 |
| φωτο ΝΑΤΟ |
Ταυτόχρονα οι Δυτικοί φοβούμενοι τις απειλές του, υποχρεώθηκαν σε επιχειρησιακή απραξία. Ένας από τους βασικότερους στόχους για να επιτύχει όλους τους άλλους πολιτικούς και στρατιωτικούς στόχους.
Συνεπώς οι πρώτοι αρχικοί περιορισμένοι στόχοι επιτεύχθηκαν σε πολύ λίγες ημέρες, έναντι των 12 ημερών που είχε προβλεφθεί στο αρχικό του σχέδιο.
Εεε δεν το λες και αποτυχία (πόσο μάλλον όταν αναγκάζεις το ΝΑΤΟ να σιωπά απρόθυμο να εμπλακεί), όπως ισχυρίζονται πολλοί στρατιωτικοί, που δεν κάνουν την σύγκριση πολιτικών σκοπών και στρατιωτικών επιχειρήσεων. Δυστυχώς ο δημόσιος διάλογος ακολούθησε εσφαλμένη πορεία και εγκλωβίστηκε στα πολεμικά αναχώματα και τους δρόμους του Κιέβου και των Ουκρανικών πόλεων, χάνοντας την μεγάλη εικόνα.
Ο Πούτιν όμως συνέχισε να διευρύνει του στόχους του την 28η Φεβρουαρίου (πριν 6 ημέρες δηλαδή) βασισμένος στις αρχικές επιτυχίες, απαιτώντας τα εξής:
1. Αναγνώριση της ρωσικής κυριαρχίας στην Κριμαία
2. Αποστρατιωτικοποίηση του ουκρανικού κράτους
3. Αποναζιστικοποίηση του ουκρανικού κράτους
4. Διασφάλιση ουδέτερου καθεστώτος της Ουκρανίας
5. Και ως αρχική συνθήκη για να την έναρξη των διαπραγματεύσεων ήταν η προϋπόθεση να παραδώσουν τα όπλα οι Ουκρανοί.
Σήμερα μέσα σε 11 ημέρες από την αρχή έχει καταλάβει όλη την Ανατολική Ουκρανία, πλην της Μαριούπολης και της Οδησσού (που δεν ήταν στους αρχικούς στόχους), πολιορκεί το Κίεβο και προωθείται καταλαμβάνοντας ένα ένα τα περίχωρα, και κανείς δεν του αντιτίθεται επιχειρησιακά πλέον στην περιοχή του αρχικού σχεδιασμού.
Το ερώτημα είναι εάν σε επιχειρησιακό επίπεδο είναι σε θέση να επιβάλλει αυτούς τους διευρυμένους σκοπούς.
Η απάντηση είναι ΟΧΙ ακόμη.
Και φυσικά οι κυρώσεις της Δύσης επηρεάζουν δυσμενώς την οικονομική κατάσταση της Ρωσίας, οι άμαχοι είναι εάν τεράστιο πρόβλημα, οι αποφάσεις της ΓΣ/ΟΗΕ έχουν συσπειρώσει όλο το κόσμο εναντίον του που αργά κινείται στις αντιδράσεις του, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο διέταξε έρευνα για εγκλήματα πολέμου από κάθε πλευρά και ο χρόνος αν και ακόμη λειτουργεί υπέρ του, εν τούτοις σύντομα θα γίνει πιεστικός γιατί πλέον μιλάμε ΓΙΑ ΚΑΤΟΧΗ μεγάλου τμήματος της χώρας, διαφορετική επιχείρηση από την αρχική με πολλές απαιτήσεις και πολλούς νέους κινδύνους, πέραν την μη κατάληψης ακόμη του Κιέβου και την μη αποδόμηση του Ζελένσκυ και της κυβέρνησης.
Αντιλαμβάνεται λοιπόν ότι θα πρέπει να πακτώσει όλα όσα έχει επιτύχει με μία διαπραγμάτευση με τον αδύναμο Ζελένσκυ.
Και γι αυτό κάνει ένα βήμα πίσω σήμερα στους στόχους ώστε να δώσει την ευκαιρία στον Ζελένσκυ να δεχθεί:
Οι νέοι όροι όπως δήλωσε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ είναι:
1. Απαιτεί από την Ουκρανία να σταματήσει αμέσως τη στρατιωτική δράση,
2. να αλλάξει το Σύνταγμά της για να συμπεριλάβει την ουδετερότητα,
3. να αναγνωρίσει την Κριμαία ως ρωσικό έδαφος
4. και να αναγνωρίσει τις αποσχισθείσες Δημοκρατίες του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ.
Δηλαδή η Αποστρατιωτικοποίηση του Ουκρανικού κράτους και η Αποναζιστικοποίηση του βγήκαν από το τραπέζι.
Είναι καταφανής η μείωση στους πολιτικούς στόχους.
Όμως οι στρατιωτικοί αναλυτές στα κανάλια έχουν περάσει μία στρεβλή αντίληψη για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις ως προς τους πολιτικούς σκοπούς και η συζήτηση έχει γίνει στενά επιχειρησιακή και ελάχιστα έως καθόλου πολιτική, διεθνολογική και υψηλής στρατηγικής.
ΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΚΟΝΑ
Επιμένω ότι η Δύση θα πρέπει να κάνει τις παρακάτω ενέργειες:
1. Άμεση διεθνή πρωτοβουλία επί τη βάσει της απόφασης της ΓΣ/ΟΗΕ για διασφάλιση των αμάχων που φεύγουν από τις περιοχές συγκρούσεων. Αυτό μπορεί να γίνει με την ηγεσία του ΟΗΕ και με συμμετοχή πολλών χωρών. Ακόμη και της Κίνας όσο απίθανο κι αν φαίνεται σε πρώτη σκέψη.
2. Άμεση Σύσκεψη της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας με την Ρωσία Ουκρανία και τις Ευρωπαϊκές αρχές για την προστασία των σταθμών πυρηνικής ενέργειας από στρατιωτικά λάθη είτε προβοκάτσιες είτε τρομοκρατικές ενέργειες.
3. Ανάπτυξη δυνάμεων του ΝΑΤΟ σε όλες τις Νατοϊκές απειλούμενες χώρες (όπως αυτές αισθάνονται ότι απειλούνται) μαζί με τις ναυτικές δυνάμεις κρούσεων στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Βόρεια Θάλασσα.
4. Το ΝΑΤΟ είναι δεκάδες φορές ισχυρότερο της Ρωσίας και δεν έχει να φοβάται τίποτε, εφόσον οι δράσεις της παρ. 3 συνδυαστούν με ένα ρεαλιστικό σχέδιο ειρήνευσης όπου θα οριοθετούνται τα όρια μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας. Αυτό ήταν η βασική αιτία σύγκρουσης και εάν διευθετηθεί,τότε η Ουκρανική κρίση θα λήξει ταχύτατα, προς όφελος όλου του πλανήτη.
5. Αποφυγή να σταλούν αεροσκάφη στην Ουκρανία από Νατοϊκές χώρες με οιονδήποτε τρόπο (δανεισμό, πώληση, μεταβίβαση κλπ).
Η Αμερικανική αυτή αντίληψη υπονομεύει τις καθαρές γραμμές που πρέπει να έχει το ΝΑΤΟ τώρα, και οι οποίες βασίζονται στο δίπολο:
"Δε σε φοβάμαι γιατί είμαι ισχυρότερος και ενωμένος σαν γροθιά, μην διευρύνεις τους σκοπούς σου εμπλέκοντας και άλλες χώρες. Δεν τις εμπλέκω ούτε εγώ γιατί δε θέλω πόλεμο αλλά μία έντιμη ειρήνη υπέρ του κόσμου ολόκληρου με ξεκάθαρες θέσεις".
6. Μαζί με αυτό, άμεση ανάληψη πρωτοβουλίας πρότασης ενός σχεδίου ειρήνευσης, με διακριτά συγκεκριμένα βήματα σταδιακής αποκλιμάκωσης και εγκαθίδρυσης μηχανισμού υλοποίησης των βημάτων αυτών.
ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΝΑΡΚΟΘΕΤΗΣΕΩΝ
Μόνο εάν υπερβούμε την σημερινή λογική, η οποία έχει εγκλωβιστεί στις στρατιωτικές δράσεις στο "ναρκοθετημένο" πεδίο της Ουκρανίας, μπορεί να δώσει ελπίδα για ταχεία κατάπαυση των εχθροπραξιών στην Ουκρανία και οριοθέτηση των σχέσεων ΝΑΤΟ-ΕΕ και Ρωσίας, με το βλέμμα στην ειρήνη.