Σίγουρα, θα το έχετε σκεφτεί οι περισσότεροι, πόσο πολύ μοιάζουν μεταξύ τους τα επαγγέλματα του δημοσιογράφου και του θεατρίνου. Έχουν και τα δύο μια σκηνική παρουσία, διαθέτουν μια σκηνοθετική επιμέλεια, δίνουν έμφαση στην κίνηση και στην απαγγελία, έχουν πλήρη έλλειψη αυθορμητισμού (πλην εξαιρέσεων) και ακολουθούν με συνέπεια τη σκοπιμότητα, είτε ενός σεναρίου, είτε της "γραμμής" του ΜΜΕ όπου εργάζονται. Σε αντίθεση, όμως, με τους θεατρίνους που μπορούν να παίξουν σε διάφορα είδη θεάτρου, οι δημοσιογράφοι διαπρέπουν κυρίως σε τραγωδίες! Όπου τραγωδία και δημοσιογράφος! Ο ανθρώπινος πόνος είναι το φαΐ τους, η απασχόληση τους, η σπεσιαλιτέ τους. Στο όνομα πάντα της "ενημέρωσης". Οι κωμωδίες δεν είναι καν στις επιλογές τους.
Γεράσιμος Γερολυμάτος
Εκτός από θεατρίνοι, όμως, είναι και μαιτρ της παραλλαγής. Μπορούν να σε πείσουν ότι βρίσκονται αλλού απ΄εκεί όπου είναι. Για παράδειγμα ένας ανταποκριτής της ΕΡΤ, που υποτίθεται ότι ήταν στη Μόσχα, όχι μόνο δεν είχε πατήσει ποτέ στη Ρωσία, αλλά έδινε ρεπορτάζ από την Κυψέλη όπου βρισκόταν, ενώ η ΕΡΤ τον “έβγαζε” ως ανταποκριτή με το όνομα του και από κάτω την λέξη, ΜΟΣΧΑ! Ο διακτινισμένος δημοσιογράφος δεν είχε φροντίσει φαίνεται καλά τις "λεπτομέρειες" του σκηνικού, όπου έδινε την παράσταση του. Αν για παράδειγμα είχε βάλει πίσω του ένα μεγάλο πόστερ του Κρεμλίνου και αν είχε έξω από το παράθυρο στην Κυψέλη μια μηχανή να ρίχνει χιόνι, ε τότε θα μας ξεγελούσε όλους!
Σε αντίθεση, όμως, με τον παραπάνω, οι δημοσιογράφοι των ελληνικών ΜΜΕ στον πόλεμο της Ουκρανίας, δίνουν την παράσταση τους μέσα σε ένα αληθινό σκηνικό πολέμου. Εκεί δεν υπάρχουν κομπάρσοι και θεατρίνοι, εκεί η αλήθεια είναι ο πόνος και τα αμέτρητα θύματα που στοιχειώνουν τις κάμερες με τα μεγάλα τους μάτια. Εκεί, σε αυτό το σκηνικό της ωμής αλήθειας, οι μόνοι θεατρίνοι είναι οι δημοσιογράφοι!
Τους βλέπει κανείς με πόση επιτήδευση περιγράφουν τα γεγονότα, σα να διαβάζουν από το χαρτί μια έκθεση ιδεών, που τη νοστιμίζουν και με μπόλικη συναισθηματική σάλτσα! Και για να γίνουν πιστευτοί, κυνηγάνε από πίσω τα ήδη κυνηγημένα θύματα για να τους πάρουν μια δήλωση που θα εκφράζει τη δυστυχία τους. Κυνηγάνε τα παιδάκια και τις μαμάδες τους, επαναλαμβάνοντας διαρκώς πόσο δυστυχισμένα είναι, λες και οι θεατές είναι τυφλοί και δεν βλέπουν ή ανόητοι που δεν καταλαβαίνουν.
Γεράσιμος Γερολυμάτος
Εκτός από θεατρίνοι, όμως, είναι και μαιτρ της παραλλαγής. Μπορούν να σε πείσουν ότι βρίσκονται αλλού απ΄εκεί όπου είναι. Για παράδειγμα ένας ανταποκριτής της ΕΡΤ, που υποτίθεται ότι ήταν στη Μόσχα, όχι μόνο δεν είχε πατήσει ποτέ στη Ρωσία, αλλά έδινε ρεπορτάζ από την Κυψέλη όπου βρισκόταν, ενώ η ΕΡΤ τον “έβγαζε” ως ανταποκριτή με το όνομα του και από κάτω την λέξη, ΜΟΣΧΑ! Ο διακτινισμένος δημοσιογράφος δεν είχε φροντίσει φαίνεται καλά τις "λεπτομέρειες" του σκηνικού, όπου έδινε την παράσταση του. Αν για παράδειγμα είχε βάλει πίσω του ένα μεγάλο πόστερ του Κρεμλίνου και αν είχε έξω από το παράθυρο στην Κυψέλη μια μηχανή να ρίχνει χιόνι, ε τότε θα μας ξεγελούσε όλους!
Σε αντίθεση, όμως, με τον παραπάνω, οι δημοσιογράφοι των ελληνικών ΜΜΕ στον πόλεμο της Ουκρανίας, δίνουν την παράσταση τους μέσα σε ένα αληθινό σκηνικό πολέμου. Εκεί δεν υπάρχουν κομπάρσοι και θεατρίνοι, εκεί η αλήθεια είναι ο πόνος και τα αμέτρητα θύματα που στοιχειώνουν τις κάμερες με τα μεγάλα τους μάτια. Εκεί, σε αυτό το σκηνικό της ωμής αλήθειας, οι μόνοι θεατρίνοι είναι οι δημοσιογράφοι!
Τους βλέπει κανείς με πόση επιτήδευση περιγράφουν τα γεγονότα, σα να διαβάζουν από το χαρτί μια έκθεση ιδεών, που τη νοστιμίζουν και με μπόλικη συναισθηματική σάλτσα! Και για να γίνουν πιστευτοί, κυνηγάνε από πίσω τα ήδη κυνηγημένα θύματα για να τους πάρουν μια δήλωση που θα εκφράζει τη δυστυχία τους. Κυνηγάνε τα παιδάκια και τις μαμάδες τους, επαναλαμβάνοντας διαρκώς πόσο δυστυχισμένα είναι, λες και οι θεατές είναι τυφλοί και δεν βλέπουν ή ανόητοι που δεν καταλαβαίνουν.
