Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Σύμφωνα με τον συγγραφέα Hal Brands, οι ΗΠΑ δεν έχουν πλέον την κατασκευαστική βάση στην οποία βασίστηκαν για να αυξήσουν την άνευ προηγουμένου την παραγωγή τους κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και να κερδίσουν τελικά αυτήν την παγκόσμια σύγκρουση. Στην εκτίμησή του, «μπορεί να χρειαστούν μήνες ή χρόνια για να αυξηθεί σημαντικά η παραγωγή» για να αντικατασταθεί μόνο το ένα τρίτο των αποθεμάτων Javelin που έχει ήδη αποσταλεί στην Ουκρανία, για να μην αναφέρουμε τον άλλο στρατιωτικό-τεχνικό εξοπλισμό της που εστάλη επίσης εκεί. Αυτό έχει δημιουργήσει ένα δίλημμα που θα είναι δύσκολο να επιλυθεί, αν και ο Brands έχει δύο προτάσεις για το τι πρέπει να κάνουν οι ΗΠΑ.
Υποστηρίζει ότι «Μεγαλύτερες επενδύσεις στην αμυντική βιομηχανική βάση και πιο επιθετικές αγορές και αποθήκευση βασικών πυρομαχικών μπορούν να βοηθήσουν. Η δημιουργία ενός εφεδρικού βιομηχανικού σώματος (άμαχοι που έχουν βασική εκπαίδευση εν καιρώ ειρήνης ώστε να μπορούν να συνεισφέρουν στην παραγωγή εν καιρώ πολέμου) αξίζει να διερευνηθεί». Επιπλέον, γράφει, «Βασικοί σύμμαχοι, όπως η Ιαπωνία, μπορεί να είναι σε θέση να βοηθήσουν την αύξηση της παραγωγής των ΗΠΑ στη ναυπηγική και σε άλλους τομείς». Ωστόσο, όλα αυτά χρειάζονται χρόνο για να εφαρμοστούν, επομένως δεν είναι σαφές εάν η παρούσα πολιτική παροχής δισεκατομμυρίων δολαρίων στρατιωτικού-τεχνικού εξοπλισμού στο Κίεβο μπορεί να διατηρηθεί.
Το άρθρο του είναι σημαντικό να αναλογιστούμε ακριβώς επειδή είναι ένα ως επί το πλείστον αντικειμενικό κομμάτι για μια από τις «πολιτικά εσφαλμένες» πτυχές αυτού του πολέμου με αντιπροσώπους, δηλαδή τους στρατιωτικοβιομηχανικούς περιορισμούς των δυτικών προστάτων του Κιέβου υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. Τα Mainstream Media (MSM) εστιάζουν αποκλειστικά σε τέτοιους περιορισμούς της Ρωσίας, τόσο σε αυτούς που πιστεύεται ρεαλιστικά ότι υπάρχουν όσο και σε πραγματικά ψεύτικες ειδήσεις για τις δυνατότητές της. Αυτές οι προσπάθειες προορίζονται να συμβάλουν στην εκστρατεία πληροφοριακού πολέμου που υποστηρίζει πως η συνεχιζόμενη ειδική στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία ήταν μια αβυσσαλέα αποτυχία από όλες τις απόψεις.
Δεν συζητήθηκαν σχεδόν καθόλου, εκτός από τις αντικειμενικά υπάρχουσες στρατιωτικές αποτυχίες του Κιέβου, είναι οι στρατιωτικο-βιομηχανικοί περιορισμοί του προστάτη του. Ο λόγος για αυτό είναι προφανής, καθώς θα έκανε το στοχευόμενο δυτικό κοινό να αισθάνεται πολύ άβολα ότι το πολιτισμικό τους μπλοκ δεν μπορεί να υποστηρίξει επ' αόριστον έναν πόλεμο δια αντιπροσώπων εναντίον της Ρωσίας, τον οποίο τα MSM παρουσιάζουν ως υπαρξιακή απειλή για τον τρόπο ζωής τους. Η αλήθεια, όπως ξεκαθαρίζει ο Μπραντς στο άρθρο του, είναι ότι η δυτική στρατιωτική υποστήριξη προς το Κίεβο δεν μπορεί να διατηρηθεί επ' αόριστον και πως ορισμένες αλλαγές σε αυτήν την πολιτική ενδέχεται να γίνουν σύντομα από απλή ανάγκη.
Αυτό δε σημαίνει ότι η Ρωσία μπορεί να μην αντιμετωπίζει ένα παρόμοιο δίλημμα, αλλά απλώς πως είναι μόνο μία χώρα, ενώ οι αντίπαλοί της στην Ουκρανία υποστηρίζονται από έναν συνασπισμό 30 ξένων στρατιωτικών, συμπεριλαμβανομένου του πιο ισχυρού αμερικανικού στον κόσμο. Αυτή η παρατήρηση σημαίνει ότι είναι ήδη πέρα για πέρα εντυπωσιακό το γεγονός πως η Μόσχα μπόρεσε να επιτύχει απτή επιτόπια πρόοδο στα ανατολικά και νότια τμήματα αυτής της πρώην Σοβιετικής Δημοκρατίας, καθώς δείχνει ότι ούτε η έκτακτη αποστολή από τη Δύση πρωτοφανών ποσών βοήθειας στο Κίεβο θα μπορούσε να σταματήσει εντελώς τη ρωσική στρατιωτική μηχανή.
Η προπαγάνδα που εκτοξεύεται από τα MSM για αυτόν τον πόλεμο δια αντιπροσώπων μπορεί να μην υποχωρήσει για κάποιο χρονικό διάστημα, αν και καθόλου, αλλά οι δυτικοί πολιτικοί πρέπει να αξιολογούν νηφάλια την κατάσταση στις αντίστοιχες πρωτεύουσές τους. Είναι ζήτημα στρατιωτικού γεγονότος ότι ο πόλεμος μεσολάβησης της Ουκρανίας, ο οποίος είδε περισσότερη στρατιωτική-τεχνική βοήθεια τρίτων μερών σε μεγαλύτερο ποσό και σε μικρότερο χρόνο σε έναν από τους άμεσους συμμετέχοντες από ό,τι σε οποιαδήποτε προηγούμενη σύγκρουση στην ιστορία, έχει ήδη εξαντλήσει πολλά δυτικά αποθέματα, αλλά δεν έχει σταματήσει τον Ρώσο αντίπαλό τους.
Αυτή η παρατήρηση μπορεί να οδηγήσει σε μια θεμελιώδη επανεξέταση σχετικά με τους τρόπους με τους οποίους η Δύση διεξάγει πολέμους δια αντιπροσώπων ενάντια στους λεγόμενους ομοτίμους ανταγωνιστές της, όπως η Ρωσία και η Κίνα. Μπορούν να εφαρμόσουν τις συμβουλές του Brands για τη δημιουργία ενός «εφεδρικού βιομηχανικού σώματος» και να συμφωνήσουν σε έναν λεγόμενο «καταμερισμό της στρατιωτικής-βιομηχανικής εργασίας» σε αυτό το πολιτισμικό μπλοκ, να επανεξετάσουν τη σοφία της διεξαγωγής τέτοιων πολέμων δια αντιπροσώπων εξαρχής, ή ίσως ακόμη και να αποφασίζουν να παρέμβουν άμεσα για την επικίνδυνη κλιμάκωση των εντάσεων μέχρι το σημείο του πυρηνικού βραχίονα, με την ελπίδα να εξαναγκάσουν μονομερείς παραχωρήσεις από τον αντιπρόσωπό τους.
Ό,τι κι αν καταλήξουν να κάνουν, το οποίο μπορεί να διαφέρει ανάλογα με τον πόλεμο με αντιπροσώπους που μπορεί να διεξάγουν, είναι σαφές ότι το προηγούμενο που δημιουργήθηκε από τον πόλεμο διαμεσολαβητών της Ουκρανίας έχει διδάξει στη Δύση υπό την ηγεσία των ΗΠΑ μερικά οδυνηρά μαθήματα σχετικά με τους στρατιωτικοβιομηχανικούς περιορισμούς της. Είναι αδύνατο να διατηρηθεί επ' αόριστον η βοήθεια που παρέχουν στο Κίεβο, καθώς τα αποθέματά τους έχουν ήδη εξαντληθεί σε μεγάλο βαθμό σε λιγότερο από δύο μήνες και χωρίς να σταματήσει η λειτουργία της Ρωσίας όπως περίμεναν ότι θα συνέβαινε μέχρι τώρα. Ως εκ τούτου, η υπάρχουσα πολιτική τους ήταν αποτυχημένη και πρέπει να αναθεωρηθεί επειγόντως ενόψει αυτού του γεγονότος.