Μια φορά κι έναν καιρό, μιλούσαμε για τα θαλασσινά οικόπεδα μας. Οικόπεδο 12, Γλαύκος, Αφροδίτη… Οι πρόεδροι της Δημοκρατίας, πρώτα ο Χριστόφιας και μετά ο Αναστασιάδης, επισκέπτονταν τις πλατφόρμες και ετοιμάζονταν για τον γεωπολιτικό ρόλο που θα έπαιζε η Κύπρος ως παραγωγός αερίου.
Από: philenews.com / Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου
Ο τέως υπουργός Ενέργειας, Γιώργος Λακκοτρύπης, υπέγραφε τη μια συμφωνία μετά την άλλη και για πολύ καιρό ζούσαμε το παραμύθιασμα πως θα γίνουμε εμίρηδες στη θέση των εμίρηδων. Τα πανεπιστήμια εισήγαγαν κλάδους σχετικούς και πολλοί πίστεψαν πως όταν τους παρακολουθήσουν θα έχουν σίγουρη δουλειά. Σήμερα ίσως κάνουν καριέρα στη Σκωτία και τη Δανία.
Με την αποχώρηση του Λακκοτρύπη οι τόνοι έπεσαν και το όνειρο χάθηκε. Είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ τέτοιο θέμα. Το αέριο τάφηκε μαζί με το Κυπριακό και όπως οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης ζούμε και εμείς το δράμα της ενεργειακής κρίσης. Οι ξένες εταιρείες εξαφανίστηκαν χωρίς να πούνε ούτε κιχ για τα οικόπεδα που τους πουλήσαμε χωρίς να μπορούν να τα εκμεταλλευτούν. Δεν έχουν καμιά απαίτηση άραγε ή αναμένουν μαζί με μας τη λύση του Κυπριακού; Όσο για εμάς, με την ίδια ευκολία που πιστέψαμε το παραμύθιασμα, ανάλογα εύκολα ξεχάσαμε και την ύπαρξη του αερίου χωρίς να ζητάμε εξηγήσεις. Ακόμα και τώρα που ο Πούτιν εκβιάζει την Ευρώπη κλείνοντας τις στρόφιγγες, δεν τολμούμε να σκεφτούμε πως αν… Προτιμάμε να μιλάμε για πράσινη ενέργεια. Το οποίο όμως δεν είναι παρά ένα εύηχο σύνθημα. Η αλήθεια είναι πως είμαστε απόλυτα εξαρτημένοι από το πετρέλαιο. Όπως και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, που ενώ για χρόνια μιλούσαν για απεξάρτηση βρίσκονται σήμερα απροετοίμαστοι.
Η εισβολή στην Ουκρανία έφερε ξανά στο επίκεντρο τη συλλογική μας εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα. Όπως αναφέρουν οι Ουκρανοί ακτιβιστές της εκστρατείας Stand with Ukraine, «είναι επιτακτική ανάγκη ο κόσμος να μην αντικαταστήσει απλώς τα ρωσικά ορυκτά καύσιμα με ορυκτά καύσιμα από άλλες χώρες, αλλά να στραφεί σε νέες μορφές ενέργειας».
Σύμφωνα με στοιχεία των Financial Times και Guardian, λόγω εμποδίων στο κομμάτι της υλικοτεχνικής υποστήριξης και της εμπορικής διακίνησης, ούτε η ηλιακή ούτε η αιολική ενέργεια φαίνεται πως θα καταφέρουν να αυξηθούν τόσο, όσο απαιτεί το σενάριο των καθαρών μηδενικών εκπομπών αφού ποτέ μέχρι σήμερα δεν αντιμετωπίσαμε την κλιματική αλλαγή ως κατάσταση έκτακτης ανάγκης, με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζουμε τώρα τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ο οποίος πόλεμος δείχνει με τον πιο έμπρακτο τρόπο πως δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο στη μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα προς ένα φιλικό στο περιβάλλον μέλλον.
Ο τέως υπουργός Ενέργειας, Γιώργος Λακκοτρύπης, υπέγραφε τη μια συμφωνία μετά την άλλη και για πολύ καιρό ζούσαμε το παραμύθιασμα πως θα γίνουμε εμίρηδες στη θέση των εμίρηδων. Τα πανεπιστήμια εισήγαγαν κλάδους σχετικούς και πολλοί πίστεψαν πως όταν τους παρακολουθήσουν θα έχουν σίγουρη δουλειά. Σήμερα ίσως κάνουν καριέρα στη Σκωτία και τη Δανία.
Με την αποχώρηση του Λακκοτρύπη οι τόνοι έπεσαν και το όνειρο χάθηκε. Είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ τέτοιο θέμα. Το αέριο τάφηκε μαζί με το Κυπριακό και όπως οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης ζούμε και εμείς το δράμα της ενεργειακής κρίσης. Οι ξένες εταιρείες εξαφανίστηκαν χωρίς να πούνε ούτε κιχ για τα οικόπεδα που τους πουλήσαμε χωρίς να μπορούν να τα εκμεταλλευτούν. Δεν έχουν καμιά απαίτηση άραγε ή αναμένουν μαζί με μας τη λύση του Κυπριακού; Όσο για εμάς, με την ίδια ευκολία που πιστέψαμε το παραμύθιασμα, ανάλογα εύκολα ξεχάσαμε και την ύπαρξη του αερίου χωρίς να ζητάμε εξηγήσεις. Ακόμα και τώρα που ο Πούτιν εκβιάζει την Ευρώπη κλείνοντας τις στρόφιγγες, δεν τολμούμε να σκεφτούμε πως αν… Προτιμάμε να μιλάμε για πράσινη ενέργεια. Το οποίο όμως δεν είναι παρά ένα εύηχο σύνθημα. Η αλήθεια είναι πως είμαστε απόλυτα εξαρτημένοι από το πετρέλαιο. Όπως και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, που ενώ για χρόνια μιλούσαν για απεξάρτηση βρίσκονται σήμερα απροετοίμαστοι.
Η εισβολή στην Ουκρανία έφερε ξανά στο επίκεντρο τη συλλογική μας εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα. Όπως αναφέρουν οι Ουκρανοί ακτιβιστές της εκστρατείας Stand with Ukraine, «είναι επιτακτική ανάγκη ο κόσμος να μην αντικαταστήσει απλώς τα ρωσικά ορυκτά καύσιμα με ορυκτά καύσιμα από άλλες χώρες, αλλά να στραφεί σε νέες μορφές ενέργειας».
Σύμφωνα με στοιχεία των Financial Times και Guardian, λόγω εμποδίων στο κομμάτι της υλικοτεχνικής υποστήριξης και της εμπορικής διακίνησης, ούτε η ηλιακή ούτε η αιολική ενέργεια φαίνεται πως θα καταφέρουν να αυξηθούν τόσο, όσο απαιτεί το σενάριο των καθαρών μηδενικών εκπομπών αφού ποτέ μέχρι σήμερα δεν αντιμετωπίσαμε την κλιματική αλλαγή ως κατάσταση έκτακτης ανάγκης, με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζουμε τώρα τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ο οποίος πόλεμος δείχνει με τον πιο έμπρακτο τρόπο πως δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο στη μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα προς ένα φιλικό στο περιβάλλον μέλλον.