Του Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτός ο επίδοξος περιφερειακός ηγέτης θα προτείνει επίσης επίσημα μια αποκαλούμενη «ειρηνευτική αποστολή» του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία που κινδυνεύει να προκαλέσει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο λαμβάνοντας υπόψη τις απειλές της Ρωσίας να υπερασπιστεί αποφασιστικά τις δυνάμεις της από τρίτους που παρεμβαίνουν στη συνεχιζόμενη ειδική στρατιωτική της επιχείρηση εκεί. Όλες αυτές οι πολιτικές είναι αυτοεξυπηρετούμενες και έχουν σχεδιαστεί για να επεκτείνουν τη «σφαίρα επιρροής» της Πολωνίας στο 3SI.
Υπάρχει μόνο ένα σημαντικό πρόβλημα με αυτό και είναι ότι οι Ούγγροι σύμμαχοι της Πολωνίας που μέχρι στιγμής έχουν σταθεί πλάι με ώμο μαζί τους ενάντια στις φιλελεύθερες-παγκοσμιοποιητικές πιέσεις των Βρυξελλών στις εσωτερικές μεταρρυθμίσεις τους υπέρ της κυριαρχίας εδώ και χρόνια είναι εντελώς αντίθετοι σε αυτά τα σχέδια. Ο υπουργός Εξωτερικών Szijarto δήλωσε τη Δευτέρα πως η χώρα του είναι αντίθετη στη διακοπή των εισαγωγών ενέργειας από τη Ρωσία, καθώς και στην επιβολή του ΝΑΤΟ σε μια «ζώνη απαγόρευσης πτήσεων» στην Ουκρανία ή στην αποστολή ένοπλων «ειρηνευτών» εκεί. Αυτό δεν ήταν ακριβώς απροσδόκητο, ωστόσο, αφού όσοι παρακολουθούν τις ουγγρικές υποθέσεις γνωρίζουν πόσο κοντά έχει έρθει αυτή η χώρα με τη Ρωσία τα τελευταία χρόνια. Αυτή η εξέλιξη δεν ήταν το αποτέλεσμα κάποιας «ρωσικής συνωμοσίας», αλλά οφείλεται καθαρά στο ότι είναι προς τα αντικειμενικά εθνικά συμφέροντα της Ουγγαρίας, καθώς η ηγεσία της αντιλαμβάνεται ότι είναι, ανεξάρτητα από το πόσο γελοίο μπορεί να το φαντάζονται οι επικριτές της πως είναι διαφορετικά.
Η υπέρτατη ειρωνεία είναι ότι ενώ η Πολωνία και η Ουγγαρία στάθηκαν αλληλέγγυες μεταξύ τους ενάντια στην ανάμιξη των Βρυξελλών στις εσωτερικές τους υποθέσεις, τώρα η Ουγγαρία πρέπει να σταθεί ενάντια στην ανάμιξη της Πολωνίας στις εξωτερικές της υποθέσεις. Παρά την ιδεολογική εγγύτητα των ηγεσιών τους όταν πρόκειται για το κοινό τους συντηρητικό-εθνικιστικό όραμα στο εσωτερικό και για την υπόλοιπη ΚΑΕ ευρύτερα, δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι διαφορές τους για τη Ρωσία είναι ασυμβίβαστες και πολύ πιθανό να οδηγήσουν σε κάποιο επίπεδο δυσπιστίας μεταξύ τους με τον καιρό. Αυτό συμβαίνει επειδή η Πολωνία καταφεύγει στο ίδιο είδος ηγεμονικής πίεσης στους περιφερειακούς εταίρους της, όπως κατηγορεί υποκριτικά τη Γερμανία και τη Ρωσία ότι πράττουν κατά των χωρών του 3SI, κάτι που ήταν ένας από τους λόγους για τους οποίους τους κάλεσε να ενωθούν σε πρώτο χρόνο, ενώ οι σημερινοί ηγέτες της Ουγγαρίας δε θα θυσιάσουν τα εθνικά τους συμφέροντα για κανέναν άλλον.
Η Βουδαπέστη θα συγχωρεθεί που θεωρούσε τις ριζοσπαστικές απαιτήσεις της Βαρσοβίας για «απορωσοποίηση» όλων ως προδοσία της στρατηγικής τους εταιρικής σχέσης, καθώς πιθανότατα πίστευε ότι ο εταίρος της θα μετριάσει τις προσδοκίες του από τους άλλους προς όφελος του πραγματισμού λόγω των προφανών διαφορών μεταξύ των αντίστοιχων σχέσεών τους με τη Ρωσία που αναπτύχθηκαν για να προωθήσουν τα εθνικά τους συμφέροντα. Αυτή ήταν μια αφελής υπόθεση, καθώς η Ουγγαρία δεν υπολόγισε ότι η Πολωνία θα επέστρεφε στις ιστορικά ηγεμονικές της πολιτικές που εφάρμοζε για αιώνες κατά την εποχή της πρώην Κοινοπολιτείας της. Η Βουδαπέστη πίστευε πως οι καιροί είχαν αλλάξει, αλλά η Βαρσοβία εξακολουθεί να ζει στο παρελθόν ακριβώς όπως έγραψε πρόσφατα ο πρώην πρόεδρος της Ρωσίας Μεντβέντεφ. Ως εκ τούτου, η κυβέρνηση του Βίκτορ Όρμπαν θα πρέπει να αποδεχθεί αυτήν τη νέα πραγματικότητα το συντομότερο δυνατό προκειμένου να διαμορφώσει τις κατάλληλες πολιτικές για την καλύτερη διατήρηση των συμφερόντων της εντός της.
Όπως και να έχει, αυτό το συγκεκριμένο πρόβλημα μπορεί στην πραγματικότητα να καταλήξει να είναι αμφιλεγόμενο εάν ο νυν ηγέτης καθαιρεθεί μετά τις επερχόμενες εκλογές στις αρχές Απριλίου, όπως θα μπορούσε να συμβεί λόγω της πολύ ισχυρής υποστήριξης που παρέχεται στην αντιπολίτευση από φιλελεύθερες-παγκοσμιοποιητικές δυνάμεις όπως η ΕΕ και το Ίδρυμα Σόρος, μεταξύ άλλων. Σε αυτό το σενάριο, ενώ η Ουγγαρία ενδέχεται να μην ασκεί πλέον συντηρητικές-εθνικιστικές πολιτικές και ως εκ τούτου να βρίσκεται σε αντίθεση με την Πολωνία από αυτήν την άποψη, πιθανότατα θα καταλήξει να ευθυγραμμίσει την εξωτερική της πολιτική με αυτόν τον επίδοξο περιφερειακό ηγέτη, καθώς η αντιπολίτευση αναμένεται να είναι σχεδόν εξίσου σκληρή αντιρωσική όπως είναι αυτή τη στιγμή η πολωνική ηγεσία. Ωστόσο, οποιοδήποτε από τα δύο αποτελέσματα εξακολουθεί να δημιουργεί ένα χάσμα εντός της Ομάδας του Βίσεγκραντ που υποτίθεται πως θα λειτουργεί ως ο πυρήνας του 3SI της Πολωνίας, καθώς η νίκη του Όρμπαν θα επιδείνωνε τις διαφορές εξωτερικής πολιτικής με τη Βαρσοβία ενώ η απώλειά του θα χειροτέρευε τις εσωτερικές.
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αυτό περιπλέκει τα μεγάλα στρατηγικά σχέδια της Πολωνίας για την άσκηση μεταμοντέρνας ηγεμονίας στην ΚΑΕ μέσω του 3SI. Χωρίς η Ουγγαρία να στέκεται σε πλήρη αλληλεγγύη μαζί της τόσο στο μέτωπο της εσωτερικής όσο και στην εξωτερική πολιτική, η Πολωνία δε θα μπορέσει να επιτύχει τους μαξιμαλιστικούς της στόχους να μεταμορφώσει ολόκληρη την περιοχή με τον καιρό. Θα πρέπει τελικά να δεχτεί είτε την εστίαση στις συνιστώσες της εσωτερικής είτε της εξωτερικής πολιτικής εν αναμονή των απρόβλεπτων πολιτικών εξελίξεων στις χώρες εταίρους της που δεν μπορούν να προβλεφθούν με βεβαιότητα προς το παρόν. Το μόνο που είναι γνωστό με βεβαιότητα αυτήν την στιγμή είναι πως η κατεστημένη κυβέρνηση της Ουγγαρίας αντιτίθεται στις απαιτήσεις της Πολωνίας για «απορωσοποίηση» ενώ υποστηρίζει την εγχώρια συντηρητική-εθνικιστική ατζέντα της, ενώ μια Ουγγαρία υπό την ηγεσία της αντιπολίτευσης θα εναντιωνόταν στη δεύτερη ενώ θα ασπαζόταν την πρώτη. Οπως και να έχει, η Πολωνία μπορεί να πετύχει όλα όσα στοχεύει στην περιοχή.
Καθώς η Ομάδα του Βίσεγκραντ προορίζεται να παραμείνει πολύ έντονα διχασμένη με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τα σχέδια περιφερειακής ηγεσίας της Πολωνίας μέσω του 3SI θα παραμείνουν περιορισμένα. Απαιτεί σε μεγάλο βαθμό την πλήρη υποστήριξη της Ουγγαρίας από την Πολωνία, αλλά αυτό δεν είναι πλέον δυνατό για τους λόγους που εξηγήθηκαν, ανεξάρτητα από το ποια κυβέρνηση θα την οδηγήσει μετά τις εκλογές του επόμενου μήνα. Αυτή η νέα πραγματικότητα στο χώρο της ΚΑΕ θα δημιουργήσει επίσης ευκαιρίες για εκείνες τις δυνάμεις όπως η Γερμανία που επιθυμούν να διαιρέσουν και να κυβερνήσουν αυτούς τους δύο μέχρι τότε συμμάχους. Η Πολωνία και η Ουγγαρία συνειδητοποιούν τώρα πως έχουν κάποιες ασυμβίβαστες διαφορές σχετικά με τα αντίστοιχα οράματά τους, είτε εγχώρια είτε ξένα, ανάλογα με το ποια κυβέρνηση κυβερνά τη δεύτερη χώρα μετά τις εκλογές του επόμενου μήνα, έτσι θα πρέπει να καταλήξουν σε κάποιου είδους συμβιβασμό μεταξύ τους, αν θέλουν να διατηρήσουν όσα έχουν ήδη πετύχει μέχρι τώρα σε αυτή τη νέα πραγματικότητα.