 |
| Ρublic dοmain |
«Οδεύουμε προς έναν πόλεμο στην Ουκρανία, όχι εξαιτίας του Πούτιν, αλλά επειδή τα δυτικά ΜΜΕ τον προκαλούν» δεν είναι ένα λογικό επιχείρημα που πολλοί θα θέλουν να ασπαστούν. Αλλά τα δυτικά μέσα ενημέρωσης είναι σε τόσο κακή κατάσταση και οι δημοσιογράφοι τους τόσο χαμηλού επιπέδου, που είναι αναμενόμενο περισσότερο από ποτέ τώρα η πολεμοκαπηλεία. Οι ψεύτικες ειδήσεις έχουν κατακτήσει πραγματικά τον τομέα, καθώς οι hacks προσπαθούν να πλειοδοτήσουν ο ένας τον άλλον για τον πιο πρόσφατο τίτλο και με αυτόν τον τρόπο, ανακατεύουν την ατμόσφαιρα έτσι ώστε το πολιτικό κατεστημένο να κολλήσει τόσο πολύ στην κάλυψη των μέσων ενημέρωσης που σιωπηρά μπαίνει στο εμπόλεμη ζώνη.
strategic-culture.org - Martin Jay / Παρουσίαση Freepen.gr
Αν κοιτάξουμε για μια στιγμή την κάλυψη της ουκρανικής κρίσης από τα βρετανικά μέσα ενημέρωσης, μπορούμε να δούμε σε μια περίπτωση ότι λίγοι δημοσιογράφοι ενδιαφέρονται ακόμη και για τη δέουσα επιμέλεια ώστε να δοθεί στη ρωσική πλευρά το δικαίωμα να απαντήσει στην κουραστική αφήγησή τους, η οποία είναι, με λίγα λόγια πως ο Πούτιν θα εισβάλει στην Ουκρανία με βάση μια στημένη πρόκληση. Η ατημέλητη δημοσιογραφία είναι εκπληκτική. Η εφημερίδα Sun, αναμφισβήτητα το πιο δημοφιλές ταμπλόιντ της Βρετανίας που θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι είναι ο ιδρυτής των ψεύτικων ειδήσεων από τη δεκαετία του '80, δεν αφήνει ποτέ την αλήθεια να σταθεί εμπόδιο σε μια καλή ιστορία. Δήλωσε σε ένα βροντερό κομμάτι στις 15 Φεβρουαρίου πως τα ρωσικά στρατεύματα θα εισέβαλλαν την επόμενη μέρα με 200.000 στρατιώτες και έναν πυραυλικό «blitz» – αποδίδεται φυσικά στις αναφορές των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών.
Όταν οι δημοσιογράφοι είναι συνένοχοι σε ειδήσεις για τις οποίες αμφιβάλλουν πως είναι αληθινές, είναι τουλάχιστον υποχρεωμένοι να βάλουν την ιστορία στο πλαίσιο. Εκτός βέβαια κι αν είναι απλά ανίδεοι και απλά ανυπομονούν να πάρουν έναν ελκυστικό τίτλο για να τροφοδοτήσουν τη μηχανή κλικ-μπέιτ. Δυστυχώς, το τελευταίο σενάριο είναι αυτό που οδηγεί τις περισσότερες ατζέντες των δυτικών μέσων ενημέρωσης καθώς οι δημοσιογράφοι σήμερα δεν είναι παρά στενογράφοι που κάθονται σε μια μηχανή και περιμένουν οδηγίες.
Η κατάσταση των μέσων ενημέρωσης τώρα στη Δύση είναι τόσο κακή που οι περισσότεροι δημοσιογράφοι στα βρετανικά δημοσιογραφικά γραφεία που γράφουν για την κρίση στην Ουκρανία δεν έχουν ούτε την παραμικρή ιδέα ποιες είναι οι αποχρώσεις της ιστορίας και απλώς ετοιμάζονται να γράψουν τυχόν σκουπίδια που τους παραδίδονται, οι αναφορές από τις υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ είναι τέλεια ζωοτροφή, η οποία φυσικά δεν ελέγχεται καν. Είδαμε ακριβώς το ίδιο σενάριο να διαδραματίζεται για χρόνια στο Λονδίνο με δημοσιογράφους που καλύπτουν τη Συρία, οι οποίοι ήταν ευτυχείς να γράφουν απλώς πραγματικές αναφορές για τις επιθέσεις με χημικά όπλα του Άσαντ που φέρεται ότι εναντίον του δικού του λαού – βασισμένοι σε δαχτυλιές από δυτικές κυβερνήσεις και ψεύτικες ειδήσεις που παράγονται στο μέσα κοινωνικής δικτύωσης – μόνο για να λογοδοτήσουν χρόνια αργότερα από ένα σκάνδαλο στην ίδια την υπηρεσία επιτήρησης όπλων που αποκάλυψε τις αναφορές ως εντελώς εσφαλμένες και κατασκευασμένες από δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών που τις πραγματοποίησαν, πλήρης με ηθοποιούς να παρέχουν στιγμιότυπα βίντεο στο BBC.
Θα συμβεί το ίδιο με τον πόλεμο της Ουκρανίας;
Συμβαίνει ήδη. Ο Πούτιν έχει δαιμονοποιηθεί σε τέτοιο σημείο που κανένας από τους λεγόμενους δημοσιογράφους πρώτης γραμμής που έχουν στρατοπεδεύσει στην Ουκρανία δεν επιθυμεί να πάει σε δύο περιοχές που ελέγχονται από «Ρώσους αυτονομιστές» και να κάνει κάποια παλιά έρευνα. Κατά καιρούς βρετανικοί γίγαντες των μέσων ενημέρωσης, όπως ο Sky, αναζητούν αντιρώσους λεγόμενους ειδικούς για να ξετυλίξουν τις αναφορές και τον τρόπο ερμηνείας τους, καθώς πάντα έχει ως αποτέλεσμα τη Ρωσία να είναι ο εχθρός, επειδή είναι διαχειρίσιμο, σε μέγεθος μπουκιάς και όλοι στην αίθουσα σύνταξης μπορούν να εργαστούν με αυτό, καθώς δεν αμφισβητεί αυτό που η δική τους κυβέρνηση εκτοξεύει στον κόσμο της δημοσιογραφίας τηλεφωνικών κέντρων που γνωρίζουμε ως «κύρια μέσα ενημέρωσης» σήμερα.
Ο Πούτιν δύσκολα μπορεί να πιστέψει την τύχη του. Αυτή η υπεραπλούστευση και η δυαδική προσέγγιση στην αναφορά πολέμου δεν τον βοηθάει χωρίς τέλος. Η άγνοια της Δύσης για την κρίση της Ουκρανίας λειτουργεί καλά σε αυτούς τους καιρούς κρίσης. Ο Μπάιντεν, ο οποίος μόλις πρόσφατα ανακοίνωσε για δεύτερη φορά ότι ήταν σίγουρος πως ο Πούτιν επρόκειτο να εισβάλει, αρχίζει να φαίνεται ακόμα πιο ανόητος και παραπληροφορημένος από ποτέ. Και αυτό είναι ένα μεγάλο επίτευγμα.
Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι οι ηγέτες τρίτης διαλογής που εκλέξαμε λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης στο κατεστημένο απογοητεύουν τους δυτικούς ψηφοφόρους στις πολιτικές τους και παλεύουν για την πολιτική τους ζωή. Και έτσι, ένας πόλεμος στην Ουκρανία πρέπει να συζητηθεί και ο Πούτιν πρέπει να προκληθεί για να το κάνει πραγματικά, μόνο και μόνο για να μπορέσουν να ρίξουν μια τεράστια κουβέρτα για τις δικές τους κατάφωρες αποτυχίες στην εξουσία και να εργαστούν για να προωθηθούν ως υπερασπιστές των δυτικών αξιών. Ο Μπόρις, ο Μπάιντεν και ο Ζελένσκι είναι όλοι ένα αστείο. Κυριολεκτικά. Αυτό που τους ενώνει είναι πως θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν μια εισβολή ως θεόδοτο αντιπερισπασμό των μέσων ενημέρωσης και, πιστεύουν, πως θ σωθούν από το να εκδιωχθούν στις κάλπες ή να αντικατασταθούν από τα δικά τους κόμματα.
Ομοίως, η ΕΕ βρίσκεται σε μια πολιτική κρίση όλων των εποχών και είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα κατευθύνει τους δουλοπρεπείς καστανόφωνους δημοσιογράφους της στις Βρυξέλλες να βγάλουν το τυφλό αντίγραφο που δείχνει πώς η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μέρος μιας ανθρωπιστικής κρίσης και «ηγείται» των στρατών της ΕΕ που έστειλαν στρατεύματα εκεί. Οι Βρυξέλλες θα μπορούσαν ακόμη και να πείσουν ορισμένα κράτη μέλη της ΕΕ να βάλουν στα χέρια των στρατιωτών τους ένα όπλο της ΕΕ για να τροφοδοτήσει τη μηχανή των ψευδών ειδήσεων με περισσότερα ψέματα. Φυσικά, αυτοί οι δημοσιογράφοι –όπως αυτός των FT που έγραψε πρόσφατα ένα βαρετό κείμενο στις Βρυξέλλες σχετικά με τις σχέσεις του με τις αφρικανικές χώρες ως βραβευμένο κόλπο δημοσίων σχέσεων για την ίδια την ΕΕ– δεν θα αναζητούν ενοχλητικά γεγονότα για να εμποδίσουν μια καλή ιστορία. Ένα, για παράδειγμα, είναι ότι η ΕΕ ώθησε την Ουκρανία να γίνει δυτικός σύμμαχος και να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, που είναι η ρίζα ολόκληρης της κρίσης τώρα.
Ένας πόλεμος στην Ουκρανία θα εξαφανίσει τόσα πολλά άσχημα νέα στις Βρυξέλλες, όπως το πόσο αξιολύπητη είναι η ανάπτυξη της ευρωζώνης, πώς η Πολωνία και άλλα κράτη μέλη αναδεικνύονται ως διεκδικητές - ανταγωνιστές του Brexit ή απλά πόσο ανίδεη είναι η ΕΕ σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και μπορεί μόνο να τυλιχτεί γύρω από το πόδι του θείου Σαμ και να κάνει μια ρουτίνα σκύλου με το νεύμα, όπως έδειξε πολύ καλά ο Josep Borrell στην Ουάσιγκτον πρόσφατα.
Η δημοτικότητα του Μπάιντεν μπορεί επίσης να ανασταλεί προσωρινά από την τρέχουσα ελεύθερη πτώση, εάν μπορεί να συναντήσει πολιτικάντηδες και να ολοκληρώσει ουσιαστικά ολόκληρες προτάσεις ενώ τραυλίζει στο autocue του και χρησιμοποιεί λέξεις με σηκωμένα φρύδια ή θυμάται την πρωτεύουσα της Ουκρανίας. Όλα αυτά ενώ οι κερματοδηγοί στενογράφοι των MSM και στις δύο Η.Π.Α και το ΗΒ απλώς σταμάτησαν να καλύπτουν εντελώς άλλα γεγονότα στα γαλαξιακά μέσα ενημέρωσης –όπως ο πόλεμος στην Υεμένη, για παράδειγμα– και επικεντρώθηκαν στην πολεμική ιστορία της Ουκρανίας, η οποία ούτως ή άλλως απλώς γράφει μόνη της, με τα δικά της κλισέ. Αναρωτιέμαι τι θα έκανε ο αείμνηστος PJ O'Rourke για όλα αυτά.