oneworld.press - Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτό με τη σειρά του πιθανότατα θα αξιοποιηθεί από τη συντηρητική-εθνικιστική ηγεσία της για να υποστηρίξει ότι είναι ακατάλληλο για τις Βρυξέλλες να συνεχίσουν να τις πιέζουν για τις μεταρρυθμίσεις υπέρ της κυριαρχίας που ανακοινώθηκαν πρόσφατα στο δικαστικό σύστημα, στα μέσα ενημέρωσης και σε άλλους τομείς. Αυτό θα αμφισβητούσε τις λεγόμενες αρχές του «κράτους δικαίου» της ΕΕ και τα φιλελεύθερα-παγκοσμιοποιητικά ιδεώδη που το μπλοκ ασπάζεται.
Το δεύτερο ενδιαφέρον που προωθείται μέσω αυτού του σχεδίου είναι να γίνει η Πολωνία περιφερειακός ενεργειακός κόμβος για τη διευκόλυνση των ακριβότερων εισαγωγών LNG στους εταίρους της από τις ΗΠΑ και τη Δυτική Ασία. Αυτό ευθυγραμμίζεται με την «Πρωτοβουλία των Τριών Θαλασσών» (3SI) όραμα ηγεσίας στην περιοχή της ΚΑΕ, τοποθετώντας τον εαυτό της ως τη σημαντικότερη χώρα μεταξύ της Αδριατικής, της Βαλτικής και της Μαύρης Θάλασσας.
Η Πολωνία ισχυρίζεται ότι αυτό θα μειώσει την εξάρτηση των εταίρων της από τη Γερμανία και τη Ρωσία, αν και δεν αναφέρει ότι απλώς θα εξαρτηθούν πολύ περισσότερο από αυτήν. Άλλα μέλη της 3SI, όπως η Κροατία, θα γίνουν επίσης πιο σημαντικοί ενεργειακοί κόμβοι, αλλά οι μεταξύ τους χώρες δεν θα μπορούν να επιλύσουν την εξάρτησή τους από άλλους. Αυτό ισχύει επίσης για πρωτοποριακούς περιφερειακούς διαδρόμους συνδεσιμότητας, όπως αυτοί στους οποίους σχεδιάζει να συμμετάσχει και η Πολωνία.
Τρίτον, αυτά τα δύο συμφέροντα προωθούν το τελικό της Πολωνίας να αυξήσει την πολιτική της επιρροή στην περιοχή. Αυτό το αποτέλεσμα περιπλέκει τα συμφέροντα των εταίρων της να μειώσουν την εξάρτησή τους από τους άλλους, καθώς με την πάροδο του χρόνου απλώς θα τους αντικαταστήσουν με την Πολωνία. Σίγουρα, η Πολωνία είναι αδιαμφισβήτητα η πλουσιότερη και πιο ισχυρή χώρα στην ΚΑΕ, αλλά η ιστορία των αγώνων μεταξύ των Γερμανών και των Ρώσων γειτόνων της δε σημαίνει αυτόματα ότι θα εγκαταλείψει τις δικές της ηγεμονικές επιδιώξεις για τα κράτη της 3SI.
Στην πραγματικότητα, η Πολωνία έχει αυτό που μπορεί να περιγραφεί ως μια σειρά από βαθιά ψυχοπολιτικά συμπλέγματα έναντι της Γερμανίας και της Ρωσίας που εκδηλώνονται τακτικά από αυτή τη χώρα ενσωματώνοντας τις ίδιες ακριβώς ιμπεριαλιστικές τάσεις που επικρίνει αυτές τις δύο ότι υποτίθεται πως έχουν. Ένα τέλειο παράδειγμα αυτού στην πράξη είναι η υποταγή Λευκορώσων, Λιθουανών και Ουκρανών κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Πολωνικής Δημοκρατίας του Μεσοπολέμου.
Το διάσημο πολωνικό σύνθημα «για την ελευθερία μας και τη δική σας» ηχεί κούφιο όταν εξετάζουμε τις ιμπεριαλιστικές τάσεις αυτής της χώρας που είναι επίσης αυτονόητες στις μέρες μας κατά την αξιολόγηση του ρόλου της στην Ουκρανική Κρίση. Η Πολωνία είναι άμεσος συμμετέχων στη σύγκρουση μέσω της διευκόλυνσής της με όπλα και μισθοφόρους σε αυτό το γειτονικό κατεστραμμένο από τον πόλεμο έθνος ως απάντηση στη συνεχιζόμενη ειδική στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας εκεί. Δεν υποκινείται μόνο από την επιθυμία να πολεμήσει τον ιστορικό της αντίπαλο δια πληρεξουσίου, αλλά ίσως και να δαγκώσει ξανά ένα κομμάτι της Δυτικής Ουκρανίας όπως ακριβώς έκανε μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το σενάριο της Πολωνίας να υποστηρίζει μια άλλη «Λαϊκή Δημοκρατία της Δυτικής Ουκρανίας» (WUPR) μετά την κατάρρευση της αφύσικης μίνι αυτοκρατορίας του Λένιν δεν μπορεί να απορριφθεί γιατί είναι απολύτως λογικό από την προοπτική των μεγάλων στρατηγικών συμφερόντων αυτής της χώρας.
Τα αυτοαποκαλούμενα σχέδια «απορωσοποίησης» της Πολωνίας μπορεί επομένως να περιλαμβάνουν επίσης την ολοκλήρωση της «κάθαρσης» όλων των ρωσικών στοιχείων σε αυτό το τμήμα της Ουκρανίας ακριβώς όπως κάνει επί του παρόντος έμμεσα μέσω της στρατιωτικής της υποστήριξης στο Κιέβο και την εθνοφασιστική τουπολιτοφυλακή που διαπράττουν γενοκτονία κατά του ιθαγενούς Ρωσικού λαού του Ντονμπάς. Η «απορωσοποίηση» μπορεί επίσης να σημαίνει ότι πιέζει τους εταίρους της στο 3SI, όπως την ιδεολογική σύμμαχο Ουγγαρία, να διακόψουν πλήρως τους δεσμούς τους και με τη Μόσχα, κάτι που ορισμένοι από αυτούς μπορεί να αισθάνονται άβολα να κάνουν, καθώς αυτές οι σχέσεις είναι αναμφισβήτητα προς όφελος των εθνικών τους συμφερόντων. Εντούτοις, η Πολωνία αναμένεται να κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να εξάγει την ιδεολογία της «απορωσοποίησης» σε όλη την περιοχή, δυνητικά αξιοποιώντας τον ενεργειακό της ρόλο στους εταίρους της προς αυτόν τον σκοπό κι ειρωνικά εργαλειοποιώντας τέτοιες εξαγωγές ακριβώς όπως κατηγορεί τη Ρωσία ότι κάνει.
Είναι για αυτούς τους καθαρά ιδιοτελείς λόγους για τους οποίους η περιοχή θα πρέπει να είναι επιφυλακτική με την πρόταση της Πολωνίας για «απορωσοποίηση» για την Ευρώπη. Υπάρχουν σίγουρα ορισμένα κράτη όπως αυτά της Βαλτικής που θα υποστηρίξουν ολόψυχα αυτή την προσπάθεια, αλλά άλλα όπως η Ουγγαρία πιθανότατα θα αντιταχθούν, αν και δεν είναι σαφές ακριβώς πόσο δημόσια θα απωθούσαν την Πολωνία ή πόσο επιτυχημένα θα είναι τελικά.
Όλοι θα πρέπει «να περιμένουν από την Πολωνία να επεκτείνει τη σφαίρα επιρροής της μετά την ουκρανική επιχείρηση της Ρωσίας παρά τον ισχυρισμό ότι είναι ενάντια στην υποτιθέμενη «σφαίρα» της Ρωσίας και γενικώς των σφαιρών επιρροής. Με άλλα λόγια, η Πολωνία βλέπει μια άνευ προηγουμένου ευκαιρία να αναζωογονήσει την πρώην Κοινοπολιτεία της σε μεταμοντέρνα μορφή μέσω του 3SI και της επιθετικής περιφερειακής εξαγωγής της ντε φάκτο ιδεολογίας της «απορωσοποίησης», που όλα αυτά προοιωνίζονται άσχημα για τις πολλές χώρες στις οποίες θέλει να ασκήσει την οραματιζόμενη μελλοντική επιρροή της.