Του Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο Ζελένσκι απλώς δείχνει πως δε σέβεται τους Εβραίους ομοθρήσκους του στο Ισραήλ συγκρίνοντας γελοία τον Πρόεδρο Πούτιν με τον Χίτλερ και τη συνεχιζόμενη ειδική στρατιωτική επιχείρηση της χώρας του με το Ολοκαύτωμα. Αυτή η κίνηση ανάγκασε τον Ισραηλινό Υπουργό Επικοινωνιών να εκδώσει αμέσως μια δημόσια διευκρίνιση μήπως παραπλανηθούν οι άγνωστοι παρατηρητές στο σκοτεινό μονοπάτι του ρεβιζιονισμού του Ολοκαυτώματος από την αβάσιμη σύγκρισή του, ενώ τα μέλη του Θρησκευτικού Σιωνιστικού Κόμματος καταδίκασαν πολύ πιο σκληρά όσα μόλις ειπώθηκαν σκανδαλωδώς. Ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός Μπένετ παρενέβη δηλώνοντας σθεναρά ότι «απαγορεύεται να συγκρίνεις οτιδήποτε με το Ολοκαύτωμα», ενώ ο πρόεδρος του Κέντρου Μνήμης του Ολοκαυτώματος Yad Vashem κάλεσε τον Ζελένσκι να ζητήσει συγγνώμη, κάτι που δεν έχει κάνει ακόμη την στιγμή της δημοσίευσης αυτού του άρθρου.
Η δραστική στροφή του Ουκρανού ηγέτη προς τη δικτατορία και το ανεύθυνο φλερτ του με τον ρεβιζιονισμό του Ολοκαυτώματος έχουν τραβήξει πολλή αρνητική προσοχή, γι' αυτό είναι προς το συμφέρον του να αποσπάσει την προσοχή του κόσμου παριστάνοντας πως είναι «δημοκράτης» μέσω της τελευταίας του πρότασης για το δημοψήφισμα για την ειρηνευτική συμφωνία. Αν και αυτή η ιδέα μπορεί να ακούγεται ρεαλιστική σε περιστασιακούς παρατηρητές, όσοι μελετούν τις περιπλοκές των ειρηνευτικών διαδικασιών καταλαβαίνουν πως δεν είναι πρακτική. Μια χώρα όπως η Ουκρανία που βρίσκεται στη δίνη της σύγκρουσης που προκαλείται από τις ΗΠΑ και της οποίας ο λαός τρέφεται ασταμάτητα με την πιο μοχθηρή αντιρωσική προπαγάνδα που μπορεί να φανταστεί κανείς, δεν μπορεί να βασιστεί στον πληθυσμό της ότι θα θέσει τα εθνικά του συμφέροντα σε συναισθηματικά ζητήματα όπως ακόμη και η απλή πράξη της διαπραγμάτευσης μιας ειρήνης να αντιμετωπίσει τη Ρωσία προκειμένου να τερματίσει τις κινητικές επιχειρήσεις της Μόσχας στη χώρα.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Πεσκόφ εκτίμησε ότι η πρόταση του Ζελένσκι «μπορεί μόνο να υπονομεύσει τις διαπραγματεύσεις», καθώς δημιουργεί πολύ σαφείς κόκκινες γραμμές που η ουκρανική πλευρά δεν μπορεί να περάσει αφού γνωρίζει ότι ο λαός της δε θα δεχτεί τέτοιους συμβιβασμούς ακόμα κι αν είναι πραγματικά πραγματιστές και αντικειμενικά προς το συμφέρον της χώρας τους, λαμβάνοντας υπόψη τις νέες συνθήκες στις οποίες έχει βρεθεί λόγω αυτής της σύγκρουσης που προκαλείται από τις ΗΠΑ.
Ακριβώς όπως ο Αρμένιος πρωθυπουργός Πασινιάν συμφώνησε γενναία σε μια εκεχειρία με τη μεσολάβηση Ρωσίας με το Αζερμπαϊτζάν για τον τερματισμό της σύγκρουσης στο Καραμπάχ του 2020 χωρίς να θέσει τους ρεαλιστικούς συμβιβασμούς της πλευράς του σε δημοψήφισμα, έτσι και ο Ζελένσκι πρέπει να κάνει το ίδιο και παρομοίως να βασίζεται σε πρόωρες εκλογές όπως ο Καυκάσιος ομόλογός του έκανε αργότερα για να καθορίσει την υποστήριξη του κοινού για την κίνησή του.
Το πέρασμα του χρόνου έδωσε τη δυνατότητα στους Αρμένιους να εκτιμήσουν ήρεμα τις συνέπειες των πραγματιστικών συμβιβασμών του ηγέτη τους, γι' αυτό και ψήφισαν να τον διατηρήσουν στην εξουσία. Θα πρέπει να επιτραπεί στους Ουκρανούς να κάνουν το ίδιο και να μην αναγκαστούν για δημαγωγικούς και διπλωματικά αντιπαραγωγικούς λόγους να ψηφίσουν αμέσως τυχόν προτεινόμενους συμβιβασμούς πριν τεθούν σε ισχύ, ενώ εξακολουθούν να βρίσκονται στην πολύ εύκολα χειραγωγούμενη νοοτροπία τους εν καιρώ πολέμου που μπορεί επίσης να επηρεαστεί από κακοπροαίρετο τρίτο παράγοντα όπως οι ΗΠΑ.
Στην πραγματικότητα, ο Ζελένσκι έχει πιθανώς καλύτερες πιθανότητες να παραμείνει στην εξουσία από ό,τι ο Πασινιάν, αφού ο πρώτος έγινε παγκόσμια διασημότητα και το πρόσωπο του έθνους του από τότε που ξεκίνησε η σύγκρουση λόγω της άνευ προηγουμένου υποστήριξης που έλαβε από τα Mainstream Media της Δύσης.
Έχοντας κατά νου το αρμενικό προηγούμενο, ο Ζελένσκι θα πρέπει να σκεφτεί να υποχωρήσει στη δημαγωγική του πρόταση, εάν έχει πραγματικά κατά νου τα καλύτερα συμφέροντα της χώρας του, όπως έκανε ο Πασινιάν περιμένοντας λίγο χρόνο για τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών προκειμένου να αξιολογήσει την υποστήριξη ή την έλλειψη του κοινού για τους πραγματιστικούς συμβιβασμούς που συμφώνησε μήνες πριν.
Μόνο με την πάροδο του χρόνου οι άνθρωποι που επηρεάζονται πιο άμεσα από τις διεθνείς αποφάσεις που ανέθεσαν στους ηγέτες τους να λάβουν ψηφίζοντάς τους στην αρχή μπορούν να εκτιμήσουν πιο αντικειμενικά τις συνέπειές τους. Το να τους ψηφίζουν πριν από την εφαρμογή τους και εν μέσω ένοπλης σύγκρουσης είναι ένας σίγουρος τρόπος για να τις αρνηθούν, λόγω του πόσο εύκολο είναι να χειραγωγηθεί το μυαλό των πληθυσμών εν καιρώ πολέμου.