Όμως, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αντί να ακολουθήσει μια πολιτική ουδετερότητας ή έστω να κρατήσει χαμηλούς τους τόνους, όχι μόνο υποστήριξε στα διεθνή φόρα τους πιο σκληρούς τρόπους αντιμετώπισης της Ρωσίας, όχι μόνο τάχθηκε αναφανδόν με την Ουκρανία, αλλά τώρα ετοιμάζεται να στείλει και στρατιωτικό εξοπλισμό σε αυτήν την χώρα και να μας μπλέξει σε μια σύγκρουση που δεν μας αφορά.
Βλέπετε, ο Κυριάκος Μητσοτάκης (όπως και οι υπόλοιποι φιλελέδες) διακατέχεται από μια επαρχιώτικη, άκρως συμπλεγματική, αντίληψη των διεθνών σχέσεων και πιστεύει πως αν παίξει το ρόλο του "καλού παιδιού" προς τη Δύση και μάλιστα γίνει και βασιλικότερος του βασιλέως, θα αποκομίσει οφέλη.
Όπως δείχνει όμως η σημερινή διεθνής πραγματικότητα αλλά και η ελληνική ιστορία (βλέπε ουκρανική εκστρατεία του 1919 ή η απόλυτη ταύτιση με τα βρετανικά συμφέροντα στην Μικρά Ασία την περίοδο 1919-1922), το πιο πιθανό είναι πως μια τέτοια πολιτική θα βάλει σε κίνδυνο την ελληνική μειονότητα στην Ουκρανία, την οικονομία μας και τα εθνικά μας συμφέροντα και μάλιστα χωρίς κανένα λόγο.
Ανεύθυνος και επικίνδυνος και σε αυτό το θέμα.