 |
| Public domain |
Finian Cunningham - strategic-culture.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Έτσι, τώρα που οι μεγάλες προσδοκίες και οι τρομερές προβλέψεις για εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία απέτυχαν να υλοποιηθούν, η επόμενη κίνηση είναι να παρουσιαστεί αυτό το φιάσκο ως διπλωματική νίκη για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ.
Μετά τη θεαματική μη εισβολή της περασμένης εβδομάδας, αυτήν την εβδομάδα το καραβάνι των δυτικών μέσων ενημέρωσης συνεχίζει με αναφορές πως ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν συμφώνησε να έχει συνομιλίες με τον Ρώσο Βλαντιμίρ Πούτιν «για χάρη της ειρήνης».
Οι νέες συνομιλίες διευκολύνθηκαν από τον Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος ήταν απασχολημένος το Σαββατοκύριακο τηλεφωνώντας στη Μόσχα και την Ουάσιγκτον.
Το Associated Press ανέφερε τη Δευτέρα: «Οι πρόεδροι των ΗΠΑ και της Ρωσίας συμφώνησαν προσωρινά να συναντηθούν σε μια τελευταία διπλωματική προσπάθεια για να αποτρέψουν την εισβολή της Μόσχας στην Ουκρανία, καθώς οι σφοδροί βομβαρδισμοί συνεχίστηκαν τη Δευτέρα σε μια σύγκρουση στην ανατολική Ουκρανία που υπάρχει φόβος ότι θα πυροδοτήσει τη ρωσική επίθεση».
Το BBC ανέφερε: «Οι συνομιλίες που προτείνει η Γαλλία θα πραγματοποιηθούν μόνο εάν η Ρωσία δεν εισβάλει στη γείτονά της», δήλωσε ο Λευκός Οίκος.
Δεν σας αρέσει το ξεκαρδιστικό θράσος εδώ;
Η Ρωσία δηλώνει κατηγορηματικά εδώ και μήνες ότι δεν έχει πρόθεση να επιτεθεί στην Ουκρανία. Το Κρεμλίνο καταδίκασε τις δυτικές κατηγορίες για σχέδιο εισβολής ως «υστερική πολεμοκαπηλεία».
Το κρεσέντο των δυτικών προειδοποιήσεων για «επικείμενη εισβολή» κορυφώθηκε την περασμένη εβδομάδα με τις προβλέψεις ότι οι ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις θα συνέτριβαν τα σύνορα της γείτονάς τους. Οι Βρετανοί προέβλεψαν πως η Μόσχα θα εγκαθιστούσε καθεστώς μαριονέτας στο Κίεβο και Αμερικανοί διπλωμάτες ισχυρίζονταν ότι η Ρωσία έχει συντάξει κατάλογο δολοφονιών Ουκρανών αντιπάλων.
Τώρα που αυτή η καταδίκη προφανώς δεν έφτασε, η προσοχή του κοινού θα έπρεπε δικαίως να στραφεί στην Ουάσιγκτον, το Λονδίνο και άλλες δυνάμεις του ΝΑΤΟ με αιτήματα λογοδοσίας για τις αποτυχημένες προβλέψεις τους. Θα πρέπει να τεθούν ερωτήσεις σχετικά με την τρομοκρατία και την πολεμοκαπηλεία από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Και αν δεν υπάρξουν απαντήσεις, τότε το θέμα αφορά την εγκληματική τρομοκρατία πληροφοριών.
Η διέξοδος από αυτό το ντροπιαστικό δίλημμα είναι να παρουσιαστεί ότι η υποτιθέμενη ρωσική εισβολή ανεστάλη από τη Μόσχα λόγω των δυτικών απειλών για κυρώσεις, καθώς και λόγω της γρήγορης ανάπτυξης αμερικανικών και βρετανικών στρατευμάτων στην Πολωνία και τη Βαλτική για «υπεράσπιση της Ανατολικής Ευρώπης» και ευγενείς δηλώσεις υποστήριξης του ΝΑΤΟ προς την Ουκρανία.
Έτσι, είχαμε τον Βρετανό πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον να σχολιάζει τις πιθανές συνομιλίες Μπάιντεν-Πούτιν ως «σημάδι καλωσορίσματος» ότι μπορεί να επικρατήσει η διπλωματία. Ο Τζόνσον είχε προειδοποιήσει νωρίτερα το Σαββατοκύριακο πως η Ρωσία σχεδίαζε να ξεκινήσει το μεγαλύτερο πόλεμο στην Ευρώπη από το 1945.
Το επόμενο βήμα για τη διπλωματία φέρεται να είναι μια συνάντηση που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη μεταξύ του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν και του υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ.
Ωστόσο, η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Τζεν Ψάκι δήλωσε ότι η συνάντηση μεταξύ του Μπλίνκεν και του Λαβρόφ θα πραγματοποιηθεί μόνο «αν η Ρωσία δεν εισβάλει στην Ουκρανία».
Ο ίδιος ο Μπλίνκεν συνέχισε να προειδοποιεί πως η Ρωσία βρισκόταν στα «πρόθυρα εισβολής». Αλλά προσποιήθηκε την καταπόνηση των διπλωματικών μυών για χάρη της ειρήνης. «Μέχρι να κυλήσουν πραγματικά τα τανκς και τα αεροπλάνα να πετάξουν, θα χρησιμοποιήσουμε κάθε ευκαιρία και κάθε λεπτό που έχουμε για να δούμε εάν η διπλωματία μπορεί ακόμα να αποτρέψει τον Πρόεδρο Πούτιν από το να προχωρήσει σε αυτό», είπε ο Μπλίνκεν.
Η διπλή σκέψη είναι απίστευτη. Η Ρωσία έχει πει επανειλημμένα πως δεν πρόκειται να γίνει εισβολή. Είναι οι ΗΠΑ και οι δυτικοί σύμμαχοί τους που αποδεικνύεται ότι είναι αυτοί που πυροδοτούν εντάσεις και συγκρούονται με αβάσιμους ισχυρισμούς για ρωσική επιθετικότητα. Τώρα που η Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ έχουν εκτεθεί για την απερίσκεπτη παραπληροφόρηση και την πολεμοχαρή στάση τους, ισχυρίζονται ότι μια «ρωσική εισβολή» αποφεύχθηκε με τις γενναίες προσπάθειές τους. Και τώρα, εκφράζονται ευσεβώς, θα πρέπει να συνεχίσουμε διπλωματικές διαπραγματεύσεις – υπό τον όρο, φυσικά, ότι η Ρωσία δε θα εισβάλει στην Ουκρανία.
Επιπλέον, η φαρσοκωμωδία γίνεται ακόμη πιο παράλογη από το γεγονός ότι η διπλωματική πορεία που προφανώς τώρα υποστηρίζεται από τη Δύση είναι ακριβώς αυτό που ζητούσε η Μόσχα από παλιά. Η ανάγκη για μια νομικά δεσμευτική συνθήκη ασφάλειας στην Ευρώπη μεταξύ του μπλοκ του ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ και της Ρωσίας έχει καθυστερήσει πολύ, και γι' αυτό η Μόσχα παρουσίασε τις ακριβείς προτάσεις της στις 17 Δεκεμβρίου. Πρέπει να υπάρξει αναγνώριση των κόκκινων γραμμών υπαρξιακής ασφάλειας της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένου του ορίου για την επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά και την εγκατάσταση επιθετικών αμερικανικών πυραύλων.
Σε αυτό οδηγούν οι υποτιθέμενες συνομιλίες μεταξύ Μπλίνκεν και Λαβρόφ και μεταξύ Μπάιντεν και Πούτιν. Το αναπόφευκτο θέμα της αδιαίρετης και αμοιβαίας ασφάλειας φαίνεται πως θα αντιμετωπιστεί επιτέλους μετά από πολύ πεζοδρόμηση και αναβλητικότητα από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.
Το θεμελιώδες πρόβλημα είναι το εξής: η Ουάσιγκτον αρνήθηκε να αντιμετωπίσει τη Μόσχα σε δίκαιη, λογική βάση. Χρησιμοποίησε την Ουκρανία ως πιόνι για να αποσπάσει την προσοχή και να καθυστερήσει το γενικότερο ζήτημα της στρατηγικής ασφάλειας με τη Ρωσία. Ένα μεγάλο μέρος του αμερικανικού κινήτρου πηγάζει από το γεγονός ότι δε θέλει πραγματικά την στρατηγική ασφάλεια με τη Ρωσία στην Ευρώπη. Η Ουάσιγκτον θέλει αιώνια αστάθεια και εντάσεις προκειμένου να ικανοποιήσει την στρατιωτικοποιημένη οικονομία της και τις ηγεμονικές της φιλοδοξίες έναντι της Ευρώπης, της Ρωσίας και της Κίνας. Η Ουκρανία έχει χρησιμεύσει απλώς ως σημείο προβολής αυτής της αμερικανικής ατζέντας για την αναβίωση του Ψυχρού Πολέμου.
Τώρα όμως, η αποφασιστικότητα της Ρωσίας να φέρει στο προσκήνιο το ζήτημα της ασφάλειας ανάγκασε την Ουάσιγκτον να δώσει προσοχή. Οι συνομιλίες μεταξύ Μπλίνκεν και Λαβρόφ και σε μεταγενέστερη ημερομηνία μεταξύ Μπάιντεν και Πούτιν επιστρέφουν στην πραγματικότητα σε αυτό που η Μόσχα πρότεινε εξαρχής. Ο δρόμος της διπλωματίας χάθηκε άσκοπα, μπλοκαρίστηκε και κυκλοφόρησε λόγω της αλαζονικής άρνησης της Ουάσιγκτον να αντιμετωπίσει εύλογα τη Ρωσία.
Ο πραγματικός κίνδυνος είναι ότι το ουκρανικό καθεστώς έχει ενθαρρυνθεί από την απερίσκεπτη επιείκεια της Ουάσιγκτον και του ΝΑΤΟ. Η επίθεσή της εναντίον του ρωσικού λαού της νοτιοανατολικής Ουκρανίας γίνεται όλο και πιο φρενήρης τις τελευταίες ημέρες. Έχει εξαπολύσει η Ουάσιγκτον ένα τέρας που είναι εκτός ελέγχου; Ή ίσως τα εγκλήματα του καθεστώτος του Κιέβου βρίσκονται υπό τον έλεγχο της Ουάσιγκτον, προσπαθώντας να υποκινήσουν τη Ρωσία να παρέμβει για να προστατεύσει τον άμαχο πληθυσμό στο Ντονμπάς που βομβαρδίζεται επί του παρόντος στα σπίτια τους. Τότε οι μεγάλες προβλέψεις εισβολής θα δικαιωθούν και η διπλωματία με τη Ρωσία στη μεγαλύτερη ατζέντα ασφαλείας μπορεί να τεθεί στο ράφι. Και η Ουάσιγκτον θα συνεχίσει ευχαρίστως να έχει τον Ψυχρό Πόλεμο της εναντίον της Ρωσίας και κατ' επέκταση της Κίνας.