Uriel Araujo, ερευνητής με έμφαση στις διεθνείς και εθνοτικές συγκρούσεις - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Αν και η Ιαπωνία είναι φυσικά ένα ασιατικό έθνος, μπορεί κανείς να υπολογίσει αναμφισβήτητα αυτή την πρόσφατη εξέλιξη ως ένα ακόμη παράδειγμα της ευρύτερης δυτικής εκστρατείας για να «ξασπρίσει» το προαναφερθέν ουκρανικό τάγμα. Ήδη το 2008, ο Γάλλος οικονομολόγος και φιλόσοφος Γκυ Σορμάν, έγραψε σε ένα άρθρο των Japan Times ότι «η Δύση» έχει γίνει ένα είδος νοοτροπίας με τέτοιο τρόπο που μερικές φορές ακόμη και η Ιαπωνία μπορεί να θεωρηθεί «δυτική».
Η διαδικασία «εκσυγχρονισμού», όπως γίνεται αντιληπτό σήμερα, περιλαμβάνει θεσμικές αλλαγές (που κανονικά προϋποθέτουν αξίες του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού), και επομένως είναι συχνά δύσκολο να διακρίνει κανείς τη διαφορά μεταξύ μιας τέτοιας διαδικασίας και της λεγόμενης «δυτικοποίησης». Τα έργα εκδυτικοποίησης μπορούν να περιγραφούν ως μια περίπτωση Οξιανταλισμού ή Δυτικισμού που συχνά έχει συνέπειες στην εξωτερική πολιτική, ακόμη και για τις αναδυόμενες δυνάμεις. Έτσι, η προσχώρηση στη Βορειοατλαντική Συμμαχία (ΝΑΤΟ) μπορεί τουλάχιστον εν μέρει να θεωρηθεί πολιτική έκφραση εκδυτικισμού - στόχος που επιδιώκει το Κίεβο.
Από τη μεταπολεμική περίοδο, η ιδέα του «φασισμού» έχει γίνει ένα είδος σκιώδους καθρέφτη της εικόνας που η Δύση προσπάθησε να δημιουργήσει για τον εαυτό της. Αντί να περιγράφει ένα σύνολο συγκεκριμένων χαρακτηριστικών, έχει χρησιμοποιηθεί συχνά ως απλώς καταγγελτική κατηγορία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μια πολύ ετερογενής ομάδα πολιτικών παραγόντων όπως ο αριστερός πρόεδρος της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν και πολλοί άλλοι έχουν περιγραφεί κατά καιρούς από δημοσιογράφους και διανοούμενους ως «φασίστες». Ομοίως με το «λαϊκισμό», η έννοια του «φασισμού» σήμερα έχει γίνει επίσης μια υπολειμματική κατηγορία που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ονομάσει οτιδήποτε δεν ταιριάζει στις αισθητικές, συμπεριφορικές και θεσμικές προσδοκίες των δυτικών ευαισθησιών.
Αυτό είναι ιδιαίτερα ειρωνικό γιατί ο πραγματικός φασισμός και ο πραγματικός ναζισμός ήταν προϊόντα του δυτικού πολιτισμού. Και η περίπτωση της Ουκρανίας, μιας σλαβικής χώρας που έχει ασπαστεί το φασισμό και έχει ξεκινήσει τον δρόμο προς τον εκδυτικισμό, βραχυκυκλώνει τις δυτικές αφηγήσεις.
Ωστόσο, η «λεύκανση» του τάγματος του Αζόφ, ανεξάρτητα από τα συνένοχα δυτικά μέσα ενημέρωσης και τον τεράστιο πόλεμο προπαγάνδας, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Η ανοιχτή χρήση του ναζιστικού Wolfsangel είναι δύσκολο να αγνοηθεί, για παράδειγμα. Πριν από περισσότερα από 7 χρόνια, μια είδηση του Guardian από τον Shaun Walker περιέγραψε τους Ουκρανούς μαχητές του Azov ως το «μεγαλύτερο όπλο» του Κιέβου στη Μαριούπολη το 2014 και το 2015 και τους περιέγραψε σωστά ως νεοναζιστικές «κλίσεις». Σε ένα άρθρο του CNN στις 30 Μαρτίου, η Tara John και ο Tim Lister γράφουν για άλλη μια φορά για τις νεοναζιστικές «κλίσεις» αυτής της οργάνωσης (με περιέργεια την ίδια διατύπωση) και προσθέτουν ότι ο Πούτιν «εκμεταλλεύεται» αυτό το γεγονός.
Αντί να αρνούνται τις ναζιστικές «κλίσεις» αυτής της παραστρατιωτικής ομάδας που ενσωματώθηκε στην Ουκρανική Εθνοφρουρά το 2014 (αβάσιμο έργο), οι καλά ενημερωμένοι αναλυτές μένουν με την άβολη επιλογή να προσπαθήσουν να το υποβαθμίσουν. Για παράδειγμα, στη συνέντευξή του στις 27 Φεβρουαρίου στη βραζιλιάνικη εφημερίδα Folha de Sao Paulo, ο Benjamin Teitelbaum, καθηγητής διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο, σχολιάζει τους στρατιωτικούς στόχους αποναζοποίησης της Μόσχας υποστηρίζοντας πως υπάρχουν περίπου τόσοι Ναζί στην Ουκρανία όσο και στη Βραζιλία - μια παράλογη δήλωση. Προσθέτει ότι «για αυτούς, είναι σαν να ντύνονται [ναζί] για το Halloween».
Κάποιος μπορεί να προσπαθήσει να το υποβαθμίσει όσο μπορεί, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι μπαντεριστικές και νεοναζιστικές αποχρώσεις της Ουκρανίας μετά το Μαϊντάν συζητούνται από το 2014 και είναι άφθονα τεκμηριωμένες. Έχει παρεμποδίσει εν μέρει τις Πολωνο-Ουκρανικές σχέσεις και, πιο πρόσφατα, τις ελληνο-ουκρανικές σχέσεις. Οι ουκρανικές σοβινιστικές πολιτικές του ακροδεξιού εθνο-εθνικισμού και η επίσημη εξύμνηση των γενοκτονικών συνεργατών των Ναζί ως εθνικών ηρώων έχουν καταγγελθεί και πολώσει την ουκρανική κοινωνία (μέχρι το σημείο να κλιμακωθεί στον εμφύλιο πόλεμο του Ντονμπάς) και το ίδιο και οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καθώς και η κρατική τρομοκρατία και η γενοκτονία του Κιέβου στην Ανατολική Ουκρανία. Ένα άρθρο της Deutsche Welle της 16ης Μαρτίου περιγράφει σωστά τους μαχητές του Αζόφ ως «εξτρεμιστές που υπερασπίζονται τη Μαριούπολη» και ως «ακροδεξιούς ριζοσπάστες».
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το Azov δεν είναι η μόνη νεοναζιστική στρατιωτική οργάνωση που δρα ελεύθερα στην Ουκρανία από το 2014, ανεξάρτητα από το αν ο σημερινός πρόεδρός της είναι Εβραίος, είναι απλώς η πιο διάσημη. Έτσι, για να υποστηρίξει κανείς τον ουκρανικό εθνικισμό μετά το Μαϊντάν, χρειάζεται να «ξασπρίσει» τον νεοναζισμό του. Ωστόσο, αυτό θα μπορούσε να έχει ακούσιες συνέπειες - για παράδειγμα, ανοίγοντας το δρόμο για την αποκατάσταση του φασισμού. Η υπερεθνικιστική συνεργασία Τουρκίας-Ουκρανίας συνεχίζεται εδώ και λίγο καιρό και, πιο πρόσφατα, πολλοί διοικητές του Αζόφ που κατέφυγαν στην Πολωνία πιθανότατα θα δημιουργήσουν συμμαχίες και διάλογο με τα ευρωπαϊκά δίκτυα.
Σε αυτό το σενάριο, ενώ το ΝΑΤΟ συνεχίζει να εξοπλίζει και να εκπαιδεύει Ουκρανούς μισθοφόρους, η Ευρώπη μπορεί να αναμένει αύξηση του εγκλήματος, της τρομοκρατίας και του εξτρεμισμού εντός του ευρωπαϊκού μπλοκ, σε μια κατάσταση που θυμίζει την περιβόητη επιχείρηση Gladio κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου - όταν οι ΗΠΑ χρηματοδότησαν την ευρωπαϊκή νεοφασιστική και νεοναζιστική ομάδα ως μυστικό αντισοβιετικό στρατό. Η SITE Intelligence Group, μια ιδιωτική οργάνωση που παρακολουθεί εξτρεμιστικές ομάδες, προειδοποιεί ότι υπάρχουν ακροδεξιές πολιτοφυλακές στην Ευρώπη έτοιμες να ενωθούν με τους Ουκρανούς ναζί στον αγώνα τους. Το Αζόφ στρατολογεί ξένους εθελοντές και μισθοφόρους και η Ουκρανία έχει ήδη γίνει νέος κόμβος για την ακροδεξιά παγκοσμίως.
Παρά την όποια έγκυρη κριτική μπορεί να έχει κανείς για τις τρέχουσες ρωσικές στρατιωτικές επιχειρήσεις που διεξάγονται στο ουκρανικό έδαφος, η σκληρή αλήθεια είναι ότι σήμερα υπάρχει ένα παγκόσμιο κύμα ρωσοφοβίας - και τώρα περιλαμβάνει την πιθανή αποκατάσταση του ναζισμού στη Δύση. Είναι καιρός να περιγραφεί ο πραγματικός νεοναζισμός γι' αυτό που είναι - και να καταδικαστεί σωστά.