 |
| ΑFΡ 2022 / Αttila Κisbenedek |
Στη Γερμανία, οι φωνές όσων απαιτούν την παράδοση βαρέων όπλων στην Ουκρανία το συντομότερο δυνατό, συμπεριλαμβανομένων των γερμανικών αρμάτων μάχης Leopard, γίνονται όλο και πιο δυνατές. Και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο - για τους ίδιους τους Γερμανούς.
Πετρ Ακόποφ - Ria Novosti / Παρουσίαση Freepen.gr
Μιλώντας στη Bundestag στα τέλη Φεβρουαρίου, ο καγκελάριος Scholz χαρακτήρισε την «επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία» σημείο καμπής για τη Γερμανία, λέγοντας πως «αποδεχόμαστε την πρόκληση που μας ρίχνει ο χρόνος νηφάλια και αποφασιστικά». Και σε δύο μήνες, η Γερμανία έχει διανύσει πολύ δρόμο - από την παραδοσιακή άρνηση παροχής όπλων σε ζώνες συγκρούσεων μέχρι την επιθυμία «να σταματήσει την προέλαση του Πούτιν προς τη Δύση» με οποιοδήποτε κόστος.
Ανήμπορο να αρνηθεί τις προμήθειες ρωσικού φυσικού αερίου, το Βερολίνο αναζητά νέους τρόπους για να δείξει την υποστήριξή του στην Ουκρανία: χορηγεί δισεκατομμύρια δολάρια σε βοήθεια, φιλοξενεί πρόσφυγες, μεταφέρει όπλα και υπόσχεται βαριά όπλα. Τι απέγιναν οι Γερμανοί, που τα τελευταία χρόνια τήρησαν μια αρκετά ισορροπημένη θέση, που προσπαθούσαν να διατηρήσουν δεσμούς με τη Ρωσία και δεν υπέκυψαν στην πίεση των ΗΠΑ; Ήταν πραγματικά τόσο συγκλονισμένοι από την έναρξη της ειδικής μας επιχείρησης στην Ουκρανία ή υπάρχει κάποιος βαθύτερος λόγος;
"Πρέπει να προχωρήσουμε από το γεγονός ότι αυτός ο πόλεμος θα διαρκέσει περισσότερο και πως ο ουκρανικός στρατός πρέπει να είναι πλήρως ικανός να ανακτήσει τα κατακτημένα εδάφη. <...> Η εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας πρέπει να αποκατασταθεί. <...> Εάν αποτύχουμε να σταματήσει τον Πούτιν στην Ουκρανία και να τον απωθήσει, τότε θα συνεχίσει. <...> Η επίθεση μπορεί να συνεχιστεί στις χώρες της Βαλτικής, την Πολωνία, τη Μολδαβία και άλλες περιοχές της Ευρώπης. <...> Πρέπει να σταματήσουμε τον Πούτιν τώρα".
Αυτό λέει ο Φρίντριχ Μερτς, ένας πολύ πιθανός μελλοντικός καγκελάριος, ηγέτης του CDU, του μεγαλύτερου γερμανικού κόμματος που βρίσκεται τώρα στην αντιπολίτευση. Επικρίνει σκληρά τον Καγκελάριο Σολτς πως είναι αργός:
«Με τη συμπεριφορά του απειλεί τη συνοχή ολόκληρης της ευρωπαϊκής κοινότητας σε σχέση με τη Ρωσία. <...> Θέλουμε να μάθουμε τι παρέχεται και κυρίως για ποιους λόγους η γερμανική κυβέρνηση δεν εμφανίζεται διαθέσιμη να προμηθεύσει [όπλα]».
Και ο Μερτς δεν είναι μόνος: οι δημοσκοπήσεις δείχνουν όχι μόνο πτώση της εμπιστοσύνης στον Σολτς και την κυβέρνηση (το 38 τοις εκατό εμπιστεύεται τον καγκελάριο και το 49 τοις εκατό είναι δυσαρεστημένο), αλλά και στις ενέργειές τους προς την ουκρανική κατεύθυνση. Υπάρχουν ακόμη λιγότεροι άνθρωποι που εμπιστεύονται, αλλά, το πιο σημαντικό, ο αριθμός εκείνων που υποστηρίζουν την προμήθεια βαρέων όπλων στην Ουκρανία αυξάνεται. Υπάρχουν ήδη το 55 τοις εκατό από αυτούς.
Ο λόγος είναι απλός: περισσότερα από τα τρία τέταρτα των Γερμανών πιστεύουν ότι η Ρωσία υπό τον Βλαντιμίρ Πούτιν αποτελεί απειλή για τη Γερμανία. Δηλαδή, οι Γερμανοί ήταν πεπεισμένοι πως οι Ρώσοι τους απειλούσαν - όχι τα συμφέροντα της Γερμανίας, αλλά τη χώρα τους αυτή καθαυτή (και αυτό παρά το γεγονός ότι πριν από μερικά χρόνια είδαν την κύρια απειλή όχι στη Ρωσία, αλλά στις Ηνωμένες Πολιτείες, δηλαδή σε σύμμαχο του ΝΑΤΟ). Οι Γερμανοί βλέπουν τους Ρώσους ως απειλή και ως εκ τούτου είναι έτοιμοι να υπομείνουν οικονομικές δυσκολίες και να εγκαταλείψουν (αλλά όχι αμέσως) εντελώς το ρωσικό αέριο. Ήδη οι μισοί πολίτες τάσσονται υπέρ του μποϊκοτάζ των ρωσικών μεταφορέων ενέργειας, αν και η πλειοψηφία κατανοεί ότι αυτό θα πλήξει σκληρά τη γερμανική οικονομία.
Το γεγονός πως μια ρήξη με τη Ρωσία θα ήταν καταστροφική όχι μόνο για τη γερμανική οικονομία, αλλά και για ολόκληρο το έργο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης (ωφέλιμο για τους Γερμανούς) δε γίνεται αντιληπτό από τις πλατιές γερμανικές μάζες, επειδή μπόρεσαν να τρομοκρατηθούν από το «Ρωσική απειλή». Ο ίδιος ο Μερτς πιστεύει αυτό που λέει - πως η Ρωσία θα επιτεθεί στην Πολωνία, στα κράτη της Βαλτικής και σε άλλες περιοχές της Ευρώπης, δηλαδή να επιτεθεί στο ΝΑΤΟ; Ίσως όχι, αλλά πολλοί Γερμανοί έχουν ήδη πειστεί γι' αυτό. Όπως επίσης και το γεγονός πως ο ουκρανικός στρατός είναι σε θέση να «επιστρέψει τα κατακτημένα εδάφη» και «να αποκαταστήσει την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας», που σημαίνει ότι πρέπει να βοηθηθεί με άρματα μάχης και πυροβολικό. Η Γερμανία ουσιαστικά παρασύρεται σε πόλεμο με τη Ρωσία -ναι, με πληρεξούσιο- και δεν το αντιλαμβάνεται αυτό;
Αλίμονο, όπως έχει συμβεί περισσότερες από μία φορές στην ιστορία των ρωσο-γερμανικών σχέσεων. Η ευγνωμοσύνη για τη βοήθεια στην ενοποίηση της Γερμανίας το 1871 ήταν βραχύβια. Η ευγνωμοσύνη που βοήθησε στην ενοποίηση της Γερμανίας το 1991 επίσης δεν άντεξε στη δοκιμασία του χρόνου. Η Ρωσία απειλεί τη Γερμανία; Αποσπώντας από τα χέρια των Αγγλοσάξωνων το δικό της ιστορικό έδαφος, την Ουκρανία; Είναι αυτό απειλή για το Βερολίνο, το Μόναχο και το Αμβούργο; Ή μήπως αποτελεί απειλή για τα σχέδια για ένταξη της Ουκρανίας στον ευρωπαϊκό χώρο, σε ένα ειρηνικό «Τέταρτο Ράιχ», επισημοποιημένο με τη μορφή της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Αν ήταν ειλικρινείς οι Γερμανοί θα το έλεγαν, αλλά η αποδόμηση της εθνικής τους ταυτότητας, που έγινε από τους ίδιους Αγγλοσάξονες μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν τους δίνει την ευκαιρία να λένε τα πράγματα με το όνομά τους. Είναι πιο εύκολο γι 'αυτούς να πιστέψουν στις ιστορίες τρόμου του Ατλαντικού ότι οι Ρώσοι απειλούν τους Γερμανούς παρά να παραδεχτούν πως ήταν η δική τους απληστία και τύφλωση που έφερε την κατάσταση με την Ουκρανία σε πόλεμο. Στην οποία η Γερμανία απλά δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής αν πραγματικά νοιαζόταν για τα εθνικά της συμφέροντα και την ασφάλειά της.
Επειδή οι προσπάθειες επαναχάραξης των συνόρων της Ευρώπης και της Ρωσίας δεν ανταποκρίνονται στα εθνικά συμφέροντα της Γερμανίας - φαίνεται πως οι Γερμανοί έπρεπε να είχαν μάθει καλά αυτό το μάθημα το 1945. Αλλά όχι - ξανά και ξανά παρασύρονται στη σύγκρουση στην Ανατολή, στην αντιπαράθεση με τη Ρωσία. Όχι απλώς δεν τους χρειάζεται, αλλά και απειλεί πραγματικά τη γερμανική ασφάλεια. Πώς; Η στρατηγική αποδυνάμωση της ανεξαρτησίας της Γερμανίας, η αυξανόμενη εξάρτησή της από τους Αγγλοσάξονες και τις ευρωπαϊκές μαριονέτες τους και, εν τέλει, η κατάρρευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Γιατί τώρα η Γερμανία θα αναγκαστεί να τα σπάσει με τη Ρωσία και σε λίγα χρόνια θα αναγκαστεί και με την Κίνα. Και τι θα κάνει η προσανατολισμένη στις εξαγωγές γερμανική οικονομία, λόγω της οποίας το Βερολίνο θα συνεχίσει να χτίζει την Ευρωπαϊκή Ένωση; Και η κατάρρευση της Ε.Ε. στο τέλος θα χτυπήσει και τη Γερμανία, η οποία δεν θα μπορέσει απλώς να καθίσει έξω στο φρούριο της.
Προς το παρόν, η Γερμανία έχει χρόνο να μην ολισθήσει σε αυτό το σενάριο. Αλλά με το πρώτο Leopard που καταστράφηκε στην Ουκρανία, θα στερήσει από τον εαυτό της την ευκαιρία να καθορίσει ανεξάρτητα το μέλλον της.