Lucas Leiroz, ερευνητής στις Κοινωνικές Επιστήμες στο Rural Federal University του Ρίο ντε Τζανέιρο, γεωπολιτικός σύμβουλος - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση είχε ετοιμάσει νομοσχέδιο για την ψήφιση πρότασης δυσπιστίας κατά του πρωθυπουργού Καν. Λαμβάνοντας υπόψη τις εσωτερικές συμμαχίες της Συνέλευσης, η πρόταση ήταν πιθανό να περάσει, αν και ο Khan είναι ένα πολύ δημοφιλές όνομα στην πακιστανική κοινή γνώμη. Ωστόσο, με πρωτοβουλία του αντιπροέδρου της Συνέλευσης, Qasim Suri, συμμάχου του Khan, η ψηφοφορία μπλοκαρίστηκε και κηρύχθηκε αντισυνταγματική, προκαλώντας δυσαρέσκεια στους βουλευτές της αντιπολίτευσης, οι οποίοι αρνήθηκαν να συμμορφωθούν με την απόφαση και παρέμειναν στις εγκαταστάσεις της Συνέλευσης απαιτώντας την ψηφοφορία, με επικεφαλής τον Σεχμπάζ Σαρίφ, ηγέτη του Μουσουλμανικού Συνδέσμου, ο οποίος προτάθηκε να αντικαταστήσει τον Χαν σε περίπτωση έγκρισης των μέτρων για την απομάκρυνσή του από τη θέση.
Με την πίεση της αντιπολίτευσης να αυξάνεται, η κυβέρνηση αντιλήφθηκε την στάση των βουλευτών ως απειλή πραξικοπήματος και έτσι έλαβε έκτακτα μέτρα. Ο Χαν έκανε μια ομιλία που μεταδόθηκε στην εθνική τηλεόραση δηλώνοντας ότι υπήρχε απόπειρα πραξικοπήματος σε εξέλιξη και πως είχε ζητήσει από τον πρόεδρο να πραγματοποιήσει τη διάλυση του κοινοβουλίου προκειμένου να αποτρέψει την επιτυχία της ανταρσίας. Τότε, ο πρωθυπουργός υποστήριξε επίσης ότι υπήρχε ξένη παρέμβαση στη Βουλή, με διεθνείς παράγοντες να κινητοποιούν τις εσωτερικές δυνάμεις της χώρας για να τον ανατρέψουν.
Ο Χαν κατηγόρησε μάλιστα τις ΗΠΑ πως βρίσκονται πίσω από τη διαδικασία απομάκρυνσής του από το αξίωμα. Πριν από λίγες μέρες, ο Χαν κατηγόρησε την Ουάσιγκτον για παρέμβαση στις υποθέσεις του Πακιστάν. Σύμφωνα με τοπικά μέσα ενημέρωσης, έλαβε αναφορά από τον πακιστανό πρεσβευτή στην Ουάσιγκτον, στην οποία υπήρχε φάκελος με τα λόγια ενός ανώτερου αξιωματούχου των ΗΠΑ που έλεγε ότι οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών θα ήταν καλύτερες εάν ο πρωθυπουργός παραιτηθεί. Η Ουάσιγκτον αρνήθηκε τα λεχθέντα.
Εμβαθύνοντας το θέμα της αμερικανικής παρέμβασης και εξηγώντας τον ανταγωνισμό μεταξύ των χωρών, ο Khan είπε την περασμένη Κυριακή ότι οι ΗΠΑ θέλουν να «αλλάξουν το καθεστώς» στο Πακιστάν λόγω της άρνησής του να ευθυγραμμίσει τη χώρα με τις θέσεις των ΗΠΑ για τη Ρωσία και την Κίνα, απαιτώντας από το Ισλαμαμπάντ μια πολιτική ευθυγράμμισης προς τη Δύση, την οποία ο Πρωθυπουργός δεν είναι διατεθειμένος να τηρήσει. Κλείνοντας την ομιλία του, ο Χαν όρισε τις στάσεις της αντιπολίτευσης ως «κατάφωρη παρέμβαση των Ηνωμένων Πολιτειών στην εσωτερική πολιτική».
Η αμερικανική πρακτική της προώθησης της αλλαγής καθεστώτος σε όλο τον κόσμο δεν είναι κάτι καινούργιο. Έγχρωμες επαναστάσεις, θεσμικά πραξικοπήματα και άλλες τακτικές υβριδικού πολέμου έχουν ήδη γίνει κοινός τόπος στην εξωτερική πολιτική της Ουάσιγκτον, με την οποία τα αδέσμευτα καθεστώτα αντικαθίστανται από κυβερνήσεις μαριονέτες που εντάσσονται στα δυτικά συμφέροντα. Ο Imran Khan διατηρεί μια κυβέρνηση κυριαρχικής ιδεολογίας στην εξωτερική πολιτική, και είναι πρόθυμος είτε να συνεργαστεί είτε να ανταγωνιστεί με οποιαδήποτε παγκόσμια δύναμη, σύμφωνα με τα πακιστανικά συμφέροντα.
Αυτό μπορεί να φανεί αναλύοντας, για παράδειγμα, πώς ο πρωθυπουργός βελτίωσε τις σχέσεις της χώρας του με την Ινδία, παρόλο που και τα δύο κράτη αντιμετώπισαν ένα τεράστιο κύμα στρατιωτικής κλιμάκωσης πριν από μερικά χρόνια. Ο Χαν ήταν επιτυχής στην προώθηση της διπλωματικής ειρήνης παρά τη διμερή αντιπαλότητα, η οποία φέρνει σταθερότητα και βελτιώνει τις πιθανότητες προόδου και για τις δύο πλευρές. Στο ίδιο πνεύμα, ο Khan βελτίωσε όχι μόνο τους δεσμούς του με την Κίνα, με την οποία το Πακιστάν έχει ιστορική συνεργασία, αλλά και με τη Ρωσία, με τον πρωθυπουργό να επισκέπτεται τη Μόσχα τον Φεβρουάριο - όταν οι διπλωματικές εντάσεις με τις ΗΠΑ άρχισαν να κλιμακώνονται.
Το χειρότερο δυνατό σενάριο για τα αμερικανικά συμφέροντα στο Πακιστάν είναι μια κυβέρνηση σταθερή στον ανταγωνισμό της με την Ινδία και με ταυτόχρονη ευρεία συνεργασία με τη Ρωσία και την Κίνα. Επίσης, η σημερινή κυβέρνηση των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν επιδεινώνει αυτό το σενάριο για τις ΗΠΑ, λαμβάνοντας υπόψη την αντίθεση της ομάδας στην Ουάσιγκτον και τους καλούς δεσμούς με το Ισλαμαμπάντ. Τώρα, με την Ινδία να δείχνει ήδη απρόθυμη να εξυπηρετήσει κάποια αμερικανικά συμφέροντα, διατηρώντας ουδετερότητα στο ουκρανικό ζήτημα, η υπέρ της Μόσχας στροφή του Ισλαμαμπάντ ακούγεται σαν καταστροφή για τη Δύση, η οποία χάνει εντελώς το χώρο της σε αυτήν την περιοχή του πλανήτη, αναγκαζόμενη να υποχωρήσει άλλη μια φορά.
Έτσι, δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία για κάθε αναλυτή να πει ότι στην πραγματικότητα υπήρξε απόπειρα πραξικοπήματος κατά του Χαν, αλλά είναι προφανώς δυνατό να πούμε πως το γεωπολιτικό σενάριο δείχνει ότι η Ουάσιγκτον θα είχε τέτοιο ενδιαφέρον και πως η πρόσφατη ιστορία δείχνει ότι τέτοια πραξικοπήματα μέσω κοινοβουλευτικών ενεργειών είναι πρακτικές που συνήθως προωθούνται από τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών για την προώθηση «ήπιων», μη βίαιων επιχειρήσεων αλλαγής καθεστώτος σε όλο τον κόσμο. Διαλύοντας τη Βουλή, η πακιστανική κυβέρνηση πήρε μια πολύ σαφή γεωπολιτική στάση, τοποθετούμενη στο πλευρό των αναδυόμενων δυνάμεων και ενάντια στα ηγεμονικά συμφέροντα της Δύσης. Λαμβάνοντας υπόψη ότι το Πακιστάν διαθέτει πυρηνικά όπλα και επομένως μια στρατιωτική κλιμάκωση των εντάσεων δεν είναι εφικτή, για άλλη μια φορά οι ΗΠΑ θα πρέπει να αποσυρθούν από τον ρόλο τους ως «παγκόσμια αστυνομία».