Το εύλογο αυτό ερώτημα έχει διατυπωθεί αρκετά τις τελευταίες τρεις ημέρες, καθώς οι ρωσικές αερομεταφερόμενες δυνάμεις έχουν απώλειες και δυσκολεύονται να καταλάβουν το Κίεβο και τα σημεία γύρω από αυτό. Η πιο απλή και άμεση απάντηση είναι: «Την προηγούμενη φορά που το δοκίμασαν πέτυχε».
Στις 22.15 της 20ης Αυγούστου 1968, με την εκπομπή του κωδικού VLTAVA, άρχισε η επιχείρηση «Δούναβης», δηλαδή η μεγάλη σοβιετική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία. Βασικός επιχειρησιακός της στόχος ήταν μεταξύ άλλων η κατάληψη της πόλης της Πράγας και η ανατροπή του μεταρρυθμιστή Γραμματέα του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας, Alexander Dubček.
Από τις πρώτες μονάδες που ενεπλάκησαν στις επιχειρήσεις ήταν η 7η Αερομεταφερόμενη Μεραρχία Φρουρών, σκοπός της οποίας ήταν ο έλεγχος των αεροδρομίων στην Πράγα και η μετέπειτα κατάληψη της ίδιας της πόλης και των κρίσιμων δομών διοίκησης και ελέγχου που βρίσκονταν εκεί.
Εν τω μεταξύ, στις 20.50, λιγότερο από δύο ώρες πριν την έναρξη των επιχειρήσεων, ένα σοβιετικό πολιτικό Αντόνοφ, που – φυσικά χωρίς να το ξέρουν οι Τσεχοσλοβάκοι – κουβαλούσε έναν πομπό καθοδήγησης προσγειώσεων, είχε προσγειωθεί στο αεροδρόμιο της Πράγας στο Ρουζιν και είχε παρκάρει στο τμήμα της Αεροφλότ. Λίγα λεπτά μετά, ένα σοβιετικό Ιλιούσιν προσγειώθηκε στο ίδιο αεροδρόμιο, μεταφέροντας μία αποστολή της Αεροφλοτ με επικεφαλής τον τοπικό διευθυντή στην Πράγα, καθώς και μέλη της KGB.
Στις 23.00, 45 λεπτά μετά την εντολή έναρξης των επιχειρήσεων, τα τσεχοσλοβακικά ραντάρ τυφλώθηκαν από – μεταξύ άλλων – δύο σμήνη αεροσκαφών ηλεκτρονικού πολέμου Τουπόλεφ, τα οποία (κατά ειρωνικό τρόπο) επιχειρούσαν από την Ουκρανία. Λόγω αυτού, οι ένοπλες δυνάμεις της Τσεχοσλοβακίας δεν εντόπισαν τις δεκάδες αεροσκάφη Αντόνοφ, τα οποία μετέφεραν τους αλεξιπτωτιστές της 7ης Αερομεταφερόμενης Μεραρχίας Φρουρών μεταξύ άλλων και στο αεροδρόμιο της Πράγας στο Ρουζίν, όπου το πρώτο αεροσκάφος (το οποίο μετέφερε τη διοίκηση) προσγειώθηκε πλήρως φωταγωγημένο. Μετά το πρώτο αεροσκάφος ακολούθησαν – σε διαστήματα 30 δευτερολέπτων – όλα τα υπόλοιπα, τα οποία αφού αποβίβαζαν τους αλεξιπτωτιστές, απογειώνονταν από τον διάδρομο 13 με προορισμό το Μινσκ της Λευκορωσίας.
Αμέσως μετά τον έλεγχο του αεροδρομίου και αφού ανασυντάχθηκαν, οι αλεξιπτωτιστές κινήθηκαν προς την Πράγα, καθοδηγούμενοι από πολιτικά αυτοκίνητα στα οποία επέβαιναν διπλωμάτες τις σοβιετικής πρεσβείας και στελέχη της KGB. Στις 04.00 της επόμενης ημέρας, τμήματα του 108 Αερομεταφερόμενου Συντάγματος κατέλαβαν το στρατηγείο των Τσεχοσλοβακικών Ενόπλων Δυνάμεων, ενώ άλλα τμήματα κινήθηκαν προς τα γραφεία της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας, τα οποία και κατέλαβαν στις 04.45.
Στο χώρο όπου βρίσκονταν τα στελέχη της κυβέρνησης και ο Dubček εισήλθε πρώτος ο υποδιοικητής του 108, Αντισυνταγματάρχης Γκορντιενκο. Μετά από ώρα ακολούθησε ο διοικητής, Αντισυνταγματάρχης Μινιγκουλοφ, ο οποίος ενημέρωσε τον Dubček ότι ο σοβιετικός λαός έστειλε τις στρατιωτικές του δυνάμεις για «να τον βοηθήσουν να θέσει τις αντιεπαναστατικές δυνάμεις στην Τσεχοσλοβακία υπό έλεγχο», στο οποίο ο Dubček απάντησε ότι «δεν υπάρχουν αντιεπαναστατικές δυνάμεις στην Τσεχοσλοβακία». Στη συνέχεια, ο Μινιγκούλοφ ζήτησε από τον Γραμματέα να κάνει ένα διάγγελμα με το οποίο θα ζητεί από τον λαό της Τσεχοσλοβακίας να μην αντισταθεί, πράγμα που ο Dubček αρνήθηκε.
Ακολούθησε η «διαλογή» από τα στελέχη της KGB όσων κυβερνητικών στελεχών ήταν να «συνοδευτούν» μέχρι το αεροδρόμιο στο Ρουζίν, μεταξύ των οποίων και ο Dubček. Το γεγονός ότι τα στελέχη αυτά μεταφέρθηκαν μετά στην Ουκρανία αποτελεί ακόμη μία ειρωνεία της ιστορίας…
Στη φωτογραφία αυτοκινούμενο ελαφρύ πυροβόλο ASU-57 του 108 Αερομεταφερόμενου Συντάγματος που κινείται εντός της πόλης της Πράγας.