Θυμάμαι, ήμουν στο χωριό και έβλεπα στην τηλεόραση τα νέα από τον πόλεμο και αναρωτιόμουν. Άραγε, σήμερα, ημέρα του Πάσχα, θα κάνουν ένα διάλειμμα τα αμερικανο-νατοϊκά αεροσκάφη, ώστε να μπορέσουν να γιορτάσουν οι χριστιανοί άνθρωποι στις εκκλησίες την Ανάσταση του Χριστού;
Πίστευα, ότι δε μπορεί, οι "χριστιανοί" της Δύσης, θα κάνουν μια τριήμερη εορταστική παύση στο θάνατο λόγω του Πάσχα. Αμ δε! Οι βομβαρδισμοί συνεχίζονταν αμείωτοι όλες τις μέρες. Την Μ. Παρασκευή του Γολγοθά του ορθόδοξου σερβικού λαού. Το Μ. Σάββατο που μαζί με το "Χριστός Ανέστη", αντί για τα συνήθη βεγγαλικά έπεφτε φωτιά από τον ουρανό και την Κυριακή του Πάσχα, που αντί του "Αληθώς Ανέστη", ίσως να έπεσαν περισσότερες βόμβες από όσες τις προηγούμενες ημέρες.
Αν δεν ήταν, λοιπόν, η αγριότητα αυτή μια απλή και αναμενόμενη εκδήλωση της βαρβαρικής δυτικής ψυχής (που η Ελλάδα και η Ρώμη δεν μπόρεσαν αληθινά να εκπολιτίσουν), θα μπορούσε να το δει κανείς και σαν μια περιφρόνηση της Ορθοδοξίας από το Παπικο-προτεσταντικό κατεστημένο. Ας είναι, όμως.
Άγιες ημέρες έρχονται και τώρα. Ο Γολγοθάς και ο Σταυρός του Πάθους είναι περισσότερο από ποτέ επίκαιρα. Είναι ο Σταυρός και τα πάθη του Ουκρανικού λαού που και αυτός αναζητά την Ανάσταση και την Λύτρωση του.
Ελπίζω και εύχομαι, ότι οι ορθόδοξοι εμπόλεμοι και από τις δύο πλευρές, θα αποδειχθούν ανώτεροι από τους δυτικούς και θα σεβαστούν την κοινή τους πίστη, καθώς οι καμπάνες θα ηχούν σε κάθε πόλη και χωριό της Ρωσίας και της Ουκρανίας την ίδια ημέρα και την ίδια ώρα. Οι ίδιες καμπάνες και ο ίδιος Χριστός.
Εύχομαι, κυρίως οι Ρώσοι, αλλά και οι Ουκρανοί, ότι θα δώσουν μια ευκαιρία στην ειρήνη και στην καταλλαγή που αρμόζει ανάμεσα σε αδελφούς, από κάθε άποψη..... μακάρι να μη με διαψεύσουν....