 |
| REUΤΕRS/Stringer |
Στην ακόλουθη συνέντευξη για το Strategic Culture Foundation, ο Daniel Kovalik εξηγεί πώς ο πόλεμος υπό την ηγεσία των ΗΠΑ εναντίον της πρώην Γιουγκοσλαβίας το 1999 ήταν μια μοιραία και βάναυση επίθεση κατά της διεθνούς τάξης. Άνοιξε την πόρτα για την ταχεία επέκταση προς τα ανατολικά του στρατιωτικού μπλοκ του ΝΑΤΟ κατά παράβαση των διαβεβαιώσεων προς τους Ρώσους ηγέτες. Και έτσι δημιούργησε τις προϋποθέσεις για τον σημερινό πόλεμο στην Ουκρανία. Η στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι το αποκορύφωμα της επιθετικότητας των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ που μπορεί να αναχθεί στο blitzkrieg τους εναντίον της Σερβίας πριν από 23 χρόνια.
Finian Cunningham - strategic-culture.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο Daniel Kovalik είναι παγκοσμίου φήμης Αμερικανός δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συγγραφέας και σχολιαστής διεθνούς πολιτικής. Διδάσκει διεθνή ανθρώπινα δικαιώματα στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ. Είναι δικηγόρος ανθρωπίνων και εργασιακών δικαιωμάτων που έχει εργαστεί σε πολλές υποθέσεις στη Λατινική Αμερική, συμπεριλαμβανομένης της βοήθειας Κολομβιανών εργαζομένων να μηνύσουν την εταιρεία Coca-Cola για εικαζόμενες εκτεταμένες καταχρήσεις. Γράφει εκτενώς για το Counterpunch και τη Huffington Post. Ο Kovalik είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων, συμπεριλαμβανομένου του The Plot to Scapegoat Russia.
Συνέντευξη
Ερώτηση: Δυτικές κυβερνήσεις και μέσα ενημέρωσης έχουν καταδικάσει την στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία ως τη χειρότερη διακρατική βία στην Ευρώπη από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Όμως, την περασμένη εβδομάδα είδαμε μόλις την 23η επέτειο από τους βομβαρδισμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην πρώην Γιουγκοσλαβία, όταν αμερικανικά πολεμικά αεροσκάφη επιτέθηκαν στη Σερβία για 78 ημέρες, ένας πόλεμος που έχει απαλειφθεί από τη δυτική δημόσια μνήμη. Σας εκπλήσσουν τα κραυγαλέα διπλά μέτρα και μέτρα;
Daniel Kovalik: Στην πραγματικότητα, δεν εκπλήσσομαι καθόλου. Ζούμε σε έναν κόσμο οργουελικής διπλής ομιλίας που λειτουργεί για να δημιουργήσει συναίνεση μεταξύ των μαζών για πόλεμο. Πάντα μας ενθαρρύνουν να καταδικάζουμε τις ενέργειες όσων μας λένε ότι είναι εχθροί μας, ενώ πρέπει να αγνοούμε, ακόμη και να ξεχνάμε τα εγκλήματα των δικών μας κυβερνήσεων. Ο βομβαρδισμός της Σερβίας, βασισμένος σε αξιώσεις υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ήταν ένα βδέλυγμα που επικεντρώθηκε στην καταστροφή αμάχων και πολιτικών υποδομών, αν και πέρασε στη συλλογική συνείδηση ως κάποιο είδος ευγενούς επιδίωξης.
Ερώτηση: Βλέπετε τους δύο πολέμους ως συγκρίσιμους; Η Ρωσία ισχυρίζεται πως ενήργησε βάσει της αρχής της αυτοάμυνας των ρωσόφωνων ανθρώπων, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ισχυρίζονται ότι έδρασαν για να υπερασπιστούν τους Αλβανούς του Κοσσυφοπεδίου, για τους οποίους ισχυρίζονται ότι εκκαθαρίζονταν εθνοτικά από τις σερβικές δυνάμεις;
Daniel Kovalik:Υπάρχουν σίγουρα κάποιες ομοιότητες μεταξύ αυτών των δύο στρατιωτικών επιχειρήσεων, καθώς και οι δύο βασίζονταν, τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό, στην άμυνα των ανθρώπων που δέχονταν επίθεση. Ωστόσο, υπάρχουν μεγάλες διαφορές. Πρώτον, η Ρωσία συνορεύει στην πραγματικότητα με την Ουκρανία, και εκείνοι που δέχθηκαν επίθεση στην Ουκρανία από την κυβέρνηση της Ουκρανίας ήταν Ρώσοι υπήκοοι, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι επίσης Ρώσοι πολίτες. Και έτσι, η Ρωσία έχει σίγουρα μεγαλύτερο μερίδιο σε ό,τι συμβαίνει στην Ουκρανία από ό,τι οι ΗΠΑ, ως ο επικεφαλής της επιχείρησης του ΝΑΤΟ στη Σερβία, είχαν σε αυτή τη μακρινή χώρα. Δεύτερον, η Ρωσία ισχυρίζεται επίσης, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ ή άλλες χώρες του ΝΑΤΟ, πως ενεργεί για δική της άμυνα στις επιχειρήσεις στην Ουκρανία. Η Ρωσία είδε την Ουκρανία να χρησιμοποιείται ως ομάδα οργάνωσης προκειμένου να αποσταθεροποιήσει, αν όχι να καταστρέψει τη Ρωσία, και οι ΗΠΑ ήταν ανοιχτές σε αυτούς τους στόχους, συμπεριλαμβανομένων των δηλώσεων του ίδιου του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν τις τελευταίες ημέρες. Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν είχαν τέτοιου είδους ανησυχίες για αυτοάμυνα στη Σερβία και ούτε καν ισχυρίστηκαν κάτι τέτοιο. Τρίτον, η Ρωσία έχει πράγματι καταβάλει προσπάθειες στην Ουκρανία για να αποφύγει τους θανάτους και τις απώλειες αμάχων, ενώ το ΝΑΤΟ στόχευε συγκεκριμένα αμάχους και μη στρατιωτικές υποδομές.
Ερώτηση: Οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ στη Σερβία και την πρωτεύουσά της στο Βελιγράδι διήρκεσαν 78 ημέρες. Οι ρωσικές δυνάμεις πλήττουν τοποθεσίες της Ουκρανίας εδώ και μόλις 38 ημέρες. Πώς διαφέρουν οι δύο επιχειρήσεις όσον αφορά τις ζημιές που προκλήθηκαν, συμπεριλαμβανομένων των απωλειών αμάχων;
Daniel Kovalik: Και πάλι, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, η Ρωσία προσπάθησε να αποφύγει την επίθεση εναντίον αμάχων και πολιτικών υποδομών, ενώ το ΝΑΤΟ τους στόχευε στην πραγματικότητα. Φυσικά, αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπήρξαν εκτεταμένες απώλειες αμάχων στην Ουκρανία, καθώς και καταστροφές σε κτίρια πολιτών. Και ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ακόμη σε εξέλιξη, επομένως θα πρέπει να δούμε πώς εξελίσσεται ή πώς θα εξελιχθεί ο πόλεμος για να γνωρίζουμε την πλήρη έκταση της ζημιάς σε αυτήν τη χώρα. Γι' αυτό είναι κρίσιμο να βρεθεί μια λύση σε αυτή την σύγκρουση μέσω διαπραγματεύσεων το συντομότερο δυνατό.
Συνέντευξη
Ερώτηση: Δυτικές κυβερνήσεις και μέσα ενημέρωσης έχουν καταδικάσει την στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία ως τη χειρότερη διακρατική βία στην Ευρώπη από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Όμως, την περασμένη εβδομάδα είδαμε μόλις την 23η επέτειο από τους βομβαρδισμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην πρώην Γιουγκοσλαβία, όταν αμερικανικά πολεμικά αεροσκάφη επιτέθηκαν στη Σερβία για 78 ημέρες, ένας πόλεμος που έχει απαλειφθεί από τη δυτική δημόσια μνήμη. Σας εκπλήσσουν τα κραυγαλέα διπλά μέτρα και μέτρα;
Daniel Kovalik: Στην πραγματικότητα, δεν εκπλήσσομαι καθόλου. Ζούμε σε έναν κόσμο οργουελικής διπλής ομιλίας που λειτουργεί για να δημιουργήσει συναίνεση μεταξύ των μαζών για πόλεμο. Πάντα μας ενθαρρύνουν να καταδικάζουμε τις ενέργειες όσων μας λένε ότι είναι εχθροί μας, ενώ πρέπει να αγνοούμε, ακόμη και να ξεχνάμε τα εγκλήματα των δικών μας κυβερνήσεων. Ο βομβαρδισμός της Σερβίας, βασισμένος σε αξιώσεις υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ήταν ένα βδέλυγμα που επικεντρώθηκε στην καταστροφή αμάχων και πολιτικών υποδομών, αν και πέρασε στη συλλογική συνείδηση ως κάποιο είδος ευγενούς επιδίωξης.
Ερώτηση: Βλέπετε τους δύο πολέμους ως συγκρίσιμους; Η Ρωσία ισχυρίζεται πως ενήργησε βάσει της αρχής της αυτοάμυνας των ρωσόφωνων ανθρώπων, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ισχυρίζονται ότι έδρασαν για να υπερασπιστούν τους Αλβανούς του Κοσσυφοπεδίου, για τους οποίους ισχυρίζονται ότι εκκαθαρίζονταν εθνοτικά από τις σερβικές δυνάμεις;
Daniel Kovalik:Υπάρχουν σίγουρα κάποιες ομοιότητες μεταξύ αυτών των δύο στρατιωτικών επιχειρήσεων, καθώς και οι δύο βασίζονταν, τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό, στην άμυνα των ανθρώπων που δέχονταν επίθεση. Ωστόσο, υπάρχουν μεγάλες διαφορές. Πρώτον, η Ρωσία συνορεύει στην πραγματικότητα με την Ουκρανία, και εκείνοι που δέχθηκαν επίθεση στην Ουκρανία από την κυβέρνηση της Ουκρανίας ήταν Ρώσοι υπήκοοι, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι επίσης Ρώσοι πολίτες. Και έτσι, η Ρωσία έχει σίγουρα μεγαλύτερο μερίδιο σε ό,τι συμβαίνει στην Ουκρανία από ό,τι οι ΗΠΑ, ως ο επικεφαλής της επιχείρησης του ΝΑΤΟ στη Σερβία, είχαν σε αυτή τη μακρινή χώρα. Δεύτερον, η Ρωσία ισχυρίζεται επίσης, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ ή άλλες χώρες του ΝΑΤΟ, πως ενεργεί για δική της άμυνα στις επιχειρήσεις στην Ουκρανία. Η Ρωσία είδε την Ουκρανία να χρησιμοποιείται ως ομάδα οργάνωσης προκειμένου να αποσταθεροποιήσει, αν όχι να καταστρέψει τη Ρωσία, και οι ΗΠΑ ήταν ανοιχτές σε αυτούς τους στόχους, συμπεριλαμβανομένων των δηλώσεων του ίδιου του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν τις τελευταίες ημέρες. Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν είχαν τέτοιου είδους ανησυχίες για αυτοάμυνα στη Σερβία και ούτε καν ισχυρίστηκαν κάτι τέτοιο. Τρίτον, η Ρωσία έχει πράγματι καταβάλει προσπάθειες στην Ουκρανία για να αποφύγει τους θανάτους και τις απώλειες αμάχων, ενώ το ΝΑΤΟ στόχευε συγκεκριμένα αμάχους και μη στρατιωτικές υποδομές.
Ερώτηση: Οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ στη Σερβία και την πρωτεύουσά της στο Βελιγράδι διήρκεσαν 78 ημέρες. Οι ρωσικές δυνάμεις πλήττουν τοποθεσίες της Ουκρανίας εδώ και μόλις 38 ημέρες. Πώς διαφέρουν οι δύο επιχειρήσεις όσον αφορά τις ζημιές που προκλήθηκαν, συμπεριλαμβανομένων των απωλειών αμάχων;
Daniel Kovalik: Και πάλι, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, η Ρωσία προσπάθησε να αποφύγει την επίθεση εναντίον αμάχων και πολιτικών υποδομών, ενώ το ΝΑΤΟ τους στόχευε στην πραγματικότητα. Φυσικά, αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπήρξαν εκτεταμένες απώλειες αμάχων στην Ουκρανία, καθώς και καταστροφές σε κτίρια πολιτών. Και ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ακόμη σε εξέλιξη, επομένως θα πρέπει να δούμε πώς εξελίσσεται ή πώς θα εξελιχθεί ο πόλεμος για να γνωρίζουμε την πλήρη έκταση της ζημιάς σε αυτήν τη χώρα. Γι' αυτό είναι κρίσιμο να βρεθεί μια λύση σε αυτή την σύγκρουση μέσω διαπραγματεύσεων το συντομότερο δυνατό.
Ερώτηση: Η Madeleine Albright, η πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ που πέθανε την περασμένη εβδομάδα στην 23η επέτειο του βομβαρδισμού του ΝΑΤΟ κατά της Σερβίας, ήταν σημαντικός παίκτης στις υποτιθέμενες ειρηνευτικές συνομιλίες –τις συνομιλίες του Ραμπουγιέ τον Φεβρουάριο του 1999– που οδήγησαν στην εκστρατεία του ΝΑΤΟ το Μάρτιο του 1999. Γιατί η διπλωματική προσπάθεια απέτυχε να αποτρέψει τον πόλεμο;
Daniel Kovalik: Γνωρίζουμε πολύ καλά πως οι ειρηνευτικές συνομιλίες στην πρώην Γιουγκοσλαβία απέτυχαν ακριβώς επειδή οι ΗΠΑ ήθελαν να αποτύχουν. Υπήρχαν δύο ξεχωριστές ειρηνευτικές συμφωνίες που θα μπορούσαν να είχαν αποτρέψει μεγάλο μέρος της αιματοχυσίας που έλαβε χώρα εκεί και οι ΗΠΑ έκαναν κάθε δυνατή προσπάθεια για να καταργήσουν και τις δύο αυτές συμφωνίες. Οι Ηνωμένες Πολιτείες το έκαναν επειδή ήθελαν έναν πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία όπως ακριβώς ήθελαν έναν πόλεμο στην Ουκρανία. Στην περίπτωση της πρώην Γιουγκοσλαβίας, οι ΗΠΑ ήθελαν ο πόλεμος να καταφέρει να καταστρέψει τα τελευταία υπολείμματα του σοσιαλισμού στην Ευρώπη. Ήθελαν επίσης ο πόλεμος να δείξει στον κόσμο ότι μπορούσαν να πάνε σε πόλεμο μονομερώς και χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Δηλαδή ήθελαν τον πόλεμο ακριβώς για να δείξουν στον κόσμο ότι μπορούσαν να εισβάλουν σε όποια χώρα ήθελαν και ανά πάσα στιγμή. Αυτός ήταν, πράγματι, ένας πόλεμος ενάντια στη διεθνή έννομη τάξη.
Ερώτηση: Πιστεύετε πως ο βομβαρδισμός του ΝΑΤΟ στη Σερβία το 1999 ήταν καθοριστικός για την επακόλουθη ταχεία επέκταση του ΝΑΤΟ ως στρατιωτικού οργανισμού προς τα ανατολικά;
Daniel Kovalik: Σίγουρα πιστεύω ότι ο βομβαρδισμός της Σερβίας διευκόλυνε την επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά. Έθεσε επίσης το προηγούμενο για το ΝΑΤΟ να χρησιμεύσει ως αεροπορία των Ηνωμένων Πολιτειών σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων περιοχών πέρα από την Ευρώπη, όπως η Λιβύη.
Ερώτηση: Θα αξιολογούσατε πως ο βομβαρδισμός των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ στη Σερβία είναι η ρίζα της παρούσας σύγκρουσης στην Ουκρανία; Με άλλα λόγια, ο συνεχιζόμενος πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι παρά ένα μέρος μιας ευρύτερης παγκόσμιας εικόνας;
Daniel Kovalik: Ο βομβαρδισμός της Σερβίας συνεχίζει να παραμένει στο μυαλό των Ρώσων που τρομοκρατήθηκαν από το βομβαρδισμό μιας αδελφής χώρας στην Ευρώπη από το ΝΑΤΟ. Η ανάμνηση αυτού του γεγονότος είναι σίγουρα ένας κινητήριος παράγοντας στους φόβους της Ρωσίας ότι και αυτή θα μπορούσε να πέσει θύμα του ΝΑΤΟ, και το είπε ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν πολύ πρόσφατα. Και έτσι, ασφαλώς, αυτός ο βομβαρδισμός έπαιξε ρόλο στο να οδηγήσει στη σύγκρουση στην Ουκρανία.
Ερώτηση: Η αείμνηστη Madeleine Albright, όπως πολλοί πολιτικοί των ΗΠΑ, ήταν μεγάλος υπέρμαχος της «αμερικανικής εξαιρετικότητας» και του δικαιώματος της Αμερικής να χρησιμοποιεί μονομερώς τη βία για την επίτευξη των γεωπολιτικών της στόχων. Είναι αυτό το δόγμα στο επίκεντρο της σημερινής διεθνούς σύγκρουσης μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας και μάλιστα της Κίνας;
Daniel Kovalik: Ναι, σίγουρα είναι. Η ιδέα πως οι ΗΠΑ είναι το «ουσιώδες έθνος», όπως υποστήριξαν τόσο η Ολμπράιτ όσο και ο πρώην Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, έχει χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογήσει τον ισχυρισμό των Ηνωμένων Πολιτειών ότι είναι σε θέση να ενεργούν μονομερώς εναντίον οποιουδήποτε έθνους στον κόσμο προκειμένου να προστατεύσουν τα αντιληπτά τους τα ενδιαφέροντα. Φυσικά, και άλλες χώρες έχουν συμφέροντα, συμπεριλαμβανομένου του συμφέροντος για ειρήνη και ασφάλεια – αυτά είναι τα πιο θεμελιώδη δικαιώματα οποιουδήποτε έθνους όπως ορίζονται στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών που θεσπίστηκε το 1945 μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η αδιάκοπη επιθετικότητα των ΗΠΑ έχει καταστρέψει αυτό το δικαίωμα των εθνών και το ίδιο το σύστημα του ΟΗΕ, και χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα επιθυμούν να αποκαταστήσουν αυτό το δικαίωμα. Ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών, με τους όρους του, βασίζεται στην ιδέα ότι όλα τα έθνη είναι ίσα στο διεθνές δίκαιο. Οι ΗΠΑ ισχυρίστηκαν πως, κατά κάποιο τρόπο, είναι πιο ισότιμες από άλλες, και έχουν ενεργήσει με αυτόν τον ισχυρισμό εις βάρος εκατομμυρίων σε όλο τον κόσμο. Ο κόσμος τώρα αντιστέκεται σε αυτό.
Daniel Kovalik: Γνωρίζουμε πολύ καλά πως οι ειρηνευτικές συνομιλίες στην πρώην Γιουγκοσλαβία απέτυχαν ακριβώς επειδή οι ΗΠΑ ήθελαν να αποτύχουν. Υπήρχαν δύο ξεχωριστές ειρηνευτικές συμφωνίες που θα μπορούσαν να είχαν αποτρέψει μεγάλο μέρος της αιματοχυσίας που έλαβε χώρα εκεί και οι ΗΠΑ έκαναν κάθε δυνατή προσπάθεια για να καταργήσουν και τις δύο αυτές συμφωνίες. Οι Ηνωμένες Πολιτείες το έκαναν επειδή ήθελαν έναν πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία όπως ακριβώς ήθελαν έναν πόλεμο στην Ουκρανία. Στην περίπτωση της πρώην Γιουγκοσλαβίας, οι ΗΠΑ ήθελαν ο πόλεμος να καταφέρει να καταστρέψει τα τελευταία υπολείμματα του σοσιαλισμού στην Ευρώπη. Ήθελαν επίσης ο πόλεμος να δείξει στον κόσμο ότι μπορούσαν να πάνε σε πόλεμο μονομερώς και χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Δηλαδή ήθελαν τον πόλεμο ακριβώς για να δείξουν στον κόσμο ότι μπορούσαν να εισβάλουν σε όποια χώρα ήθελαν και ανά πάσα στιγμή. Αυτός ήταν, πράγματι, ένας πόλεμος ενάντια στη διεθνή έννομη τάξη.
Ερώτηση: Πιστεύετε πως ο βομβαρδισμός του ΝΑΤΟ στη Σερβία το 1999 ήταν καθοριστικός για την επακόλουθη ταχεία επέκταση του ΝΑΤΟ ως στρατιωτικού οργανισμού προς τα ανατολικά;
Daniel Kovalik: Σίγουρα πιστεύω ότι ο βομβαρδισμός της Σερβίας διευκόλυνε την επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά. Έθεσε επίσης το προηγούμενο για το ΝΑΤΟ να χρησιμεύσει ως αεροπορία των Ηνωμένων Πολιτειών σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων περιοχών πέρα από την Ευρώπη, όπως η Λιβύη.
Ερώτηση: Θα αξιολογούσατε πως ο βομβαρδισμός των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ στη Σερβία είναι η ρίζα της παρούσας σύγκρουσης στην Ουκρανία; Με άλλα λόγια, ο συνεχιζόμενος πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι παρά ένα μέρος μιας ευρύτερης παγκόσμιας εικόνας;
Daniel Kovalik: Ο βομβαρδισμός της Σερβίας συνεχίζει να παραμένει στο μυαλό των Ρώσων που τρομοκρατήθηκαν από το βομβαρδισμό μιας αδελφής χώρας στην Ευρώπη από το ΝΑΤΟ. Η ανάμνηση αυτού του γεγονότος είναι σίγουρα ένας κινητήριος παράγοντας στους φόβους της Ρωσίας ότι και αυτή θα μπορούσε να πέσει θύμα του ΝΑΤΟ, και το είπε ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν πολύ πρόσφατα. Και έτσι, ασφαλώς, αυτός ο βομβαρδισμός έπαιξε ρόλο στο να οδηγήσει στη σύγκρουση στην Ουκρανία.
Ερώτηση: Η αείμνηστη Madeleine Albright, όπως πολλοί πολιτικοί των ΗΠΑ, ήταν μεγάλος υπέρμαχος της «αμερικανικής εξαιρετικότητας» και του δικαιώματος της Αμερικής να χρησιμοποιεί μονομερώς τη βία για την επίτευξη των γεωπολιτικών της στόχων. Είναι αυτό το δόγμα στο επίκεντρο της σημερινής διεθνούς σύγκρουσης μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας και μάλιστα της Κίνας;
Daniel Kovalik: Ναι, σίγουρα είναι. Η ιδέα πως οι ΗΠΑ είναι το «ουσιώδες έθνος», όπως υποστήριξαν τόσο η Ολμπράιτ όσο και ο πρώην Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, έχει χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογήσει τον ισχυρισμό των Ηνωμένων Πολιτειών ότι είναι σε θέση να ενεργούν μονομερώς εναντίον οποιουδήποτε έθνους στον κόσμο προκειμένου να προστατεύσουν τα αντιληπτά τους τα ενδιαφέροντα. Φυσικά, και άλλες χώρες έχουν συμφέροντα, συμπεριλαμβανομένου του συμφέροντος για ειρήνη και ασφάλεια – αυτά είναι τα πιο θεμελιώδη δικαιώματα οποιουδήποτε έθνους όπως ορίζονται στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών που θεσπίστηκε το 1945 μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η αδιάκοπη επιθετικότητα των ΗΠΑ έχει καταστρέψει αυτό το δικαίωμα των εθνών και το ίδιο το σύστημα του ΟΗΕ, και χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα επιθυμούν να αποκαταστήσουν αυτό το δικαίωμα. Ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών, με τους όρους του, βασίζεται στην ιδέα ότι όλα τα έθνη είναι ίσα στο διεθνές δίκαιο. Οι ΗΠΑ ισχυρίστηκαν πως, κατά κάποιο τρόπο, είναι πιο ισότιμες από άλλες, και έχουν ενεργήσει με αυτόν τον ισχυρισμό εις βάρος εκατομμυρίων σε όλο τον κόσμο. Ο κόσμος τώρα αντιστέκεται σε αυτό.