ανατολικά του πεδίου του Πρίνου, περί τη νησίδα Μπάμπουρας, όσο και δυτικά, αλλά και προς τα νότια του κόλπου του Στρυμώνα και το Άγιο Όρος. Τα εικαζόμενα δυνητικά κοιτάσματα εκτιμάται πως επαρκούν για να καλύψουν το 1/3 των ενεργειακών αναγκών της χώρας μας, αλλά δε μπορούν να αξιοποιηθούν λόγω των συμφωνιών Βέρνης-Νταβός-Μαδρίτης. Επιπλέον, άλλα περίπου 2 δις βαρέλια υπολογίζονται τα αποθέματα στη ζώνη της λεκάνης του Ιονίου, τα οποία ούτε και αυτά βγαίνουν, παρά το γεγονός ότι δε συνορεύουν με την Τουρκία …

Αλλά, η πιο σημαντική πληροφορία σε ό,τι αφορά τα πετρέλαια, προσφέρεται από τις διαρροές του Wikileaks. Από τις οποίες φέρεται να υπάρχουν μυστικές έρευνες που έχουν εντοπίσει τεράστια κοιτάσματα τόσο νότια της Κρήτης, όσο και στο … Αιγαίο.

Συμπερασματικά, οι υδρογονάνθρακες της ελληνικής ΑΟΖ δεν εξυπηρετούν, στην παρούσα φάση, τα συμφέροντα των ΗΠΑ (αλλά από καραμπόλα και της Ρωσίας). Αν και όταν κριθεί σκόπιμο, δηλαδή συμφέρον προς τις ΗΠΑ, να προχωρήσει η εκμετάλλευσή τους, τότε κατά πάσα πιθανότητα, οι Αμερικανοί θα εμφανιστούν ως διαιτητές της «ελληνοτουρκικής διαμάχης - θερμού επεισοδίου» (ουσιαστικά του τουρκικού τσαμπουκά), με επακόλουθο έπαθλο τη διαχείριση-επικαρπία τους.

Η Ελλάδα μας, ελλείψει πατριωτικής, διορατικής και ευφυής πολιτικό-οικονομικής ηγεσίας, όχι μόνο δε μειώνει την ενεργειακή της εξάρτηση, αλλά αντιθέτως την αυξάνει διαρκώς και επικίνδυνα. Γιατί; Μα αν μειωνόταν θα αποτελούσε ένα βήμα προς την οικονομική και πολιτική της ανεξαρτησία, ενώ στην παγκόσμια πολιτικό-οικονομική σκακιέρα, κράτη και ειδικά έθνη ανεξάρτητα (δηλαδή άνθρωποι-πολίτες, όχι άνθρωποι-υπήκοοι) είναι ανεπιθύμητα. Σκηνικό στο οποίο φαίνεται να «υποκλίνεται» το εντός Ελλάδας πολιτικό-οικονομικό κατεστημένο.

Η Τουρκία, σε αντίθεση με την Ελλάδα που διαρκώς υποχωρεί, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την κατάσταση και να αποσπάσει τα περισσότερα δυνατά οφέλη.

Για τους δε Αμερικανούς φαίνεται πως προέχει η ενεργειακή απεξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία και το πέρασμα της υπό την ενεργειακή επιρροή των ΗΠΑ, αλλά και ο οικονομικό-πολιτικός αποκλεισμός της όχι απλά αυτόνομης αλλά υπέρ-επαρκέστατης ενεργειακά-διατροφικά-στρατιωτικά-υλικά Ρωσίας και για αυτό άκρως επικίνδυνης.

Στην ενεργειακή απεξάρτηση από τη Ρωσία και μεταφοράς προς την ενεργειακή σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ συμπεριλαμβάνεται όπως είδαμε και η Τουρκία, ώστε να εκτελεί όσο το δυνατόν καλύτερα τον ρόλο του πολυεργαλείου εξυπηρέτησης των αμερικανικών ενεργειακών συμφερόντων στην ανατολική Μεσόγειο, στον Καύκασο, στη Μέση Ανατολή και βέβαια στην Ευρώπη.

Με την όλη κατάσταση συνδέεται και η ανακοίνωση του Τούρκου Προέδρου Νταγίπ Ερντογάν για την κατασκευή της Διώρυγας του Βοσπόρου. Το μυστικό της κίνησης ίσως να κρύβεται στη σιωπηρή υπονόηση μελλοντικής κατασκευής ακόμα μίας Διώρυγας που αυτή τη φορά θα παρέκαμπτε το σκέλος των Δαρδανελίων, σπάζοντας έτσι εντελώς τη Συνθήκη του Μοντρέ που διέπει τα δύο συνεχόμενα Στενά. Κάτι που θα άνοιγε διάπλατα τη δυνατότητα διέλευσης Νατοϊκών (ΗΠΑ) πολεμικών πλοίων κάθε είδους, μεγέθους και ανεξαρτήτου χρονικής στιγμής προς τη Μαύρη Θάλασσα (Ρωσία), σε αντίθεση με την εν ισχύ Συνθήκη του Μοντρέ. Γεγονός που θα σήμανε συναγερμό για τη Ρωσία. Σχετικό άρθρο εδώ: http://www.freepen.gr/2021/04/blog-post_660.html

Μόνο που πλέον, η Τουρκία παίζει ή την βάζουν να παίζει, όλο και πιο επικίνδυνα με μία «φλόγα» που καίει όλο και πιο έντονα. Η οποία φλόγα ακούει στο όνομα Ρωσία …

Μαργέλης Κωνσταντίνος

Άγιος Πέτρος, Λευκάδας, 4 Φεβρουαρίου 2022

www.eksadaktylos.gr

Πηγές:

https://www.bp.com/content/dam/bp/business-sites/en/global/corporate/pdfs/energy-economics/statistical-review/bp-stats-review-2021-natural-gas.pdf