Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Antony Blinken καυχήθηκε ενώπιον της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας ότι η χώρα του έχει διευκολύνει τις πωλήσεις όπλων 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων στην αδίστακτη κινεζική επαρχία της Ταϊβάν από το 2017 και συνεχίζει να υποστηρίζει το στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα του νησιού. Αυτό ισοδυναμεί με μια ξεδιάντροπη παραδοχή παράνομων και περιφερειακά αποσταθεροποιητικών ενεργειών, καθώς η Ταϊβάν είναι αναπόσπαστο μέρος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας.
Του Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Η Αμερική ανακατεύεται ανοιχτά στις εσωτερικές υποθέσεις της Κίνας σε πλήρη αντίφαση με τους ισχυρισμούς της πως υποστηρίζει μια λεγόμενη «τάξη βασισμένη σε κανόνες». Αυτός ο ευφημισμός, ωστόσο, δε μοιράζεται ποτέ από μια ειλικρινή δέσμευση για την τήρηση του διεθνούς δικαίου, αλλά ως μέσο χειραγώγησης του κοινού ώστε να υποστηρίξει την επιβολή επιλεκτικών προτύπων προκειμένου να προωθηθούν τα συμφέροντα της Αμερικής σε βάρος άλλων. Η μόνη πραγματική τάξη βασισμένη σε κανόνες είναι αυτή που κατοχυρώνεται στον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, τον οποίο οι ΗΠΑ παραβιάζουν κατάφωρα.
Η Ταϊπέι δεν έχει ανακηρύξει ανεξαρτησία και είναι απίθανο να το κάνει σε καμία περίπτωση, καθώς κάτι τέτοιο θα παραβίαζε την κόκκινη γραμμή του Πεκίνου και ως εκ τούτου θα προκαλούσε μια αποφασιστική απάντηση για να αποτρέψει την απειλή που θα αποτελούσε για την εθνική ασφάλεια. Στην περίπτωση αυτή, ο οπλισμός της Ταϊβάν από την Αμερική είναι διαφορετικός από τον οπλισμό από τη Ρωσία των αποσχισμένων Δημοκρατιών του Ντονμπάς της Ουκρανίας που διεξήγαγαν δημοψηφίσματα ανεξαρτησίας σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και στη συνέχεια αναγνωρίστηκαν από τη Μόσχα.
Ενώ οι ενέργειες της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι αμφισβητήσιμης νομιμότητας σύμφωνα με τη Δύση, ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν είχε πράγματι νόημα όταν είπε στο Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες την Τρίτη ότι το Κοσσυφοπέδιο δημιούργησε το αμφιλεγόμενο προηγούμενο με το οποίο δρα στην Ουκρανία. Η Ταϊβάν, ωστόσο, δε φιλοδοξεί επίσημα την ανεξαρτησία, καθώς οι πολιτικοί της ηγέτες ισχυρίζονται ότι είναι οι μόνοι νόμιμοι κυβερνήτες της Κίνας. Επομένως, ο οπλισμός των ΗΠΑ σε αυτούς ουσιαστικά παρατείνει την κληρονομιά του εμφυλίου πολέμου της Κίνας.Αυτή η παρατήρηση προσθέτει για άλλη μια φορά αξιοπιστία στον ισχυρισμό ότι οι ενέργειες της Αμερικής είναι παράνομες. Επιπλέον, οι ΗΠΑ εφαρμόζουν διπλά πρότυπα σε σχέση με την επανειλημμένη δέσμευσή τους να διασφαλίσουν αδιαίρετη ασφάλεια στον υπερατλαντικό χώρο. Η Σύνοδος Κορυφής της Κωνσταντινούπολης το 1999 και η Σύνοδος Κορυφής της Αστάνα του 2010 του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) συμφώνησαν με όλους τους συμμετέχοντες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, σε αυτήν την ιδέα και πως η ασφάλεια δεν πρέπει να ενισχυθεί σε βάρος κανενός άλλου.
Ως εκ τούτου, είναι υποκριτικό ότι οι ΗΠΑ ισχυρίζονται πως υποστηρίζουν αυτήν την αρχή στην Ευρώπη, την οποία ωστόσο η Ρωσία την κατηγορεί ότι παραβιάζει και την οποία η Μόσχα θεωρεί ως έναν από τους λόγους για την έναρξη της ειδικής επιχείρησης στην Ουκρανία, αλλά την αγνοεί εντελώς στην Ασία όσον αφορά τον οπλισμό που δίνει στην Ταϊβάν. Αυτό είναι περιφερειακά αποσταθεροποιητικό και έρχεται σε αντίθεση με την αυτοαποκαλούμενη «τάξη βασισμένη σε κανόνες» που είχε ήδη αποκαλυφθεί νωρίτερα σε αυτήν την ανάλυση ως ευφημισμός για την επιλεκτική επιβολή διπλών σταθμών για την προώθηση των συμφερόντων της.
Αυτό που κάνει η Αμερική είναι να εξοπλίζει ένα αδίστακτο πολιτικό κίνημα που φιλοδοξεί ανοιχτά να πραγματοποιήσει αλλαγή καθεστώτος εναντίον ενός κράτους μέλους του ΟΗΕ, της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Οι ίδιες οι ΗΠΑ δεν θα το ανέχονταν εάν η Κίνα, η Ρωσία, το Ιράν ή οποιοσδήποτε άλλος εξόπλιζε μια παρόμοια ομάδα εντός της δικής τους διεθνώς αναγνωρισμένης επικράτειας, ωστόσο αναμένει ανεξήγητα το Πεκίνο να είναι εντάξει με την Ουάσιγκτον να κάνει ακριβώς αυτό εναντίον της Λαϊκής Δημοκρατίας. Τέτοια διπλά μέτρα και μέτρα είναι ο ορισμός της περιφερειακής αποσταθεροποιητικής συμπεριφοράς.
Το να ρίχνεις λάδι στη φωτιά ενός πρώην εμφυλίου πολέμου υποστηρίζοντας στρατιωτικά την ηττημένη πλευρά του δε βοηθά κανέναν, ούτε τους Κινέζους στην ηπειρωτική χώρα ούτε τους Κινέζους στην Ταϊβάν. Είναι μια θρασύδειλη προσπάθεια να διχάσει και να κυβερνήσει τον κινεζικό λαό αποκλειστικά για το συμφέρον της Αμερικής να επαναβεβαιώσει τη φθίνουσα ηγεμονία της στην Ασία. Είναι καταδικασμένη να αποτύχει, αλλά παρόλα αυτά είναι μια πολύ θανατηφόρα πολιτική, για να μην αναφέρουμε μια πολιτική που επίσης δυσφημεί αντιπαραγωγικά όλα όσα υποστηρίζει η Αμερική. Πρέπει να σταματήσει.