Πάλι πήραμε το λάθος δρόμο! Το θέμα δεν είναι τα γήπεδα αλλά η ΒΙΑ γενικά!

Counselling / pixabay

Ένα νέο παιδί δολοφονήθηκε επειδή ήταν οπαδός του Αρη Θεσσαλονίκης. Οι φίλοι του ήταν πιο τυχεροί και γλύτωσαν από θαύμα. Το θέμα σηκώθηκε στα Μέσα Ενημέρωσης και η κοινωνία σπεύδει να αντιδράσει με ένα είδος αυτοματισμού, που όμως δεν πρόκειται να προσφέρει τίποτε απολύτως. Ούτε τα μηνύματα στις φανέλες, ούτε η διάλυση των συνδέσμων, ούτε η ταχύτερη απόδοση της αργοκίνητης δικαιοσύνης, θα σώσουν τη ζωή του επόμενου Αλκη.

Του Στρατή Μαζίδη

Ποιος θα σώσει τον επόμενο Αλκη; Η απάντηση είναι όλοι εμείς αλλά με το σωστό τρόπο. Το πρώτο και καλύτερο που πρέπει να κάνουμε είναι να αναγνώσουμε το πρόβλημα όπως πραγματικά υφίσταται. Το ζήτημα δεν είναι η βία στα γήπεδα αλλά η βία γενικά. Η Βρετανία πχ χτύπησε το χουλιγκανισμό μέσα στα γήπεδα και τον μετέφερε στους δρόμους και τις παμπ. Έλυσε το πρόβλημα;

Διαβάζουμε πχ την πιθανότητα να κλείσουν οι σύνδεσμοι. Και σε τι θα εμποδίσει τα βίαια και ενδεχομένως εγκληματικά στοιχεία να δράσουν ή να έρχονται σε συνεννόηση; Δεν είναι οι σύνδεσμοι που γεννούν τη βία, αλλά η βία που εισέρχεται σε αυτούς, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που την επιλέγουν ως τρόπο ζωής. 

Όσο για την Αστυνομία ήταν, είναι και θα είναι ανύπαρκτη. Φέρνω στο νου μου έναν αγώνα το φθινόπωρο του 1994 στο ΟΑΚΑ. Παναθηναϊκός - Μπριζ στη ρεβάνς του 1-0. Τόσο στην πρώτη είσοδο όσο και πριν μπούμε στη θύρα έλεγχος και ψαχουλέματα. Την ίδια ώρα προκλητικά δίπλα κρεμόταν το σκοινί από το πάνω διάζωμα για να δεθεί η σακούλα με τα καπνογόνα και τις φωτοβολίδες. Σε κάποια φάση και με ένα διαιτητή που το παρατράβηξε, έγινε η νύχτα μέρα, υπήρξε προσωρινή διακοπή και η ομάδα τιμωρήθηκε. Η Αστυνομία όμως δεν είχε δει αυτό που είχαμε εντοπίσει πολλές χιλιαδες θεατές.

Αλλά μήπως η βία εντοπίζεται μόνο στα γήπεδα; Δεν τη βλέπουμε πχ καθημερινά στα σχολεία ή στους δρόμους με τις συμμορίες ανηλίκων; Δεν τρέμει το φυλλοκάρδι των γονέων όταν τα παιδιά τους βγαίνουν μια βόλτα;

Ακούμε επίσης το ενδεχόμενο οι δίκες για βία σε περιπτώσεις όπως αυτή του αδικοχαμένου Αλκη να διεξάγονται εντός 30 ημερών. Πολύ ωραία, αλλά μερικές ερωτήσεις: τι νούμερο θα έχουν στο πινάκιο, θα δίνεται αναβολή και η όποια ποινή θα έχει ανασταλτικό χαρακτήρα; Γιατί ο συλληφθείς είχε δίκη να εκκρεμεί από το 2019. Και σε ποιες φυλακές θα κληθεί να αναμορφωθεί;

Και ποια βία θα αντιμετωπίσουμε όταν τα σχολεία δε συνδημιουργούν μαζί με τους γονείς τους σκεπτόμενους αυριανούς πολίτες αλλά παράγουν μαθητές του 20 οι οποίοι όμως σε γνώσεις δεν ξεπερνούν τους μαθητές του 15 προ 20ετιας; Καλύτερα να διδάσκεις για ένα χρόνο την "Ιθάκη" και τα νοήματά της στα σχολεία παρά να τρέχεις να...βγάλεις ή καλύτερα να ξεπετάξεις μια ογκώδη ύλη.

Πώς θα νικήσουμε τη βία όταν πια αυτός ο τόπος δε γεννά Γκάτσο, Ρίτσο, Λειβαδίτη, Ελύτη και Σεφέρη αλλά νεαρούς που θησαυρίζουν σε ανοικτές πλατφόρμες με βίντεο κατ' ευφημισμόν τραγουδιών που προάγουν την σκληρότητα, την παρανομία, το ρατσισμό και τον χειρότερό μας εαυτό;

Και όλα αυτά που γίνονται; Σε μια χώρα διαλυμένη. Σε ένα ερείπιο των μνημονίων, όπου ναι, κάποιοι ζουν καλά, αλλά οι πολλοί επιβιώνουν χειρότερα μονολογώντας "κάθε πέρυσι και καλύτερα"...