 |
| al-grishin / pixabay |
Η άποψη μας, που θεμελιώνεται στην εμπειρία μας από την εξέλιξη της μισθωτικής αγοράς τα τελευταία 40 και πλέον χρόνια, είναι ότι η αγορά αυτορυθμίζεται πολύ ταχύτερα και αποτελεσματικότερα μέσα από τη συνεννόηση των ενδιαφερομένων πλευρών, παρά από κάθε είδους κρατικές παρεμβάσεις, που, παρότι προσωρινές, αναπόφευκτα φέρουν μέσα τους το σπέρμα των μακροχρόνιων και καταστροφικών ενοικιοστασιακών πρακτικών του παρελθόντος. Ουδείς ιδιοκτήτης θα διακινδυνεύσει το εισόδημα του εξωθώντας σε αποχώρηση έναν καλό ενοικιαστή με την απαίτηση ενός υπερβολικού μισθώματος και την προσδοκία ενός δήθεν καλύτερου ενοικιαστή...
Έτσι η θέσπιση πλαφόν έστω και περιορισμένου, έστω και προσωρινού, είναι ένα λάθος μέτρο που περνά λάθος μήνυμα στην αγορά, δεδομένου ότι υπάρχει κίνδυνος να οδηγήσει είτε σε υπόγειες συναλλαγές, είτε σε χαμηλή προσφορά (που πιέζει τα ενοίκια προς τα πάνω), είτε, το απλούστερο, να δώσει “σήμα” στην αγορά για διεκδίκηση αυξήσεων στο επίπεδο που προσδιορίζει το κρατικό όριο, που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν θα αξιώνονταν καν!
Ο μοχλός που πιέζει προς τα πάνω τα ενοίκια είναι ο συνδυασμός της συνεχιζόμενης ληστρικής φορολόγησης των μισθωμάτων με την ανέγγιχτη κλίμακα του 15-35- 45% αλλά και του ΕΝΦΙΑ, και όχι οι δήθεν παράλογες αξιώσεις των ιδιοκτητών. Γι΄αυτό και η καλύτερη άμεση και αποτελεσματική παρέμβαση που μπορεί και πρέπει να κάνει το κράτος υπέρ των ιδιοκτητών και των ενοικιαστών τους είναι η δραστική εκλογίκευση της φορολογικής επιβάρυνσης των ακινήτων και των όποιων εισοδημάτων τους.