jamesmdorsey.substack.com - James M. Dorsey / Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτό δεν ισχύει περισσότερο από ό,τι για την Τουρκία και το Ισραήλ, των οποίων η διαχείριση της κρίσης στην Ουκρανία θα μπορούσε να καθορίσει την ικανότητά τους να προστατεύουν τα θεωρούμενα βασικά εθνικά συμφέροντα.
Πράγματι, για την Τουρκία που είναι μέλος του ΝΑΤΟ, το διακύβευμα δεν θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο. Η μήκους 2.000 χιλιομέτρων ακτογραμμή της στη Μαύρη Θάλασσα που εκτείνεται από τα βουλγαρικά σύνορα στα δυτικά έως τη Γεωργία στα ανατολικά είναι η μεγαλύτερη από οποιαδήποτε από τις παράκτιες χώρες της Θάλασσας, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας και της Ουκρανίας.
Η Μαύρη Θάλασσα συγκρίνεται με την αποφασιστικότητα της Τουρκίας να αποτρέψει με οποιοδήποτε κόστος μια μόνιμη αυτόνομη, πόσο μάλλον ανεξάρτητη, κουρδική παρουσία στο συριακό έδαφος.
« Η Ουκρανία είναι σαν ένα φράγμα που σταματά την περαιτέρω ρωσική επιρροή και πίεση στην περιοχή. Εάν πέσει η Ουκρανία, θα έχει άμεσες επιπτώσεις στην Τουρκία», προειδοποίησε Τούρκος αξιωματούχος.
Το διακύβευμα της Τουρκίας μεγεθύνεται από την περσινή ανακάλυψη ενός κοιτάσματος φυσικού αερίου στα παράκτια ύδατά της στη Μαύρη Θάλασσα, το οποίο, σύμφωνα με τον υπουργό Ενέργειας Φατίχ Ντονμέζ, θα μπορούσε μέχρι το 2027 να καλύπτει σχεδόν το ένα τρίτο των εγχώριων αναγκών της Τουρκίας.
Καθώς η κρίση στην Ουκρανία κλιμακώνεται, η Τουρκία θα μπορούσε να ανακαλύψει ότι η προστασία και των δύο αυτών συμφερόντων μπορεί να μην της επιτρέπει πλέον να εκτελέσει τη βιρτουόζικη εξισορροπητική στάση της. Η Τουρκία διατηρεί μια εύθραυστη εταιρική σχέση με τη Ρωσία που υποστηρίζεται από προσεκτική διαχείριση των διαφορών, ενώ παραμένει δυτικός σύμμαχος αφοσιωμένος στην υπεράσπιση της δυτικής συμμαχίας.
Η τουρκική οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη της Ουκρανίας και των Τάρταρων της Κριμαίας και η άρνησή της να αναγνωρίσει τη ρωσική προσάρτηση της Κριμαίας το 2014 ταίριαζε καλά με την πορεία της Τουρκίας σε τεντωμένο σχοινί και ευθυγραμμίστηκε με την πολιτική του ΝΑΤΟ.
Η αναγνώριση από τη Ρωσία αυτή την εβδομάδα των αποσχισμένων ουκρανικών δημοκρατιών του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ και η μετακίνηση ρωσικών στρατευμάτων σε αυτές τις περιοχές απειλεί να πετάξει την Τουρκία από το τεντωμένο σχοινί της και να δημιουργήσει ένα Catch-22 για την Άγκυρα.
Η επιβολή αμερικανικών και ευρωπαϊκών κυρώσεων κατά της Ρωσίας είναι πιθανό να είναι το άχυρο που θα σπάσει την εξισορροπητική στάση της.
« Η Συρία παραμένει το μαλακό σημείο της Τουρκίας. Για αυτό το θέμα, η Ρωσία είναι πιθανό να ασκήσει πίεση στην Τουρκία μέσω της Συρίας», δήλωσε ο Τούρκος μελετητής Γκαλίπ Νταλέι. «Σε ένα ευρύτερο επίπεδο, η Ρωσία και η Τουρκία συνεργάστηκαν και ανταγωνίστηκαν μεταξύ τους μέσω των σημείων σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Ωστόσο, η Μόσχα ήταν λιγότερο ανοιχτή στην επανάληψη αυτής της εμπειρίας με την Τουρκία στον πρώην σοβιετικό χώρο».
Μέρες πριν από την αναγνώριση των ουκρανικών περιοχών, ο Ρώσος υφυπουργός Εξωτερικών Μάικλ Μπογκντάνοφ έριξε μια βολή πέρα από το τόξο της Τουρκίας. Ο κ. Μπογκντάνοφ δήλωσε ότι η συμμετοχή των Κούρδων της Συρίας στις διπλωματικές προσπάθειες για τη διαπραγμάτευση μιας μεταπολεμικής διευθέτησης στη Συρία ήταν απαραίτητη για να αποτραπεί η κουρδική απόσχιση και να διασφαλιστεί η ενοποίηση της κατεστραμμένης από τον πόλεμο χώρας.
Μιλώντας στην κρατικά ελεγχόμενη ρωσική τηλεόραση RT, ο κ. Μπογκντάνοφ σημείωσε ότι το Συριακό Δημοκρατικό Συμβούλιο (SDC) ελέγχει μεγάλες περιοχές ανατολικά του ποταμού Ευφράτη. Η περιοχή είναι γεμάτη από ένα συνονθύλευμα στρατιωτικών δυνάμεων από την Τουρκία, τη Ρωσία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Συρία, τους Κούρδους και διάφορες μαχητικές και τζιχαντιστικές ομάδες.
Η συνεργασία των ΗΠΑ με τους Κούρδους στον αγώνα κατά του Ισλαμικού Κράτους έχει προκαλέσει ερεθισμό στις σχέσεις μεταξύ Άγκυρας και Ουάσιγκτον λόγω των τουρκικών ισχυρισμών ότι το SDC συνδέεται με το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (PKK).
Ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν προσπάθησε να αποτρέψει μια πιθανή περαιτέρω τουρκική εισβολή συμφωνώντας σε κοινές ρωσοτουρκικές περιπολίες σε μια περιοχή όπου η Τουρκία έχει ήδη χτίσει μια αλυσίδα από φυλάκια ως φραγμό στις δυνάμεις της Ρωσίας και του συριακού καθεστώτος.
Ωστόσο, η Τουρκία κατηγορεί τη Ρωσία ότι δεν εκπλήρωσε τη δέσμευσή της να αφοπλίσει Κούρδους μαχητές σε μια περιοχή 30 χιλιομέτρων κατά μήκος των συνόρων Συρίας-Τουρκίας.
Από την πλευρά του, το Ισραήλ δε μοιράζεται φυσικά χερσαία ή θαλάσσια σύνορα ούτε με τη Ρωσία ούτε με την Ουκρανία. Ωστόσο, ανακαλύπτει πως η ικανότητά του να αντιμετωπίσει στρατιωτικά το Ιράν και το Λιβανέζο σύμμαχό του, τη Χεζμπολάχ, στη Συρία μπορεί να εξαρτηθεί από την προσέγγισή της στην κρίση της Ουκρανίας.
Νωρίτερα αυτό το μήνα, η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα καταδίκασε τα ισραηλινά πλήγματα κατά στόχων στη Συρία ως «ωμή παραβίαση της κυριαρχίας της Συρίας» και προειδοποίησε ότι «μπορεί να προκαλέσουν απότομη κλιμάκωση της έντασης». Η κ. Ζαχάροβα πρόσθεσε ότι «τέτοιες ενέργειες ενέχουν σοβαρούς κινδύνους για τις διεθνείς πτήσεις επιβατών».
Η ρωσική προειδοποίηση ήρθε εβδομάδες αφότου η Ρωσία ανακοίνωσε ότι οι κοινές αεροπορικές περιπολίες Ρωσίας-Συρίας έγιναν ρουτίνα. Η ανακοίνωση ήρθε αφότου μια από τις πρώτες περιπολίες πέταξε κατά μήκος των κατεχόμενων από το Ισραήλ Υψίπεδων του Γκολάν που χωρίζουν το Ισραήλ και τη Συρία.
Ο Ισραηλινός υπουργός Άμυνας Benny Gantz επέμεινε προκλητικά απαντώντας ότι «θα συνεχίσουμε να αποτρέπουμε την ιρανική περιχαράκωση που τρώει τη Συρία από μέσα. Αυτό είναι υπέρτατο συμφέρον για τον συριακό λαό και το καθεστώς: να σταθεροποιηθεί, να απομακρυνθούν οι ιρανικές δυνάμεις από το έδαφός τους και να επιτραπεί η αποκατάσταση της χώρας».
Ταυτόχρονα, ο υπουργός Εξωτερικών Yair Lapid αναγνώρισε πως «Έχουμε ένα είδος συνόρων με τη Ρωσία » δεδομένης της ρωσικής στρατιωτικής παρουσίας στη Συρία για υποστήριξη του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ.
Ο κ. Lapid σημείωσε περαιτέρω ότι το Ισραήλ έχει σημαντικές ρωσικές και ουκρανικές εβραϊκές κοινότητες και ότι ένας σημαντικός αριθμός Εβραίων κατοικεί στις δύο αντιμαχόμενες χώρες.
Ως αποτέλεσμα, το Ισραήλ, παγιδευμένο σε δεσμό παρόμοιο με αυτό της Τουρκίας, προσπάθησε να αποφύγει περαιτέρω την οργή της Ρωσίας. Ανακοίνωσε ότι απαγόρευε στα κράτη της Βαλτικής να μεταφέρουν στην Ουκρανία όπλα με ισραηλινά στοιχεία.
Σε αντίθεση με την Τουρκία που μπορεί να αισθάνεται πως έχει μεγαλύτερη δυνατότητα ελιγμών στις σχέσεις της με τη Ρωσία, την Κίνα και τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ισραήλ πιστεύει ότι οι επιλογές του, όπως στην περίπτωση της Κίνας, είναι πιο περιορισμένες όταν πρόκειται για τη Ρωσία. Δεν έχει την πολυτέλεια να θέσει σε κίνδυνο τις σχέσεις του με την Ουάσιγκτον.
Είπε ο Ισραηλινός υπουργός Μεταφορών Μεράβ Μιχαέλι, ώρες πριν φτάσει στο επίκεντρο η κρίση στην Ουκρανία: «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ειδική σχέση που έχει το Ισραήλ με τις Ηνωμένες Πολιτείες, για την οποία αυτή η κυβέρνηση εργάζεται για την αποκατάσταση και την ανοικοδόμηση, δεν είναι η ίδια σχέση που έχει το Ισραήλ με τη Ρωσία».