Η αφύσικη μίνι αυτοκρατορία του Λένιν βρίσκεται στα πρόθυρα της πλήρους και τελικής κατάρρευσής της, εάν η αναφορά του Ρώσου αρχηγού κατασκοπείας Naryshkin σχετικά με το σχέδιο της Πολωνίας να τη διαμελίσει είναι σωστή. Σύμφωνα με πηγές πληροφοριών της χώρας του, η Πολωνία συνωμοτεί με τις ΗΠΑ για να στείλει τα στρατεύματά της υπό την κάλυψη ειρηνευτικών δυνάμεων στις περιοχές της Δυτικής Ουκρανίας που ήταν υπό τον έλεγχο της Βαρσοβίας κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Πολωνικής Δημοκρατίας του Μεσοπολέμου. Στη συνέχεια θα πάρουν τον έλεγχο στρατηγικών εγκαταστάσεων από την Ουκρανική Εθνοφρουρά, μετά την οποία η Πολωνία θα καλλιεργήσει φιλοΠολωνούς Ουκρανούς πολιτικούς για να αντιμετωπίσουν τους Νεοναζί που ιστορικά προέρχονταν από την περιοχή της Γαλικίας. Το τελευταίο βήμα θα είναι τότε η πολιτική ενσωμάτωση αυτής της επικράτειας στην ίδια την Πολωνία.
Του Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Πράγματι προέβλεψα ακριβώς αυτό το σενάριο δύο μέρες μετά την έναρξη της συνεχιζόμενης ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης της Ρωσίας στην Ουκρανία, έχοντας γράψει ότι «το ΝΑΤΟ μπορεί να θέλει να χαράξει τη δική του κόκκινη γραμμή στα απομεινάρια του ολοένα και πιο καταρρέοντος ουκρανικού κράτους αναζωογονώντας τη Λαϊκή Δημοκρατία της Δυτικής Ουκρανίας. είτε ως αυτοανακηρυγμένο ανεξάρτητο κράτος που θα ενταχθεί αμέσως στην στρατιωτική συμμαχία για να μπει κάτω από την πυρηνική ομπρέλα της είτε με την (επαν)ενοποίηση του με την Πολωνία και την επίτευξη του ίδιου στόχου με αυτά τα μέσα». Αυτή η αλληλουχία των γεγονότων εμφανίζεται στην αιχμή του να συμβεί σύμφωνα με τον Naryshkin, ο οποίος είπε πως θα πραγματοποιηθεί χωρίς εντολή του ΝΑΤΟ και θα περιλαμβάνει ένα λεγόμενο συνασπισμό των πρόθυμων.
Μελλοντικοί εταίροι μπορεί να είναι η Ουγγαρία και η Ρουμανία, και οι δύο είχαν τμήματα της ιστορικής επικράτειάς τους ακρωτηριασμένα από το κράτος τους από τον Στάλιν μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ανεξάρτητα από την κερδοσκοπική συμμετοχή τους σε αυτό το αναφερόμενο σχέδιο διχοτόμησης, οποιαδήποτε απτή κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση από την Πολωνία θα έδειχνε πως η υπό την ηγεσία των ΗΠΑ Δύση πιστεύει ότι η ουκρανική πολιτεία έχει καταρρεύσει ως αποτέλεσμα των πρόσφατων γεγονότων. Τα τεχνητά δημιουργημένα σύνορα αυτού του κράτους δεν μπορούν πλέον να συγκρατηθούν αφού οι ρωσικές δυνάμεις σάρωσαν την ανατολική και νότια Ουκρανία, όπου παρέμειναν για περισσότερες από 60 ημέρες παρά τον πόλεμο αντιπροσώπων του ΝΑΤΟ στη Ρωσία μέσω της Ουκρανίας που ο Υπουργός Άμυνας Austin παραδέχτηκε επίσημα.
Ενώ σίγουρα υπάρχουν ορισμένοι υπερεθνικιστές στην Πολωνία που θα ήθελαν να δουν τη Δυτική Ουκρανία (επανα)-«ενωμένη» με τη χώρα τους, αυτό το σενάριο συνεπάγεται στην πραγματικότητα σημαντικό οικονομικό κόστος και κόστος φήμης για το κυβερνών κόμμα «Νόμος και Δικαιοσύνη» (PiS με την Πολωνική συντομογραφία). Όπως εξήγησα νωρίτερα αυτόν το μήνα, το PiS είναι στην πραγματικότητα ένα ψεύτικο συντηρητικό-εθνικιστικό κίνημα που είναι στην πραγματικότητα απλώς ένα άλλο φιλελεύθερο-παγκοσμιοποιητικό μέτωπο για την ευρωπαϊκή ελίτ.
Οι Πολωνοί έχουν γίνει πολίτες δεύτερης κατηγορίας στη χώρα τους, ενώ οι Ουκρανοί πρόσφυγες παρελαύνουν ως πολίτες πρώτης κατηγορίας. Είναι τόσο προνομιούχοι που λαμβάνουν μια τεράστια γκάμα κρατικών παροχών, όπως στέγαση, μεταφορά, φαγητό, ακόμη και προτεραιότητα για επείγουσες ιατρικές επιχειρήσεις πάνω από τοπικούς Πολωνούς που περίμεναν λίγο για να λάβουν τέτοιες σωτήριες θεραπείες. Κατά μία έννοια, η Πολωνία έχει γίνει απότομα μια κοινωνία που μοιάζει με το απαρτχάιντ, όπου οι νέοι αφίξεις αντιμετωπίζονται από αξιωματούχους ακόμη καλύτερα από τους ίδιους ανθρώπους που τους ψήφισαν στην εξουσία. Όπως εξήγησα λίγο πριν από την έναρξη της ουκρανικής σύγκρουσης, «Η προγραμματισμένη απορρόφηση εκατομμυρίων Ουκρανών προσφύγων από την Πολωνία έχει απώτερα κίνητρα».
Βασικά, ο Kaczynski υπολόγισε πως θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί αυτή τη μαζική κοινότητα μεταναστών προνομιούχων για να ασκήσει επιρροή στο υπόλοιπο τμήμα της Ουκρανίας ως μέρος των σχεδίων της Πολωνίας να επεκτείνει τη «σφαίρα επιρροής» της στα κράτη της «ρωτοβουλίας Three Seas» (3SI) σε ένα ανοιχτά ρωσοφοβικό πρόσχημα που μοιάζει με ένα νέο στέλεχος φασισμού. Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι ότι η βάση του δεν υποστηρίζει να γίνουν πολίτες δεύτερης κατηγορίας στη χώρα τους. Ψήφισαν υπέρ του PiS εν μέρει λόγω της προηγουμένως σθεναρής υπεράσπισης των πολωνικών συνόρων ενάντια στους χιλιάδες ανθρώπους που προσπάθησαν να εισβάλουν στη χώρα τους, όχι για να ανοίξει τις πύλες σε εκατομμύρια Ουκρανούς πρόσφυγες που από τότε έγιναν «προνομιούχοι επισκέπτες».
Εκτός από τις αντιπαραγωγικές εγχώριες πολιτικές συνέπειες της αναφερθείσας συνωμοσίας της Πολωνίας για προσάρτηση της Δυτικής Ουκρανίας, υπάρχουν και οι προφανείς οικονομικές. Ανάλογα με το πόση περιοχή καταλαμβάνεται, πάνω από 10 εκατομμύρια άνθρωποι ενδέχεται να προστεθούν στον πληθυσμό της Πολωνίας πέρα από τα 3 εκατομμύρια πρόσφυγες που ήδη φιλοξενεί. Χωρίς να υπολογίζουμε καν το κόστος για τη διασφάλιση της γενικής ευημερίας αυτών των ανθρώπων, η Ουκρανία θεωρείται γενικά πολύ φτωχότερη και λιγότερο ανεπτυγμένη από όλες τις απόψεις από την Πολωνία, συμπεριλαμβανομένης της δυτικής της περιοχής που θεωρείται πολύ καλύτερη από τα άλλα μέρη της. Το κόστος της ενσωμάτωσης αυτής της περιοχής και των κατοίκων της στην Πολωνία μπορεί να είναι δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Μέχρι αυτό το σημείο, η Πολωνία ήταν η οικονομία της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης (ΚΑΕ) με τις καλύτερες επιδόσεις, αν και τώρα βιώνει τον υψηλότερο πληθωρισμό της για πάνω από δύο δεκαετίες. Επιπλέον, η άρνησή της να συμμορφωθεί με τη γεωοικονομική κίνηση τζούντο του Προέδρου Πούτιν που απαιτεί πληρωμή για το φυσικό αέριο σε ρούβλια είναι άμεσα υπεύθυνη για το χειρότερο οικονομικό σενάριο της Ευρώπης που κατά πάσα πιθανότητα θα οδηγήσει σε περαιτέρω αύξηση των τιμών, περισσότερη ανεργία και κατά συνέπεια περισσότερη πολιτική αστάθεια. Όλα τα έξοδα που συνδέονται με την πιθανή προσάρτηση της Δυτικής Ουκρανίας στην Πολωνία θα πληρωθούν από τους Πολωνούς φορολογούμενους και θα προκύψουν σε βάρος της ανάπτυξης του πληθυσμού και της επικράτειας εντός των παγκοσμίως αναγνωρισμένων συνόρων της.
Έχοντας κατά νου αυτή την παρατήρηση, το σενάριο της προσάρτησης της Δυτικής Ουκρανίας θα οδηγούσε στην πραγματικότητα στη μεγαλύτερη μεταφορά πολωνικού πλούτου από την απώλεια του «Kresy» μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η κοινωνικοοικονομική σταθερότητα της Πολωνίας σίγουρα θα υποφέρει και ίσως θα επηρεαστεί ανεπανόρθωτα από μια τέτοια ριζική ανακατανομή του πλούτου στα εκατομμύρια των προσφύγων στην επικράτειά της και σε εκείνους τους ανθρώπους που ζουν στη Δυτική Ουκρανία που θα είναι οι αποδέκτες αυτών των αστρονομικά μεγάλων επενδύσεων. Όπως ήταν αναμενόμενο και λαμβάνοντας υπόψη οτιδήποτε άλλο κοινοποιήθηκε σε αυτήν την ανάλυση, είναι αντίθετο με τα αντικειμενικά εθνικά συμφέροντα της Πολωνίας να προσαρτήσει αυτό το κομμάτι της αφύσικης μίνι-αυτοκρατορίας του Λένιν, αν και μπορεί να συμβεί ακόμα ανεξάρτητα.
Του Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Πράγματι προέβλεψα ακριβώς αυτό το σενάριο δύο μέρες μετά την έναρξη της συνεχιζόμενης ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης της Ρωσίας στην Ουκρανία, έχοντας γράψει ότι «το ΝΑΤΟ μπορεί να θέλει να χαράξει τη δική του κόκκινη γραμμή στα απομεινάρια του ολοένα και πιο καταρρέοντος ουκρανικού κράτους αναζωογονώντας τη Λαϊκή Δημοκρατία της Δυτικής Ουκρανίας. είτε ως αυτοανακηρυγμένο ανεξάρτητο κράτος που θα ενταχθεί αμέσως στην στρατιωτική συμμαχία για να μπει κάτω από την πυρηνική ομπρέλα της είτε με την (επαν)ενοποίηση του με την Πολωνία και την επίτευξη του ίδιου στόχου με αυτά τα μέσα». Αυτή η αλληλουχία των γεγονότων εμφανίζεται στην αιχμή του να συμβεί σύμφωνα με τον Naryshkin, ο οποίος είπε πως θα πραγματοποιηθεί χωρίς εντολή του ΝΑΤΟ και θα περιλαμβάνει ένα λεγόμενο συνασπισμό των πρόθυμων.
Μελλοντικοί εταίροι μπορεί να είναι η Ουγγαρία και η Ρουμανία, και οι δύο είχαν τμήματα της ιστορικής επικράτειάς τους ακρωτηριασμένα από το κράτος τους από τον Στάλιν μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ανεξάρτητα από την κερδοσκοπική συμμετοχή τους σε αυτό το αναφερόμενο σχέδιο διχοτόμησης, οποιαδήποτε απτή κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση από την Πολωνία θα έδειχνε πως η υπό την ηγεσία των ΗΠΑ Δύση πιστεύει ότι η ουκρανική πολιτεία έχει καταρρεύσει ως αποτέλεσμα των πρόσφατων γεγονότων. Τα τεχνητά δημιουργημένα σύνορα αυτού του κράτους δεν μπορούν πλέον να συγκρατηθούν αφού οι ρωσικές δυνάμεις σάρωσαν την ανατολική και νότια Ουκρανία, όπου παρέμειναν για περισσότερες από 60 ημέρες παρά τον πόλεμο αντιπροσώπων του ΝΑΤΟ στη Ρωσία μέσω της Ουκρανίας που ο Υπουργός Άμυνας Austin παραδέχτηκε επίσημα.
Ενώ σίγουρα υπάρχουν ορισμένοι υπερεθνικιστές στην Πολωνία που θα ήθελαν να δουν τη Δυτική Ουκρανία (επανα)-«ενωμένη» με τη χώρα τους, αυτό το σενάριο συνεπάγεται στην πραγματικότητα σημαντικό οικονομικό κόστος και κόστος φήμης για το κυβερνών κόμμα «Νόμος και Δικαιοσύνη» (PiS με την Πολωνική συντομογραφία). Όπως εξήγησα νωρίτερα αυτόν το μήνα, το PiS είναι στην πραγματικότητα ένα ψεύτικο συντηρητικό-εθνικιστικό κίνημα που είναι στην πραγματικότητα απλώς ένα άλλο φιλελεύθερο-παγκοσμιοποιητικό μέτωπο για την ευρωπαϊκή ελίτ.
Οι Πολωνοί έχουν γίνει πολίτες δεύτερης κατηγορίας στη χώρα τους, ενώ οι Ουκρανοί πρόσφυγες παρελαύνουν ως πολίτες πρώτης κατηγορίας. Είναι τόσο προνομιούχοι που λαμβάνουν μια τεράστια γκάμα κρατικών παροχών, όπως στέγαση, μεταφορά, φαγητό, ακόμη και προτεραιότητα για επείγουσες ιατρικές επιχειρήσεις πάνω από τοπικούς Πολωνούς που περίμεναν λίγο για να λάβουν τέτοιες σωτήριες θεραπείες. Κατά μία έννοια, η Πολωνία έχει γίνει απότομα μια κοινωνία που μοιάζει με το απαρτχάιντ, όπου οι νέοι αφίξεις αντιμετωπίζονται από αξιωματούχους ακόμη καλύτερα από τους ίδιους ανθρώπους που τους ψήφισαν στην εξουσία. Όπως εξήγησα λίγο πριν από την έναρξη της ουκρανικής σύγκρουσης, «Η προγραμματισμένη απορρόφηση εκατομμυρίων Ουκρανών προσφύγων από την Πολωνία έχει απώτερα κίνητρα».Βασικά, ο Kaczynski υπολόγισε πως θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί αυτή τη μαζική κοινότητα μεταναστών προνομιούχων για να ασκήσει επιρροή στο υπόλοιπο τμήμα της Ουκρανίας ως μέρος των σχεδίων της Πολωνίας να επεκτείνει τη «σφαίρα επιρροής» της στα κράτη της «ρωτοβουλίας Three Seas» (3SI) σε ένα ανοιχτά ρωσοφοβικό πρόσχημα που μοιάζει με ένα νέο στέλεχος φασισμού. Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι ότι η βάση του δεν υποστηρίζει να γίνουν πολίτες δεύτερης κατηγορίας στη χώρα τους. Ψήφισαν υπέρ του PiS εν μέρει λόγω της προηγουμένως σθεναρής υπεράσπισης των πολωνικών συνόρων ενάντια στους χιλιάδες ανθρώπους που προσπάθησαν να εισβάλουν στη χώρα τους, όχι για να ανοίξει τις πύλες σε εκατομμύρια Ουκρανούς πρόσφυγες που από τότε έγιναν «προνομιούχοι επισκέπτες».
Εκτός από τις αντιπαραγωγικές εγχώριες πολιτικές συνέπειες της αναφερθείσας συνωμοσίας της Πολωνίας για προσάρτηση της Δυτικής Ουκρανίας, υπάρχουν και οι προφανείς οικονομικές. Ανάλογα με το πόση περιοχή καταλαμβάνεται, πάνω από 10 εκατομμύρια άνθρωποι ενδέχεται να προστεθούν στον πληθυσμό της Πολωνίας πέρα από τα 3 εκατομμύρια πρόσφυγες που ήδη φιλοξενεί. Χωρίς να υπολογίζουμε καν το κόστος για τη διασφάλιση της γενικής ευημερίας αυτών των ανθρώπων, η Ουκρανία θεωρείται γενικά πολύ φτωχότερη και λιγότερο ανεπτυγμένη από όλες τις απόψεις από την Πολωνία, συμπεριλαμβανομένης της δυτικής της περιοχής που θεωρείται πολύ καλύτερη από τα άλλα μέρη της. Το κόστος της ενσωμάτωσης αυτής της περιοχής και των κατοίκων της στην Πολωνία μπορεί να είναι δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Μέχρι αυτό το σημείο, η Πολωνία ήταν η οικονομία της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης (ΚΑΕ) με τις καλύτερες επιδόσεις, αν και τώρα βιώνει τον υψηλότερο πληθωρισμό της για πάνω από δύο δεκαετίες. Επιπλέον, η άρνησή της να συμμορφωθεί με τη γεωοικονομική κίνηση τζούντο του Προέδρου Πούτιν που απαιτεί πληρωμή για το φυσικό αέριο σε ρούβλια είναι άμεσα υπεύθυνη για το χειρότερο οικονομικό σενάριο της Ευρώπης που κατά πάσα πιθανότητα θα οδηγήσει σε περαιτέρω αύξηση των τιμών, περισσότερη ανεργία και κατά συνέπεια περισσότερη πολιτική αστάθεια. Όλα τα έξοδα που συνδέονται με την πιθανή προσάρτηση της Δυτικής Ουκρανίας στην Πολωνία θα πληρωθούν από τους Πολωνούς φορολογούμενους και θα προκύψουν σε βάρος της ανάπτυξης του πληθυσμού και της επικράτειας εντός των παγκοσμίως αναγνωρισμένων συνόρων της.
Έχοντας κατά νου αυτή την παρατήρηση, το σενάριο της προσάρτησης της Δυτικής Ουκρανίας θα οδηγούσε στην πραγματικότητα στη μεγαλύτερη μεταφορά πολωνικού πλούτου από την απώλεια του «Kresy» μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η κοινωνικοοικονομική σταθερότητα της Πολωνίας σίγουρα θα υποφέρει και ίσως θα επηρεαστεί ανεπανόρθωτα από μια τέτοια ριζική ανακατανομή του πλούτου στα εκατομμύρια των προσφύγων στην επικράτειά της και σε εκείνους τους ανθρώπους που ζουν στη Δυτική Ουκρανία που θα είναι οι αποδέκτες αυτών των αστρονομικά μεγάλων επενδύσεων. Όπως ήταν αναμενόμενο και λαμβάνοντας υπόψη οτιδήποτε άλλο κοινοποιήθηκε σε αυτήν την ανάλυση, είναι αντίθετο με τα αντικειμενικά εθνικά συμφέροντα της Πολωνίας να προσαρτήσει αυτό το κομμάτι της αφύσικης μίνι-αυτοκρατορίας του Λένιν, αν και μπορεί να συμβεί ακόμα ανεξάρτητα.