Του Ζαχαρία Μυτιληνιού
Το πρώτο ότι πλέον μιλάμε ευθέως για επισιτιστική κρίση. Όχι για ελλείψεις απλά που σε σχετικά άμεσο μελλοντικό χρόνο (μηνών) θα μπορέσουν να καλυφθούν. Αλλά για κρίση πολλών μηνών που με βάση τις τρέχουσες δυνατότητες σποράς, θερισμού, διανομής, επεξεργασίας και διάθεσης προς κατανάλωση θα χρειαστούν πολλοί μήνες, ίσως περισσότεροι από 12 (και αυτό εφόσον οι πολεμικές επιχειρήσεις διακοπούν και φυσικά δεν επεκταθούν).
Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι αυτή τη στιγμή ΔΕ ΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ. Αλλά αυτές που προηγήθηκαν λόγω της λανθασμένης διαχείρισης της πανδημίας σε παγκόσμιο επίπεδο. Ζούμε τώρα την κρίση της μεταπανδημικής περιόδου (με εξαίρεση τα καύσιμα).
Την κρίση του πολέμου θα την ζήσουν οι χώρες που παράγουν πλυντήρια και αυτοκίνητα (βλέπε Γερμανία) σε περίπου 2 μήνες και οι χώρες που παράγουν τρόφιμα του Βορείου ημισφαιρίου (όπως εμείς) μερικούς μήνες αργότερα.
Οι ελλείψεις στην αγορά αυτή τη στιγμή είναι κατά κύριο λόγο τεχνητές. Και πως να μην είναι όταν οι αναλυτές τροφίμων και τιμών προβλέπουν άνοδο άνω του 600% για τους επόμενους μήνες. Αν εσύ είχες αγοράσει το πακέτο τα μακαρόνια 50 λεπτά και σε έξι μήνες τα πουλούσες 3 ευρώ δεν θα περίμενες; Αυτό είναι η αισχροκέρδεια αλλά έτσι δουλεύει το παγκόσμια σύστημα εμπορίου, περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να στραγγίξει τους καταναλωτές.
Προσέξτε τώρα τι πρόβλημα δημιουργείται, ιδιαίτερα στην ΕΥΡΩΠΗ.
Η τροφή που καταναλώνουμε και κυρίως καταναλώνουν οι Βορειοευρωπαίοι παράγεται σε χώρες όπως η δική μας, η Τουρκία, η Ουκρανία, η Ρωσία και κάποιες χώρες της Ασίας και της Αφρικής. Η Κίνα τους, όπως ήδη γνωρίζετε όσοι παρακολουθείτε αυτή τη σελίδα, από τον Μάρτιο του 2020, δηλαδή μόλις σταθεροποίησε τους δείκτες του ιού, άρχισε ένα αγώνα δρόμου δέσμευσης παραγωγής δεκάδων χωρών, κυρίως των Αφρικανικών. Προσέξτε δεν δέσμευσε μόνον την τρέχουσα παραγωγή αλλά ακόμα και τις μελλοντικές. Ουσιαστικά απέκοψε την Αμερική και την Ευρώπη από τον τρίτο σε μέγεθος χώρο παραγωγής τροφής (ο πρώτος είναι ο χώρος της Ανατολικής Ευρώπης (εκεί δλδ που τώρα έχουμε πόλεμο), ο δεύτερος η βόρειος Αμερική, ο τρίτος η κεντρική Αφρική (το γνωστό μας Σαχέλ...κάτι συμπτώσεις...) και ο τέταρτος η Ανατολική Ασία.
Το δεύτερο πρόβλημα βρίσκεται στην αντιμεταναστευτική πολιτική της Ευρώπης. Πριν με πάρετε με τις πέτρες διαβάστε.
Η Ευρώπη κάθε χρόνια διαθέσει ένα τεράστιο ποσό αρκετών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ για την αφορά βασικών τροφών (καλαμπόκι, σιτάρι) τα οποία διαθέτει στις χώρες της βόρειας Αφρικής (Μεσογειακή Αφρική και Μάγκρεμπ) προκειμένου με τον τρόπο αυτό να συγκρατηθούν οι μεταναστευτικές ροές, σε μια προσπάθεια "ειρηνικής διευθέτησης" του προβλήματος των μεταναστευτικών ροών. Με τα χρήματα αυτά αγόραζε φθηνό σιτάρι και καλαμπόκι από την Ουκρανία κυρίως και το έδινε σε μορφή ανθρωπιστικής βοήθειας στις παραπάνω χώρες.
Η κατάρρευση αυτής της βοήθειας σημαίνει ότι ΑΜΕΣΑ (και όχι σε λίγους μήνες) θα έχουμε ένα νέο τσουνάμι μεταναστών και απίστευτη πίεση σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Ιταλία και η Ισπανία.
Και αυτά είναι μόνον η εισαγωγή...